Omgaan met negatieve mensen in 3 stappen

Omgaan met negatieve mensen is zo vermoeiend! Heb jij negatieve mensen in je omgeving? Kost dat je veel energie? Hoe bepaal je wie negatief is en hoe houd je afstand?

Dit artikel geeft 3 eenvoudige stappen voor het omgaan met negatieve mensen.

Omgaan met negatieve mensen – stap 1:

Bepaal of iemand negatief is.

Negatieve mensen herkennen is makkelijk. Hoe weet je of iemand negatief is? Dat kun je bepalen aan de hand van deze vragen:

1. Ziet hij of zij overal beperkingen en problemen?
2. Ligt de schuld altijd bij anderen?
3. Doet hij of zij zelf weinig om het op te lossen?

Dan heb je te maken met een negatief persoon. Negatieve mensen zien overal problemen en focussen op wat er niet goed is.
Dat wat niet goed is, is nooit hun schuld. Het wordt altijd veroorzaakt door anderen. Als die nou maar eens zouden luisteren!

Besef dat deze instelling jouw relatie met anderen bepaalt, voor 100%. Je krijgt wat je geeft in elke relatie.


”Hallo… Zelfvertrouwen!”

Heb jij genoeg van twijfel en onzekerheid?

Volg onze GRATIS serie:

Weg met Onzekerheid – Hallo Zelfvertrouwen!

Ontdek de Krachtige Weg naar Meer Zelfrespect!

“Mijn zelfvertrouwen groeit met de dag. Zowel op het werk als in mijn privéleven voel ik me gelukkiger. Ik sta er zelf van te kijken, maar het is waar. Bedankt voor de hulp!”


Hoe kun je negatieve mensen herkennen?

Negatieve mensen zien overal problemen, maar doen er niets aan.

Klagen is een manier om niet in actie te komen. Als je er wel iets aan doet, dan heb je immers geen tijd om erover te klagen.
Daarnaast hebben negatieve mensen de neiging niet echt naar jouw mening te luisteren – ze hebben het veel te druk met zichzelf.

Zo, dat is duidelijk! Nu weet je wie negatief is.

Natuurlijk heeft iedereen daar wel eens last van, ook jij en ik.

Maar het gaat nu om de mensen die dagelijks dit gedrag vertonen. Die hardnekkig vasthouden aan negatief denken. Die onverbeterlijke pessimisten zijn. Die gewoon niet anders kunnen.

Hoe ga je om met negatieve mensen? Hoe blijf je dicht bij jezelf en laat je niet meesleuren?

Omgaan met negatieve mensen – stap 2:

Probeer de volgende trucs:

Er zijn veel manieren om te reageren op negatieve mensen. Ik geef je alvast twee trucs:

1. Verander het onderwerp.

De focus ligt bij iets negatiefs. Verander dat – wijs de ander op iets positiefs. Vraag bijvoorbeeld: “Wat is er goed gegaan de afgelopen week? Wat vond je daar leuk aan? Waar heb je nu zin in? Waar verheug je je op?”

Zo wordt de negatieve persoon gedwongen om zijn of haar aandacht te verschuiven. Je kunt niet én klagen én praten over iets moois. Niet op hetzelfde moment.
Zeer waarschijnlijk zal de ander snel weer praten over iets negatiefs: daar kun je op wachten. Verander dan gewoon weer het onderwerp.

2. Houd een spiegel voor.

Ik zat een jaar of 12 geleden met iemand in een zakelijk gesprek. Hij maakte de plannen en ik moest ze uitvoeren. Op elk idee dat hij gaf, antwoordde ik: “Daar heb ik geen tijd voor.” Op een gegeven moment zei hij: “Waarom ben je zo negatief? Je ziet alleen maar beperkingen, zo komen we nooit vooruit.” Dat heeft me aan het denken gezet.

Hij had namelijk gelijk.

Ik kan je niet beloven of de persoon in jouw omgeving ook gaat nadenken. Als veranderen van onderwerp niet werkt, probeer dan het volgende te zeggen:

1. “Het valt me op dat je erg negatief bent. Zullen we een leuker onderwerp kiezen?”
2. “Ik begrijp dat je dat niet leuk vindt. Wat ga je er nu precies aan doen?”
3. “Hoe kun je ook de positieve kant hiervan inzien?”
Je kunt ongetwijfeld zelf ook een paar voorbeelden verzinnen.

Mensen die vastzitten in negatief denken, begrijpen geen subtiele signalen. Ironie, een kleine steek of een hint: het gaat allemaal aan ze voorbij. Wees dus niet te subtiel: wees vooral duidelijk.

Als de ander daarop reageert door je vragen negatief te beantwoorden, dan is het tijd voor de derde stap:

Omgaan met negatieve mensen – stap 3:

Houd het beperkt.

Onderbreek het gesprek als je het gevoel hebt meegesleept te worden. Als je merkt dat je zelf ook steeds somberder wordt. Dan wordt het tijd om afstand te nemen. Soms is het gewoon het beste om negatieve mensen te mijden. Want waar je mee omgaat, daar word je mee besmet. Positiviteit is besmettelijk, maar negatief denken helaas ook…

Verzin willekeurig welk excuus om jezelf te verwijderen uit het gesprek. Je hebt het druk, je moet wat anders doen, je hebt een afspraak: het maakt niet uit.

Negatieve mensen loslaten

Deze tactiek is handig als je de vorige twee trucs hebt geprobeerd en ze hadden geen effect. Dan kun je beter aan jezelf denken.
Het helpt meestal niet om de ander te confronteren met zijn of haar negatieve houding. Je kunt het wel proberen, maar reken er niet op.

Kun je negatieve mensen loslaten? Natuurlijk! Als iemand je een brandende pan in je handen stopt, dan hoef je die toch ook niet vast te blijven houden? Als een relatie je pijn doet, is het beter om die los te laten…

Moet je negatieve mensen loslaten? Dat hangt natuurlijk van jou af. Je moet niets, maar het is wel slim om ervoor te zorgen dat je je zo goed mogelijk voelt. Helpt deze relatie je daarbij of zit hij juist in de weg? Dat is de echte vraag…

Het grotere plaatje.

De vraag is natuurlijk of je wel negatieve mensen in je omgeving wilt. Soms heb je die keuze niet: misschien heb je een negatieve collega, partner of familielid.

In dat geval is het lastiger om afstand te houden.

Besef wel dat je uiteindelijk altijd zelf de keuze hebt: wil ik deze persoon in mijn leven of niet? Je kunt altijd afstand houden of afscheid nemen. Alleen jij bepaalt dat. Wat je relatie met de ander ook is.

Omgaan met iemand die zwaar op de hand is

Soms hoor je: “Mijn man is altijd zo negatief.” Of: “Mijn vriend is altijd negatief: altijd problemen zien, altijd negatief denken. Ik word er zo moe van!” Of: “Ik heb een erg negatieve partner, hij is altijd boos en negatief. Ik weet niet hoe ik moet omgaan met iemand die zo zwaar op de hand is. Hij sleurt me met zich mee.”

Dan weet je dat de relatie op springen staat. Je kunt energievretende mensen maar zo lang tolereren voordat je besluit de stekker uit de relatie te trekken.

Negatief denken is besmettelijk: het infecteert niet alleen jezelf, maar ook je omgeving. Negatieve mensen zijn geen aanwinst voor je leven. Iedereen kan leren om positiever te zijn. Niemand kiest er natuurlijk bewust voor om negatief te zijn. Niemand voelt zich goed bij negatief denken.

Wie kan negatieve mensen helpen?

Iedereen mag natuurlijk negatief zijn – en iedereen is dat ook wel eens – maar continu negatief zijn is een ziekte. De enige die zich daarvan kan genezen is het slachtoffer zelf – mits deze zichzelf niet meer ziet als slachtoffer en de verantwoordelijkheid neemt voor zijn of haar eigen leven…

Je kunt jezelf niet bevrijden van negatieve gedachten als je denkt dat die gedachten de schuld zijn van andere mensen.

Het verschil tussen ‘het kan’ en ‘het kan niet’ is maar één woord. Maar dat woord bepaalt wel de kwaliteit van je leven!

Wat is jouw ervaring met negatieve mensen? Vind je het lastig om ermee om te gaan? Vind je het zelf moeilijk positief te blijven?

De volgende online cursus leert je omgaan met negatieve mensen en je relaties te verbeteren:


Wil jij gezonde relaties?

Volg dan deze online cursus Betere Relaties met Iedereen.

Geef je grenzen aan en los je relatieproblemen op.

Meer dan 15.000 cursisten gingen je voor!

“Jouw cursus is zo verhelderend! Was ik daar maar eerder bewust van geweest. Het geeft me veel voldoening – en het werkt!”

Verbeter je relaties


Over de schrijver 

Frank De Moei

Ik ben een professionele life-coach, gespecialiseerd in persoonlijke groei.

Meer dan 15.000 cursisten heb ik inmiddels geholpen met een gelukkig en succesvol leven.

Wat wil jij?
Wil jij meer zelfvertrouwen, minder stress, betere relaties, leuker werk, meer geluk en meer succes?
Deze Online Trainingen gaan je helpen!

Meer over
Meer over Frank
Ervaringen van cursisten

Ontdek Het Geheim


Hoe krijg je wat je ècht wilt?


ONS GRATIS EBOEK

35.000 Lezers gingen je voor


Ook leuk om te lezen:

Reageer op dit artikel

  • Yolanda L schreef:

    Wat een fantastische uiteenzetting van dit ‘probleem’. Duidelijk, herkenbaar en vooral praktisch, punten waar je iets mee kunt. En ook om jezelf niet te verliezen is heel belangrijk. Je eigen grenzen stellen, zelfrespect, tot hier en niet verder. Iemand helpen positiever te worden is een mooi iets, maar het mag nooit ten koste gaan van jezelf. Daarbij heeft de ander ook zijn redenen om zo in het leven te staan. Geen verantwoordelijkheid willen nemen, slachtofferrol. Als je dat eenmaal door hebt bij de ander, is het makkelijker om voor jezelf de keuzes te maken hoe er mee om te gaan.
    Top artikel!

  • Beste Yolanda,

    Leuk deze positieve reactie van je te horen.
    Dank je wel voor je mooie feedback!

    Groeten
    Frank

  • Beste Frank,

    Een heel goed artikel en duidelijk verhaal. Heel herkenbaar. Ik heb een partner die heel negatief is en weet uit eerste hand hoe moeilijk het is om dan positief te blijven. Ben zelf iemand die positief in het leven staat en graag mogelijkheden zie in plaats van beperkingen. Hoe blijf je dicht bij jezelf als je met iemand samenleeft die zo in het leven staat? Hoe ga je hiermee om? Na het lezen van dit artikel is mij veel duidelijk geworden. De praktische tips zijn erg toepasbaar. Kortom, sterk verhaal, goed onderbouwd en ook praktisch.

  • Beste Li,

    Dank je wel voor je compliment :)

    Heb je ook gemerkt dat hoe dichter iemand bij je staat, hoe moeilijker het is om niet beïnvloed te worden door zijn/haar stemming en emoties?

    Ik ben benieuwd: wat zou (of ga) je na het lezen van dit artikel anders doen in jouw situatie? Wat zou je iemand anders aanraden?

    Met vriendelijke groet,
    Frank

  • Beste Frank,

    Dit is ook absoluut waar! Het is erg moeilijk. Ik ging er ook in mee. Maar zie nu in dat het niet goed is. Grappige is dat ik al stap 1 en 2 gedaan heb. Ik heb geprobeerd om van onderwerp te veranderen of enthousiast te opperen om iets leuks te doen. Maar ben denk ik nu beland bij stap 3. Ik merk dat het namelijk geen invloed heeft. Het is een instelling. Als je altijd heel negatief bent geweest, vraag ik me af of je dit nog kan veranderen. Ook omdat het met zoveel samenhangt zoals verantwoordelijkheidsgevoel hebben. Mijn tips aan anderen: Blijf dicht bij jezelf! Het is niet makkelijk, zeker niet als die persoon dicht bij je staat. Maar uiteindelijk komt het neer op: Wil ik met zo iemand samen leven? Is dit goed voor mij? En voor dit dilemma sta ik nu. Wat dat betreft sluit je artikel heel goed aan bij de keuze die ik moet maken. Uiteindelijk komt het erop neer: Als ik doorga en blijf klagen is het zelf geen verantwoordelijkheid nemen en zelf in een slachtofferrol gaan zitten. Dat is ook het mooie aan dit soort dingen. Het is ook van toepassing bij jezelf. Een beetje zelfkritiek is daaarom altijd goed. Dus accepteren dat iemand zo is of wegwezen! Zo kom ik bij mijn eigen tip: Wil ik met zo iemand leven en is dit goed voor mij?

    Met vriendelijke groet,

    Li

  • Beste Li,

    Bedankt voor je aanvulling en inzichten.

    De bottom-line is dat je nooit iemand gelukkig kunt maken door zelf ongelukkig te zijn.
    Tenminste, het kan wel, maar je schiet er zo weinig mee op :)

    Veel sterkte met je keuze en beslissing!

    Met vriendelijke groet,
    Frank

  • Henriette schreef:

    Wat een fantastisch artikel. Het sterkt mij in mijn doel om positief te blijven, in een relatie met een negatief ingestelde.
    Poot stijf houden, en niet mee laten slepen, spontaniteit bewaren, en de tips om de situatie om te keren bewaar ik onder mijn kussen! (bij wijze van spreke natuurlijk :-)
    De grootste stap moet ik nog nemen, kiezen…. Ook die wijsheid zal komen als de tijd ervoor rijp is.
    Maar dank, dank, dank, voor dit artikel. Ik krijg er positieve energie van!

  • ik zit helaas ook in dit schuitje…

    ik werk al bijna 6 jaar met dezelfde collega en

  • stefan schreef:

    oeps die eerste ging fout

    maar goed ik werk dus al bijna 6 jaar met dezelfde collega en die is vrijwel elke dag negatief als ik er niet ben ligt alles ineens aan mijn volgens hem.. (als ik mijn andere collega’s moet geloven dan)
    wat ik ook zeer zeker doe

    ik heb al meerdere keren geprobeerd met hem te praten maar dan krijg ik een uitbrander of hij verandert gewoon van onderwerp
    ik ben al sinds mijn 16e met hem aan het werk en het word met de dag erger in de tussentijd heb ik me gewoon al 2 keer een week ziek gemeld omdat ik het egt niet meer trok en ben al 4 keer naar een andere baan wezen kijken
    maar ik vind het gewoon een fijn bedrijf om te werken alleen me collega ben ik gewoon spuug zat want het moet altijd van 1 kant komen en als ik wat heb, dan maakt die er grappen over bij anderen dus hem prive gebeurtenissen over mijn leven vertellen heeft ook geen zin want hij geeft mij geen antwoord en hij zet me dan later wel voor schut met wat ik verteld heb
    ik begin ondertussen behoorlijk onzeker te worden of dit zo nog wel langer kan ik durf hem zowat niet te vertellen dat ik niet meer met hem wil werken en naar hoger hand stappen vind ik ook maar een enge stap
    de stap 1 en 2 van deze site heb ik al meerdere malen geprobeerd en het is ook echt niet goed voor mijn eigen ontwikkeling geweest om al die jaren al met hem te werken..

    heeft iemand hier ervaring mee

  • Heel nuttig artikel!
    Ook ik word op dit moment geconfronteerd met een negatief ingesteld persoon, en ik vind het echt moeilijk om er energie te blijven insteken. Want zelf word je er ook snel depri van hé!
    Ik heb stap 1 & 2 al vaak geprobeerd, tevergeefs. Volgens mij heeft die persoon gewoon hulp nodig, en het spijt me zeer maar volgens mij ben ik nog altijd geen psycholoog ofzo.
    Dus heb ik voor mezelf beslist om bewust een grote afstand in te bouwen. Ikzelf ben iemand die redelijk positief (maar realistisch welteverstaan) ingesteld is, en ik heb écht geen zin in al dat negatieve gedoe dag na dag. Soms is het immers belangrijk dat je ook eens jezelf op de eerste plaats zet.

  • na dit alles te hebben vernomen, wens ik me alleen nog maar aan te sluiten bij de zg. NEGATEERS!
    word nl zeer treurig van zg. positieve mensen met donald duckachtige blijheid
    domme mensen vind ik nou echt niet te kanen! sorry hoor!!

  • Saskia schreef:

    Hallo!
    Blijkbaar zitten we met veel in hetzelfde schuitje.. Wat doe je met een negatieve partner als er kinderen in betrokken zijn?? De afstand is er al; de negativiteit wordt er niet minder om..Je kan een ander echt niet gelukkig maken, dat moet hij zelf doen. Vraag is: hoelang kan je wachten tot het zover is??

  • angela schreef:

    Hallo,

    Mijn schoonmoeder is al zo lang als ik haar ken heel negatief. Ik vind het werkelijk waar bewonderingswaardig hoe ze van ieder punt binnen 1 seconde mijn stemming weet te veranderen. Het is heel jammer maar zelfs in haar omgeving heeft ze al veel mensen weten af te stoten, waaronder m’n schoonzus. Die heeft het ook niet op een nette manier gedaan maar die heeft te abrupt en op een lullig manier voor haarzelf gekozen. Dat ze hierin haar zoon meeneemt rekent mijn schoonmoeder haar natuurlijk kwalijk. Dat doe ik ook maar wijs wel op de verantwoordelijkheid van haar zoon zelf. Mijn vriend weet wel wat het probleem is maar kan er ook niets mee. Als ik er met hem over praat word hij geirriteerd. Begrijp het ook het is je moeder en daar wil je niets verkeerds over horen. zeker ook niet als je het zelf ook wel weet.. zelfs m’n schoonvader zegt dat praten geen nut heeft omdat ze niet veranderd.. het is een verder een schat van een mens en ik vind het zonde dat ze zelf niet verder kan kijken om haar leven aangenamer te maken. De keuze afstand nemen heb ik dus nu genomen maar ik vind het wel moeilijk. ik geef veel om haar en weet dat er achter die laag een lieve vrouw zit die veel om de mensen geeft die goed voor haar zijn. Ik weet ook zeker dat zij zich afvraagt waarom ik mij niet meer zo vaak laat zien. Om mezelf te beschermen moet ik dit helaas doen maar wil het eigenlijk niet, voor m’n gevoel verdient ze dit niet. Ook ik heb al met haar gepraat maar helpen doet het niet.. Kunnen jullie mij adviseren of er nog iets is wat ik kan proberen? ik merk ook dat het veel van mijn gedachten en energie opslokt.. wat ik zelf al zonde vind en niet nodig moet zijn..

  • Beste Angela,

    Ik begrijp dat je (al) hebt geprobeerd met haar te praten en dat je uit zelfbescherming kiest voor afstand. Soms zit er gewoon niets anders op. Als haar negativiteit inderdaad zo diepgeworteld is, kan alleen zij het zelf veranderen. Die negativiteit (lees: angst)ziet diep van binnen en kun je alleen met intensieve begeleiding veranderen, maar zonder motivatie van haar kant, zal dat niet gebeuren. Helaas…

    Misschien kun je haar op een vriendelijke manier uitleggen waarom je afstand neemt. Dit vereist enige tactiek…

    Met vriendelijke groet,
    Frank

  • Wat te doen bij een partner die het steeds voor elkaar krijgt om een argument over negatieve energie zo weet te draaien dat ik bij mijzelf moet blijven en dat gewoon maar moet accepteren word gezegd want het kwam door dit of dat.
    Ik probeer zelf lijn,gevoel aan te houden van ontspanning en de wet van aantrekking,elke dag aan mijzelf werken van binnen zodat m,n eigen energie trilling zo zuiver mogelijk op hartenergie loopt,inclusief de diepteunten soms aanraak.
    Hierin beseffende realiteit m,n menselijke onperfectheid.
    toch ligt m,n streven hoog om waar mogelijk is postitief te zijn.
    sinds een jaar woon ik samen en het lijkt net of het nu zwaarder is dan alleen wonen.
    mijn positiviteit is vermindert,voel mij bedrukt.
    ook al is hij een man, hij kan z,n eigen blokkades toch wel zien en oplossen?
    Veel kritiek,schuldgevoel kom ik elke dag tegen,terwijl het wel iemand is die het woord zelfontwikkeling kent.
    al vaak op punt gestaan om t gaan, m,n innerlijke rust en geluks momenten terug te krijgen.
    kben niet zo,n opgever snel.
    tvoelt alsof hier aan het oude word vastgehouden, blokkades, spanning.
    je partner is toch een spiegel van je eigen blokkades word wel beweerd?
    een weerspiegeling van je positieve en negatieve kantten.
    waar ligt dan de grens van gaan of blijven?

  • Beste Joke,

    Er is een mooie balans tussen wat je zelf verwacht van een relatie en wat je van de ander verwacht.

    Niet iedereen ziet zijn of haar eigen blokkades of wilt deze opheffen.

    Ga uit van jezelf: Los van hoe je partner is, wat heb jij nodig in deze relatie? Als je alle goede en minder goede kanten bij elkaar optelt, hoe voel je je dan in deze relatie? Knap je ervan op of knap je erop af?

    Misschien dat dit artikel je meer inzicht geeft:
    https://www.newstart.nl/blog/heb-ik-een-gezonde-relatie-of-relatieproblemen/

    Veel succes en met vriendelijke groet,
    Frank

  • De negatieve persoon in mijn leven is mijn eigen (nog thuiswonende) kind. Het is dus verschrikkelijk moeilijk om daar afstand van te nemen……en truc 1 en truc 2 helpen helaas niet.

  • Smitsie schreef:

    Op mijn werk heb ik ook te maken met een vrouw die zeer emotioneel beschadigd is. Dit is ook steeds het excuus als we rond de tafel gaan om het weer uit te praten. Eigenlijk ben ik het excuus zat en wil op een positieve manier samen werken. Maar samenwerken wil ze ook niet. Zij wil jou taak, mijn taak. Bij het afsluiten na een werkdag mag ik zelfs het lichtknopje niet aanraken! Ik heb het idee dat ze in functie zich omhoog likt en mij naar beneden trapt. Voelt behoorlijk frustrerend. Ze is namelijk tegen haar mannelijk collega’s erg aardig. Mij laat ze voelen met negatief gedrag dat ik niet in haar staatje pas. Aankomende week hebben we weer een gesprek. Zelf heb ik nogal de neiging om mezelf naar beneden te halen en de schuld van onze ruzie’s op mij te nemen. Maar dat is niet eerlijk en ik doe mezelf te kort. Zelf heb ik een sociaal positief karakter en ben snel begaan met mensen. Maar er zijn grenzen. Mijn werkgever vind het moeilijk om de koe bij de hoorns te vatten. Zelf ben ik bang dat als ik te veel over dit probleem zeur dat ik mijn baan kwijt raakt. Een andere vrouwelijke collega had dezelfde problemen met de negatieve collega als ik nu heb. Zij is nu weg.
    heeft iemand tips?

  • Beste Smitsie,

    Er is maar één manier om erachter te komen waarom ze zich zo negatief gedraagt naar jou toe: door het haar op de vrouw af te vragen.
    Het doel van dat gesprek is niet om jezelf te verdedigen, maar puur om te begrijpen waarom ze zich zo gedraagt:
    Is het jaloezie? Is ze allergisch voor haar vrouwelijke collega’s? Wat is er nu precies aan de hand?

    Zonder inzicht weet je eigenlijk niet waar je aan toe bent. Bepaal vervolgens of er nog iets is wat je kunt doen om de relatie te verbeteren.

    Is dat er niet, dan wordt het tijd om voor jezelf op te komen. Jij hebt net zoveel recht als zij om met respect te worden behandeld…

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • jolanda schreef:

    ik werk net en maand of 3 op een andere locatie van een bedrijf waar ik al 12 jaar werk. Deze locatie (en nog een paar locaties) zijn met een fusie bij ons gekomen. Er moeten daar nog veel dingen veranderen en geharmoniseerd worden. Nu ben ik daar geplaatst omdat ik ene nieuwe uitdaging wilde en een echte trekker ben. Ik voel me ook optimaal….nu heb ik 1 collega in mijn team welke altijd negatief is, iedereen doet alles fout behalve zij..ik merk dat ik daar erg geïriteerd van wordt en daar baal ik van. Ik wijs haar er ook op dat ze niets doet met de dingen waar ze tegenaan loopt…echt luisteren doet ze niet (precies wat hierboven beschreven is)nu wil ik een gesprek met haar aangaan waarin ik vooral meld dat ik last van haar houding heb. Veel van haar punten begrijp ik omdat ik er zelf ook tegenaan loop, maar ik hoef dat geen 100 keer te horen. Ik wil haar proberen duidelijk te maken dat ik me er onprettig bij voel en dat ik leievr heb dat we samen naar de positieve dingen en de toekomst kijken. Ik zal ook moeten proberen het af te kappen als ze wel weer begint, maar vind het wel zo eerlijk dat ze dan wel weer waarom ik een gesprek afkap…..
    lastig……..

  • Heel herkenbaar allemaal.
    Ook ik kamp met het probleem “Een negatieve collega” punt 1 en 2 al meerder malen toegepast, echter zonder succes…wekelijks ga ik met frisse moed weer starten maar al gauw weet mevrouw het om te buigen in negativiteit. In mijn priveleven zou ik niet eens in de buurt komen van zo’n persoonlijkheid, maar dit is het werk, wat ik heel leuk vind, alleen met haar komt het niet verder. Veranderingen gaat zij uit de weg, terwijl dit in het bedrijf wel nodig is. Zij heeft “alles” al een keer meegemaakt is haar antwoord. Afgeven op de organisatie…en er toch al 22 jaar werken…zelf ben ik sinds 2 jaar werkzaam in deze organisatie, zij zou mij het vak moeten leren, maar alle kennis houd ze voor haar zelf, deelt niets. Vanuit het management moeten er zaken op papier komen, daar ben ik al een heel eind mee, zij weet het af te kraken en/of geeft geen feedback. Als ik vraag waarom zij zo doet, verschijnt er een schaapachtig lachje… Afschuwelijk! Een gesprek kan zij ook zo afkappen of ze valt in, terwijl je met een klant aan het praten bent…onbehoorlijk eigenljk, hen hier al meerder malen iets van gezegd, er volgt dan een Sorry en eeen paar dagen later breekt ze weer in, bij de klant zet ze mij eiegenlijk voor schut! Sta op het punt om in aanwezigheid van de klant haar op haar nummer te zetten, ben mij er echter van bewust dat dat niet juist/netjes is en wil de klant er niet bij betrekken, dus ik houdt me mond op dat moment en kom er later op terug…alleen het gedrag stopt niet. Gesprek met mijn leidingevende gehad, die het probleem niet aanpakt.
    Wat nu, hoe blijf ik positeif en kan ik mezelf afschermen zonder er last van te hebben. Of andere baan?

  • Beste Ineke,

    Er zijn heel veel dingen die je kunt doen, maar de ruimte is hier te beperkt om daar te diep op door te kunnen gaan.

    Je collega gaat waarschijnlijk niet veranderen: anders was dit ergens in de afgelopen 22 jaar wel gebeurd.

    Als je alles hebt geprobeerd (van confronteren tot het inschakelen van een leidinggevende) en er verandert niets, dan is de vraag: Kun je hiermee leven of moet je op zoek naar ander werk? Die vraag kun jij alleen voor jezelf beantwoorden.

    Succes en met vriendelijke groet,
    Frank

  • Anoniem schreef:

    Hoi,
    Mijn vriendin van 17 is altijd heel negatief over alles. Ze ziet nergens de positieve kant van in en ze voelt zich altijd somber. Hoe kan ik haar helpen? we hebben namelijk vaak discussies hierover. Vorig jaar zijn er ook dingen gebeurd waardoor ze nu nog meer negatief is.. en ik wil haar echt graag helpen wat kan ik doen?

