Piekeren over het verleden is zinloos – deel 1

We piekeren over het verleden omdat we denken dat we het kunnen veranderen. We snappen dat dit niet lukt – dus waarom laten we niet los? Dit is omdat we het verleden willen verwerken. Ook dat lukt ons vaak niet. In de tussentijd ervaren we weer wat we eigenlijk willen vergeten. Dus wat is de oplossing? Dit is deel 1: Waarom piekeren over het verleden zinloos is.

Waarom piekeren we over het verleden?

Er zijn twee redenen waarom we dat doen. De eerste reden is dat we de illusie hebben dat we nog iets kunnen veranderen aan ons verleden