  • Beste Anoniem,

    Dat is lastig. Ik begrijp dat je haar wilt helpen en haar graag positiever ziet. Het punt is alleen dat we anderen niet kunnen veranderen. Mensen kunnen alleen zichzelf veranderen.
    Blijf je best doen haar te steunen en haar aandacht te richten op het positieve. Maar houd ook rekening met jezelf. Je kunt daarnaast voorstellen dat ze eens contact opneemt voor professionele hulp via de huisarts. Maar uiteindelijk bepaalt zij of ze ook daadwerkelijk iets met jouw suggesties gaat doen :)

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Lieverlief schreef:

    In mijn geval gaat het over een collega waar ik al na dag 2 hevige buikpijn van kreeg, ja zo kwaad was ze! Ze was en is kwaad om van alles maar vertelde niet wat er was en reageerde op mij af. Ik was ik de gebeten hond dacht ze, ik was de bedreiging. Gelukkig zag ik al vrij snel dat ze medestanders had, lees mensen die zich vervelen en het leuk vinden om mensen weg te pesten ( ik heb het over vrouwen en mannen van 40 jaar en ouder, hoe zielig voor hun en hun kinderen) Ik had de baan financieel niet nodig en ben voordat de Pl**ris uitbrak met opgeheven hoofd weg gegaan. Zij doet nog steeds werk wat ze niet leuk vindt en ik weet nu dat er al tientallen niet met haar hebben kunnen samenwerken.
    Wat een leven heb je dan!!! Ik heb haar overigens met respect behandeld, heb geprobeerd leuk met haar te praten, heb geluisterd naar de verhalen die ze had over alle zogenaamd slechte collega`s die ze heeft gehad ( het lag nooit aan haar, typisch)

    Ineke, in jouw geval zou ik mijn eigen werk op orde maken en dit inleveren bij het management. Op de vraag waar de inbreng van je collega is zeg je dat ze daarvoor bij haar moeten zijn omdat jij dit ook niet weet waardoor dit komt of je vertelt gewoon dat ze niet wil samenwerken en ook geen begeleiding geeft en datje niet weet waardoor dit komt. Je kunt ook zeggen dat je vermoedt dat ze je weg wil hebben/een bedreiging vindt en dat ze het niet goed ziet omdat jij wel met haar samen wilt werken en dit al geprobeerd hebt.Je kunt aantonen dat je al aan haar hebt laten lezen wat je bedacht hebt neem ik aan. Op deze manier wordt het haar probleem.

  • Goed artikel,

    Zelf heb ik een moeder die heel negatief is (depressief) helaas laat dit zijn sporen best na. Voornamelijk op het gebied van angsten, vaak kunnen mensen die bang zijn niet anders dan negatief denken. Dat is dan niet eens bewust of negatief (als in kwaad) bedoelt, maar eerder een soort van overlevings modus (negatief is ook een vorm van houvast)

    Het is lastig dit patroon te doorbreken, niet alles is positief en dat mag ook best gezegd worden (reëel blijven is belabgrijk) maar het moet niet alles beinvloeden. De positieve gevoelens zouden overhand moeten hebben. Dit is nodig voor vooruitgang.

    De tips uit het artikel zijn bruikzaam, maar vooral voor mensen die je kunt kiezen. In een confrontatie met mijn moeder is het lastig (weg lopen met een excuus als “ik moet werken” of simpelweg van onderwerp veranderen, is bijna niet te doen als je een zeer nauwe familie band met iemand hebt en laat staan dat je kunt kiezen of je deze mensen uikiest)

    Gr

    Isa

  • hoi Frank
    ik weet wat het teweeg brengt als je alleen maar negatief bent en denkt naar de genen toe waar over je praat. ik ben zelf zo iemand, en geloof me, ben er niet trots op dat ik zo ben in tegendeel, het maakt mijn leven een hel op aarden voor mijn eigen. ben ook bang om hulp in te roepen omdat ik dan weer bang ben dat anderen weer slecht over mij gaan praten. raar hè, zelf ben ik negatief naar anderen toe, maar wil het niet terug krijgen. misschien heeft het met de verleden te maken dat ik zo ben geworden. als iemand mij nou kon helpen om van mijn probleem af te helpen zou dat een verademing voor me zijn.

  • hoi frank
    ik wil nog even iets kwijt, klagen over iemand die negatief is, is dat dan ook niet zijn negatief naar de genen toe waar hij of zei over praten.
    is het dan niet zo dat dan het negatieve blijft leven in de mens?

  • hoi Frank

    dit is mijn laaste bericht die ik aan iedereen wil vertellen die op deze site terecht is gekomen.
    als iemand negatief is naar een ander toe, wil nog niet zeggen dat deze persoon slecht is, zowel als mens als zijn geest.
    de mens word negatief gemaakt van wegen deze maatschappij waar we in leven.
    het is misschien niet goed te praten wat ik hier nu schrijf, maar als een mens nou als een mens met elkaar om gaat, en die genen die negatief naar jou toe is, met liefde aan spreekt zal er van die genen die negatief is geen kans krijgen om negatief te zijn naar jou toe.
    LIEFDE OVERWIND ALLES zelfs het negatieve in de mens

    grtjes van het vrouwtje dat ook positief kan zijn

  • Beste Jose,

    Negatief denken is zeker op te lossen, het is een kwestie van nieuwe inzichten opdoen die door de illusie prikken dat er een reden is voor negatief denken.
    De e-cursus Nooit meer Zorgen of Stress gaat je daarbij helpen.

    Alles waar je je aandacht op richt (iets negatiefs, of klagen over negatieve mensen), wordt sterker. Zo wordt de vicieuze cirkel in stand gehouden.
    Er is niets dat bewijst dat mensen genetisch positief of negatief zijn en daar niets aan kunnen veranderen. Het heeft ook niets te maken met ‘goed’ of ‘slecht’ zijn.

    De enige relevante vraag is: “Hoe wil je je voelen?” Als je merkt dat negatief denken je niet verder brengt, dan wordt het tijd om dat te veranderen. De e-cursus gaat je daarbij helpen.

    Met vriendelijke groet,
    Frank

  • Tamara schreef:

    Beste Frank,

    Wat een geweldig artikel. Je omschrijft precies mijn collega met wie ik een kamer deel.

    Ik vind het heel lastig om met haar om te gaan. Wij werken samen op een secretariaat. Zij werkt fulltime, ik werk parttime. Daar moppert ze continue over. Ze ziet niet in dat ik ook minder salaris krijg of dat zij ook die keuze heeft.
    Ze moppert heel de dag over alles. Het weer, het verkeer, onze manager, de directie, collega’s, haar moeder, haar zus en haar buurman. Vermoeiend! Niks is goed. Stap 1 en stap 2 heb ik geprobeerd, maar resultaat 0.

    Dan maar negeren en me niet mee laten sleuren in die negatieve spiraal waar zij in zit.
    Dat leek even goed te gaan. Totdat ik erachter kwam dat zij ook heel negatief over mij praat tegen andere collega’s. Vervelende opmerkingen die mij schaden. Daarbij liegt ze ook nog.

    Zelfs ons management weet niet hoe ze met haar om moeten gaan. We hebben met haar te dealen, ze werkt hier al ruim 30 jaar is de reactie.

    Ik kijk rond voor een andere baan, maar het is op het moment heel lastig om een passende parttime baan te vinden. Ook wil ik graag nog een kindje en dan is een vaste baan heel belangrijk. Ik ben bang dat ik moet leren omgaan met mijn negatieve collega en maar moet accepteren….

    Maar het probleem is dat het mij echt diep raakt. Hoe kan ik hiermee omgaan?

    Hartelijk dank voor je reactie!

    Hartelijke groet,
    Tamara

  • Beste Tamara,

    Zoals jij het omschrijft lijkt het me dat:
    – Je collega niet gaat veranderen.
    – Haar gedrag niets met jou te maken heeft.
    – Ze het zeker niet makkelijk heeft met zo’n instelling.

    Natuurlijk is het niet fijn om zo iemand tegenover je te hebben, maar één ding is zeker: het is voor haar nog veel vervelender. Jij gaat na werktijd naar huis, maar zij kan niet aan zichzelf ontsnappen. Je zou er eigenlijk medelijden mee hebben, want ze maakt het zich vooral zelf moeilijk…

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Beste Frank,

    Mijn zus is negatief, en dat al jarenlang. Wat mij zorgen baart, is dat het erger wordt. Ze is niet alleen meer negatief, maar omdat ze hiermee niet de aandacht krijgt die ze wil, liegt ze. Ze overdrijft zwaar, verzint er van alles bij, en verdraait woorden waar ze maar kan. Daarbij staat ze te ‘flippen’, ze raakt volledig over haar toeren.
    Er valt niet meer redelijk met haar te praten, ook niet wanneer ze normaal lijkt. Ze is het altijd met iedereen oneens. Zij is de enige die het allemaal nog juist ziet (terwijl wij vinden dat haar visie beperkt is tot slechts de dingen die zij wil zien).
    Dat wij (familie) rustig blijven, irriteert haar mateloos. Het liefste heeft ze dat wij allemaal net zo extreem doen als zij, maar niemand van ons heeft zin haar te volgen in haar (steeds krankzinniger wordend) gedrag.
    De huisarts heeft haar aangeraden naar een psycholoog te gaan (zus kwam voor iets anders, maar huisarts was in shock over de stront die hij over zich uitgestort kreeg), maar uiteraard is ze het daar niet mee eens. Ja, ze is niet meer in staat mooi weer te spelen naar vreemden toe, iedereen kan de volle laag krijgen.

    Waar gaat dit naar toe? Kan het vanzelf minder worden, of is het wachten tot het escaleert en ze er niet meer omheen kan haar problemen onder ogen te zien? Of moeten wij leren leven met haar gedrag?

    Thea

  • Beste Thea,

    Dit gaat helaas pas voorbij als je zus zo geconfronteerd wordt met zichzelf, dat ze besluit er zelf iets aan te doen. Jij kunt haar confronteren, maar ik denk dat je dat al geprobeerd hebt en de vraag is of het helpt.

    Uiteindelijk zal er (hopelijk) een punt komen waarin ze zich realiseert dat zij de enige is haar situatie kan veranderen. Soms moet het erger worden voordat het beter wordt. Tot die tijd heb je de keuze om haar gedrag te accepteren of afstand te nemen als het je te veel energie kost.

    Met vriendelijke groet,
    Frank

  • Het verhaal van Li sprak mij erg aan, want ook ik leef al 10 jaar met een man die uiterst negatief is. Ik heb met hem twee jonge kinderen, dus ik zal zo snel niet bij hem weggaan. Maar och, wat is het soms moeilijk om bij mezelf te blijven als alles door hem in een negatief daglicht wordt gesteld: ons huis, de kinderen, het weer, het verkeer, je kunt het zo gek niet noemen. Voor mijn kinderen blijf ik positief want ik ben ontzettend bang dat zij van hun vader de negativiteit overnemen. Toch blijf ik stap 1 en 2 proberen, misschien dat hij nog eens inziet dat het leven best meevalt!

  • ilonka schreef:

    Ik lees in het bovenstaande stuk alleen over negatieve mensen die het uiten door boos te zijn en te klagen.
    Maar kun je ook “onzichtbare” negatieve energie hebben? Ik heb namelijk gemerkt dat ik vaak erg moe ben, hoofdpijn heb en me gespannen/nerveus voel, als een naaste persoon bij me in de buurt is -ook al zegt hij niets negatiefs.
    Maar als ik hem langere tijd niet om me heen heb, ben ik niet moe, heb meer energie, minder hoofdpijn en voelt het meer ontspannen.

    Valt dit ook onder negatieve mensen of is hier weer een andere naam voor?

  • Beste Ilonka.

    Iedereen straalt een energie uit, wat een combinatie is van lichaamsenergie en geestelijke energie. Alles wat we van binnen voelen en denken, hoopt zich op in het energieveld dat om ons heen hangt. Dat je het niet kunt horen of zien, wil niet zeggen dat het niet bestaat. Wat dat betreft is het net elektriciteit :)

    Met vriendelijke groet,
    Frank

  • Nicole schreef:

    Hallo Frank,

    Voor de zomer had ik leuk contact met een moeder en haar twee kinderen: ze zitten bij mijn zoontje in de klas. De kinderen waren gek op elkaar, konden zich heerlijk uitleven.
    Echter, zij is steeds bang dat er wat gebeurt. Dat ze te moe worden. Vervolgens ging ze de boot afhouden, omdat haar jongens continu ruzie maken. Ze zouden te moe zijn om met mijn zoon te spelen. Hier en daar gingne wel andere kinderen mee, dat werd haar opgelegd vond ze. Ik ben een keer in de vakantie daar naar haar huis gegaan, in de hoop dat een spontaan vezoek haar liet zien dat het niet moeilijk hoeft te zijn, even een uurtje en dan klaar.
    Maar steeds was er wat. De kinderen waren nooit naar de bioscoop geweest, dus zeker niet naar een 3Dfilm. Ze moest heel veel werken dus dan was haar moeder er en die kon de kinderen amper aan.
    Een andere moeder in de klas, die ik al wat langer ken ging met haar mee in haar verhaal. Hoe lastig de kinderen zijn, dat ze ze maar extra moest laten slapen tussen de middag (vijf jaar!). En vervolgens ook dat de juffen van alles fout deden, andere kinderen werden niet gecorrigeerd, hun kinderen werden niet gezien.
    Ik ging daar niet in mee, zei dat ik het er niet mee eens ben, maar dat ieder zijn eigen mening heeft.
    Vervolgens waren ze,tja, geirriteerd? In ieder geval toen mijn zoontje lelijke woorden te pas en te onpas gebruikte kreeg ik commentaar van die oudere kennis dat haar zoontje ook zoveel lelijke woorden ging gebruiken endat ze dat erg verveldn vond.
    Prima. Ik heb er nog een grapje van gemaakt, ik zei dat we eraan werkte maar dat het wel jongens zijn.
    Maar sindsdien doen ze koeltjes, negeren me etc.
    Ik probeer dit te negeren, ook al vind ik dit jammer. Vorig jaar was immers zo gezellig.
    Nu merk ik dat ze anderen daar ook in meenemen. Op Facebook reageren ze niet met mij. Tijdens buitenspelen na school spreken ze mijn zoon verontwaardigd aan dat hij nou eens voorzichtig moet doen of niet wild. Terwijl daarvoor dat ‘echte jongens’ waren.
    Nu heb ik genoeg andere vrienden op school, en ik richt me ook op anderen (ik heb nog een oudere dochter). Mijn zoontje speelt ook graag met anderen. De relatie met de 2 broertjes en dat vriendje van dieoudere kennis is inmiddels wel bekoeld. Zij zijn nu helemaal vecriend, bemen elkaars kinderen mee uit school.
    Prima, we zijn te verschillend.
    Maar ik merk dat ik elke keer als ik mijn zoontje naar school breng of haal dat er weer die negativiteit hangt. Ik probeer oppervlakkige praatjes te houden als ik toevallig naast ze sta, want we moeten toch verder met elkaar.
    Ik heb het idee dat de oude kennis iedereen om haar vingers probeert te winden en het negatieve gepraat versterkt. En anderen daarin mee neemt.
    Ik ben een sociaal mens, niet ad-rem. Ze kiezen ervoor negatief te blijven en beschermend. En ik ben voor hun te positief.Hoe kan ik er nu minder last van hebben? Kan ik nog iets doen?
    Bedankt voor je ‘luisterend oor’!

    Nicole

  • Nicole schreef:

    Ps sorry voor het lange verhaal en voor de spelfouten! Zat me hoog merk ik!

  • Beste Nicole,

    Misschien dat de moeder haar eigen moeheid projecteert op haar kinderen? Het is overigens logisch dan mensen die klagen anderen proberen te betrekken in hun geklaag, want anders staan ze alleen. Waarom zou je energie stoppen in negatieve mensen? Dat gaat meestal ten koste van jezelf. Blijf gewoon positief en vriendelijk :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • maureen schreef:

    Ik wil toch wel wat opmerken
    Ik vind als het alleen maar draait om positiviteit dat we in deze samenleving erg te maken krijgen met meer individualisme en egoisme naar elkaar..Een vriendschap en een relatie tussen mensen bestaat niet alleen maar uit positieve energie…het blijft hoe dan ook geven en nemen…Ik vind het allemaal zo eenzijdig…Oooh iemand kost mij teveel energie omdat ze haar verdriet mij wil delen…ik laat haar maar niet meer toe….
    Kom op zo werkt het toch niet in relaties met mensen..Tuurlijk moet je wel een balans opmaken voor jezelf…maar wat moeite doen voor de medemens mag ook wel…

  • Beste Maureen,

    Natuurlijk bestaan relaties niet alleen maar uit positieve energie.
    Ook heb je gelijk als je zegt dat mensen moeite moeten doen in hun relaties.
    Maar verwar de keuze voor positivisme niet met egoïsme, dat zijn twee verschillende dingen…
    Het uitgangspunt is dat beide partijen (als je alles bij elkaar optelt) energie moeten krijgen van elkaar en voor iedereen ligt die balans inderdaad anders :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Roeland schreef:

    Geweldig artikel dit. Veel mee te maken op het werk. Ik als leidinggevende heb soms enorme moeite hiermee om te gaan en dit geeft me de handvatten die ik hierin nodig heb. Thanks!

  • Beste Frank,

    Persoonlijk vind ik dat dit artikel te stereotiep is. Niet iedereen die negatief is, bemerkt geen ironie. Zo zijn er nog een paar dingen, die zeer afbrekend zijn tegenover mensen die in een negatieve spiraal zitten. Daar kunnen die niet altijd iets aan doen.
    En zoals Maureen zei op 5 december: het is zeer eenzijdig. Mensen veranderen, gaan door periodes (moeilijke en toffe periodes). En een relatie is idd. een kwestie van geven en nemen, dus ook naar de negatieve kanten kijken.

    Maar er staan wel een paar goede tips in, zeker dat gedeelte van het rechtstreeks confronteren, dat heb ik zelf nog nooit geprobeerd. Dus ik heb weer eens bijgeleerd.

    Ik vind het geen slecht artikel, alleen zeer stereotiep.
    Maar toch bedankt om dit artikel te delen!!

    grtz
    Robin

  • Beste Robin,

    Geen enkel artikel van 800 woorden kan recht doen aan de complexiteit van mensen en relaties. Aan elk verhaal zitten meerdere kanten, die niet in 1 artikel zijn samen te vatten.

    Daarom vind je op deze site meerdere artikelen :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Mooi artikel. Zoals er vele mooie artikelen op deze site zijn. Toch ben ik het ook wel eens met Maureen en Robin op bepaalde punten. Er is ook nog zoiets als er zijn voor je medemens. Door negatieve mensen uit de weg te gaan blijven zij op een gegeven moment eenzaam achter. Slaat het dan niet door naar egoisme?

  • Beste Marie,

    Sommige mensen vinden dat ze iedereen moeten helpen en lopen zichzelf daardoor voorbij. Dat zijn – niet toevallig – vaak de mensen die denken dat ze egoïstisch zijn als ze uitgaan van hun eigen wensen en verlangens.
    Er is een heel mooie balans tussen anderen helpen en jezelf helpen :)

    Lees het volgende artikel maar eens als dit je bekend voorkomt:
    https://www.newstart.nl/blog/de-grootste-valkuil-van-sociale-mensen/

    Met vriendelijke groet,
    Frank

  • Angela schreef:

    Dit beschrijft precies wat mijn vriend is “een heel negatief persoon”, helaas lukt het mij niet om hem op die manieren positief te laten denken. Want naast dat hij negatief is, is hij ook nog eens super eigenwijs en egoïstisch, als ik hem met de tips probeer af te leiden ofzo dan word hij opvliegerig.
    Een hopeloze zaak dus. Klopt ook wat er in de tekst staat dat ik ook aan mezelf moet denken en dan gewoon afstand moet nemen want ik merk dat ik zelf ook somber word en snauwerig tegen onze kinderen, alleen door ergernis aan hem!
    Helaas zijn er 2 kinderen die hier de dupe van worden.

    De tekst heeft me wel geholpen, bedankt!

  • mreddy schreef:

    Intressant artikel! erg goed geschreven. Erkennen of iemand daadwerkelijk negatief is is inderdaad de eerste stap die je moet maken. daarna kun je verchillende kanten op..

  • Hey frank, heel duidelijk artikel, ik heb zelf een partner die niet zozeer heel negatief in haar schoenen staat
    maar cobstant door heel de dag door kleine negatieve opmerkingen maakt en psychologisch graag op de oppervlakte blijft..
    Pp je vraag of het moeilijker is om afstand te houden van zo iemand is ja..
    Confronteren, danwel negeren, of over proberen te communiceren is bij een partner in zo’n situatie moeilijker
    En als je besluit uit wijsheid maar er niet op in te gaan kan het eindigen in een ruzie , woordenwisseling. .
    Waaruit na al het geduld op is…ik opeens een chagrijn ben..
    Over cynisch gesproken. .vroeg me af of het bij een vrouw naar een man ook dezelfde situaties schept

  • Mijn 8 jarig huwelijk is zo op de klippen gelopen.

    Mijn partner heeft traumatische ervaringen meegemaakt, maar nooit verwerkt… Steeds verdrong ze alles… Ik ben in die periode van een verantwoordelijk enthousiast positief iemand naar het tegenoverstelde gegaan. Ik heb jarenlang energie gestoken in een bodemloze persoon. De tips heb ik meermaals toegepast, maar zoals vaker al gelezen in de reacties krijg je dan een opvliegerige tegenreactie… Tijdens het huwelijk is onze zoon geboren, maar hebben we ook 3achteréénvolgende miskramen gehad. Uiteindelijk heeft mijn vrouw zelf de stap gezet omdat ze vond dat ik zoveel veranderd was in de negatieve zin… Eerst kon ik dat niet geloven. Ik heb ze zoveel gesteund en dergelijke… Maar nadien ben ik daarover beginnen nadenken en ze had echt wel gelijk… Ik was op, al mijn energie was weg. Ik was als het ware ergens ook niet meer gelukkig. Ik wilde wel, maar ik kon niet meer. Dus ik kon een ander ook niet meer gelukkig maken, want ik was het zelf niet meer.
    Wat ik dus ervaren heb is dat zo iets zeer besmettelijk is. Ik was als het ware een kopie geworden van haar… Teruggetrokken, gesloten, negatief, asociaal… Een hoopje ellende… Maar uiteindelijk was ik zo geworden, niet wie ik ben…
    Uiteindelijk denk ik dat mijn vrouw door weg te lopen de problemen alleen maar verlegd (bij een ander).

  • Wat is de oplossing voor een man 65+ die al bijna 40 jaar behoorlijk gelukkig getrouwd is met een vrouw (zonder kinderen) maar die steeds negatiever denkt over van alles… zich geestelijk liet ‘ontvoeren’ door spirituele vrouwen en een lesbisch medium (haar vriendin) die entiteiten uit de kosmos vereren om hen te begeleiden op hun pad naar het licht en daartoe o.a. afstand moesten gaan nemen van hun echtgenoot!
    Een man die ondanks dit alles toch positief in het leven probeert te blijven staan en nog steeds van haar houd, haar dat alles kan vergeven en toch maar moet aanzien dat zij steeds negatiever wordt en al jaren volhoud te willen scheiden?
    Maar dat wordt (gelukkig) financieel vrijwel onmogelijk gemaakt omdat de huizenmarkt in elkaar geklapt is en verkopen eerst noodzakelijk is. Vele te scheiden koppels kampen hiermee dezer dagen volgens de makelaar! Haar familie beweerde dat ze wellicht ooit terug zal keren op aarde! Maar is de oplossing ook hier dan maar wachten tot je kist opengaat? Of lekker genieten van JOUW leven en met heerlijk ander vrouwtje in een warm land gaan leven (moet je eens in Thailand zien hoeveel oudere mannen daar gelukkig zitten te wezen) … of toch maar blijven hopen: LIEFDE OVERWINT ALLES en zelfs alle negatieve gedachten in de mens? Werkt dat echt? Heb al zoveel geprobeerd ja zelfs bosje bloemen en huggen hielp niet! Ook gelezen dat het een ziekte in de hersenen is en je je dan aan alles gaat storen! …….Of is jouw E-cursus dan de oplossing? (Hieronder even vrij vertaald en naar haar gericht) Maar heeft dit volgens jou FRANK dan zin haar dit te laten lezen of voor haar aan te schaffen als zij dat niet zelf wil doen? Een mooie testcase voor jouw werk? Ik kan er desnoods een gefingeerde Videodocumentaire van maken voor jouw site of bv de EO, heb al veel uniek beeldmateriaal, kom maar eens kijken!
    Hartelijke groeten en succes met jouw zeer eerbaar werk en succes van deze kolom. Een TV programma waard en zal zeer goed bekeken en hoog gewaardeerd worden.

    ————————-
    De ideale cursus voor een negatief ingestelde getrouwde vrouw die daartoe wil scheiden:
    Continue negatief denken is op te lossen:
    het is een kwestie van nieuwe inzichten opdoen, die door de illusie prikken dat er een reden is voor negatief denken. De e-cursus Nooit meer Zorgen of Stress gaat je daarbij helpen. Alles waar je je aandacht op richt dus alle in gedachten zijnde negatieve aspecten zullen namelijk alleen maar verder toenemen. De enige relevante vraag is: “Hoe wil je je voelen?” Als je zelf eenmaal ontdekt dat het continue negatieve denken je niet verder zal brengen in het geluk op aarde, dan wordt het echt tijd om dat te veranderen. Want ook met een ander zal dat geen verandering brengen. Deze cursus kan je daarbij direct bij helpen. Contact: Frank de Moei Capedium Coaching http://www.newstart.nl Begeleiding in Geluk en Succes
    —————————

  • Beste John,

    Helaas kun je niemand dwingen dingen anders te zien, hoe graag je het ook zo willen en – misschien – hoe goed ze het ook kan gebruiken.
    De e-cursus (en elke cursus wat dat betreft) werkt alleen als iemand zelf gemotiveerd is en er energie in wilt steken.

    In hoeverre waardeer je jezelf? Ik begrijp het helemaal, maar vraag me toch af waarom je bij iemand wil blijven die (volgens je verhaal) niet bij jou wilt zijn. Verdien je niet beter dan dit?

    Overigens bedankt voor de promo en suggestie, maar ik sla radio en TV aanbiedingen meestal af, omdat het momenteel niet mijn interesse heeft. Toch leuk dat je het aanbiedt :)

    Heel veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Paklex schreef:

    Helemaal waar dat stuk tekst. Ik zit helaas al veel te lang bij mijn ouders thuis door de economie. Daardoor ken ik mijn vader als geen ander. Een normaal gesprek gaat niet. Problemen draait hij om naar mij als ik advies wil geven en wijsheid. Hij is zelf niet slim genoeg dus word negatief en soms kwaad op slim advies. Een vreemde wereld voor hem dus dan maar negatief. Klagen over de vakantie die komen gaat. “en wat vind je er leuk aan?” vraag ik hem tecatisch gemeend. Hij zweeg zelfs.
    Zonder dat je het doorhebt zit ik weer eens in een discussie. Ik probeer er al rekening mee te houden, maar net als je denkt normaal te converseren draait hij de boel ineens om ! Echt heel naar. Of haalt juist de negatieve boodschap uit een onderwerp die totaal ergens anders over gaat. Of begint ineens weer met JIJ dit JIJ dat.. terwijl je een algemeen onderwerp aangehaald hebt.
    Mensen, je kan niet opboksen tegen de negatievelingen, wees kortaf, zie het van tevoren aankomen en ga weg er van. Ga iets anders doen of zeg niks meer.
    Als puber had ik dit gedrag van mn pa, maar later in mijn mid-twintiger jaren kreeg ik meer mijn eigen identiteit. Het is dus besmettelijk, zie het tijdig komen en ga er van weg, wees kortaf. Er veranderd niks. Altijd en eeuwig halen ze de verkeerde bedoeling uit een onderwerp. Inzichtloos en empathie loos.

  • Angelina schreef:

    Mooi artikel en oh zo juist!!!
    Helaas kan ik geen afstand van “mijn” negatief persoon nemen.
    Hij is namelijk de vader van mn jongste dochter. We zijn gescheiden maar ik zie/spreek hem 3x in de week dus ik worstel 3x in de week hoe ik hiermee om moet gaan.
    De stappen die u opnoemt heb ik allemaal al geprobeerd. Al 5 jaar.
    Hij weet zelfs een positief mailtje over onze dochter haar verjaardag negatief te lezen….
    Dus een keus is er niet altijd zoals u schrijft.
    Ik hoop dat mijn ex zelf hulp gaat zoeken voor dit probleem, zodat hij nooit de kans krijgt ons dochtertje mee te sleuren in zijn negatieve wereld.

    MVG Angelina

    PS nog meer tips zijn altijd welkom!!!!

  • Angelina schreef:

    hmmm lekker voorruitzicht…… Maar na 5 jaar zie ik in dat je gelijk hebt…. HELAAS!!!

  • Beste frank,

    leuk artikel, maar wat is negativiteit precies ?
    Ik denk dat je lichtelijk simplistisch te werk gaat b.v. dit..

    Een goede uitspraak om over na te denken is deze: Onontwikkelde mensen praten voornamelijk over andere mensen.
    Doorsnee mensen praten over gebeurtenissen.
    Ontwikkelde mensen praten over ideeën.
    Heb je dat ergens gelezen en dacht je toen dat copy/paste ik even

    Misschien had je beter dit stukje kunnen plaatsen.

    Socrates was van mening dat hij een goddelijke stem in zich heeft en dat ‘’geweten’’ hem vertelde wat juist was. ‘’Hij die weet wat goed is, zal ook het goede doen, zei hij. Volgens hem leidde het juiste inzicht tot het juiste handelen. En alleen hij die het juiste doet wordt een echt mens.
    Als wij verkeerd handelen komt dat doordat wij niet beter weten. Daarom is het ook zo belangrijk dat wij onze kennis vergroten. Hij vond namelijk dat het vermogen om onderscheid te maken in de rede en niet in de maatschappij besloten ligt.
    Socrates stelde dan ook dat het onmogelijk is om gelukkig te worden als je tegen je overtuiging in handelt.

    Maar dan lees ik ergens anders weer…
    Socrates de Griekse filosoof was de grote held en heilige van het religieus denken in de klassieke oudheid. Zijn leven en denken is beschreven door zijn leerling Plato.
    Socrates stond spreekwoordelijk bekend als de ‘dirty old man’ vanwege zijn sexuele en intelectuele interesses voor jonge, minderjarige boys. In die tijd was pedofilie in Athene gebruikelijk in een pedagogische context. Iets wat tegenwoordig in onze samenleving een criminele daad is. De kranten staan er dagelijks vol van.
    Verder beweerde Socrates stellig dat hij een goddelijke stem hoorde. Enfin, mensen die stemmen in hun hoofd horen. Ook dat soort schizifrenie komt nog vaak voor, tot en met complete composities van Mozart, etc.
    Al met al zou Socrates tegenwoordig als schizofrene criminele pedofiel meer kans hebben om in het Pieter Baan Centrum terecht te komen dan om hoogleraar wijsbegeerte te worden. Laat staan een vooraanstaand spiritueel leider te worden.

    A sceptic is a well informed believer.
    And
    A pessimist is a well informed optimist.

    Zouden de mensen in de politiek ook allemaal negatief zijn, omdat ze het constant over problemen hebben ?

    Mensen die veel problemen zien hebben ze vaak ook zelf gehad…
    Het feit dat ze erover zeuren en er niets aan doen tja dat is vervelend.
    Maar helaas kunnen we aan veel dingen ook zelf maar bar weinig doen.

    Misschien moeten we allemaal maar naar de teletubbies gaan kijken in plaats het journaal
    Nijntje gaan lezen in plaats de krant.

    Je begrijpt het al wel, ik ben een negatief persoon
    Ik zie overal problemen, maar ben ook constant bezig om ze op te lossen
    Dus ben ik dan een positieve negatieveling ?

    Ik wens je het beste toe,

    Ohm shiva shanti

  • Ik heb een vriend die altijd klaagt, en opschept over zichzelf en zijn spullen ik heb nu 6 weken een relatie en begin het nu al zat te worden, praat door je heen als je zelf je verhaal doet , en als ik er doorheen praat dan raakt hij geïrriteerd , pfff vermoeiend

  • ook bij ons thuis is er erg veel negativiteit het vermoeit enorm ik slaap er slecht van en ben vrezelijk gespannen het komt door mijn man .onze dochter wil het bedrijf overnemen maar alles wat ze zecht of doet word negatief beinvloed hij weet alles beter want hij kent alles al en heeft ervaring maar staat nooit open voor haar reacties ze doet het prima alles gaat goed maar hij weet het beter geeft haar konstand komentaar en venederd haar.dit bedrijf is haar alles ze is met hart en ziel bezig om alles in goed overleg en advies van haar vader te doen ze wil graag met hem over toekomst plannen te praten maar dat durfd ze niet en ik zit daar tussen om voor beide partijen een comprmie te sluiten het is erg moeilijk ik ben al bij stap 3 maar ik kan niet de toekomst van mijn dochter verpesten .maar het houden van mijn partner is ver te zoeken je bent volledig geblokkeerd. ook ons bedrijf waar personeel in dienst is zij merken ook dat mijn man ouder word overal komentaar op heeft konstand de zelfde onderwerpen aan snijd zich overal aan ergerd niets is goed en hij is slachtoffer hij voelt zich niet begrepen en iedereen kijkt hem niet voor vol aan. eerst goed met iemand praten en achter de rug volledig de gond in trappen ik kan nog veel meer dingen vertellen maar ik probeer mijn gezin bij elkaar te houden maar anders was ik allang opgestapt vr. groeten en sterkte voor al die andere mensen die in het zelfde schuitje zitten het is goed om je hart te luchten

  • tamara schreef:

    Hallo goed artikel ik ben zelf een heel negatief persoon en ik weet dat ik energie vretend ben en personen daarom uit me buurt blijven en om die reden mij hebben laten vallen ik begrijp het heel goed . Alles is altijd nooit goed genoeg en kan altijd beter . Maar ik geef anderen hier niet de schuld van ik weet dat het aan mij ligt ik heb bordeline en dat is een van de kernmerken van die ziekte maar ik ben mijn hele leven al zo vanaf kinds af aan de rede is omdat ik al vanaf kleins af aan een bril draag en een pleister op me oog had en ik mezelf super lelijk vond en hierom ook gepest werd op school dat is er in blijven zitten voelde me altijd buiten gesloten en een geval apart door kinderen en mijn ouders maar dat was mijn gevoel niet dat hun dat deden . Ik gaf ze ook een reden om me te treiteren dat was mijn uiterlijk . Maar ja ik loop hiervoor nu in therapie en mijn bordeline om positiever te worden en leren om van mijn zelf te houden om wie ik ben en om mijn verlangens en behoeftes uit te spreken wat ik altijd maar opkrop ik loop altijd maar te mopperen over wat er allemaal mis gaat nooit wat er goed gaat ik vind het ook heel vermoeiend ht valt me ook op maar ja ik ben ook klunellig en er komen ook dingen op me pad dat zo vermoeiend is niet dat het een ander zijn schuld is maar waar ik wel moe van word ik mis gewoon dat kleine beetje mazzel ik probeer mezelf te veranderen een ander kan dat niet voor me doen maar ja ik voel me al raar en gestoord en als anderen afstand van me doen word dat gevoel alleen maar erger en ga ik nog raarder doen dan dat ik al deed ik hoop dat mensen mij met de tijd weer gaan acepteren waar ik heel hard voor aan het werk ben en als dat niet zo is moet ik dat gewoon acepteren dat het nooit meer goed komt ik heb mensen pijn gedaan en mezelf en dat wil ik niet meer

  • Ik weet dat ik er niet mee geboren werd maar zolang ik me kan herinneren ben ik negatief van aard; hierdoor onderneem ik totaal geen stappen om er beter van te worden, ik heb al meerdere jaren zoiets van ‘het zal wel, het interesseert me allemaal niet meer, ik heb een k..leven dus schiet me eigenlijk direct maar af want ik voel me gewoon waardeloos’, ondertussen onverschillig m’n schouders ophalend. School heb ik nooit leuk gevonden, heb wel m’n MBO gehaald, daarna maar een paar jaar een ECHT vast contract gehad in een goede ICT baan met een prima salaris; na een faillissement van het bedrijf, vanwege gebrek aan zelfvertrouwen en totaal niet weten waar m’n talenten zitten (heb ik die wel?), de makkelijkste weg gekozen en m’n groot rijbewijzen gaan halen. Inmiddels werk ik alweer een jaar of 8 als beroepschauffeur onder een oproepcontract (0 uren) met gemiddeld 25.000 euro in het jaar en terwijl ik weet dat ik dit financieel niet lang kan volhouden vind ik het eigenlijk wel best zo, temeer ook daar ik ook alleen de weekenden werk en te lui ben om meer werk te gaan zoeken omdat ik eigenlijk gewoon te lui ben om uberhaupt te willen werken. Dit kan ik me eigenlijk totaal niet veroorloven daar ik financieel er zeer slecht voor sta maar ik heb echt zoiets van ‘ik zie wel waar het schip strandt’… Ik vrees dat het schip alleen binnen afzienbare tijd gaat stranden en ik alles ga verliezen. Principieel ben ik tegen een uitkering ontvangen, alleen als het echt niet anders kan maar ondertussen verdien ik vaak nog minder dan iemand in een uitkering daar ze regelmatig een weekend geen werk voor me hebben, doch ik blijf koppig op dezelfde noodlottige voet doorgaan, richting de afgrond welteverstaan. U hebt gelijk, ik als negatief ingesteld persoon doe vrijwel NIETS om deze situatie op te lossen: ik solliciteer niet noch neem ik andere acties, wel geef ik andere NIET de schuld van m’n problemen, ik ben me terdege zeer bewust dat ik en alleen ik het probleem ben in deze. Als ik geld tekort kom die maand leen ik het wel bij dus ik kom van de regen in de drup. Ik weet dat ik totaal verkeerd bezig ben en dat m’n ouders me zo niet hebben opgevoed maar door de jaren heen weet ik onderhand niet beter meer; het is een vicieuze cirkel geworden waar ik maar moeilijk kan uitstappen. Het gebrek aan zelfvertrouwen wordt nog versterkt door het feit dat ik niet moeders mooiste ben, m’n eerste en laatste relatie duurde een maand en was dik 20 jaar geleden. Een relatie hebben, een eigen gezin, huisje boompje beestje etc is voor mij een ver-van-m’n-bed-show geworden en ik geloof allang niet meer in wonderen dus lig er allang niet meer wakker van; sex heb ik nooit gehad doch heb er ook weer niet zo’n behoefte aan dat ik me verlaag tot betaalde sex dus heb ik geaccepteerd en lig ik ook al jaren niet meer wakker van. Onderhand heb ik een partner toch niets meer te bieden dus blijf ik bewust vrijgezel en dat is niet moeilijk want ik straal de negativiteit blijkbaar uit want vrouwen bemoeien zich niet met mij. Mijn onverschilligheid komt me wel van pas om bepaalde dingen te relativeren en afstand van te nemen; ik kan zeer makkelijk afscheid nemen van mensen, ik hoef niet aardig bevonden te worden, wel gerespecteerd om wie ik ben want zo behandel ik ook andere mensen. Ik ben geen klager en geen chagrijnig persoon doch kan wel bot zijn als ik het idee heb dat iemand even iets duidelijk gemaakt moet worden. Ik kan mijn negativiteit meestal goed camoufleren naar anderen door me vrolijk op te stellen doch liever trek ik me lekker terug en doe ik waar ik zin in heb, heb geen behoefte aan mensen om me heen. Ja, zoals u leest heb ik het allang opgegeven en leef eigenlijk alleen nog voor m’n moeder waarvoor ik zorg en de boodschappen doe, als zei overlijdt ben ik bang dat ik haar snel achterna ga want zoals ik al eerder zei: ‘het interesseert me allang niet meer’.

  • Jolande schreef:

    Ik heb een stiefdochter die zo is. Na drie jaar opbeuren, ideeën aandragen en problemen aan horen, heb ik besloten naar je verhaal te lezen voor mezelf te kiezen. Negeren en wegtrekken uit een gesprek. Het helpt. Wel blijft ze nu al een half jaar boos op me, maar ik ben er nu wel klaar mee. Bedankt voor je verhaal. Ik heb het dus toegepast en het helpt. Ook al is ze iedere dag om me heen, ik doe net of ze er niet is.

  • niet gemakkelijk hé.
    Mijn partner klaagt elke dag wel over iets: huishouden, ons huis, over de kids, financiën,…
    Ik snap echt niet waarom hij zoveel moet klagen, leven is toch veel te kort hiervoor? Hij heeft alles wat hij wilt: eigen huis, 2 leuke kids, mij, fulltime job, vrienden, hobby’s. En nog kan hij niet tevreden door het leven gaan.
    Ik vind het steeds moeilijker om gepast te reageren op zijn uitlatingen. Ik hou van hem, maar als ik op deze manier nog veel jaren met hem moet doorbrengen twijfel ik toch…

  • anoniwm schreef:

    ik vind dit artikel erg intresant zelf werk ik bij iemand in de thuiszorg die is heel negatief en alles wat ik vertel word verbeterd als het niet zo uitgesproken word zoals diegene vind dat het moet en heb er al meerdere keren wat van gezegt maar dat helpt niet laatst kreeg ik daar een snoepje en ik zei oh een nieuwe smaak godverdomme zei die toen die zijn niet anders en hij haalde het potje van de tafel en gooide ze om om te bewijzen dat ze niet anders waren vind het lastig om daar mee om te gaan groetjes en succes alleMAAL

  • Maartje schreef:

    Beste Frank,

    Ik heb op veel verschillende fronten een hele fijne partner en stiefvader voor mijn kinderen. Hij is leuk, vrolijk, ondernemend, geniet. Hij gaat positief met het leven om, maar, vwb -mensen- is hij veeleisend, kritisch, en vaak zeer negatief oordelend. Hoe verder bij hem vandaan, hoe erger. En wat voor anderen geldt, geldt niet voor hem. Heel blind. Zo negatief streng. Hij is ook slim, dus laat zich niet met een koekje afleiden… Ik laat niet over mij of mijn kinderen heenlopen, dus reageer daar met veel weerstand op.

    Mijn vraag is: HOE KOMT DIT, en hoe kan ik er het beste mee omgaan? We doen overigens (daarom) samen je cursus ‘betere relaties met anderen‘, dus dat is ook zeker een goed teken. Maar ik wil zo graag inzicht, dan kan ik er beter mee omgaan.

    Dank je wel.

  • Maartje schreef:

    Beste Dave,

    Ik leef heel erg met je mee als ik je verhaal lees.

    Ik ben geen expert, maar volgens mij is jouw negativiteit geen karaktertrek, maar ben je depressief! Dat is een ziekte waar je niets (of gedeeltelijk niets) aan kunt doen. Gauw naar de dokter voor antidepressiva zou ik zeggen, want volgens mij ben je ‘bewust’ genoeg, om daarna met eventuele ‘restproblemen’ wél aan de slag te gaan. Gewoon proberen!!!

    Ik hoop van harte dat je weer gauw wat geluk gaat ervaren.

  • Maartje,

    Waarom oordelen we anderen?
    Er zijn twee artikelen die daar dieper op ingaan, deze zullen je meer inzicht geven:
    https://www.newstart.nl/blog/ik-wil-minder-oordelen/
    https://www.newstart.nl/blog/anderen-oordelen-en-veroordelen-vermoeiend/

    Je kunt hem ook vragen of hij kritische ouders heeft (gehad) en of hij (stiekem) toch ook kritisch is op zichzelf.
    Positief met het leven omgaan en kritisch/veeleisend zijn naar anderen toe, dat klinkt als een paradox,
    want het leven bestaat vooral uit de omgang met andere mensen.
    Als hij goed is voor jou en je kinderen is dat het belangrijkste.
    Niemand is perfect, dus misschien kun je deze minder sterke eigenschap toch een beetje meer accepteren?

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • margreet schreef:

    Wat een goed artikel. Ook de reacties erop. Daar herken je veel in. Mijn zoon is 42 jaar en sinds zijn pubertijd is hij enorm negatief geworden. Van een zonnig kind veranderde hij in een een altijd mopperende jongen. Het is een lang verhaal en heeft me alle energie gekost die ik mij had om hem de mooie dingen van het leven te laten zien. Toch voel ik dat hij het heel moeilijk heeft met zichzelf. Dat voel ik zo sterk dat ik zelf heel veel moeite heb om van het leven te genieten. Mijn zoon is eenzaam geworden en ook maatschappelijk heeft hij veel kansen verspeeld, door dat hij altijd overal ruzie krijgt of maakt. Het lijkt soms wel of hij het leuk vindt dingen voor anderen te verpesten. Toch houd ik veel van hem, want soms zijn de wolken wel eens verdwenen en dan zie je het kind weer die hij ooit was. Als er zich iets leuks voordoet, dan denk ik aan hem, dat hij alleen is en geniet ik niet. Het is net fietsen, maar dan met de handrem erop. Dikwijls met artsen gesproken, lees er veel over en probeer hem te zeggen dat er therapieën zijn om met jezelf om te leren gaan. Maar dan ontsteekt hij in grote woede en zegt altijd, dat ik niets van hem begrijp. Laat hem altijd voelen dat wij (ons gezin) van hem houden, maar het liefst is hij alleen, maar niet op een tevreden manier alleen, hij verdraagt bijna geen mensen. Het is zo moeilijk vooral voor hem, maar ik heb kleinkinderen, nog een oude moeder, en een leuke man, maar ik heb zo’n moeite om te genieten, het lijkt wel op een schuldgevoel. Een schuldgevoel, dat ik hem niet kan helpen en vraag me af heb ik vroeger iets fout gedaan? Misschien niet consequent of verwend etc.etc. Zelf weet ik best dat ik me hiervan los moet maken, maar je kind blijft je kind, als je kind ongelukkig is hoe kan jezelf gelukkig zijn.

    Wat een tekst, ja zomaar omdat ik toevallig op deze site ben gekomen.

    Margreet

  • Helemaal mee eens. Persoonlijk ken ik genoeg mensen die slachtoffer willen blijven van hun eigen leven en altijd de anderen de schuld willen geven. Sterker nog dat gedrag zit in de menselijke genen. Als we naar de actuele politieke gebeurtenissen kijken, zien we hetzelfde gedrag.

    Het kost moed en vastberadenheid om uit dat manier van denken uit te stappen en die negativiteit af te schudden.

    Ik heb in mijn leven veel mensen tegengekomen die met mij wilde omgaan juist omdat ik positief ingesteld ben. Van sommige van hun heb ik afstand genomen omdat het omgaan te veel energie ging kosten. Het waren mensen met allerlei problemen die zelf weinig aan deden om hun situatie te veranderen of zelfs niks.
    Moe, depressief, anderen zijn altijd de schuldige, zo iemand zuigt je leeg dan wens je die nooit ontmoet te hebben. Maar ja, daar verandert niks aan.
    Zulke mensen zullen altijd bestaan.

    Het is de kunst om verworven inzicht daarover te verdiepen en in de toekomst goed uit te kijken met het kiezen van kenissen, vrienden en andere belangrijke mensen.

  • Negativitiet is gevaarlijk. Mensen die negatief zijn kunnen ook luie mensen zijn die zelf niks doen om hun situatie te veranderen. Uiterard zijn er mensen die soms verdriet hebben en die verdienen om getroost te worden. Hier gaat het meestal om mensen die ingrijpende gebeurtenissen meemaken zoals overlijden van iemand die dierbaar is, of ontslag. Het betreft dus niet dagelijkse kost waar iedereen mee geconfronteerd wordt.

    Het probleem ligt in het feit dat negatieve, klagende mensen vaak uitsluitend hun eigen problem voor de ogen zien, niet die van de anderen. Ze missen enige emphatie voor de ander en hun sitautie. Vaak zijn ze overtuigt dat zij de ergste in het leven hebben meegemaakt en dat de anderen het makkelijker hebben.

    Bijvoorbeeld, iemand die hard werkt heeft zich door de jaren heen streker gemaakt en heeft geleerd om niet te klagen omdat die weet dat dat vor hem de enige juiste weg is.

    Iemand die dat niet doet ziet altijd excuses om het niet te doen en dan mag de maatschappji de schuldige zijn want het is moeilijk om een baan te vinden. Dat klopt dus helemaal niet, er is genoeg werk. Wie wil werken vindt wel iets. Maar het is makkelijker onderhouden te worden door je partner of de gemeente via een WW uitkering. Waarom al die moeite doen om iets te vinden maar wel de hele tijd klagen over alles, over het weer, de kou en zelfs je partner.

    Negatieve mensen willen niet veranderen, ze willen geen verantwoordelijkheid dragen, anderen moeten dat doen terwijl ze ergens in de zon zitten of op de bank.

    Daar kan ik niks mee, die mensen verdienen in mijn ogen geen aandacht. Zij zijn dus niet alleen negatief maar ook manipulerend en dat is heel gevaarlijk.

    Dat is mijn ervaring met negative manipulerende mensen.

  • Beste Ilonka,
    Hier kun je mee leren omgaan. Ik merk als ik zelf goed in mijn energie zit (uitgerust en fit) dan kan ik dit soort mensen hebben die het uitstralen of zeggen voor mij niet zo veel verschil. Als ik wat moeier ben vind ik het lastig. Dan bescherm ik mezelf door deze mensen te ontwijken of ergens anders te gaan zitten. Wat voor mij ook helpt is waar je mensen ontmoet. Als het buiten is kan ik meer hebben dan dat het binnen is. Dus een afspaak met schoonouders is voor mij met voorkeur ergens buiten.

    Maar als je echt in iemands aura zit (parnter, collega’s dichtbij) dan is dat voor mij met voorkeur een lekkere prettige lichte energie. Zo leuk om mijn kat en kind te zien. Mijn kat gaat direkt als er iemand binnen komt met een minder fijne energie (lees wat verdicht) of met haar rug ernaar toe zitten of als ze het te gortig vind naar buiten. Is het fijn dan komt ze op je lip zitten.

    Bij nieuw werk of een sollicitatie vraag ik altijd of ik even mag zien waar ik kom te zitten. Is dit bij een raam met frisse lucht, leuke collega’s. Voelt het niet goed dan kijk ik graag verder. De minder leuke collega’s en mensen zijn er overal. Maar de kunst is om er geen last van te hebben en op te trekken met wie je leuk vind.

    Als je in een situatie zit waar je gedwongen wordt om met mensen om te gaan die energie van jou vragen dan kun je eventueel vragen of je een andere werkplek mag zodat je in een andere ruimte zit of niet de hele dag met deze persoon door brengt.

  • Hallo allemaal.Mijn moeder is altijd negatief. Ik zelf zit al vanaf 1994 in een gespreksgroep.Nu is mij opgevallen als moeder weer schreeuwt tegen mij ik haar uitleg wat nu de situatie is.Meestal is moeder bang dat ik iets niet kan.Laats ging ik een raam plaatsen om haar te helpen, klusje van niks.Moeder had haar zelf wijs gemaakt dat alles fout ging.Ze kon er niet van slapen.De volgende dag stonds ze te schreeuwen en te wachten tot het glas uit mijn handen viel.Zelf zit ik in therapie vanwegen agressie problemen.Dit was het punt om niet met haar geschreeuw mee te gaan(buren hebben lekker mee geluisterd en genoten).Ik probeer een positief persoon te zijn en ook zo op te komen voor mezelf.Ik zei dat ik het raam erin doe en dat jij alleen maar schreeuwt.Natuurlijk is het moeilijk om niet gelijk ook emotioneel terug te schreeuwen.Maar moeder is al 70 jaar een professionele oude zeur.Dus wat mij opviel is dat je rustig overkomt en verteld hoe de nu situatie is.Tuurlijk moet je dat een paar keer zeggen, want dat brein werk al jaren het zelfde.Kwaad word je wel.en ik heb ook gezegd dat ze me nu boos heeft gemaakt

  • Trouwens het raam zit er gewoon zonder moeite op zijn plek.Alleen door haar gezeur heeft alles langer geduurd en dat heb ik haar ook gezegd.Al met al ben ik blij hoe ik ermee om ben gegaan.Ben bang dat moeder niets geleerd heeft.Morgen moet er nog een raam geplaats worden.Als er weer een hoop gezeur komt terwijl ik haar help, ben ik wel van plan om weg te lopen.Dank jullie wel lieve mensen en blijf positief tegen beter weten in.Ook al doet de omgeving niet mee.We zullen ze krijgen.

  • Manuel schreef:

    Mijn ervaring is dat het heel moeilijk is om met negatieve mensen om te gaan als ze boven je staan. Ik kan me herinneren dat mijn chef tegen mij zei dat hij al veertig keer tegen mij had gezegd dat ik niet met een schakelpompwagen pallets moest verplaatsen maar met een gewone pompwagen. Maar later zie ik hem hetzelfde doen. Ook oudere mensen hebben de neiging om me jongetje te noemen terwijl ik al vierenveertig ben.

    Soms denk ik dat je houding ook een grote rol speelt. Een workshop theater kan je leren om je houding te verbeteren.

    Veel mensen komen naar me toe en klagen over een collega, vriend of partner. Dan vraag ik wat nu eigenlijk hun probleem is. Dat blijken ze dan zelf niet goed te weten. Later komen ze dan tot de conclusie dat ze zelf een probleem hebben omdat niet goed weten wat ze nu eigenlijk willen.

    Veel mensen klagen liever over anderen dan hun problemen met anderen te bespreken, omdat dat veiliger is. Als je toegeeft dat je zelf problemen en zorgen hebt dan geef je jezelf bloot. Hierdoor ben je kwetsbaar voor de kritiek van anderen.

  • monique schreef:

    Ik zit in het zelfde proces ,,mijn ouders hadden altijd comentaar niks deed ik goed,de laaste 5 jaar herhaald dit zich weer op me werk dat ik overal de schuld van kreeg ,haalde me schouders op en zei ach een makkelijke naam
    Nu woon ik samen met een hele lieve vriend doet alles voor mij ,,zorgt supper voor alles ben ook ziek maar aan de betere kant
    Maar alle dingen die ik doe ,zijn verkeerd ik kan niks in zijn ogen
    Afwassen doe ik niet naar zijn zin,had gister handoeken in de was machine geverft eerst mooi MAAR VANMORGEN de kleur te ligt hoe ik het had gedaan nou het kwam erop neer heelemaal fout,,en dat gaat van morgens vroeg tot de avond ,eerst werd ik boos zei vaak je bent net een jlein kind ,,ook omdat als hij dingen niet meer kon terug vinden mij de schuld gaf,daarna boos ,,en nu vraag ik waarom hijvanalles negatief is ,,en daarna zeggen dat hij van me houd,om jawel ik bak brood taart maak het huis schoon doe de bedvwrschonen ,maar voor de rest mag ik nuks doen en aks ik het wek doe keurt hij het af alsof ik een jkein kund ben ,nu na 4 mndhet weegt zwaar het sloopt me energie ben verdrietig eb hoe kan je geloven dat zo iemand van je houd,ik moet nu ook gaan afwegen ,weegt dit zijn negativie tijdziveel dat ik zelfs het andere nooie tussen ons niet eens meer kan zien

  • andrélicious schreef:

    Ik heb een vriendin met 2 kinderen. We zijn 12 december 2 jaar jaar geleden een relatie aan gegaan.. Nu twee jaar later merk ik soms nog te vaak dat t zo is ik tegen haar en haar kindjes… Voorbeeld: schat zullen we 12 december naar Londen met z’n tweetjes (vlak voor kerst superromantisch) om ons 2 jarig samen zijn te vieren… T eerste wat gezegd word : IK HEB KINDEREN… Ipv leuk idee.. Even kijken of de kids bij papa zijn of eventueel naar opa en oma kunnen.. Vind t erg lastig wie niet wil zoekt een reden wie wel wil zoekt een oplossing… Dusss hoe zorg ik ervoor dat ik haar verras zonder dat ze daar negatief over doed ??? En wat voor rol vertolk ik nou eigenlijk in dit gezin buiten t koken en schoonmaken om ???

  • Mijn man is erg negatief ingesteld, benoemd altijd wat er verkeerd gaat. Daardoor ligt mijn lat erg hoog. Mijn groot ste probleem is vechten om iets voor elkaar te krijgen. Als ik iets wil vakantie of iets dergelijks kost het zo veel strijd. Vorig jaar mede daardoor een burn out gehad en met hulp van een psycholoog daar uit gekomen, moest van haar mijn idee doordrukken ( vakantie adres) resulteerde in veel verwijten en ruzies maar ben erg blij dat ik dat gedaan heb. Terug naar de verbintenis vertouwen in elkaar hebben. Nu weer zo’n dilemma, huisdieren mogen we niet, mijn zoontje heeft het voor elkaar gekregen dat hij een kat mocht. Helaas is het beestje na 1 jaar doodgereden. Kat 2 liep mede door mijn man zijn houding weg. Hij en ik willen zo graag een nieuw katje, begreep als je er twee neemt. Dat ze meer bij elkaar blijven. Maar je snapt het al ruzies en hij ligt wakker van het idee dat ik het doorzet, ik heb goede argumenten maar snap het probleem niet. Ik betaal en zorg ervoor. Ben nu in staat om het maar af te zeggen. Zet ik door word het masnden ruzie etc. Maar wil ook mijn grenzen en dromen realiseren, bewaken. Graag advies.

  • Beste André,

    Het lijkt me dat de eerste focus van een moeder ligt op haar kinderen.
    Misschien kun je haar verrassen en tegelijkertijd ook rekening houden met haar situatie?
    Kun je haar b.v. in Nederland verrassen met iets waardoor ze (in haar ogen) toch rekening kan houden met haar kinderen?
    Dan is haar reactie wellicht ook positiever…

    Als je twijfelt aan het antwoord op je laatste vraag, dan is dit echt iets dat je met haar zult moeten bespreken
    (uiteraard van beide kanten met begrip en zonder oordeel).
    Het is wel belangrijk dit uit te spreken, want uiteraard ben je (veel) meer dan een kok en schoonmaker :)

    Heel veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Beste Mo,

    Een burn-out ontstaat door jezelf stelselmatig voorbij te lopen.
    Geen enkele relatie wordt hier beter van.

    Wat je beschrijft zit te diep om even een korte reactie te kunnen geven.
    Het heeft te maken met zelfwaardering, grenzen aangeven, een gezonde balans in een relatie, doorzetten als iets krampachtig gaat, teruggaan naar de basis – en nog veel meer.

    Mijn beste advies: Ga naar een relatietherapeut. Alleen kom je hier niet uit, tenzij je bereid bent om òf je dromen op te offeren ten gunste van je relatie,
    òf ze door te zetten ten koste van je relatie.
    Een relatietherapeut kan helpen om die strijd te stoppen of los te laten.

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • annoniempje schreef:

    Dag Frank;
    mijn vriendin is erg negatief heb alle stappen al geprobeerd die hier boven genoemd worden en nog veel meer om maar enigszins dichter bij haar te komen. Helaas werkt het totaal niet ze zit voortdurend met de dood in haar hoofd ze heeft de symptomen van PTSS en een PD (postnatale depressie) na haar zwangerschap. ze is tevens in behandeling bij een psycholoog, maar ook wat daar besproken wordt neemt ze erg negatief op. Ik ben namelijk al eens mee gegaan om duidelijkheid te verkrijgen over haar idee dat ik mede haar probleem ben. Wat ik niet begrijp want ik ben zo positief als het maar kan. Heb namelijk gevraagd waarom ik wordt gezien als het probleem en waarom er aangestuurd wordt tot relatie breuk!! Dit bleek totaal niet de bedoeling van de psycholoog te zijn geweest. gisteren was er op tv een bericht dat er iemand per ongeluk is vermoord in zijn auto, haar reactie was gelijk “nou dat gebeurt mij nou nooit” ze geeft mede onze dochter van vijf maanden soms de schuld dat zij zich nu zo voelt. Een gewoon gesprek die ik wil gaan voeren met haar wordt altijd verwoord tot een probleem, en wordt zo gespiegeld dat ik de gene ben die het probleem veroorzaakt ondanks dat ik een gewoon gesprek wil voeren met haar.
    Ik ben zelf een zeer positief mens en wil geluk in mijn leven en heb daar erg veel voor over, wij zijn nu drie jaar bij elkaar maar ik begin te merken aan mij zelf dat ik bang begin te worden voor haar en haar gedachtegoed en ik weet nu even niet meer wat ik moet doen om het veilig te houden voor mij en mijn dochter

  • Beste anoniem,

    Dat is inderdaad een lastige situatie.

    Stoornissen, trauma’s en depressies zijn echt het terrein van een psycholoog,
    ik als coach ben daar geen expert in.

    Gelukkig zie je in dat dit niet aan jou ligt.
    Je hebt helaas weinig invloed op de gemoedstoestand van je vriendin, dat heeft ze alleen zelf.
    Je kunt alleen kiezen tussen geduld uitoefenen, leren omgaan met haar stemming (dit kun je mogelijk bespreken met een/haar psycholoog)
    of (in een later stadium, als er geen verandering optreed) voor jezelf kiezen.

    Wat je ook kiest, ik wens je veel succes!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Marina schreef:

    Helaas heb ik al heel wat negatieve mensen uit mijn leven verwijderd. Ik maak dan ook vaak een overweging of iemand mijn leven verrijkt of verarmd. Dan doel ik niet op mensen die hun normale “begrijpelijke” problemen hebben. Ik ben juist bereid om mensen te helpen al zou het maar met een luisterend oor zijn. Soms is er aan een negatief persoon niets aan te doen en zijn ze dan ook niet voor reden vatbaar. Dit is dan ook op geen enkele manier e tewerkstellen. Er bestaan nu eenmaal mensen met een hele aparte belevings-vermogen die niet gelijk staat aan de realiteit van een gebeurtenis.

    Ik zal een voorbeeld geven. Een vrouw loopt met haar kinderenwagen midden op de rijbaan, er komt een auto aan rijden die netjes stopt. Ze gaat met haar kinderenwagen aan de kant staan (niet tussen 2 auto’s of de stoep oprijden met de kinderwagen). De auto trekt daarop op om vervolgens 3 parkeer plaatsen verder de auto te parkeren. De snelheid van de auto is laag kan ook niet hoog geweest zijn omdat deze net vanuit een stilstaande positie komt. Dan bestaat er ook nog de wetgeving dat voetgangers op de stoep moeten lopen, het verkeer op de rijbaan niet onnodig mogen hinderen etc. Het verhaal doet zich nu voor bij deze negatieve persoon dat de bestuurder/ster veel te hard gereden zouden hebben en haar kind heeft proberen dood te rijden. In zo een situatie zullen beide partijen er nooit uitkomen. Wat wel vreemd is dat er geen aangifte is gedaan door deze negatieve mensen. Mijn conclusie is dan ook dat ze donders goed weten dat ze valse beschuldigen hebben geuit. Dat openbaart zich al met alle conflicten die ze met buurtgenoten al hebben gehad.

  • Beste Frank,

    Mijn vriendin met wie ik 2 kinderen heb is heel vaak negatief, vermijd gesprekken met mij ivm dingen waar in ontevreden over ben en doet de problemen af als onbestaande. Ik lees bij “hoe omgaan met negatieve mensen” dat ze zelf moeilijk kunnen beginnen met veranderen, dingen positief gaan zien.

    Probleem 1: hoe laat ik haar inzien dat ze er iets aan moet doen voor haar en ons geluk?

    Probleem 2: ze leest niet graag lange stukken/boeken.

    Probleem 3: ben radeloos en we komen telkens tot hetzelfde, kan een tijd goed gaan maar plots interesseert het haar allemaal niet want niks is goed, de goede dingen ziet ze heel vaak niet… Afstand nemen is voorlopig geen optie, zonder mij zal er niet gelukkiger op worden.

  • Beste T,

    Het is moeilijk andere te veranderen, we kunnen alleen aangeven wat we zelf willen en belangrijk vinden.

    Dus hier mijn korte antwoorden:

    1. Door het haar rustig en duidelijke te vertellen.
    Ze ‘moet’ niets doen voor haar eigen geluk, dat is haar verantwoordelijkheid en keuze.
    Maar je kunt wel aangeven wat je nodig hebt voor jullie geluk.

    2. Dan is praten misschien haar manier om meer inzicht op te doen.

    3. Is ze met jou wel gelukkig? Of heeft dit (haar geluk) niets met jou te maken? En hoe zit het met jouw geluk?
    Wellicht wat vragen om zelf over na te denken…

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Hoi,

    Ik ben zelf al zo’n 5 jaar depressief en daar komt nog bij dat ik mensen in mijn omgeving heb die vaak ook negatief zijn.
    Mijn ouders (en dan met name mijn vader) kunnen ook erg negatief doen en dit maakt mij alleen maar depressiever.
    Mijn vader heeft een drukke en verantwoordelijke baan -hij is directeur van een bedrijf- en als hij thuiskomt lijkt het wel of hij zijn stress op anderen moet afreageren.
    Ik weet niet goed hoe ik hier mee om moet gaan, het liefst zou ik niet meer bij mijn ouders willen wonen omdat ik me er zo ongelukkig voel.

  • Hallo Ed,

    Mijn complimenten voor hoe je met je zeurende moeder omga.
    Zelf kan ik ook erg negatief zijn. Het komt, denk ik, vaak voort uit angst.
    Ik ben blij met wat ik hier allemaal lees omdat ik hier veel van leer.

    Groetjes Ilse

  • jo mark
    praat tegen je mentor
    geloof me
    je mentor weet wat ze/hij moet doen

  • Hallo,

    ik heb een partner die niet van zichzelf houd en niet van zichzelf wil houden. Tenminste, dat idee krijg ik steeds meer. Hij kan steeds minder, verzorgt zich niet, is altijd moe, wat ik zeg hoort hij niet of hij neemt de moeite niet, wat ik zeg vergeet ie twee seconden later als ie het dan eens een keer hoort. Het word ondraaglijk. Ik ben continu bezig met hem aan zijn verstand te brengen dat hij wel van zichzelf moet houden, want dat dit ons ons huwelijk gaat kosten, ook dat heeft geen effect. Stap 1 en stap 2 ook niet. Ik weet niet meer wat doen, hij kan en hoort steeds minder en minder. Zoals ik bovenstaand ook las: ik was voor hem best een vrolijk persoon, nu word dat ook steeds minder en minder. Het kleinste ding wat ik vraag kan ie niet en moet ik uiteindelijk doen. Dat zou ik niet zo erg vinden, maar het punt is wel dat ik ALLES doe in het huishouden, inclusief de klussen, en dat hij ENKEL maar de vuilbak en de bovenverdieping moet stofzuigen. Kan ie niet. Hij zegt tegen mij dat hij niet over zijn gevoel kan praten en die kans niet krijgt, maar dat er momenten genoeg zijn die hij niet benut daar mag ik niets over zeggen. Het word voor mij heel moeilijk om begripvol en geduldig te blijven met een partner die niet van zichzelf houd en de moeite niet neemt om het te proberen, wat ten koste gaat van alles. Ik kan niet altijd blijven doen of er niks aan de hand is voor zijn gemoedsrust, ik kan niet altijd begripvol blijven als de simpelste dingen niet eens lukken. Hij is met rampspoed op weg om zichzelf het graf in te werken omdat hij niet van zichzelf houd en vind dat hij niet verdient dat iemand van zich houd, en tegelijk pakt hij mij mee in die koers. Ik weet het niet meer, ik heb al vanalles geprobeerd en toch blijft hij stug enkel doen wat er in zijn kop zit. Afkomen met een psycholoog moet ik niet proberen, lief en begripvol werkt niet , kwaad en duidelijk werkt niet, doen of er niets aan de hand is werkt niet, ander onderwerp werkt niet, duidelijk maken dat er meer mensen zijn die wel van hem houden werkt niet. Hij blijft stug vasthouden aan zijn denkpatroon. Help?

  • HELP!!!

    volgens mijn zoon en mijn man ben ik de laatste jaren erg negatief,ik zie dat zelf ook wel maar als er niks positiefs is hoe kan je dan positief zijn?
    het gaat vooral over mijn jongste zoon die als ik er niet achteraan zit niks uit voert.
    ik ben gestopt met alles zelf op te willen lossen en bel mijn man dus een aantal keer per dag op om verslag uit te brengen en om te vragen wat ik moet doen.
    met als resultaat dat hij nu zegt dat ik alleen maar negatief ben omdat ik hem daarover bericht.
    ik ben een half jaar geleden in gestort en hij heeft toen gezegd dat hij meer op zich ging nemen maar nu komt hij daar duidelijk van terug.
    zelf werk ik vanuit huis en hij buitenshuis dus ik zit er ook de hele dag met mijn neus bovenop.
    onze jongste heeft adhd wat alles nog moeilijker maakt en mijn man is erg makkelijk.
    ik ben er dus van overtuigd dat als ik niet overal bovenop zit er niks gebeurd en afspraken niet na gekomen worden.

  • Beste Lisa,

    Ik kan me voorstellend dat dit moeilijk is.

    Er is helaas maar één persoon die dit kan veranderen en dat is je partner.
    Hoe graag je ook wilt, hij maakt zijn eigen keuzes.
    Als iemand niet wil of kan veranderen en ook geen hulp duld, dan zijn je mogelijkheden beperkt.
    Je kunt hem een ultimatum stellen (zoek hulp), maar je kunt niet weten of dat zal werken.
    Hulp is alleen te geven aan wie het wilt aannemen….

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Beste luynn,

    “ik ben er dus van overtuigd dat als ik niet overal bovenop zit er niks gebeurd en afspraken niet na gekomen worden.”
    Dat begrijp ik wel, maar de prijs hiervan (instorten, een negatief gevoel) is wel erg hoog.

    In de kern gaat het om controleren (geeft spanning) of loslaten (geeft ontspanning).
    Lees dit artikel voor meer inzicht:
    https://www.newstart.nl/blog/moet-je-het-leven-controleren-of-accepteren/

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Hallo Frank,

    Ik ben begonnen met een nieuwe baan. In deze baan zijn we afhankelijk van vrijwilligers. Door een reorganisatie zijn de vrijwilligers, medewerkers en de cliënten negatief. Ook omdat er ontslagen zijn gevallen. En er vertrouwde gezichten weg moeten. Ik ben nieuw begonnen en moet zorgen dat alles in goede banen wordt geleid. Ik heb nu dagelijks te maken met kritiek, snauwen en boze blikken. Ze willen geen contact, maar als ik afstand hou zeggen ze dat ze mij nooit zien. Ik ga dagelijks naar huis met hoofdpijn en probeer zelf positief en duidelijk te zijn. Wat moet ik doen om dit vol te houden?

  • Beste Katja,

    Helaas is dit vaak het geval bij reorganisaties: mensen worden er negatief door
    en reageren die stress af op hun omgeving.

    In dit artikel vind je een paar handvatten voor het omgaan met werkstress:
    https://www.newstart.nl/blog/omgaan-met-werkstress-3-tips/

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Jan Willem schreef:

    Er is een belangrijk verschil tussen negativisme en realisme.

    Bij negativisme ontbreekt de realiteitszin en de wil te veranderen.

    Realisme beschouwt de werkelijkheid met een kritische blik en zal aangeven waar de knelpunten zitten wat vaak wordt gezien als negativisme door de mensen met alleen maar ideeën.

    Mensen die alleen plannen maken en ze zelf niet uitvoeren zien geen beperkingen en beschouwen positieve kritiek als negativisme.

    Last hebben van realistische mensen is hetzelfde als niet willen inzien dat er beperkingen zijn. De duidelijke nadruk om realisten de mond te snoeren is een sterk narcistisch trekje van ‘positieve’ mensen.

  • Moeder schreef:

    Hallo,
    In mijn geval is het mijn moeder, vaak is zij enorm negatief. Het zuigt mijn energie uit mijn lijf en word er zelf soms ongelukkig van. Hoe kan ik van mijn leven genieten zonder te piekeren over mijn moeder? Afstand nemen of praten met haar is onmogelijk…
    Hoe O hoe laat ik die negativiteit van haar niet aan mijn hart komen???

  • Beste Moeder,

    Dat is lastig, want waar me mee omgaan beïnvloedt onze stemming.
    Als je haar niet kunt veranderen of afstand kunt nemen,
    kun je alleen nog maar twee dingen doen:

    1. Het je zelf minder aantrekken.
    2. Het compenseren door meer tijd te besteden met mensen waar je wel energie van krijgt.

    Dit artikel geeft meer inzicht:
    https://www.newstart.nl/blog/laat-anderen-je-niet-beinvloeden/

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Beste Frank,

    Heel mooi geschreven! Allemaal de waarheid!

    Ja, ik heb ook al 8 jaar een vriendin die mijn nooit een compliment geeft, die belt om te zeggen wat zij had gedaan en wat zij gaat doen, ze praat dus altijd over wat zij had gedaan of wat zij gaat doen, waar ze is geweest en waar ze gaat en over haar vriend of over de ruzie met hem, als ze die weer had gehad, want ze belt me namelijk ook vaak juist als ze ruzie met hem had en als ze wil alles uitpraten.
    Want gek is ze zegt tegen mij dingen die ze tegen hem moest zeggen, dus over alles wat haar in hem irriteert en waar ze boos op is, maar dat moet echt ze tegen hem zeggen en als ik het tegen haar zeg, zeg ze altijd dat ze met hem niet wil praten.
    Ze woon met hem en ze hebben constant ruzie.
    Ik zei een keer dat als ze met hem nog steeds woont, moest ze niet klagen en mij niet steeds bellen en over hem praten, want ik heb daar echt geen zin in.
    Ik zei dat ze moet met hem praten en moet zelf weten of ze zo door wil gaan, toen zeg ze dat ze nog niet wil verhuizen, wat ze hebben mooie huis, nou ja, toen zeg ik dat ze moet zelf uitzoeken als ze zo lui is en mij niet daarmee dus met haar eigen leven en eigen keuzen mij niet daar betrokken, dat ze moet zelf weten.

    Nou vroeger belde ze me s’nachts om te klagen over hem, maar als het weer een tijdje goed was in haar relatie met haar vriend had ze me helemaal vergeten en niet eens gebeld of smst, terwijl ze wist dat ik een zware tijd had.
    5-jaar heb ze voor mij geen tijd gehad en vroeg ze me niet hoe het met mij gaat en op een plotseling, begon ze me te smsen.
    Ik moest na alles dus dat ze me helemaal had vergeten moest ik echt de contact echt breken maar had ik het niet gedaan.
    Nou is meer dan half jaar, dat ze me belt, doordeweeks zelfs elke dag, dus als ze in de trein zit, of als ze in de stad is, maar nodig ze me noiit bij haar thuis, spreek ze nooit met haar af want ze zegt dat ze nooit tijd heb om af te spreken en elkaar ontmoeten.
    Ik zei dat ze tijd moet maken.
    Als ze me belt praat ze ook altijd over zichzelf.
    Ik ben een lange slanke aantrekkelijke meid en zij is ook aantrekkelijk en slang, maar ze is heel klein.
    Ze is ook erg jaloers op mij, wat ik dus heel lang niet wist, want we waren vroeger goede vriendinnen. We gingen samen stappen etc.
    Maar sinds ze vriend heb, ben ik bij haar geweest een keer, en als hij niet thuis was.
    Weekenden gaat ze samen met haar vriend naar de bios etc. maar ze nodigt me nooit uit.
    Winkelen doen we ook nooit.
    Want ze zegt dat ze geen tijd voor hebt. Nou ja…
    Kan ik het een negatieve persoon noemen, wat ik denk van wel.

    Alvast bedankt
    Vriendelijke groet
    Monic

  • Beste Moeder,

    Het is je moeder, niemand is foutloos en dus je moeder ook niet.
    Je moet zeggen dat je ook een stem hebt en met haar een gesprek gaan voeren.
    Je moet je standpunt naar voeren halen en afspraken maken en bespreken wat je dwars zit.
    Ik had het ook gehad met mijn moeder.
    Ik zei tegen haar dat ze moet mij behandelen niet alleen als haar dochter, maar ook als een een jonge meid die ook respect en begrijp verdient.

    Ik heb tegen haar gezegd dat ze moet leren communiceren.

    Je moet ook met je moeder spreken en zeggen dat de sleutel van de succes in een relatie(moeder dochter en dochter moeder is ook een soort van relatie) dus dat een goede communicatie steunt de liefde en helpt elkaar elkaar goed leren kennen en dus daardoor goed of beter elkaar begrijpen.

    Succes

    Monic

  • Beste Monic,

    Lees je verhaal eens terug en zie wat je hebt geschreven.
    Of ze negatief is of niet, uit alles blijkt dat jij weinig energie uit de relatie krijgt
    en er weinig ruimte is voor jouw behoeften.

    Dus vraag jezelf: “Waarom blijf ik doorgaan met een relatie waar ik niet van opknap?
    Is mijn tijd niet zo belangrijk dat ik het vooral wil doorbrengen met mensen waar ik energie van krijg?”
    Ik denk wel dat je het antwoord weet :)

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Beste Frank,

    Dank u voor de geweldige advies!
    Ja, dat klopt.
    Ik heb vandaag die contact gebroken.
    Ik ben ook gelukkiger zonder haar en zonder haar eeuwige geklaag.
    Ik heb tegen haar gezegd (ik heb haar op fb geschreven, beter dan zeggen, want de ruimte zou ze me niet willen geven ).
    Ik ben zeer gelukkig en blij dat ik heb het eindelijk gedaan en het contact met haar uiteindelijk heb verbroken.
    Het is mijn moeder niet, het is mijn zus niet, het is geen family van me, het was een zware negatieve energie zuiger en in mijn leven is er geen plaats voor zulke mensen.
    Ik heb haar nog advies gegeven dat ze de therapie in moet.

    Dat ze welkom is als ze een positieve mens wordt, maar zo als ze nu is, wil ik echt geen contact met haar.
    Ik heb namelijk een vermoede dat ze gewoon een egoïst, dat ze gewoon over zichzelf en alleen maar over zichzelf wil spreken.
    Maar het kan ook nog dat een combi is van egoïsme en psychische stoornis.
    Daarom heb ik haar geadviseerd naar de psychotherapeut te stappen.

    Ik ben heel erg dankbaar voor u raad en advies.

    Nogmaals bedankt

    Met vriendelijke groeten

    Monic

  • Wat een geweldig artikel. Ik heb na jaren contact met mijn moeder gebroken. Werd meegesleeeeeept in haar negativiteit. Nu ben ik gelukkig en voel me vrij ♡

  • ingrid schreef:

    ik heb een man die zeer negatief is over de maatschappij en daardoor de hele dag schagrijnig rondloopt,en al zijn frustaties op mij uitwerkt.Ik kan niets meer goed doen en alles wat verkeerd loopt is mijn schuld.
    Al blijf ik vriendelijk en positief,het helpt niet.Zeer vermoeiend !!!!!

  • Tip voor anderen. Als ik negatieve mensen heb gezien. Wat mij helpt is een absurd liedje opzetten zoiets als I want to break free van Queen, al is het maar om dat gezeur te vergeten. Andere nummers kunnen ook als het maar positief is.

  • Negatief kan een zegen en een vloek zijn. Als je bedenkt dat er mensen aan onder doorgaan die elke keer met een grijns op het gezicht rondlopen dan is het een vloek.

    Maar mensen die negatief zijn door zich direct te uiten dat vind ik een zegen want die gaan vaak minder gebukt onder lasten die de ander maar met zich mee draagt.
    En daarom vind ik persoonlijk dat negatief zijn niet altijd slecht hoeft te het is alleen wat kan er worden gedaan worden om het op te lossen.

    Ik geef toe dat ik dit verhaal schrijf omdat ikzelf ook niet de gemakkelijkste ben. Dit omdat ik soms wantrouwend ben als het op werk zoeken/krijgen aankomt.
    En de overige maatschappelijke gewoontes aankomt oftewel het aapje boompje en huisje verhaal.
    Misschien dat het eens een keer goed is dat ik op deze forum terecht kom want ik wil wel eens weten wat een ander zou doen mocht deze het gevoel hebben dat deze race gewoon niet uit te lopen is.
    Want ik zie door de bomen het bos af en toe niet meer en daarom is het misschien maar een keer goed om te vragen of er iemand is die wel een betere kijk op de zaak heeft.
    Zoals ze zeggen vragen staat vrij hoe dan ook ik hoor het wel.

    Bedankt voor de reactie(s)

    Groeten Micos

  • Rick de Vries schreef:

    Ik heb paar dagen in de week (werkdagen) te maken met een negatief persoon. Maar dan ook echt negatief, tegenover alles en iedereen. Toch enkele mensen kunnen het wel mer haar hebben, en andersom ook. Die persoon kiest zeg maar de mensen uit om naar beneden te halen die positiever in het leven staan, wat kwetsbaarder zijn (zoals ik), en bijna geen lach op de gezicht. Ik heb een vorm van autisme (PDD-Nos), dus heb ik daar wel wat meer moeite mee dan de ander, vind ik.

    Als die persoon tegen mij of over mij spreekt, komt er nooit iets positiefs uit, terwijl ik volgens de anderen een lieve jongen ben, graag grapjes maakt, anderen helpt en graag lach en dat soort dingen. En dat soort de negatieve persoon. Dan zegt ie tegen mij bijvoorbeeld van: ‘Ja, maar dat doe je om een beetje aandacht te creëren en poeslief te doen als de baas er maar even is.’

    De baas van mij zegt dat ik die negatieve persoon moet negeren als die weer z’n mond opentrekt tegen mij. Kan ik me wat bij voorstellen, maar mij is op school geleerd dat ik natuurlijk voor mezelf moet opkomen, ook omdat ik vroeger als kind makkelijk slachtoffer kon worden van pesterij (was niet gebeurd), dus was ik kwetsbaar. Heb ik nog steeds. Ik heb het er nog wel een beetje moeilijk mee met die persoon, maar ik probeer min mogelijk aandacht te besteden aan die persoon, terwijl ik op sommige werkdagen, als die negatieveling er dan ook is, best met een gespannen hoofdje naar mijn werk ga, omdat ik dan bang ben wat diegene nu weer gaat doen of gaat zeggen tegen me. Maar dit is een leerproces voor me, en weet dat het goedkomt uiteindelijk.

  • Beste Micos,

    Weinig dingen zijn inherent goed of slecht, het gaat er alleen om of jij er je goed bij voelt of niet :)

    Als je door de bomen het bos niet meer ziet, komt dat meestal door de manier waarop je kijkt.
    Sommige situaties kunnen we niet veranderen, maar we kunnen wel altijd onze kijk op situaties veranderen.
    En daardoor verandert automatisch ons gevoel over de meeste situaties.

    Hier is een artikel dat wellicht meer inzicht geeft:
    https://www.newstart.nl/blog/de-ongelofelijke-kracht-van-je-focus/

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Beste Rick,

    Er hoeft met jou niets goed te komen, dat is het al :)

    Aanvullend op je reactie kun je beseffen dat bijna alles wat die collega tegen je zegt,
    niets over jou zegt, maar alles over hem.

    Dit artikel geeft je meer inzicht:
    https://www.newstart.nl/blog/minder-aantrekken-van-kritiek-5-tips/

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Rick de Vries schreef:

    Bedankt Frank, hier kan ik wel wat mee. ;)

    Ga ik aan werken. (Y)

  • Marianne schreef:

    Hey, Mijn zus bemoeit zich overal mee en daardoor reageer ik heel negatief wat moet ik doen ?

  • Marianne schreef:

    Hey Frank,

    Ik ben Marianne 10 Jaar oud mijn zus bemoeit zich altijd overal mee wat ik wel en niet mag doen ik heb 2 zussen en 2 ouders nu voelt het voormij net alsof ik 4 ouders heb ik ben namelijk de jongste wat moet ik doen

    Groetjes ,
    Marianne

  • Evelien schreef:

    Hoi,

    Ik heb altijd problemen met positief zijn ik heb ook ADHD dat is niet leuk ik heb het maar een klein beetje

  • Evelien schreef:

    :) (:

  • Kirsten schreef:

    Beste Marianne ,
    Misschien kun je je zussen gewoon negeren dat werkt warschijnlijk wel ik heb soms problemen ook met mijn broer en zus mijn moeder zegt dat ik ze moet negeren sinds ik dat doe hebben ze het niet meer uitgelokt nu voelt dat wel fijn (: :(

  • Beste Marianne,

    Daar kan ik je helaas geen advies in geven, aangezien deze site bedoeld is voor volwassenen.

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Believer schreef:

    Hoi,

    Je partner negeren,je bent niet verantwoordelijk voor zijn negativiteit.
    Door jou positive houding gaat hij vanzelf inzien dat jij niet reageerd.
    Hij heeft er geen grip op,en zal veranderen.
    Je kunt hem vragen waarom hij zo tegen je doet,en dat het je pijn doet dat hij negatief is.
    Loslaten,het kan heel lang duren,ik kan het weten,want mijn partner reageerd bij alles negatief,en gevoelloos,omdat hij dit van thuis uit niet meegekregen heeft.
    Geef niet op omwille van je kinderen,of vraag een goede relatietherapie aan,wat mijn partner dus niet wil.
    Komen zijn gevoelens er uit,en mannen zijn geen gevoelsmensen,de meesten niet.

  • Believer schreef:

    Hoi ,,

    Ik vindt het wel egoistisch van je.
    Ik herken mezelf wel in haar situatie.
    Ik denk dat je vrouw zwaar depressief is,en hiervoor geen goede hulp heeft gekregen van instanties,medicijnen en lotgenoten.
    In deze maatschappij zijn ze snel uitbehandeld met je en sta je op straat,door de wetten en regels waar de instanties zich aan moeten houden.Je bent voor hen een product,gezien mijn ervaring.Schiet je daar iets mee op nee.Je staat er als vrouw alleen voor.
    Ik heb dit allemaal ondervonden.
    Lotgenoten is het allerbeste en dat ze gaat wandelen en fietsen en doelen moet gaan zoeken.Laat haar niet in de steek en help haar juist,maar de meeste mannen en vrouwen zijn het zat gevoelloss en geven het op.Het helpt niet,je moest eens weten hoe depressief zijn aanvoelde!!!
    En zoeken hun heil bij een andere vrouw,ik vindt het erg triest,en zielig voor je exvrouw.
    Ik hoop en bid dat ze zichzelf doordat jij bent weggegaan zichzelf niets aan gaat doen.
    En jullie hebben 1 kind die sleur je er in mee,en die krijgt later een hoop psychische problemen.Jij loopt voor je verantwoordelijkheden weg en denkt aan je eigen hachie.
    Ook jezelf kom je tegen,dan wil je toch ook graag geholpen worden.
    deze maatschappij is meer en meer induvalistischer wordt alleen maar erger.

  • Believer schreef:

    Voor jou Wim,

    Houd je vrouw in de gaten voordat zichzelf iets ergs aan doet,je vergeeft het jezelf nooit weer.Denk daar maar eens over na…

  • Believer schreef:

    Heb je haar wel psychische hulp aangereikt,en lotgenoten bijeenkomsten?
    Ik weet het is niet jou eigen dochter,maar zei heeft een enorm verleden volgens mij.
    Sorry maar in mijn ogen ben je niet een geschikte pleegmoeder voor haar, je toont te weinig doorzettingsvermogen.
    Ken ook een ander geval,dat meisje kreeg weing knuffels en aandacht van haar stiefmoeder,alleen maar op haar kop,omdat ze aan het puberen was.
    En net een jaar geleden haar beide ouders door ziekte verloor.
    Nu zit ze in begeleid wonen.Afgedankt door haar stiefmoeder,ging mij wel aan mijn geweten knagen ik ben een gevoelsmens en ga zelfs over mijn grens,heb da er wel voor over,het is een mens,geen afval wat je wegstopt of contact verbreken moet.
    Ze halen het bloed onder je nagels vandaan,ik was ook zelf geen makkelijk kind.
    Respect voor mijn stiefmoeder,ben nu positief en heb alles op de rails gekregen door haar.Nu jij nog.

  • Sylvia schreef:

    Negativiteit is lastig mee om te gaan. Maar iedereen zal er vroeg of laat mee te maken krijgen. Je kunt het dus niet ontwijken. Maar je kunt deze mensen niet laten vallen, al te makkelijk. Maar je kunt wel wat afstand houden, zodat je jezelf niet verliest. Blijf in gesprek, dit kan ook tot meer inzicht leiden en relativatie.

  • Na 10 jaar bij zo’n partner geweest te zijn heeft niets opgelost. Sterker nog, ik ben er zelf depressief van geworden terwijl ik van nature een zeer positief ingesteld persoon ben. 10 jaar geleden zijn we gescheiden en al snel was ik weer gelukkig en had ik mijn positieve ik teruggevonden. Zelfs de kinderen proberen hem positiever naar het leven te laten kijken….. Arme kinderen, het lukt niet. Ik vind het zo kwalijk dat iemand niet wil veranderen en daar andere mensen mee naar beneden halen!!

  • Jennifer schreef:

    Jarenlang ben ik gemanipuleerd door twee zeer naaste familieleden die mij hebben laten twijfelen aan mijzelf en mij negatief en een zeikerd noemden. Hierdoor heb ik dus inderdaad gedacht dat ik een vervelend persoon was maar na een zeer erge burnout heb ik zeer veel tijd gehad om aan zelfreflectie te doen waardoor ik steeds zekerder van mijzelf werd en ik tot het besef kwam dat ik juist het tegenovergestelde ben van wat die twee beweerden. Aangezien ik vroeger, voor mijn burnout, een grote groep ‘fans’ had die het altijd leuk vonden om met mij om te gaan omdat ik altijd gezellig was en een grappenmaker en ik altijd zeer welkom was op feestjes enzovoorts, drong het tot mij door ik eigenlijk negatief en chagerijnig werd en ging zeuren wanneer die twee familieleden in mijn omgeving waren. Het constante opmerkingen maken over mijn levensstijl, mijn uiterlijk en mij als persoon zelf heeft mij jarenlang een negatief zelfbeeld gegeven. Het voelt zo bevrijdend eindelijk door te hebben dat zij zuur, negatief en verbitterd zijn over hun eigen leven en hun mislukkingen. Ik heb mijn falen en mislukkingen in perspectief kunnen plaatsen en daar lering uit kunnen trekken, ik zal nooit opgeven met dit te doen en hier een positieve draai aan te geven. Omdat de twee personen waar ik het over heb mijn moeder en broer zijn vind ik het moeilijk om ze totaal te weren uit mijn leven terwijl dit wel is wat ik liefst zou willen doen. Ik ben dan eindelijk verlost van de neerbuigende kritiek (ik heb mijn haar laten blonderen en kreeg te horen dat ik eruit zie als een goedkope Poolse prostitué, ja ja het kan gewoon) en whatever more ik allemaal heb moeten pikken en slikken. Wanneer ik door dit soort opmerkingen van streek raak en er iets op terug zeg ben ik degene die ultra sensitief is en de loser omdat ik afgekeurd ben en bla bla bla. Hoe kan ik hiermee omgaan want elke keer wanneer ik mij vrolijk voel of een klein mijlpaaltje in mijn leven heb bereikt wordt dat door deze twee vertrapt en ik weiger nog langer karaktermoord op mijzelf te laten plegen.

  • Beste Jennifer,

    Het belangrijkste inzicht heb je al opgedaan: stop niet te veel energie in relaties waar je niet van opknapt.
    Als het om familie gaat, is het misschien niet mogelijk om afscheid te nemen, maar kun je wel afstand nemen.
    Er is geen enkele manier om om te gaan met mensen die je naar beneden halen (er van uitgaande dat je al hebt aangegeven dat je hier niet van gediend bent),
    dus afscheid of afstand is het enige wat overblijft. Hoe korter de momenten die je samen doorbrengt, hoe minder de negatieve invloed van de ander(en) is –
    en daarna ga je weer vrolijk(er) verder :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Anoniem schreef:

    Heel herkenbaar

  • Renske schreef:

    Ik heb het boek van Harve , miljonairs mind, gelezen. U ook blijkbaar ?

  • Renske schreef:

    Ik heb gelukkig ook lering getrokken , en afscheid genomen van veel negativiteit om mij heen. Heb nu een leuke groep mensen om me heen. Ben een eigen onderneming gestart en heb mijn leven in eigen hand genomen. :-)

  • Fijn dat te horen Renske: ga zo lekker door!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Anoniempje schreef:

    Ik heb ook zo’n probleem met mijn moeder. Alles wat ik doen is niet goed, ik word er soms echt gek van. Ze klaagt over alles en nog wat zoals , waarom heb je zo’n groot glas drinken gepakt je drinkt het toch niet op, je doet niks ruim je was eens op, ben je nu al klaar met stofzuigen zo snel kan dat niet, zet je schoenen eens recht neer op de mat zo struikel ik erover, stil eens ik bent tv aan het kijken, je ben vast niet allen aan het leren je zit vast ook wel op je telefoon etc. Volgens haar doe ik niks goed. Ik weet ook wel dat ik niet perfect ben en dat ik niet alles goed doe, maar ik doe echt niet alles fout. Ik ben 14 (bijna 15) en weet ook dat ik niet altijd luister, maar ik doe ook wel dingen wel goed. Maar nooit hoor ik eens “wat heb je dat goed gedaan” of “wat fijn”. Zelfs als ik net uit school kom en even wat drinken pak en mijn moeder komt thuis zegt ze “je tas hoord hier niet breng hem naar boven” of “ben je nog niet aan het leren”. Ik heb er vaak wat van gezegd dat ze altijd zo negatief doet, maar ze legt het probleem dan op mij neer, omdat ik het niet meteen goed doe moet ze wel mopperen, zegt ze. Als ze wee negatief is loop ik ook wel eens naar boven, om het een keer niet aan te horen (ik word er verdrietig en zelf ook negatief van). Maar als ik dan wil weglopen, zegt ze “je blijf nu hier en hou eens op met dat weglopen”. Ik weet niet wat ik eraan moet doen, weet u he misschien?
    Groetjes
    P.S. Voor de rest is ze super lief:)

  • Best Anoniempje,

    Deze site is eigenlijk voor volwassenen, dus ik kan je niet echt een antwoord geven dat gebaseerd is op eigen expertise.
    Maar wat je wilt (ook eens een compliment i.p.v. alleen kritiek) klinkt logisch, dus ik zou dit zeker nog een paar keer aan haar duidelijk proberen te maken. Misschien dat iemand in de familie je daarmee kan helpen? Als ze dezelfde boodschap van twee mensen hoort, komt het misschien beter binnen. :)

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Beste Frank,

    Omdat ik nergens data zie staan weet ik niet of dit nog actief is. Maar ik probeer het toch.

    Ik herken een aantal zaken in uw artikel.
    Ik heb al jaren te maken met een zeer negatieve vader die mijn moeder (en soms mij) overal de schuld van geeft. Ze zijn 40 jaar bij elkaar en zelfs zaken die voor zijn gevallen van toen ze in de 20 waren, neemt mijn vader mijn moeder nog bijna dagelijks kwalijk.

    Verder trekt hij zich het wereldnieuws bijvoorbeeld heel erg aan en schrijft daar dagelijks mails en smsen aan mij over. Hoe erg het allemaal is. Het zijn enorme betogen over hoe de wereld vergaat.
    Nou probeer ik daar nog mee om te gaan, door netjes te reageren en mee te praten of het af te kappen, maar de manier waarop hij tegen- en over mijn moeder praat (Zeker als hij gedronken heeft of pijnstillers heeft genomen) is verschrikkelijk.

    Mijn moeder zou, volgens mij, het liefste bij hem weggaan. Maar hij houdt dit simpelweg tegen door te zeggen dat hun financiele situatie dat niet toe laat.

    Ik weet niet zo goed wat ik nog kan doen. Er gaat haast geen maand voorbij dat hij me niet smst of mailt over hoe mijn moeder nooit thuis is (vind je het gek, die gaat op zoek naar positieve dingen) of hoe ze nooit meer seks hebben. Vooral dat laatste hakt er bij mij nogal in. Begrijp me niet verkeerd, ik ben volwassen, maar toch zijn dit zaken die ik niet hoef te weten. Omdat ik enig kind ben, komt hun relatieleed en mijn vaders negatieve denkbeeld vaak op mijn bordje terecht. En de medelijden en zorgen die ik voor mij moeder heb zijn groot.

    Vaak fantaseer ik erover om met hem te breken. Naast het feit dat ik denk dat hij daar helemaal los op zou gaan en dieper in de depressie zakt, kan ik mijn moeder dit ook niet aan doen.

    Ik weet niet of jij adviezen hebt, maar het moest me in ieder geval van het hart.

    R.

  • Paklex schreef:

    Aan Robin hierboven:
    Je wil net niet geen contact. Dan kan je reageren door hem niet te “voeden” met jouw antwoord op zijn mails en sms-en. Als jij namelijk niet meer interessant word om tegen te klagen, heeft hij geen voeding om daarop voort te borduren.
    Dus, als jij antwoorden wilt: Geef korte antwoorden zonder negatief te zijn. Geef hem geen “voeding”. Dat kost jou geen antwoord-tijd en omdat jij er niet lang mee bezig bent, sleurt het jou niet mee. Even hup kort nietszeggend antwoordje en verder met jouw ding die je aan het doen was.
    Jouw moeder heeft het altijd zelf in de hand om weg te gaan. Ze zou dan enkel blijven vanwege woning en financiën. Kan ze die knoop niet doorhakken dan moeten ze ermee blijven leven. Hun keuze en jij kan er niks aan veranderen. Zou fijn zijn als jouw moeder dat ook Begrijpt dat jij ook Geen Oplossing kan bieden en enkel last hebt van haar (jammergenoeg voor haar) geklaag en dat haar kind waar zij van houdt daar juist van onderdoor gaat.
    Zij zou haar problemen elders moeten luchten eigenlijk. Een praatgroep kan verlichten. Lotgenoten. Het maatschappelijk werk en Riagg kan daarin ondersteunen.
    Desnoods gaan jullie eerst samen het probleem bij de dokter voorleggen, deze verwijst naar maatschappelijk werk (altijd gratis) en het Riagg (sommige zaken kost het eigen risico van de verzekering).

  • Beste Robin,

    Als je meer kon doen, dan had je dat inmiddels wel gedaan.
    Je hebt helaas weinig invloed op de negatieve instelling van je vader.
    Je zult ongetwijfeld hebben geprobeerd hem duidelijk te maken dat hij zelf de verantwoordelijkheid moet nemen om iets positiever naar
    zijn leven en zijn vrouw te kijken. Dat is eigenlijk de enige weg die misschien zijn ogen zou kunnen openen. Samen met je moeder staan jullie sterk(er),
    maar als ik het zo hoor, helaas niet sterk genoeg.

    Dus wat kunt je nog doen? Niet veel. Je vader confronteren met zijn gedag, zou de eerste keuze zijn. Als er niets verandert, kun je het of accepteren, of meer afstand nemen. Afscheid is misschien te radicaal. Mijn suggestie: beperk het contact zo veel mogelijk, in je eigen belang. Het contact met je moeder is goed, dus daar hoef je uiteraard niets aan te veranderen.

    Als alle mogelijkheden zijn uitgeput en afscheid nemen wil/kun je niet, dan blijft alleen acceptatie en afstand over….

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Hoi frank.

    Super artikel. Het heeft mij ook aan het denken gezet. Ik ben hier te recht gekomen nadat ik op google gezocht had naar de term “hij klaagt over alles”

    Ik ben op zoek gegaan of mijn vriend ook een negatief iemand is. Misschien kun je mij daarin helpen.

    Het zit zo. Er is altijdcwel iets wat niet goed is of goed gedaan wordt volgens hem. Krijg overal de schuld van ook al heb ik er niks mee te maken. Als er ruzie is, is hij de gene die begint en loopt het ook opeens op iets heel anders uit dan waar hij ruzie maakte. Hij wil dat alles gaat zoLs hij het wil. Bv wil hij dat er 2 pakken melk in ijskast staat. Ook als de ene dicht. Ik heb zelf zoiets van niet nodig als de ene pak bijna leeg is of half vol dan zet ik wel een nieuwe in vergeet ik het naja pech. Maar bij hem niet hij reageert er dan zo kwaad op dat ik zoiets heb van waar maak je je druk om wat maakt het uit.

    Dan maakt hij ruzie dat ik dat moet doen en gaat dan vragen stellen van waarom doe je dat niet vertel mij dat. En als ik hem een antwoord geef lijk het erop dat hij dat niet wil horen. Hij kan niks als goed antwoord accepteren. Begeven moment ben ik dat verhaaltje gewoon negeren navde zoveelste keer. En geef ook geen antwoord en als ik antwoord geef zeg ik geen idee. Natuurlijk maakt dat het erger.

    Dit is een van de voor beelden.

    Ik ben gewoon wat relaxer in dingen dan hem. We gaan al in therapie. Maar ook daar doet hij negatief over en zegt dingen als ” de therapie werkt niet want jij doet de dingen nog niet zoals ik wil” of hij heeft iets opgehangen of kwijt gemaakt. En vraag waarom ik dat gedaan heb terwijl ik nergens van af weet. Als ikbwel een keer doe zoals hij wil dan is het nog niet goed. Geen waardering. Ook laat hij dingen er in sluipen. Bijv zijn brood. Voor 7 jaar terug heb ik een keer zijn brood gedaan uit liefde. Toen begon hij van ooo wat lief wil je dat vandaag weer doen jij maak lekkere brood. Als ik het een keer vergeet of gewoon niet doe. Storm hij de kamer in desnood maakt hij mij wakker en flipt uit waarom er geen brood gemaakt is worden. Het zelfde geld met de kattenbak en voeren. Hij heeft dat altijd gedaan nu opeens moet ik dat doen. Ik had gezegd dat hij ’s ochtends om 6 dat niet meer moest doen inverband de baby die daardoor wakker werd. Het staat namelijk in de buurt van onze slaapkamer. Dus na een jaar deed hij dat dus niet meer en zei doe jij dat dan als je op staat. De week erna deed hij wel weervde bak omdat hij late dienst had waar iedereen dan al wakker is. Maar dat is op den duur ook mijn taak geworden. En als ik de bak niet doe flipt hij uit. Ik vergeet het omdat het geen vast ritme geweest is.

    En zo zijn er nog meer dingen.

    Misschien heeft niet alles met negatief te maken maar ik heb wel het idee dat hij narcisme heeft of trekjes. Want mijn energie voel ik echt weg druppelen als hij er is.

  • Beste Diana,

    “Hij wil dat alles gaat zoals hij het wil”
    Tja, dat hebben meer mensen, maar tot nu toe is dat niemand ook ooit echt gelukt.
    Als je iemand wil hebben die alles doet wat je wil, dan is een huisdier of een huishoudser misschien beter geschikt dan een partner met een eigen wil…

    Hopenlijk helpt de therapie (i.e.g. op lange duur) om hem in te laten zien dat het probleem niet is dat je ‘fouten’ maakt of dingen ‘anders’ doet,
    maar dat het werkelijke probleem is de irreële verwachting dat je alles moet doen op zijn manier.

    “Want mijn energie voel ik echt weg druppelen als hij er is.” Dat kan ik me voorstellen.
    ALs je dit zo terugleest, is je relatie daarvoor bedoeld? Wat schiet jij er dan (nog) mee op?

    Is het een relaties van twee gelijkwaarddige en zelfstandige mensen, of wordt je gebruikt als een soort persoonlijke assistente?

    Dit zijn natuurlijk vragen voor jezelf.

    “Waarom zitten we eigenlijk in deze relatie? Wat is het doel van deze relatie?”
    Dat zijn de kernvragen en het lijkt me dat jullie die samen in therapie ‘moeten’ gaan beantwoorden, waarna het hopenlijk lukt dingen te gaan veranderen.

    Heel veel succes!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • redjezelf schreef:

    Hallo ,

    Eerst en vooral fijn verwoorde uiteenzetting waarvoor mijn complimenten , doch , ik heb er wat bedenkingen bij .
    Wat betreft mijzelf zit ik nl. in een relatie met een rasechte narcist . Jammer dat mijn emoties niet meetellen etc. , hij is verbaal ontzettend gewelddadig en is inderdaad net een klein kind dat als het zijn zin niet krijgt alles uit de kast haalt en altijd wel ‘ wint ‘ .
    Hoe komt het dat hij wint ? ik laat hem winnen uiteraard , althans dat gevoel heeft hij toch en ook vaak krijgt hij zijn willetje maar beseft hij niet dat ik er ondertussen ook mijn eigen voordeel gauw heb uitgehaald .
    Nogal moeilijk om dit niet warrig te schrijven maar ik gooi het op een gokje .
    Ik leerde hem kennen als de man die zich voordeed als iemand die steeds voor mensen die zich wat minder goed in hun voelden , honderd procent klaarstond .
    Om eerlijk te zijn , hij heeft absoluut het uiterlijk NIET meegekregen en werd dus ook voortdurend afgewezen door de vrouwen waar hijzelf ‘ achter liep ‘ . 2 handen op 1 buik leken we , onafscheidelijk en voortdurend deelden we onze verdrietjes . Was ik even wat depri door omstandigheden dan was er toch altijd van hem wel een smsje met de vraag of alles goed ging , waarop ik dan op sommige momenten uiteraard niet al te vrolijk reageerde en hem zei ” ach , het leven is niet altijd even gemakkelijk zeker , maar ja we moeten verder hé , hopelijk alles goed met jou ? ” , vaak kreeg ik de respons dan ook ” maar suske toch , het zit je toch ook niet mee hé , is er iets gebeurd ? je weet , ik woon niet ver van jou , ik kan altijd afkomen zodat je je gedachten wat kan verzetten met een goed babbeltje en wat troost of een filmpje als je wil ? ” , waar ik mij niet bewust van was op dat ogenblik was het feit hij juist vrouwen eruit pikte die in moeilijke situaties zaten , ik noem enkele van die vrouwen op ;
    * een vrouw waar hij maar al te graag eens eindelijk een afspraakje mee had , zij woonde PAS alleen na de breuk met haar partner met een kindje van enkele maandjes jong en had het vooral financieel moeilijk , tevens zag zij haar vriendinnen quasi niet meer en werd de eenzaamheid haar vaak te zwaar ( hier had hij weet van en ondertussen zo’n drie jaar geleden kwam ik smsjes en dergelijke tegen naar alle vrouwen waar hij contact mee zocht , ik kan ze niet tellen op mijn twee handen ! maar flagrant was wel het feit het zulke vrouwen betrof , de vrouw die eenzaam is … De depressieve vrouw die een schouder om op te huilen wou , en wat paste hij toch zo goed in het plaatje van de redder in nood ! TIJDELIJK toch ! ) .
    waarom niemand kwaad in hem zag kwam dan ook door het volgende :
    hij vroeg dagelijks aan al die vrouwen het volgende :
    ” hela mieke , is het al wat beter na gisteren ? heb je nog wat kunnen slapen ? Als je wil kan ik langskomen , ik ben dag en nacht bereikbaar en dan kan ik je mooie glimlach terugbezorgen , dan voel jij je niet meer zo slecht en dan ben ik weer blij om dat mooie gezichtje te mogen zien glunderen want ik zit er ontzettend mee in hé , weet dat goed he , troostknuffeltjes en xxxx ;-) ” , ook financieel zette hij zijn middelen in .
    Vijf vrouwen kregen van hem iedere keer hij langs mocht komen om een filmpje van hem een redelijk groot bedrag , dit om ” hen te helpen ” , 1 ervan kreeg zelfs wekelijks een 250 euro toegestopt en begon dan ook meer en meer contact met hem te maken ,
    toen ik hierachter kwam zag ik dat alle berichten van zijn kant uit ontzettend op elkaar geleken , soms waren zelfs gehele zinnen exact hetzelfde , het woord ” troosten ” staat niet in zijn woordenboek nochtans en steeds knuffelde hij die vrouwen ook . Ik weet inmiddels wel waar het nu uiteindelijk om draaide .
    Door zijn uiterlijk en wellicht zijn innerlijk bij de vrouwen waar hij zijn masker verloor , was hij op zijn 28 nog steeds vrijgezel . een relatie die hij dan weer wel regelmatig had betrof slechts one-nightstands en her en der bleven er wel eens zo’n twee weken vrouwen bij hem , langer dan dat duurde het voor hem ook niet , ze verlieten hem voortdurend . In het begin dacht ik dat het aan zijn uiterlijk lag , zeer onverzorgd , al een vals gebit nodig vanaf zijn 20ste , acné op de meest zichtbare én vreemde plaatsen , grove onverzorgde verstopte poriën , ongeschoren of niet fatsoenlijk geschoren , gekleed met steeds hetzelfde nl. versleten pullovers met capuchon , joggingbroeken die onderaan afgesleten waren , voortdurend ook immens stinken ( zure zweetgeur ) , kortom hij was allesbehalve aantrekkelijk .
    Toch ben ik er nu 6 jaar mee in een knipperlicht-relatie maar in die zes jaar kwam wel 1 en ander aan het licht ook …
    Ik viel er best voor dat hij steeds klaarstond voor me en ik vond dat zulke mooie eigenschap dat ik op een bepaald ogenblik dan ook daadwerkelijk steun zocht bij hem .
    Hij gaf me voortdurend een innige knuffel , zei me ” huil maar eens uit meid , huil maar , het is OK , laat het gaan ” en dat deed ik dan ook , wat ik op dat ogenblik nog niet door had was het feit hij me trachtte te isoleren , voor zich te winnen en dat hij voortdurend met een erectie zat bij de lichtste aanrakingen.Dat knuffelen was louter en alleen voor zijn seksuele behoefte te bevredigen , hij isoleerde me vaak door vals advies te geven zoals ” van die mensen moet ik het dus echt niet meer weten na wat ze jou aangedaan hebben ” , toen in een zeer kwetsbare positie neem je dan ook zulke negativiteit aan als hij de redder in nood is en jij vb. ruzie gemaakt hebt met iemand , gekwetst werd na jaren vriendschap , etc .
    Uiteindelijk was hij nog de enige waarvan ik dacht ” ja het is toch zulke schat ! hoe komt dat nu dat die nog vrijgezel is ? maar ja , die zal ook wel al heel wat relaties gekend hebben zeker ? tja ok hij heeft zijn looks niet mee , maar men kijkt toch wel verder dan dat , of hebben ze dat niet gedaan , dan bof ik enorm als hij ooit wat met me zou willen ! ” , ik was verliefd …
    Toen ik overduidelijke hints gaf voor maanden aan een stuk , kwam er op dat gebied geen respons dus dacht ik ” ach het is niet wederzijds ” . Tot het op een bepaald ogenblik dan toch op een avond zo ver kwam dat ik hem vroeg om een filmpje te kijken samen en er hier dan ook meer van kwam . Ik dacht ” yes , wij hebben dus wel iets samen, hij ziet me zitten ! ” de dag nadien hoorde ik hem plots niet meer , nog een dag later weer niets van hem . Ik contacteerde hem dan ook met de vraag of konden praten . Toen ik hem vroeg waarom hij niets meer had laten weten leek hij de kluts kwijt , hij vroeg mij ” ik heb jou nog een smsje gestuurd met dat ik het heerlijk vond dus ik begrijp je echt niet ? vond jij de seks dan niet goed misschien ? ” ik schrok eerlijk gezegd en vroeg waarom hij dat van de seks vroeg , waarop hij antwoordde ” ja ik heb wel meer one nightstands gehad maar nooit hebben ze eigenlijk hun beklag gedaan , dat is voor mij dus een eerste keer , met een lachje . Ik zei hem ” oh , het was voor jou slechts dat ? Ik dacht dat er meer gaande was tussen ons , sorry dat ligt aan mij dan ,, ik had nl jouw signalen verkeerd geïnterpreteerd , ik dacht dat je viel voor me maar als dat niet is , ja sorry dan , dan is er niets aan de hand , geeft niet ” . Hij durfde dat ogenblik van onzekerheid ( naar eigen zeggen nadien ) niet geloven dat iemand met mijn uiterlijk meer voor hem voelde , dezelfde dag is hij gewoon weer vertrokken met het antwoord ” oei heb ik je die indruk gegeven , sorry dat was mijn intentie niet , ik heb je graag hé , onthou dat wel he want ik vind je super ! Maar het was niet mijn bedoeling je een verkeerd idee te geven ” , die avond zat hij op een feestje en belde hij midden in de nacht met de vraag of hij AUB mocht langskomen omdat het hem niet ging , waarop ik dan ook uiteraard in ging . Hij begon te vertellen dat hij het gevoel had dat hij verliefd was en dat hij dat gevoel in die mate nog niet eerder gevoeld had , ik vond het vreemd maar ik was dan ook blind en was meteen zo gelukkig en vroeg hem waarom hij dat dan niet had toegegeven waarop hij dan zei beschaamd te zijn voor zijn uiterlijk en dat hij het maar niet geloven kan , maar dat hij na praten met vrienden eruit geconcludeerd had dat er daadwerkelijk gevoelens aanwezig waren bij hem .
    De eerste twee weken waren super , een man die zo attent is , lief , en voortdurend knuffelt , ja dat was geweldig , tot de dag hij na die paar weken als een autowrak in mijn zetel stortte en begon te huilen op mijn schoot !
    Hij was afgewezen door een andere vrouw , in relatie met MIJ en kon het maar niet begrijpn dat die vrouw voor zijn ogen haar kersverse partner zoende !
    Ik wist niet wat me overkwam , na lang praten dacht ik dat het ging om iemand waar hij dan nog voor mij had achter gelopen , maar bleek nu zo’n twee jaar geleden dat hij er voortdurend nog is blijven achterlopen en dat hij zelfs meisjes achter de hand hield door in contact te blijven als de redder in nood zoals ik hem leerde kennen .
    Ik verloor al mijn vrienden omwille van zijn plots bezitterige en jaloerse gedrag met paranoïde wanen , ik belandde in een depressie , verloor mijn werk , plots had ik het levn dat ik nooit eerder had en nooit iemand zou toewensen ;
    ik moest leven van 30 euro per week omdat ik schulden opgebouwd had , ik moest vernemen hoevaak hij mij wel niet bedrogen had met een ander , dat hij financieel steeds de kosten van andere vrouwen bijsponsorde , terwijl ik dan maar kon creperen en er aan onderdoor ging , op een bepaald ogenblik had ik zelfs geen eten , zat hij gewoon voor mij neus te eten zonder iets aan te bieden en vroeg ik hem dan niet voor mijn ogen te komen zitten met eten omdat ik ook honger had maar geen voeding , waar hij ontzettend kwaad voor werd omdat het niet zijn schuld was dat ik dat niet had en dat hij recht had op zijn eten .
    Hij begon mij te vernederen , denigreren , alles dat met kleineren te maken heeft deed hij wel , maar achter andere vrouwen blijven aanzitten doet hij tot de dag van vandaag nog steeds .
    En ik heb ondervonden dat des te minder ik de technieken in uw uiteenzetting vermeld toepas , des te meer succes ik heb . Namelijk hem naar de mond praten en mijzelf distantiëren van hem , doet hij zoals gewoonlijk weer lelijk en begint hij me af te breken tracht ik mezelf uit het gesprek te krijgen door te zeggen dat hij gelijk heeft en dan zwijgt hij ook , hij heeft immers zijn gelijk gekregen . Hoe meer ik laat merken of laat uitschijnen een kwetsbaar vogeltje te zijn , des te minder pijn hij me doet omdat hij denkt ” ik krijg toch mijn zin nu , ze zit er onderdoor en heeft geen fut meer ” . Doch , ook dat is niet de oplossing … Hij vraagt meer en meer , hij mag van mij alles , nu vraagt hij ook om steeds alleen uit te kunnen gaan waarmee ik dan van ellende ( anders verbrak hij de relatie ) toegestemd heb , als ik hem dan vraag waarom hij andere dames uitnodigt zegt hij gewoon pathologisch dit niet gedaan te hbben of gewoon omdat hij ze allang niet meer gezien had , hij zet letterlijk andere vrouwen voorop , maar IK mag van hem niet uitgaan , niet naar de fitness en al zeker niet alleen naar de dokter , hij moet al mijn doen en laten weten , maar zelf doet hij waar hij zin in heeft .
    Ik concludeer dan ook dat indien je echt met een negatief persoon te maken hebt je jezelf moet kunnen distantiëren en daarmede bedoel ik niet dat het contact minder moet zijn of weg , maar dat je je emotioneel gaat afsluiten voor de persoon , je kan dan om argwaan te vermijden af en toe ook nog wel dingen zeggen , maar je toch emotioneel afzijdig gaan houden . Alles dat hij zegt moet het ene oor in en het andere weer uit , anders ga je erover nadenken en dat vraagt dan weér maar eens energie van je , tevens zijn hieraan 2 keerzijdes die voorop staan , het eerste is namelijk dat ook hij voelt dat je emotioneel quasi ‘ onbereikbaar ‘ , ‘ onaantastbaar ‘ bent geworden , waardoor hij plots zelf de beslissing kan gaan nemen om over te schakelen naar iemand die dat wel is , dan is het aan jou om te kiezen of je hem laat gaan of niet en kan je af en toe eens een zwakke kaart gaan uitspelen , plots emotioneel doen en denkt hij dat hij het toch niet bij het rechte eind had , anderzijds is het zo dat als hij voelt dat er dreiging is jou te verliezen hij zich plots ook gedeisder zal opstellen naar jou toe of juist alles uit de kast gaat halen om reactie te verkrijgen .
    Omgaan met negatieve mensen ? Bescherm wat je het meest dierbaar is , scherm je ziel af ! en gebruik idd tip 3 … Verzin allerlei smoesjes om er ‘ onderuit ‘ te komen indien het niet mogelijk is ( zoals in mijn situatie ) om deze persoon uit je leven te sluiten ! lukt dat laatste ook niet omdat hij het doorheeft ? praten in je hoofd door de negativiteit heen !
    al zeg je gedurende de hele negativiteit ” bla bla bla bla ” in je hoofd dan heb je toch maar slechts wat fragmentjes opgevangen en blijft het daar ook bij , sluit de conversatie waar toch niets zinnig van voortkomt op alle mogelijke manieren .
    dat zijn mijn ‘ two cents ‘ :)

    Groetjes ,
    een vrouw die (helaas) afhangt van een narcist in een relatie

  • Beste Redjezelf,

    Jezelf emotioneel afsluiten is zeker een middel om een relatie te onderhouden met iemand waar je niet van opknapt.
    Maar de vraag blijft: “Waarom handhaaf je een relatie met iemand waar je niet van opknapt?”

    Die vraag kun je natuurlijk alleen maar voor jezelf beantwoorden.
    Het volgende artikel geeft wellicht extra inzicht:
    https://www.newstart.nl/blog/kies-de-juiste-mensen-om-je-heen/

    Veel succces en vriendelijke groet,
    Frank

  • redjezelf schreef:

    Beste Frank ,

    Dank voor Uw aandacht voor mijn reactie ( die nogal warrig & uitgebreid is ) en uw beantwoording !

    Het zal wellicht heel wat vragen doen rijzen waarom men nu bij zo iemand blijft ,
    in eerste instantie heeft hij mij zowel praktisch als emotioneel volledig afhankelijk gemaakt . Zo heeft hij het dan ook al 6 jaar voor mekaar gespeeld .
    Hij is heer en meester in manipuleren , isoleren , ondermijnen van zelfvertrouwen en zelfs het opbouwen van dat laatste , zoals bij de psychopaat maakt hij gebruik van psychologische truucs , hoe hij ze toepast weet ik niet , toch vaak niet op het ogenblik zelf , na een tijdje zie ik de psychologie van mijn eigen respons op zijn gedrag en dus ook waarop ik in feite ( actief of passief ) gereageerd heb . Ook dit maakt dat men niet zomaar weg kan gaan , het zal in ieder geval heel wat nefaste gevolgen hebben hem te verlaten ( hoewel ik ook besef dat dat goede kanten heeft ! ) .
    Vaak is het dus een kwestie om het graag zien van , in mijn geval is daar helaas geen sprake meer van , ik hang slechts van hem af op praktisch en emotioneel gebied , well played van hem dus …

    MVG,

    een vrouw die bij negativiteit leeft …

  • dag Elisa

    Ik denk dat ik mogelijks een beetje zoals jou kind ben, al geef ik het niet graag toe. Net afgestudeerd, zit ik nu ondertussen al een half jaartje thuis. Ik weet niet of je het al geprobeerd hebt, maar zelf denk ik dat hulp van buitenaf misschien nuttig kan zijn, om je kind bij het volgende rondpuntje te helpen. Met naasten praatten is niet altijd gemakkelijk, vooral ook omdat je er moeilijker afstand kunt van nemen, de stap naar een psycholoog of dergelijke lijkt ook groot, maar samen die stap zetten kan het gemakkelijker maken. Laat hem/haar ook zelf zoeken naar iemand die hem ligt om mee te praten, dat is niet altijd de eerste. Zelf ben ik na zes jaar bezig te zijn met elke negatieve gedachte positief om te zetten, uitgeput geraakt en nu ook op die piste gegaan, al moest ik die stap wel alleen nemen. Het is ontzettend vermoeiend om uit die spiraal te geraken en spijtig genoeg, heb ik moeten leren beseffen, dat het me niet alleen lukt. Je kan het maar aanbieden en het kan zijn dat hij/zij er net meer afstand van wil nemen in het begin, maar als het dan ooit echt niet meer gaat is de stap er terug naartoe kleiner. Veel succes & het is tof te zien dat je zo met je kind begaan bent, ik hoop dat hij/zij dit beseft. Ps, kleine attenties, positieve duwtjes helpen altijd, al lost dat het probleem niet op (vb.: een post-itje met ik zie je graag of gewoon een goede morgen… )

  • dag Yana

    Wat lief dat je geantwoord hebt. Mijn bericht is van een paar jaar geleden inmiddels en sindsdien is er wel het een en ander veranderd. Hij is ouder geworden en heeft zich ontwikkeld als persoon, kan nu aan zelfreflectie doen bijvoorbeeld. Net als jij lees ik.
    Een heel blij persoon zal hij nooit worden, dat is echt de aard van het beestje en vanwege zijn autisme is het leven voor hem ook echt moeilijker dan voor de gemiddelde mens, dat besef ik me goed. Onze band is in ieder geval een stuk beter dan toen en daar ben ik blij om.

    groetjes en succes met alles!
    Elisa

  • Super artikel, zeker herkenbaar, hopelijk werken de tips op mezelf.
    Soms is het lastig mezelf niet te laten gaan in negativiteit rondom mezelf.

  • Beste Ella,

    Fijn dat te horen :)

    Zie het als waterdichte schoenen: ook al regent het buiten, je voeten blijven droog.
    Als je positief bent in jezelf, dan kan de negativiteit van anderen minder doordringen.
    Ook al is het normaal om er wel iets door beïnvloed te worden :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Negatieve mensen uiten ook emoties als jaloezie. Sterker nog, ze zijn in staat je leven ernstig te verstoren. En wat als die verstoringen voor jou zeer negatieve gevolgen heeft en dat keer op keer, nadat je je wonden hebt gelikt, de puin hebt opgeruimd, jezelf weer bij elkaar raapt, het weer (soms moeizaam) op de rails krijgt, heb je hetzelfde, maar dan een andere situatie, andere mensen, soms pech en zelfs leed? Mensen die je vertrouwt, die je misbruiken. Ben ik nu zo stom, of kom ik gewoon telkens weer de verkeerde mensen tegen, of zijn er gewoon te weinig mensen op deze wereld, die je kunt vertrouwen.
    Op gegeven moment raken je (financiele) mogelijkheden op (nu met die huidige beleid met een sneltreinvaart), je energie raakt uitgeput, je opgebouwde sociale contacten verdwijnen keer op keer (mensen lopen weg voor narigheid), veel onrecht en kom je er niet meer uit, trek je je terug. Ik denk gewoon dat dit mijn lot is en je er gewoon niets aan kunt doen. Vechten voor mezelf, en dan toch het onderspit delven. Het positiviteitsplaatje ken ik wel, maar dit zijn geen dingen waar je iets aan kan doen, waar ik geen grip op krijg. Een patroon van klappen, opbouwen weer, de rails en pang!!! Ik denk, misschien, dat ik nu juist maar helemaal niets meer moet opbouwen, geen doelen, geen illusies, geen teleurstellingen, geen schade. Dat is niet zozeer negativiteit, maar meer het me beschermen tegen weer zo’n val, waarbij ik toch al bovendien zo laag mogelijke verwachtingen had. Maar tussen laag en niks zit een heel verschil.

  • Tja dat wil Willem Alexander toch, dat iedereen op elkaar kan rekenen.
    En dat is dus precies wat er Niet gebeurd. Iedereen vind dat ze al sores genoeg hebben voor zichzelf dat degene met wat problemen nog meer in de puin komt, want het rijk zegt “doe het even lekker zelf”. En vrienden dus ook. Maargoed. Of je hebt de juiste netwerken, maar zonder dat kan iemand ook enkel maar zeggen “ja goh zielig, maar je moet het toch echt zelf doen”.
    Niemand belt aan jouw deur “we hebben werk voor je, een pot met geld, en een partner”.
    Het opbouwen van geld en vrienden duurt een eeuwigheid, maar het is zo naar de maan dankzij de externe factoren. De participatie werkt niet, niemand helpt elkaar groots, en dus gaat de economie gewoon nog harder onderuit.
    Te hoge doelen kunnen inderdaad teleurstellingen geven. Ik heb ook na jaren zoiets van “op mijn oude spaargeld kom ik niet meer. Ik moet het zelfs opeten voor de bijstand. Honderden keren afgewezen voor werk.” Men wilt me klein hebben,.. ik kan er niks meer aan doen …dan laat ik dat maar gebeuren. Wat moet je anders? Naïve mensen zeggen “ga vrijwilligerswerk doen”, en werkelijk ze zouden je moeten betalen voor alles wat ze vragen zeg. Dan is er wel werk? Ik heb al genoeg in moeten leveren al die jaren en dan zou ik wel gratis werken zeker. Betaal mij maar, daar hebben we meer aan. Ik leef onvrijwillig in een geldmaatschappij dus onderhoud de mensen maar die geld nodig hebben. Sparen is goed voor de economie, maar ze laten je het opeten zodat ik en miljoenen andere de knip gewoon dichthouden. Niemand gaat meer participeren, maar de regels heeft het rijk wel dat iedereen dat toch moet doen. De kip is al kaal, en er word nog steeds van geplukt. So be it dan maar, toch? Gaat straks iedereen vrijwillig de bijstand in en kan Nederland zijn economie wel vergeten.
    Zo zie je Karin, er zijn meer mensen die zo varen ;) Van hoog opgeleid tot laag niveau.
    En zo zijn er van de naïve mensen ook teveel. Zij denken dat alles maar goed komt. Zeker als ze zelf nog nooit in slecht weer hebben gezeten.

  • Dank je wel, Pater voor de reactie. Zo ervaar ik het deels ook. Maar ik verwacht toch dat er steeds meer mensen in dat slechte weer komen, ook hen die het nu nog goed gaat en met een nogal air op de situatie van anderen kijken. Je kent het wel; de eigen keuze en verantwoordelijkheidsmantra, zichzelf heel wat beter voelen dan degenen die pech hebben. Die denken dat alles maakbaar is, als je maar hard genoeg je best doet. Zij komen ook wel aan de beurt, vroeg of laat, maar met de sneltreinvaart waar alles nu (mondiaal) bergafwaarts gaat, eerder vroeg dan laat. :). Niet dat ik het leuk vind, ik heb een zoon, die ik met alle liefde een goede toekomst gun.

  • Beste Karin,

    Dat is een goede vraag: “Ben ik nu zo stom, of kom ik gewoon telkens weer de verkeerde mensen tegen, of zijn er gewoon te weinig mensen op deze wereld, die je kunt vertrouwen?”
    Misschien geen van beiden: misschien (waarschijnlijk) ben jij niet stom er zijn er genoeg betrouwbare mensen op de wereld.
    Maar wellicht ligt het ook aan je keuze van de mensen met wie je omgaat. Kijk of je daar meer op je gevoel kunt vertrouwen. Kijk of je gevoel in het verleden je ook niet heeft gewaarschuwd.
    Je mag best wel kritisch zijn wat voor soort mensen je in je leven toelaat. Misschien ligt daar dan ook de groei qua relaties.

    “Ik denk gewoon dat dit mijn lot is en je er gewoon niets aan kunt doen.”
    Zolang je dat denkt, verandert er niets. Dat idee (dit is mijn lot en ik kan er niets aan doen) (meer nog dan de keuze van de relaties) is je werkelijke ‘vijand’.
    Laat die gedachte los, je kunt aan bijna alles iets veranderen :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • De (psychologische) mantra’s die je noemt, ik heb zelf ook psychologie gestudeerd vroeger, ook afgebroken door omstandigheden, waar ik geen invloed op had, die ken ik maar al te goed en altijd ook gebruikt. Dus dat stadium ben ik allang gepasseerd.
    Voor sommige mensen zal dit goed werken, voor anderen niet. Daar komt dan enerzijds de factor lot bij kijken en wellicht ook karakter, genen enz.. De een kan er misschien ook beter mee overweg dan de ander. Geluk is echter niet zo maakbaar als we zouden willen zien. Ik ben meer realistisch geworden in de loop der tijden.
    Op de een of andere manier geeft het me meer rust, om verwachtingen los te laten en geen energie meer te steken in de dingen die ik graag wilde bereiken. Rust om, niet meer naar onbereikbare (niet eens grote) dingen te willen reiken, maar me erbij neerleggen. Ik ben niet zielig, ik ben niet negatief, maar ik denk dat de positieve mantra’s (die niet nieuw zijn) mij toch altijd een valse hoop hebben gegeven dat er dingen stuurbaar waren, als je maar zus of zo… welnu, ik heb mijn best gedaan en bij mij werkt het niet. Dat is alleen wat ik met mijn reacties wil zeggen.

  • Amen, Karin. Zo is het bij mij ook allemaal gebleken.
    En iets anders, als het aan opleidingen ligt,.. wie kan er nu even snel een 4000 euro neerleggen voor een opleiding plus dat je een baas moet hebben waarbij je al die tijd stage kan lopen.
    Na mijn MBO zitten de bazen je later gapig aan te kijken “Heb jij nooit een verdere studie gedaan?”..
    Alles wat ik echt wil is HBO. Kijk ik 4 jaar geleden terug, zijn de studies die ik had willen doen, nu vier jaar later de richtingen met de grootste werkloosheidscijfers.
    Dus stel dat wie dan ook 4 jaar geleden lekker positief was om de opleiding te doen in één van die richtingen, zit je nu ook werkloos thuis.
    Je werkt aan een toekomst, denken we, maar de toekomst bepaald jou.
    Een sticker zomaar op iemand opplakken “werkt niet””studeert niet” dus zal wel lui zijn, dat is zo misselijk.
    Juist de mensen die het meer voor het zeggen hebben, waar dan ook, voor de belnagrijkste dingen in ons leven; werkgevers, uitzendburo’s, ministers, politieke kopppen,… zij zouden allen het verstand en begrip en leerschool in huis moeten hebben van iemand die jaren in moeilijkere perioden heeft geleefd.
    Wij zijn realistischer dan de mensen die het allemaal zo “maakbaar [citaat volgens Karin]” aan ons willen opleggen. Wij kennen de echte wereld. Ik kende mensen die 30 a 40 jaar sochtends naar hetzelfde bedrijf reden. Van nadere bedrijven en uitkeringen, mindere financiele periodes,.. ze leven nog in 1980 of 1990. Die zal je als recruiter hebben zeg. Die denkt dat je lui bent. Nooit verder gestudeerd? Zal wel lui zijn. Afgewezen. Ze horen, ze zien, volgen wellicht een cursusje hoe de wereld vandaag werkt,…; maar ze hebben het nog nooit -Gevoeld-. Pas als je het gevoeld heb ben je bereid een ander goed te begrijpen.
    Deze stof heeft ook te maken met negatieve mensen. Zij maken iets negatiefs van een heel leerzame levensweg (die van ons). Onze levensweg is juist heel positief dwz bruikbaar in het leven. Maar wij voldoen niet aan het maakbare ideaalplaatje. Raad eens wie de meest wijze mens is op zijn 60e. Degene die altijd vecht en het allemaal wel gezien heeft. Die kan uit wijsheid zeggen “stik maar met je opleidingen”, “stik maar met je kortzichtigheid waarmee jij alles probeert te beheersen in het bedrijf/land/wereld”. Helemaal terecht. Want waarom zou je meer waard zijn als je het allemaal wel voor elkaar hebt volgens het boekje. Ben je dan meer mens? Echt niet. Verstandiger? Nee waarom. Zit je een paar jaar thuis zonder werk, word je een predikaat opgeplakt. Wel, ik denk en weet zeker dat die werkzoekende dolgraag wil werken en het niet in zijn hoofd gaat halen om ooit te protesteren voor een paar cent loonsverhoging. Ze zijn enorm gemotiveerd om te werken. Maar wie is er nu negatief. De recruiter die de 2 jarige thuiszitter negeert, of de werkzoekende die al 2 jaar vecht. Wie is er de loser, de recruiter toch? Heel zonde allemaal. Iedereen die wat te zeggen heeft zou beter moeten weten en keihard in de leer moeten bij mensen waarbij het slechter gaat en het allemaal niet zo vanzelf gaat, waarmee dan ook.

  • Michael schreef:

    Hallo Karin,

    Zelf werk ik onder mijn niveau. Ik heb vijf jaar geschiedenis gestudeerd en daarna mijn middenstand en de vakopleiding boekhandel gedaan. Desondanks moest ik van de voorlopers van het UWV een opleiding volgen om de boekhouding in te gaan. Ik kon niet aarden met de mensen die op dergelijke afdelingen werkten. Dat lag allemaal aan mij volgens het UWV.

  • Michael schreef:

    Hallo Karin,

    Zelf werk ik onder mijn niveau. Ik heb vijf jaar geschiedenis gestudeerd en daarna mijn middenstand en de vakopleiding boekhandel gedaan. Desondanks moest ik van de voorlopers van het UWV een opleiding volgen om de boekhouding in te gaan. Ik kon niet aarden met de mensen die op dergelijke afdelingen werkten. Dat lag allemaal aan mij volgens het UWV.

    Heel veel dingen heb je niet in de hand. Een arbeidsintegratiebureau stuurde me naar een sociale werkplaats. Daar werk ik nu al weer dertien jaar. Mensen zijn daar erg negatief. Zij zeggen steeds: “Wees blij dat je werk hebt. Scholing is absolute onzin om een baan elders te vinden.

    Het helpt wel als je leert om beter te kunnen communiceren. Mensen laten uitpraten en ze niet in de rede vallen. Veel heb ik gehad aan het boek “Jij bent een sukkel ik ben oké”. Mensen zijn meer geínteresseerd in vorm dan in inhoud. Richt je op hoe iets overkomt en niet wat je wilt zeggen.

    Om lastige vragen te voorkomen, zeg ik dat mijn vrijwilligerswerk mijn betaalde werk is. Dat scheelt veel ongevraagde adviezen. Mensen praten voor 90% over hun werk. Als je geen leuk werk hebt, kun je niet meepraten of wordt je vakantie vergald door mensen die je allerlei adviezen gaan geven zoals: Had je dan geen begeleider? Had je geen ander onderwerp kunnen nemen?

  • Beste Karin,

    Acceptatie is altijd goed.
    Er is wel een subtiel verschil tussen acceptatie en berusting, tussen accepteren en tolereren.
    De enige relevante vraag of iets werkt, is: Voel jij je er goed bij?
    Zo ja, niets veranderen. Zo nee, dan wel :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Ik weet niet hoe ik een plaatje van een duimpje omhoog moet plakken voor je heldere en realistische betoog, maar bij deze dan: duimpje omhoog, Pater.

  • Ik wil even inhaken op dat ze zeggen: “wees blij dat je werk hebt”.
    Dat advies ligt dieper dan jij denkt.
    In mijn “studie des levens” ben ik er inderdaad achter gekomen dat je (de mensen die dat werk doen) beter jaren en jaren dat simpele werk kan doen en jouw geld er mee verdienen (waar jij een leven mee kan hebben, huis, werk [ sociaal, acceptatie], en inkomen, vrouwen die vragen of je werkt).
    De middenmoter die verder wilt komen staat steeds op straat. Hij is te duur, te oud, of heeft niet verder gestudeerd en daarom lui. En daar sta je met je goed gedrag je komt niet verder. Reden voor deze zin hiervoor: Je geld innen en kunnen leven haalt de stress uit je leven.
    Apart voorbeeld: Vogeltjes zijn vrij en maken nog ruzie in de achtertuin. Er is altijd wel iets om op te klagen.
    Sta als mens met goed verstand boven die vogeltjes.
    Zie dat hetgeen je nu doet jou geld oplevert, want dit is een geldmaatschappij.
    De mensen in de plantsoenendienst werken altijd. De bijzondere mensen onder ons werken altijd. De mensen met een beperking hebben bijna altijd in hun leven werk (zelf gehoord van ze).
    En wij als doorsnee MBO HBO mens zitten constant thuis na het zoveelste tijdelijke contract of een fuserend bedrijf (even zoveel miljoenen onder de nederlanders genomen).
    Niet te letterlijk nemen, maar; Wie is er nu gek.
    Neem hun visie ter harte, het is keihard waar, een les des levens: “Wees blij dat je [hier] een baan hebt”. En zeker dat doorleren, daar gaat het met nadruk in deze context om, is dan zeker onzin.
    Het klinkt echt raar als ik dit zeg, maar je zou bijna je best doen om bij de sociale werkplaats te mogen komen in plaats van doorleren en een reguliere baan.
    Wijk af van het boekje heh.. ik weet het, maar het is de praktijk dat mensen van de sociale werkplaats, en dan praat ik ook over familie van mij, altijd werk hebben en lekker hun leven hebben.
    Kan heel goed zijn dat je dan niet doet in dat werk wat je ambieerd en daardoor ongelukkig bent. Maar dat is goed, anders konden we niet naar de dokter of tandarts ;) Die doorlerende mensen moeten er ook zijn.

  • anoniem schreef:

    ik was 14 toen ik op mezelf ging .vreemd genoeg vond mijn moeder t goed ik ben mishandeld 4 jaar lang ,totdat ik bij hem weg ging .
    werken en sparen deed ik gewoon om wat van de wereld te zien .
    dat lukte ik ben bijna overal geweest .
    maar waar ik ook was wat ik ook deed mijn familie was zeer negatief me vader was wel leuk maar hij verschilde 21 jaar van me moeder
    2de wereld oorlog was zijn trouma
    dat begreep mijn moeder niet ze hadden veel stres 2002 mijn moeder was ziek geworden leverkanker .ik ben bij haar gaan wonen samen met mijn dochtertje
    de andere hadden zogenaamd geen tijd .
    de een had t druk met zijn klussen de ander nou dat begrijp ik nooit niet zat in de uitkering ze lieten alles aan mij over .
    mijn moeder toen 65
    ik was op ..kapot ! de laatste week nam mijn zus haar mee omdat mijn dochtertje ziek was ze nam haar mee naar huis .
    mijn moeder die mij vertelde dat zij thuis wilde sterven is gestorven in het ziekenhuis
    de begrafenis was verschrikkelijk .
    voor mij tenminste ze hebben me moeder haar huis leeggehaald , en spullen verdeeld waaronder ook mij en mijn kind onze spullen .
    me moeder wilde dat ik haar geld zaken deed ,maar omdat ik nooit goed met haar omging vroeg ik dat aan mijn zus die dat deed en hoe…
    ik wist van niets totdat ik van een vriendin van me zus hoorde ,wat ze met de pasdeed mijn moeder leefde toen nog he,ze had allemaal gouden ringen gekocht en een laptop pffft
    maar ik hoorde t pas toen mijn moeder dood was
    mijn zus verdeelde de erfenis
    ik heb niks aangenomen
    gewoon uit principe ,ik wilde geen contact
    maar jaren later kreeg ik een telefoontje van mijn broer dat zij in het ziekenhuis lag.
    dus ik ging ernaar toe
    jaren daarna lag ikzelf in het zieken huis toen kwam ze .
    1 maand lag ik daar toen 4 maanden revalidatie
    waarna ik een scootermobiel kreeg en een benedenhuis 1 wijk verder
    ik vond t daar altijd een negatieve sfeer
    en ik wist dat me zus over mij kletsten maar ik wist niet wat .
    t enge is dat mijn buurman ook dat gelul heeft gehoord hier is iemand die haar geloofden en er naar handelden .
    op een dag komt me zus die woonde achter mij ,dat ik haar poes vergiftigd had en pijn gedaan
    ik zakte door de grond want ik hou van dieren
    ze beschuldigden mij hard op zodat iedereen t kon horen.
    er waren wel zon 9 mensen bij de buurman buurvrouw haar vriend zijn zus en me nicht en haar vriendinnen een zogenoemde vriendin van mij …toen het ijzer te heet werd was e ook aan hun kant
    nog geen 5 min later gooide ze stenen en kwamen in mijn tuin gooide er alles kapot
    me zus en haar vriend die ze pas kon eerder had ze hem naar mijn nicht gestuurd sensatie zoekers .
    in de tussen tijd een kwestie van maanden heb ik mezelf weer leren lopen mijn arm was totaal verlamd nu kan ik hem weer gebruiken een oog is blijvend blind maar getver over negatief gesproken .
    toen heeft ze iedereen wie ik ken gezegt dat ik haar veraden had bij de soos dat was de emmer deed overlopen
    ik ben gaan verhuizen
    nu word ik er nog op aangekeken zo goed is ze in het verspreiden van geruchten !
    nu denk ik dat ik hier beter werk , en leef wat ze ook lullen want pfeeef dat houd nooit op !
    vrienden kan ik op een hand tellen want mijn zusje heeft dat verziekt !
    maar weet je wat t kan me niet schelen
    want mijn dochter is zoveel meer waard !
    en er komt een dag dat ze haarzelf tegen komt ,ik ben daar niet bij

    groetjes anoniem

  • Zonnestraaltje schreef:

    Nou ik zal je vertellen ik heb een partner die vrijwel nooit positief is vaak chagrijnig kijkt kan bijna geen lach vanaf en als we met vrienden zijn vind ik hem gemaakt en hij gedraaid zich heel zakelijk tegen mij als hij werken is is het net als of ik gewoon met een buiten staander aan het praten ben
    En heel gauw down is hij hoef maar iets niet in zijn straatje te gaan is ie down en is z’n hele dag kapot gaat ie op te bank liggen en slapen en ondertussen is de dag voor bij snachts kijkt hij tv alleen maar ellende op tv en niks anders soms vraag ik me af wat ik hier mee moet aan de ene kant weet ik het diep van binnen wel maar aan de andere kant is het zo moeilijk want hij veranderd niet ik zeg vaak genoeg lach es een beetje doe es vrolijk hij is zo gauw beledigd en andere mensen merken dat ook om me heen soms vind hij het leuk om mij in de zeik te zetten waar andere vrienden bij zijn en dan maakt hij lollige grapjes maar me vrienden moeten er helemaal niet om lachen dan meent hij echt dat hij grappig is ik ben niet echt een opgever maar geestelijk maakt het me wel heel erg moe dat ik soms op zoek ben naar mensen om me heen die wel grappig zijn en leuk zijn en vrolijk ???

  • Olympia schreef:

    Dag Frank ,

    Dank uw wel voor de schone woorden en ideejen .
    Ik ben inderdaad zèlf verantwoordelijk voor mijn eigen geluk , en daar werk ik nu (al een tijdje) aan .

    Positieve groet ,

  • dat was handig om te lezen. Dit is sowieso handig, ook als je niet met negatieve mensen omgaat.
    Ik heb alleen naar aanleiding van deze tekst, nog een vraag. Ik werk in een bedrijf en het is mijn taak dat de mensen die benadeeld zijn door ons, niet kwijt te laten raken. Ik zal langs gaan en hun verhaal aan horen over ons, onze naam eigenlijk.
    Waar het om gaat is dat ik straks te horen krijg wat wij allemaal verkeerd deden maar hoe kan ik ervoor zorgen dat ze na dat geklaag, wel bij ons blijven als klant en zakenpartner?
    Zal ik wat je hier al verteld toepassen of heb je toevallig nog andere tips die me meer zekerheid zullen geven?

    Vriendelijke groet,

    André

  • Beste André,

    Dat is een hele uitdaging!
    Zoals je zelf zegt, is het belangrijk om hen hun verhaal te laten vertellen. Er is niets zo waardevols als een luisterend voor voor iemand die zijn verhaal kwijt wilt. Dat is dan je belangrijkste taak: luisteren zonder direct advies of een weerwoord te geven.
    De rest is toch iets buiten je controlegebied: uiteindelijk kun jij niet zo heel veel invloed uitoefenen op de beslissing of ze bij je bedrijf willen blijven – dat is echt hun beslissing.

    Door begrip te tonen, hun vragen te beantwoorden en eventueel dingen nog verder uit te leggen doe je wat je kunt. Daarna kun je hooguit zeggen dat je het begrijpt, je het jammer vindt en hoop dat ze desondanks toch met jullie door willen gaan.

    Dus doe wat je kunt – en meer dan dat kun je niet doen :)

    Heel veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Anoniem schreef:

    Ik vertel het volgende verhaal om aan te geven dat je wel degelijk uit een depressie kan komen, de laatste 15/20 jaar zat ik best wel in een diep dal en ik was zelden echt gelukkig…ik leefde niet maar ik overleefde vol met angsten en de daaruit volgende verslavingen en vluchtgedrag (gamen,roken,drinken,blowen,kopen).

    Ik kom al een tijdje langs op deze site en andere life-improve site’s en heb al veel aan de tips gehad, dit onderwerp is iets wat wel bepalend is voor een leuk leven of niet maar daar moet je wel actie voor ondernemen.

    Ik ben eigenlijk altijd wel met negatieve mensen omgegaan zonder dat ik mezelf er echt bewust van was, om eerlijk te zijn wist ik niet beter omdat ik zelf ook negatief was maar op een gegeven moment dacht ik nee zo hoort een leven niet te zijn en sindsdien ben ik mezelf gaan onderzoeken (gedrag en handelingen) en heb ik veel gelezen in boeken en op internet.

    Eigenlijk is veel geluk te vinden in zelfvertrouwen ben ik nu achter, ik gaf zelden mijn grenzen aan, zat vol met angsten door mijn lage zelfvertrouwen en ik durfde b.v. ook nooit iemand b.v. mee uit te vragen..ik ging om met een groep vrienden/mensen en daarin werd veel drugs gebruikt, verder was het veel klagen in deze groep en afgeven op anderen (projecteren) om maar zelf niet aan onze problemen te hoeven werken.

    Als je kiest voor een beter leven gaat het betekenen dat je een tijdje wellicht alleen komt te staan maar die leegte kan je mooi gaan opvullen met nieuwe positieve mensen, het zal dan ook niet gelijk allemaal goed gaan maar als je zelfvertrouwen groot genoeg is kan je een tegenslag makkelijk aan en hoe meer je oefent hoe beter je er in gaat worden.

    Ik weet van mezelf dat er altijd nog genoeg is te leren maar ik ben nu wel zover dat ik vertrouwen heb dat alles goed is en eventuele problemen de baas kan zijn in de toekomst.

    Omdat ik zo’n lange tijd in negatieve sferen ben geweest ben ik er me van bewust dat het logisch dat ik geduld zal moeten hebben, het grootste deel van mijn leven bestond uit drugs, vluchtgedrag en klagende mensen en depressieve gevoelens.

    Bedankt Frank voor al je tips en zoals je ziet hebben je artikelen effect, ik steek zelf nu ook mensen aan met mijn positieve gedrag, ik krijg regelmatig complimenten (van wildvreemden en vrienden) en mensen glimlachen zelf naar me iets wat voorheen zelden voorkwam (omdat ik altijd met een zuur gezicht rondliep).

    Have a good life :)…

  • Beste Anoniem,

    Heel graag gedaan :)

    Heel fijn te horen dat het je gelukt is uit die negatieve vicieuze cirkel te ontsnappen! Inderdaad, zelfvertrouwen is de basis van alles; en onzekerheid is de basis van een heleboel gewoonten die niet goed voor ons zijn. Zelfontwikkeling is niet altijd makkelijk (en in het begin zelfs confronterend), maar met elk inzicht groei je weer een stap vooruit. Dus geef jezelf een compliment dat je het inzicht en de moed hebt gehad om aan jezelf te werken. Want zelfvertrouwen kunnen we alleen maar krijgen als we onszelf (op een positieve manier) durven te analyseren, in plaats van onze onzekerheid weg te stoppen of te vluchten in ‘slechte’ gewoonten. Ga zo lekker door met je persoonlijke groei, want zo gaat het goed!

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Brenda schreef:

    Ik vind het een goed onderwerp. Heb er zelf een collega die erg negatief ismaar durf er niet tegen degene in te gaan. Degene heeft altijd wel een weerwoord waar ik van dicht klap. Maar ik kan het altijd proberen.

  • hallo Anke, ik ben nu 5j samen ook met een bazige, egoistische, negatieve man. hij moet altijd zijn zin krijgen en eist volledige overgave van mijnentwege.. zelfs als we seks hebben denkt hij alleen maar aan zichzelf… het is nu weeral 4 dagen dat hij geen woord tegen me praat.. ik was vroeger ook zeer positief en altijd lachend… dit is nu helemaal anders.. ik voel mij diep ongelukkig en weet niet meer wat te doen want we hebben pas samen een huis gebouwd en wonen er pas sedert verleden week in… ik dacht dat alles ging beteren maar niet dus… met mijn kinderen praten gaat ook niet altijd want ik wil ze niet opzadelen met mijn problemen.. ik weet het echt niet meer want ik denk dat hij het huis niet zal willen verkopen, ik vraag mij af of ik dit kan eisen ? we wonen gewoon samen, niet wettelijk en we hebben elk de helft van het huis betaald, dus ik zou graag wel de helft terugkrijgen en een nieuw leven beginnen zonder hem..

  • Sylvia schreef:

    Heb soms het idee, dat de altijd “blije” mensen, denken dat ze acteur zijn in een blijspel. Zij hebben voortdurend een masker op.

  • Mijn partner, hij is niet constant negatief, maar vaak. Niet over zichzelf, maar over de wereldproblemen. Over de banken, de politiek, mensen die alleen maar macht en geld nastreven. Hij kan het niet verdragen! In begrijp hem wel, op sommige vlakken. Maar dat zijn nu dingen waar ik zelf niets kan aan veranderen. Maar hij blijft er maar over doorbomen en maakt zich ook echt kwaad (vuist op tafel slaan, boek die toevallig voor hem ligt weggooien). Hij is gelukkig niet fysiek naar mensen toe. Ik zeg hem wel meer dat hij zo negatief niet mag zijn, dan krijg ik het verwijt dat hij wel weet dat het mij niet interesseert en dat mensen maar moeten doorgaan met hun leuke leventje, Pokemon go spelen (ik niet hoor) en luisteren en kijken naar domme radio en tv programma’s. Dat ze maar denken dat de wereld zo in elkaar zit. Soms word ik er wel moe van. Ga ik weg en kom ik 5 min later binnen zwijgt hij wel over de negatieve dingen en is dan poeslief (bv, omdat hij dan wil vrijen) maar het blijft mij dan parten spelen dat het nooit zal veranderen. Ik blijf hem dan zien als een persoon die heel negatief tegenover de wereld staat. En ik moet wel samen met hem 2 (nog kleine) kinderen opvoeden. Voor mij is het dan moeilijk om die knop om te draaien. Dan ga ik liever slapen en hoop op een nieuwe, positieve dag.

  • Beste Saar,

    Als je je altijd drukt maakt over de misstanden in de wereld, wanneer kom je dan aan je eigen leven toe? Het is begrijpelijk om boos te zijn op wat er fout gaat in de wereld (want er gaat nogal wat fout), maar hij vergeet de oplossing in zichzelf te zoeken: waar we op focussen, bepaalt ons gevoel. Dus het is een kwestie van de focus (iets meer) op het positieve richten. Het wereldnieuws – dat zich per definitie op het negatieve focust – blokkeert deze positieve focus. De wereld is zoals hij is, maar onze wereld wordt bepaald onze focus.

    Hier een artikel voor meer inzicht:
    https://www.newstart.nl/blog/wat-voor-gedachten-stop-jij-je-hoofd/

    Maar natuurlijk is dit iets dat iedereen voor zichzelf bepaalt, we kunnen een ander niet zomaar veranderen…

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • placido schreef:

    Het alsmaar hetzelfde trefwoord hanteren om te sarren en te treiteren, het al te negatieve
    bijvoorbeeld een scheldwoord een belediging een vijandig trefwoord het zijn allemaal uitingen van lager ontwikkelden die in de meeste gevallen niet gewenst zijn als mens, je kunt proberen om van ze te houden, maar meestal is de haat aan dat soort types al te erg en is hun negativisme eerder een indicatie dan een opwekken tot meelijden. Opvallend is dat je dat soort gedrag niet bij echte Christenen bemerkt, gelukkig. Maar je kunt niet verwachten dat alle
    negatievelingen even vlug christen worden zullen.
    Ook is het vooringenomen zinnen denken vanuit negativiteit in zaken leven het ergst.
    Je komt dan met moeite waar je zijn moet en zal dan uitdelen vanuit je nare ervaring met dat soort types.
    Het beste is om je eigen zaken zo goed mogelijk te runnen en je niets aan te trekken van beledigende figuren die echt veel lager allooy zijn.

  • Anoniem schreef:

    Beste Frank,

    Het is een onderwerp waarmee ik ook wel mee te maken krijg met mijn vader, deels moeder.
    Mijn vader komt uit Turkije, is volgens mij een negatief persoon en hij geeft inderdaad vaak de schuld aan anderen en kan totaal geen gesprek houden met mij. Zou het misschien komen omdat mijn vader erg veel geweld en verdriet heeft gekregen van zijn vader op vroegtijdige leeftijd? Mijn moeder (geboren Frankrijk is ook turks) aan de andere kant is een huisvrouw die bijna nooit naar buiten gaat, alleen maar klusjes doet en iedere dag alleen met zijn man en kinderen kan praten (wat een heel ander probleem is). Mijn ouders komen beiden uit het buitenland, zijn vroegtijdig getrouwd en zijn heel kort naar school gegaan wat tot de conclusie is gekomen tot onderontwikkeling. Sinds jong af aan ben ik zo opgegroeid waardoor mijn band met mijn ouders erg klein is. Het lijkt alsof ik nooit liefde en geluk heb gekregen van mijn ouders, altijd maar geklaag en gezeur.

    Ik ben een 16 jarige jongen geboren in Nederland (turks) en zou graag wat advies willen krijgen van een positief persoon als u.

    Groetjes,

    Anoniem

  • Beste Anoniem,

    Wat onze ouders ons meegeven, is ook weer aan hen verteld door hun ouders. Daarom is het zo belangrijk om altijd bij jezelf af te vragen hoe jij in het leven wilt staan, anders ‘kopier’ je slechts het wereldbeeld van je ouders, zonder je af te vragen of dat wel bij je past. We kunnen onze ouders niet kiezen, maar we kunnen wel ons wereldbeeld, onze overtuigingen, onze mentaliteit kiezen. Dus we worden zeker beïnvloed door onze ouders en onze omgeving, maar uiteindelijk bepalen we zelf wat we daar mee doen. In andere woorden: het is belangrijk waar je vandaan komt, maar het is nóg belangrijker waar je naartoe gaat… Werk aan je persoonlijke groei en ontwikkeling, dat helpt je steviger in je schoenen te staan en dichter bij jezelf te blijven :)

    Heel veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Anoniem schreef:

    Hoi, ik heb hetzelfde meegemaakt met collega’s in een organisatie, je leidinggevende erbij betrekken helpt niet , dat vinden de collega’s alleen maar interessant.
    Ik heb het zelf opgelost door af en toe een grote mond terug te geven of onverschillig over te komen( wat ik niet ben) . Hoe meer je reageert, hoe slechter. Alles draait om macht over de ander. Bij mij lukte dit aardig, ze lopen tegenwoordig meer voor mij dan ik voor hen. Kost even tijd en moeite, maar dan heb je ook wat. Wanneer je zelfvertrouwen uitstraalt en bij je zelf blijft en niet meegaat in negativiteit heeft het effect.bij mij heeft het gewerkt en in een andere baan zitten ze ook, de negatievelingen.
    Het is de moeite waard. Succes!

  • Heel fijn artikel. Graag deel ik ook mijn negatieve ervaringen om het van me af te kunnen zetten. Zelf heb ik 5 maanden samen geleefd met een ontzettend negatief persoon. Dit was tijdens een stage in een zeer kleinschalig hotel in ’the middle of nowhere.’ Ik dacht eerst dat ik me nooit zo zou laten sturen en dat ik er prima door heen zou komen, maar ik heb me daarin ontzettend vergist. De negatieve persoon, de bazin, en tevens mijn beoordeelster, heeft mij zo gebroken en zo kapot gemaakt met haar kritiek op mij. Tijdens die beoordelingsgesprekken, die zo puur oneerlijk waren beoordeeld en verliepen, kon ik na enig overleg alleen nog maar in tranen uitbarsten. Daar schaam ik me het meeste voor. Verder probeerde ik continue van onderwerp te veranderen als ze weer negatief ging doen. Ook roddelen deed ze maar al te vaak, zo vervelend. Ik ging vaak focussen op wat positief was en ja, dan ging ze al snel weer over in iets negatiefs. Maar goed, nu 3 maanden later zit ik in mijn laatste jaar en kijk ik vooruit. Ik had nooit gedacht dat 1 persoon zoveel impact op mij kon hebben en achteraf baal ik van hoe alles verlopen is. Levenslessen zijn wel geleerd. Af en toe zie ik nog wat voorbij komen op social media van de mensen die ik daar heb ontmoet, maar “de negativiteit” heeft me inmiddels verwijderd van Facebook. Probleem opgelost en de quote “Sorry nice people only!” vind ik fantastisch! Nogmaals bedankt!

  • Beste Kim,

    Graag gedaan :)

    Afstand nemen (als je dat tenminste kunt) is de gemakkelijkste manier voor het omgaan met negatieve mensen: er niet mee omgaan dus :)

    Dit artikel gaat daar dieper op in:
    https://www.newstart.nl/blog/wanneer-moet-je-afstand-nemen-in-je-relaties/

    Nou ja, weer wat wijzer geworden en nu positief vooruit naar het einde van de studie!

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Beste Frank,

    Interessant artikel.
    Ik heb een vriendin waar ik nu pas van vermoed dat ze al jaren in de slachtofferrol zit.
    Elke probleem is een drama en om de zoveel tijd is ze depressief.
    Ik ga in de zomer trouwen, dat vond ze heel leuk en ze is ook nog eens getuige. Er is een heel drama geweest over het organiseren van mijn vrijgezellen en ze reageert heel emotioneel tijdens het organiseren, heb ik vernomen. Ze heeft mij veel berichten gestuurd hoe slecht mijn vriendinnen mee werken en dat ze niet allemaal kunnen. Dat heeft mij wat gekwetst en ook vooral vond ik het niet leuk. Ze wil de perfecte vrijgezellen voor mij regelen.
    Ze vindt het super dat ik haar als getuige gevraagd heb en ook dat ze mijn haren gaat doen op de trouwdag. Dat vond ze een eer.
    Ik ben bang dat er op de trouwdag ook een drama zal afspelen, weet ik veel wat er kan gebeuren. Ik heb voor mezelf een besluit genomen, als ze over haar problemen wil praten een kort bondig antwoord te geven. Het begint mij echt te storen, het ene probleem na het andere en telkens iemand anders zijn schuld dat ze niet gelukkig is. Ik heb haar zoveel raad gegeven en tips maar ze blijft in hetzelfde schuitje zitten.
    Ik ben van haar jongste kind, de meter. Ze zegt wel telkens dat ze nooit vergeet wat ik al voor haar gedaan heb en haar nummer 1 blijf.
    Hoe ga ik daarmee om? Gaat ze het ooit in zien dat ze zelf de redenen is van zich zo altijd slecht te voelen? Het is niet fijn om telkens dat negatieve nieuws te horen. Het is erg jammer, want ze is een hartsvriendin geworden omdat ik bij haar mezelf kon zijn. Het maakte niet uit hoe ik doe, ze neemt mij hoe ik ben.
    Ik heb ook vaker het gevoel dat ze vindt dat ik het geluk gevonden heb, terwijl ik er zelf voor zorg. Ik voel mij soms ook eens slecht maar laat mij dit niet de bovenhand nemen. Het leven gaat verder en het is kort genoeg. Mijn doel is dan ook het beste er van maken, in welke omstandigheden ook.
    Welke raad kan u mij geven?

    Mvg,

    Woman

  • Beste Woman,

    “Gaat ze het ooit in zien dat ze zelf de redenen is van zich zo altijd slecht te voelen?” Dat is een goede vraag. Soms zien mensen het wel ‘plotseling’ in, door feedback van anderen of door een emotioneel dieptepunt. Maar er is geen enkele garantie en ze kan er net zo goed nooit achter komen. Ik zou er niet op gokken dat ze ineens een ander mens gaat worden. Dat verwachten geeft jou zelf alleen maar extra spanning. Wel kun je met haar een goed gesprek voeren en uitleggen dat je haar hulp nodig hebt (omdat je trouwdag belangrijk voor je is en behoorlijk veeleisend, vraag je haar jou te steunen door te focussen op de positieve dingen – gewoon voor jouw eigen gemoedsrust). Hopelijk lukt dat haar wel om positiever te zijn als het specifiek in jouw belang is. Dat is het enige wat je kunt doen als je haar toch als getuige wil houden. En elke trouwdag is wat onzeker, je kunt van alles inplannen, maar niet het gedrag van een ander. Geniet van alle goede dingen en maak je niet te druk over wat er zou kunnen gebeuren :)

    Heel veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Bedankt voor je antwoord.
    De redenen waarom ik ‘zou kunnen’ gebruik is omdat ik mij steeds zorgen maak om haar. Steeds is er wel een probleem en voelt ze zich slecht. Ik besef dat ik het moet los laten en dat ik aan haar gedrag en manier van leven niets kan veranderen. Ik heb haar al veel geholpen. Maar ze kan nog steeds niet omgaan met haar problemen. Als zij geen hulp wil en op die manier wil verder leven, is het haar keuze. Mijn verstand zegt wel dat ik het moet los laten, maar mijn gevoel nog niet.
    Het is voor jammer om iemand zo te zien leven. Ikzelf ben een persoon dat heel hard aan zichzelf heb gewerkt en ik denk dat het daarmee is dat ik dat ook wil voor haar. Door heel fel aan mezelf te werken, voel ik mij nu gelukkig en vind ik rust :-).
    Groetjes!

  • Soulmate schreef:

    Kijk naar je zelf meschien maak je mensen negatieve met jou gedrag en gaan echte mensen vanzelf weg want iedreen kent wel eens een donker periode oordeel nooit over mensen die je niet kent.

  • Victorya schreef:

    Jan Willem, dat is ook een feit. Vaak verward men realisme met negativiteit. Ik ben een zeer optimistisch en positief ingesteld wezen dat al vrienden heeft vanaf haar 5e jaar maar, ben ook heel realistisch en praktisch in mijn denken en het gebeurt soms dat mensen dan zeggen, goh wat negatief! En dan kom ik met feiten om het te onderbouwen .Dus ja, is best wel moeilijk om over iedereen die niet jubelend in het leven staat te zeggen dat men negatief zou zijn. Ik heb meer het idee dat men doelt op mensen die narcistisch zijn, dat zijn zuigers, dat zijn mensen waarbij alles en iedereen het heeft gedaan! Uiteindelijk totaal alleen achterblijven, alles en iedereen kwijt zijn en dan nog in de slachtofferrol zitten met, het ligt aan de hele wereld behalve aan mij.Bij dit soort mensen kun je nooit goed doen, ze zullen altijd elk klein ding in jou. wat in hun ogen niet goed zou kunnen zijn, uitvergroten tot de grote van Jupiter om vervolgens de enorme grove fouten van henzelf te verkleinen tot de grote van een bacterie. Het zijn feitelijk enorme drama queens en wat je ook doet, ze hebben het niet eens door. Of ze nu 15 of 60 zijn, zij blijven zich gedragen als een soort van opstandige puber van 13 als het niet gaat, je niet praat, je niet loopt, je niet eet, je niet reageert etc.etc. hoe zij het willen. Wij hebben zo’n iemand in de familie en na 50 jaar, heb ik de handdoek in de ring gegooid, geen zin meer in.

  • Victorya schreef:

    Ik heb ook zo’n zus en na 50 jaar met dit verschrikkelijke gedrag te maken te hebben gehad heb ik uiteindelijk de handdoek in de ring gegooid. Zij heeft letterlijk alles gedaan wat God verboden heeft en nog meer en vind dat allemaal heel normaal. Ze viel over hoe ik liep en ging dan volledig, en plain publique, uit haar dak op het hysterische af. Ooit een keer op vakantie bij ( ex ) schoonfamilie van haar dreigde ze mij van 3 hoog naar beneden te gooien omdat ik 2 dagen dezelfde BH aan had volgens haar. Doe niet zoals ik en wacht geen 50 jaar, zonde van je energie, wat je ook doet, al doe je nog zo goed, wekt alleen maar irritatie op bij dit soort mensen.

  • Dus in jouw ogen zijn negatieve mensen profiteurs? Wat een verschrikkelijk negatieve kijk is dat!
    En wat een verschrikkelijk negatief artikel was dit in het algemeen! Je word niet negatief geboren. De maatschappij maakt bepaalde mensen negatief – in verschillende gradaties. Positieve mensen zijn m.i. mensen die vluchten van de realiteit. Maar natuurlijk kan je altijd gelijk hebben door te stellen dat “negatieve mensen altijd gelijk willen hebben”. Wat een flauwekul allemaal. Je bent wie je bent en iedereen verdient een plek op aarde. Van dergelijke polarisatie krijg ik kippenvel. Van het aansporen van mensen om hun geliefden links te laten liggen omdat ze niet hetzelfde denken nog meer! Het probleem met veel positivos is dat ze geloven dat ze beter zijn. Te stellen dat negativos geen hints of subtiliteit kennen is wel heel kort door de bocht. Het hele stuk is een paradox: het ademt een verschrikkelijk opruiende negativiteit uit!

  • Hey lana,
    Jouw mindsetting is fundamenteel is mijn mening..
    jou reactie spreekt mij aan op veel punten die je noemt. Ik persoonlijk zit in hetzelfde stadium van bewustzijn. En al veel verder dan ik zelf door heb! De meerderheid is nu eemmaal zo. Maar dan heb je dus ook die 20% zelf-denkende mensen, waar juist die missende schakel zijn in de evolutie van harmonie en balans.. Ik zou graag advies van u opvolgen, met name “het grote plaatje” (dus zonder gezeur of geklaag!)
    Maar aan nieuwe ideeën en misschien zelfs filosoferen met je

    M.v.g. Simon

  • Henriëtte, ik ben enthousiast over de ontwikkeling van jouw bewustzijn, instelling en gedachtegang!

    Is dit nu het leven zoals je geluk ziet?

    Nu vraag me af of die grote stap inmiddels gezet is..? Ik hoor graag van je

  • Hmmmm, behoorlijke negatieve reactie Els. Lees hem zelf maar eens door!

  • Geweldige uitleg, weet exact wat je bedoelt. Er werd ook geopperd dat mensen niet zo geboren worden wel, heb persoonlijk meegemaakt dat iemand zo al was vanaf heel erg jong ( 2 á 3 jaar ) , treiteren, pesten, vinger wijzen, liegen, janken, schuld schuiven, manipuleren etc.etc.etc. en nee, geen slecht gezin maar een liefdevol gezin met veel aandacht, veel praten, niet slaan etc. dus ja?

  • Beste Li wat mij op valt uit alleen verhalen. Dat er veel wordt verweten naar de andere maar waarom is ie genen negatief en meschie vat je snel iets negatieve op omdat iemand je kritiek geeft. Heel dit onderwerp is te zien dat er gebrek is ab communicatie om eerlijk en open te praten met de persoon die in jou ogen negatief is en dat mensen op een forum advies moeten vragen zegt al genoeg dat deze mensen niet naar hun zelf kijken en de schuld afschuiven en dus zelf eigenlijk negatief zijn. En we blijven mensen en de me kennis is dat je van iets negatiefs iets positiefs kan halen en dat is een wijze les en er iets mee doen want tenslotte bepaal je zelf wat wel negatief is en niet en als je iets niet leuk vind is het al negatief ken je die persoon wel goed of praat ie wel eens met hem er over heb je iets verkeerd gedaan dat hij of zij boos is of is iedereen perfect die altijd positief is en het altijd mee zit in het leven?

  • Wat een hoop “positieve” mensen die allemaal heel zielig looen te klachen over dat negatieve mensen hun leven verpesten.

    Ik zou alle negatieve mensen preventief ruimen, het schijnt heel besmettelijk te zijn.

    Daarna moeten al jullie “positievelingen” wel weer een nieuwe zondebok zoeken die de schuld kan krijgen voor jullie ongelukkige leven.

    Als jullie zo “positief” zijn, help dan je medemens vooruit ipv over diens lijk jullie geluk te zoeken.

  • Cassandra schreef:

    Mijn moeder is heel negatief. Ze wil absoluut niet dat je eronder uit duikt of haar op een ander onderwerp brengt en alles wat wij doen is NOOIT goed. Ze wil dat wij alles PRECIES zo doet als zij wil en als we dat doen dan is het NOG niet goed. En ik ben erg gevoelig voor negatieve energie! Help

  • De algemene opvattng is:
    Negatieve mensen zitten in de slachtofferrol en negatieve mensen geven altijd anderen de schuld van wat er in hun leven mis gaat.
    Maar leg mij nu eens uit: Wie zit hier nu in de slachtofferrol?
    Wie geeft hier een ander de schuld van haar ellende?

  • Anoniem schreef:

    Ik weet precies wat dat zij /hij .meemaakt als er een met zon
    Negatief persoon gaat ..gr Riekie. Ik zit er zelf in…

  • Beste Angela,
    Het verhaal over je schoonmoeder en dat er achter die laag een lief mens zit, komt mij zeer bekend voor. Maar in mijn geval gaat het over onze zoon van 28 jaar die sinds een half jaar weer thuis woont. Erg moeilijk hier mee om te gaan en hem laten vallen gaat niet, maar dat is een heel verhaal. Ik ben soms ook radeloos, zou graag willen dat hij een eigen plekje had, maar hij had werk in Amsterdam, wij wonen in Friesland waar hij ook niks mee heeft. En vind maar eens iets betaalbaars in Amsterdam, ik zoek me rot, kijk zelf al naar stacaravans op campings die het hele jaar door open zijn. Niks te vinden! HELP!!!!

  • Lizette schreef:

    Hoi Frank. Ik vind het zeer treffend en waar wat je zegt. Maar, hoe zit het met buren? Wijzelf hebben een buurvrouw bij wie (volgens mij) een ‘steekje los zit’. Negatief is niet eens het woord meer. Om kort te zijn is ze kwaad op alles en iedereen en vooral op ons, gewoon omdat wij onder haar wonen. Zodra we thuiskomen gaat ze keihard zingen, stampen en ze heeft mijn vriend al eens aangevallen in de hal. Vanaf dat hij hier woont zoekt ze aanleidingen om kwaad op (vooral) hem te worden. Het huis staat nu te koop en ik kan er redelijk mee omgaan. Op mindere dagen ben ik wel wat angstiger voor haar en ook kwaad als ze stampt en zingt. Ik vraag me af, heb je een online cursus hoe je daar het beste mee omgaat? Tot nu toe reageren wij niet, we negeren haar volledig en ik doe ademhalingsoefeningen als ik het moeilijk heb :)

  • Beste Lizette,

    Dat is inderdaad niet fijn. Als je niet kunt samenwonen met je buren, dan is het soms inderdaad beter om een nieuwe buurt op te zoeken, want woontrust is ontzettend belangrijk! Ik neem aan dat jullie huis te koop staat? Dan zal het hopelijk niet te lang duren voordat de situatie beter wordt. In de tussentijd, om je (nog) meer mentaal te ontspannen, kun je het beste de online cursus Nooit meer Zorgen of Stress volgen. Deze helpt je je zorgen los te laten, negatief denken om te zetten in positief denken en geeft je meer mentale ontspanning in een uitdagende situatie.

    Heel veel succes ermee!

    Met vriendelijke groet,
    Frank

  • Vroeger ging ik nog wel eens met ontevreden mensen om en dan hadden ze altijd wel weer commentaar en op en aanmerkingen. dan stuurde ik een kaart en dan begonnen ze er over te roddelen met anderen en dan maakten ze je tegenover die ander belachelijk en die deed dan ook nog mee. Ik sloof mij niet meer uit voor deze mensen. Ze komen alleen maar om energie aan je te onttrekken om hun eigen tekort mee aan te vullen. Het is niet uit mutueel belang waarom ze met je omgaan maar meer om wat het hun oplevert en wat het hun opbrengt en niet wederkerig en wederzijds contact. Ze zijn rigide star en inflexibel in samenwerking en het gaat meer om de vorm dan om de inhoud. het moet zoals zij dat willen en niet andersom en zo heb je niets meer voor het zeggen. Je kunt maar beter uit hun invloedssfeer vandaan blijven en de woorden niet tot je door laten dringen. Negatief en onterecht commentaar leveren voor aandacht controle en macht te hebben over die ander. het voor het zeggen willen hebben. Heel dwingend met kwetsende opmerkingen en dergelijke. Ze willen zich ten koste van anderen beter voelen. trappen je de grond in in de hoop dat je je slecht gaat voelen en dan voelen ze zich pas goed. Uit die negatieve invloedssfeer vandaan blijven is het beste. Ook al ben je wat alleen of ook al voel je je wat eenzaam dan zoek je deze mensen niet op. het leven kan wel eens wat rauwe randjes hebben maar war is het volmaakt? Volgens mij moet je iets achter de hand hebben zoals je afsluiten van deze negatieve energieen en laat ze niet tot je binnen dringen. ergens hebben ze een opening gevonden waar ze door heen kunnen dringen en als je hier op reageert met strijd en discussie dat is hun ultieme doel om je uit je zelf te halen en je ziel leeg te eten. het zijn vampiers en parasieten en roofdieren die er op uit zijn je een drawback aan te doen en die je omlaag halen om zich zelf goed te voelen. Ze vragen niet wat je doet en hebben geen belangstelling voor je dan alleen het decadente en kicken op rampen en drama en creeeren havoc. Ze willen je allen maar zien afzakken en bezorgen je een slechte en onterechte reputatie en dat iedereen je zo ziet. Stank voor dank maar niet voor mij. Als de sfeer al niet goed voelt dan blijf ik weg en bij mij kunnen ze hop ik geen opening meer vinden om binnen te dringen. Ik stuur geen kaarten meer naar mensen die het niet waarderen en die achter de rug om de draak aansteken. Ik zet me voor iets in die het waard zijn je er voor in te zetten. en dat aantrekken en dat afstoten en willens en wetens mensen beledigen om zich vandaar uit een goed gevoel te verschaffen of ze zijn jaloers. Sommigen gaan erg sneaky en achterbaks te werk om hun doel te behalen.

  • je kunt mensen wel laten vallen, als ze jou steeds negatief beoordelen.

  • blijf voor jezelf opkomen, kaart het aan bij je leidinggevende, wacht niet af maar ga ervoor, als het niet lukt, op deze manier, gaat het ook niet lukken op de ,, laat maar waaien,, manier

  • je kunt overwinnen, maar je kunt ook een wind laten, of een scheet, het kan stinken, maar het kan positief zijn of
    negatief, ik weet wel dat ik kap met negativiteit van mensen, omdat ik daar niet mee geconfronteerd wil worden er niet mee om kan gaan.

  • Beste Frank.
    Al zoekende kwam ik op dit artikel. Zeer interessant en vooral het eerste stukje vind ik iets om te onthouden. Ik heb alleen een vraag, want ik heb al veel gelezen maar eigenlijk kom ik mijn probleem nergens tegen. Ik heb in mijn naaste omgeving een persoon die altijd negatief is in de zin van : niks is leuk of lekker. Enkele voorbeelden, je maakt voor de hele familie allerlei soorten gerechten en op voorhand is volgens haar niks lekker (of haar woorden “niet te vreten”) of ze eet het niet omdat zij het geen “kersteten” vind, ze was niet verplicht te komen maar zegt dan wel vooraf : ja gezellig wij komen ook. Of het volgende voorbeeld: we gaan met elkaar een dag uit en nemen moeder mee, zij vind dit ook gezellig en ook het uitje leuk en gaat mee,later hoor je dan “ik heb een hoop geld betaald voor iets waar ik niets aan vind (we gaan naar het theater, moeten dus nog gaan) ik heb daar echt een gruwelijke hekel aan”. Ze was niet verplicht mee te gaan en toen we aan het verzinnen waren wat we zouden gaan doen had ze ook iets kunnen voorstellen wat zij wel leuk vind maar dat doet ze dan niet, of ik vertel waar ik met mijn gezin naartoe ga op vakantie en dan zegt ze :” o daar zijn wij ook weleens geweest dat is geen hol aan daar”. Haar man zegt “daar zijn wij nog nooit geweest”. En zo kan ik een boek vol schrijven. Ik zelf zeg dan nooit iets, reageer er niet op maar lig er wel wakker van.Ik heb besloten dat ik die uitspraken van me af wil zetten en me er niet meer druk om wil maken, maar helemaal lukt me dat niet,van anderen om me heen krijg ik het advies : daar moet je ook niet op reageren laat gaan leg naast je neer. En dit wil ik heel graag,alleen hoe?
    Groet, Deena

  • Beste Deena,

    Dat klinkt als iemand die permanent ontevreden is…

    Zolang het je stoort dat die persoon niets moois kan ontdekken, blijf je er wakker van liggen, ook omdat het zo ver afstaat van je eigen beleving. Dus je ‘vecht’ als het ware tegen de ‘onwaarheid’ van haar beweringen (het is wèl lekker eten, het klopt niet dat die vakantieplek niet leuk is, ets etc). Dus je neemt haar beweringen kennelijk nog serieus. Stop daar dan mee :)

    Een manier is om eigenlijk medelijden te hebben met iemand die zo vaak het slechte in het goede ziet. Hoe raar het ook klinkt, medelijden is een manier om te stoppen met vechten tegen de ‘onwaarheid’ van haar beweringen.Je stopt de weerstand omdat je denkt: “Het is eigenlijk heel jammer dat je hier niets leuks aan kunt ontdekken.” Houd dat medelijden uiteraard wel voor jezelf, dit is meer een innerlijke oefening. Je zou er zelfs een ‘spelletje’ van kunnen maken, door de kijken hoelang het duurt voordat ze weer een negatieve opmerkingen ergens over maakt (“even tellen: 1-2-3…”). Het punt is dat zowel medelijden en een spelletje helpen om de weerstand te stoppen. Probeer het maar eens :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Ik ga het proberen. Heel hartelijk dank voor je snelle reactie en tips.
    Vriendelijke Groet,
    Deena

  • Eigenlijk is het ook niet dat ik haar beweringen serieus neem, alleen ik denk bij haar beweringen altijd: ” waarom moet je er iets negatiefs van maken? , je hebt nog niet geproefd dus je weet niet of iets wel of niet lekker is, of je bent daar niet geweest dus hoe kan je zeggen dat het er niet leuk is, dat theater stuk heb je nog nooit gezien dus je weet niet of het wel of niet leuk is, waarom leg je er al een negatieve lading op en maak je dat ik eigenlijk geen zin meer hebt om met jou die tijd door te brengen?”. Dat soort dingen ?. Maar ik ga proberen er met jou tips naar te kijken misschien dat ik het dan van me af kan zetten en me er niet aan stoort. Ze hoeft het ook allemaal niet leuk of lekker te vinden maar dat kan je pas erna bepalen, als je wel besluit mee te gaan. Toch!.
    Nogmaals , bedankt voor je tijd en antwoord?

  • Beste Deena,

    Graag gedaan :)

    Ga ervan uit dat de vraag: “Waarom zegt ze dat of doet ze zo?” nooit te beantwoorden is. Het is een onbeantwoordbare vraag… We kunnen een ander’s mentaliteit niet begrijpen met onze eigen mentaliteit. Dat toch proberen, leidt tot frustratie. Door te accepteren dat de ander zich zo gedraagt en dat wij dat niet hoeven te veranderen, gun je jezelf ook meer rust :)

    Veel succes!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Nomijt schreef:

    Mensen die zichzelf heel positief vinden, vinden iedereen die het niet met hen eens is, negatief. Mensen die de waarheid niet willen horen, noemen iedereen die de waarheid uitspreekt, negatief. Misschien ben je zelf wel negatief omdat je toxisch wordt zodra iemand een kritisch of een reflecterend geluid maakt. Positief zijn is eerlijk zijn, vraag je dus eens af hoe eerlijk je bent. En vraag je dan meteen af hoe volwassen je zelf met de waarheid van een kritisch geluid omgaat. De grote dictators op deze planeet, noemden hun tegenstanders ook negatief. Vooral niet met elkaar in gesprek! De positieve mensen ontwijken alle negativiteit, dat is een oplossinrg die alles veregert. Positieve mensen zijn dat vaak, omdat ze al hun negativiteit negeren en projecteren op de ander. Dat is pas negatief.

  • Zeurtje-Miep schreef:

    Dag Frank,

    Interessant artikel en, toegegeven, doodnaar om te lezen als je zelf zo’n negatieve klager bent… Want meestal weet je van jezelf prima dat je een lastig mee om te gane slachtofferrolverheerlijker bent, en dat echt niemand op dat soort gedrag zit te wachten. En heel eerlijk? Hoewel ik eigenlijk altijd eerst kwaad word, in de zelfverdediging schiet en naar anderen wijs als iemand me aanspreekt op mijn negativiteit, uiteindelijk ben ik altijd dankbaar dat het me gezegd is. Want als het er echt op aan komt betekent dat toch dat iemand zijn best doet om tóch contact met je te maken, ook al ben je nog zo’n zanikerd/jankerd/veroordeelaar/zieligdoener?

    Wat ik bij mezelf de laatste tijd merk is dat ik nogal fel reageer op met name kinderen (ik werk op een BSO) die altijd maar lopen te ‘fiepen’. Terwijl ik het zelf ook doe. Dat heb ik eens voor mezelf van een afstandje bekeken, en de conclusie is: wat hypocriet. Kinderen iets kwalijk nemen terwijl je zelf het goede voorbeeld niet geeft. Sinds ik die conclusie heb getrokken denk ik echt drie keer na voor ik iets zeg tegen wie dan ook als ik die irritatie op voel komen. Het is de irritatie van herkenning.. ik wil mijn eigen vervelende kanten niet zien! Dat ga je toch niet op een kind afreageren? Dus ik vraag me eerst af: Hee, is dit de irritatie van herkenning? Heeft dit kind (of deze volwassene) iets aan een directe felle reactie van mij? Wat heeft deze persoon eigenlijk nodig en kan en wil ik dat nu geven? Hoe voel ik mezelf hierbij, is dat wel redelijk/kloppend met de werkelijkheid? Wat is mijn intentie als ik gelijk mijn eerste reactie er uit gooi? Wat wil ik van deze persoon? En zo duurt het soms wel 15 seconden voor ik daadwerkelijk reageer op iemand. Maar dan is het tenminste niet de eerste reflex-reactie. Ik reageer nog wel snel negatief, ik zeur veel, veroordeel snel, vul in voor anderen, ben een betweter. Maar ik flap er niet zomaar alle troep meer uit en ik ben ook veel beter in staat om te luisteren naar anderen. Vooral omdat ik erg lieve geduldige mensen (met name mijn lief) om me heen heb die gewoon structureel niet meegaan in mijn bullshit. En hoe stom ik daar soms ook op reageer, ik ben die mensen eindeloos dankbaar. Ze praten me niet naar de mond, proberen me niet tevreden te houden, maar nemen me serieus en gunnen mij blijkbaar iets positiefs. Van de weeromstuit heb ik soms kleine uitbarstinkjes van attentheid, zoals dat ik voor iedereen een chocolaatje bij de thee meeneem of ineens een paar mooie handgeschreven brieven schrijf. Voor mij is het oefenen maar het is ZO de moeite waard. Dus ook hier weer: dank voor het delen! En stomvervelend maar nog steeds verhelderend en dus leerzaam om te lezen.

  • Frank De Moei schreef:

    Beste Zeurtje-Miep,

    Jij bedankt voor je mooie aanvulling – en mijn complimenten voor je eerlijkheid en bereidheid jezelf te onderzoeken. We hebben allemaal – zonder uitzondering – onze allergiën, onze valkuilen en onze uitdagingen en er is moed voor nodig om daaraan te blijven werken.

    “Het is de irritatie van herkenning.. ik wil mijn eigen vervelende kanten niet zien!”
    Dat is een mooise observatie: elke spanning/weerstand die we in onszelf voelen, projecteren we het liefst naar anderen toe en dat uit zich o.a. in kritiek.

    We denken vaak dat dat dit op te lossen is als alle anderen maar zouden veranderen, maar helaas; dat gaat nooit gebeuren. Dus de oplossing is om de spanning on onszelf te onderzoeken en hem daar weg te nemen.

    Enfin, weet dat je niet de enige bent die last heeft van oordelen (bijna iedereen doet dit, maar niet iedereen laat het ook merken) :)

    Heel veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Desiree schreef:

    hallo Frank,
    ik heb op het moment erg veel moeite met mensen die niet de verantwoordelijkheid nemen/namen van wat ze wel hadden of zouden moeten doen, zoals mijn ouders, die mij in mijn jeugd verwaarloosd hebben, er was geen interesse in mij en we hadden nooit ‘goede’ gesprekken over wat ons bezig hield. Er was geen ‘echt’ contact met elkaar. Ook is er nu iemand in de stadstuin, zij is voorzitter, maar ze onderneemt amper wat om een goede samenwerking tot stand te brengen met/bij de vrijwilligers. Hier maak ik me soms erg boos over. Wat zegt dat over mij eigenlijk? ik voel dat het ook betrekking heeft op mij maar kan het nog niet goed benoemen.

  • Frank De Moei schreef:

    Beste Desiree,

    “Wat zegt dat over mij eigenlijk?”
    Dat is een hele goede vraag – zo niet de beste vraag :)

    De kern van zelfontwikkeling is dat we 100% de verantwoordelijkheid nemen over onze eigen acties, onze eigen emoties, onze eigen keuzes. We geven niemand anders de schuld over hoe wij ons voelen en nemen ons leven daardoor weer in eigen hand (want als we anderen verantwoordelijk maken / de schuld geven van ons leven, dan geven we die kracht uit handen).

    Het is vrij menselijk om te zegeen: “Dat hadden zij anders moeten doen, dan had zij niet moeten doen” enzovoort, maar daarbij blokkeer je direct je persoonlijke groei, want je laat hoe jij je voelt, afhangen van een ander.

    Ikzelf heb dat ook jaren gedaan totdat ik eens goed in de spiegel keek en zag: “Wat anderen ook doen, ik bepaal zelf hoe ik me voel. Ik geef aan niemand anders de schuld daarvoor. Ik zie dat ik anderen niet kan veranderen, maar ik kan wèl mezelf veranderen.”

    Dit artikel geeft je meer inzicht als je ook die stap wilt nemen:
    https://www.newstart.nl/blog/neem-verantwoordelijkheid-voor-jezelf-en-je-leven/

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Anoniem schreef:

    Daar zit ook wel wat in

  • Richard schreef:

    “en maak je dat ik eigenlijk geen zin meer hebt om met jou die tijd door te brengen?””

    Dit zou je tegen haar moeten zeggen vind ik.
    Ten eerste omdat je dan je gevoelens uit en ten tweede gaat ze er wellicht iets mee doen.

    Je moet niks verwachten dat ze gaat veranderen maar het uiten is wel heel belangrijk, ook de manier waarop je iets zegt is belangrijk.

    Ik heb zelf onlangs iets gezegd tegen iemand die een permanente klager is, het gevolg is dat ik niks meer van deze persoon hoor maar dat is prima want die relatie gaf me niks anders dan onrust.

    Nu heb ik tenminste tijd over om met leuke mensen om te gaan of ze te gaan ontmoeten:)

  • Mijn partner is altijd zo negatief en als ik zeg dat ik het niet prettig vind reageert hij zich af op mij. Al jaren is het klagen en banen kan hij ook niet houden. Inmiddels ben ik zo ver dat ik er zelf ook geen leuker mens van wordt. Ik zou de relatie graag willen verbreken maar ik verwacht veel problemen. Hij geeft iedereen altijd de schuld van zijn ellende en wil nooit naar zijn eigen aandeel kijken. Ik vind hem niet meer aantrekkelijk en eigenlijk kan ik hem niet meer luchten of zien.
    Ik ben zo op hem afgeknapt maar andere huisvesting vinden en de financiën scheiden is heel lastig. Ik ben radeloos en moedeloos, ik wil gewoon van deze negatieve persoon af maar hoe neem ik afstand van iemand die constant in mijn buurt is? Soms denk ik wel eens aan opzettelijk vreemd gaan om hem uit mijn leven te krijgen maar dat voelt niet goed, het is niet netjes, niet respectvol en ook niet de oplossing. Pffff moeilijk hoor maar ik wil gewoon meer joy and happiness in mijn leven…….

  • Wat moet ik doen als ik terecht kom bij negative mensen?

  • Frank De Moei schreef:

    Dat staat in het artikel ;)

  • Ik heb een partner die uit het zuiden van Europa komt. Dat neemt een andere mentaliteit met zich mee. Hij kan soms zeer zwartgallig in het leven staan. Zegt altijd depressief te zijn maar elke dag probeert zich hier overheen te zetten. Helaas komt hij vaak met allerlei probleemverhalen bij mij, het gaat dan over zijn werk. Managers die van alles van hem verwachten maar die hem niet willen faciliteren, geen backup als hij op vakantie is waardoor hij altijd een enorme achterstand moet wegwerken etc. Eerlijk gezegd gaat het vaak een tijdje goed maar dan is er ineens een periode van alleen maar problemen. Hij zegt dat ander werk te willen gaan zoeken (wat niet zo gemakkelijk is op zijn leeftijd). Ik maak mij dan zorgen over zijn huishuur etc. Gelukkig wonen wij niet samen en zien wij elkaar alleen de weekeindes. Vaak komt hij met allerlei problemen bij mij en dat vind ik prima. Wat ik niet prima vind is dat hij mij vaak vragen stelt over die problemen en als ik dan niet antwoord zoals hij verwacht dan ben ik de gebeten hond. Dat vind ik echt zeer onredelijk. De stress vreet mijn energie op en soms weet ik ook niet meer wat ik moet doen. Ik houd zielsveel van hem en hij is, naast deze problemen, altijd heel erg goed voor mij en zeer attent. Dus de keuze te maken hem te verlaten is niet zo gemakkelijk. Ik heb hem al geadviseerd met zijn dokter te gaan praten en te zien wat die te zeggen heeft. Mogelijk dat professionele hulp wat uit kan halen. Geen idee.. Ik kan hem in principe hier niet goed bij helpen dan er voor hem te zijn als hij dat nodig heeft. Dat moet dan wel onder mijn voorwaarden zijn.

  • NegatonRegenval schreef:

    Stel, je weet dat je een enorme negatieveling bent, en met je gedrag anderen afstoot. Anderzijds ben je óók een millennial, kun je geen huisje voor jezelf kopen en heb je eigenlijk geen toekomst. Je ligt dagelijks wakker van het migrantengezin naast je tochtige appartement.

    Je legt de schuld bij anderen, de graaiers en de asocialen, omdat je zelf altijd netjes hebt gedaan waarvan je DACHT dat het tot een fijne toekomst zou leiden. De schuld bij jezelf leggen is dan absurd. Hoe ga je als negatieve mens om met de absurde positiviteit van mensen die ouder zijn dan jij?

  • Frank De Moei schreef:

    Beste NegatonRegenval,

    “…en heb je eigenlijk geen toekomst”.

    Dat is 100% een overtuiging, geen feit. Wie heeft je dat idee verkocht? Zolang je dat gelooft, blijf je stilstaan.

    De schuld leggen bij wie dan ook, is absurd. Als je anderen de schuld geeft van jouw gebrek aan een toekomst, dan neem je zelf geen verantwoordelijkheid.

    Als je jezelf de schuld geeft, dan maak je jezelf minderwaardig en onzeker.

    Geef gewoon niemand de schuld.

    Maar…

    Neem 100% verantwoordelijkheid voor je eigen leven.

    Alleen jij kunt er iets aan veranderen. Dat geldt natuurlijk ook voor mij en alle andere mensen.

    Stop met klagen, neem 100% de verantwoordelijkheid voor je eigen situatie, en kom in beweging. Dat is de enige manier om gelukkig te worden.

    Dit artikel geeft je meer inzicht:
    https://www.newstart.nl/blog/neem-verantwoordelijkheid-voor-jezelf-en-je-leven/

    Ik wens je uiteraard heel veel succes en geluk!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Jacobijntje schreef:

    Als ik tegen mijn man zeg dat hij negatief is zegt hij. Nee ik ben alleen kritisch!!!

  • Cecile schreef:

    Mijn vriendin is constant negatief behalve als haar vriend langs komt, dan hoor ik niks en is ze 1 dag positief, maar als hij weg is, vervalt ze weer in haar negativiteit. Ik word er zo moedeloos van. Ik heb ook een leven maar dat interesseert haar niet. Het enige voordeel ik woon in Limburg en zij in Breda. Dus alleen telefonisch contact. Ook iedere x zeggen dat ze er morgen niet meer is. Soms bel ik haar om haar uit haar negatieve rol te halen maar niet in de avonduren bel ik. Ik kan dan de slaap niet vatten. Pfffffffffffffff

  • Ik herken dit zo ontzettend. Ik zit in een relatie met een zeer negatief iemand. Ook altijd in de slachtofferrol kruipen en beperkingen zoeken. Doodvermoeidend en het maakt mij boos en opstandig. Wat al geschreven wordt, je wordt er inderdaad in meegesleurd. Ik schrijf dit rond de kerstperiode en ik zie nu al als een berg tegen de kerstdagen op terwijl ik het normaal gesproken altijd heel gezellig vind. Ik wil de relatie verbreken maar huisvesting is een probleem. Ik kan niet iemand zomaar op straat zetten maar zo door blijven gaan is geen optie. Ik zit echt met mijn handen in het haar, heb er echt slapeloze nachten en buikpijn van. Ik wil zo graag van hem af……

  • Anoniem schreef:

    Ook ik heb te maken met een zeer negatief persoon. Is allemaal vrienden en familie verloren erdoor. Kan ineens uit zijn dak gaan om niets. Vaak gaat het enkele dagen redelijk en dan uit het niets boos. Het humeur komt door iedereen maar niet door de persoon zelf. Ikzelf heb het gevoel dat ik door mijn partner beperkt word in mijn groei. Dingen die er gezegd of gedaan zijn worden naderhand ontkend of zijn nooit gebeurd, of mijn partner had er volgens zichzelf een goede reden voor (maar heeft eerder wel een ander erop aangevallen omdat die persoon exact hetzelfde deed. Kan ook niet blij zijn voor mij, stimuleert mij niet, sterker nog alles word afgeraden om te doen want of omdat er volgt er een reden. Er zijn dingen gelogen om iets aan te dikken voor een ander, en nu gelooft mijn partner ook werkelijk dat het zo gegaan is. Als je de eigen woorden gebruikt (welke onredelijk waren) dan krijg je een boze reactie terug dat je antwoord nergens op slaat. Twijfel bij mijzelf hierdoor. Maar anderen hebben het nu ook gehoord. Tussen alles door zie ik af en toe nog mijn “oude” partner, maar hoe kan ik iemand helpen welke niet in wil zien dat hij/zij een probleem heeft. En weggaan bij mijn partner gaat niet zo makkelijk (verplichtingen) ik kan hier niet openlijk aangaven waarom niet.

  • {"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}
    >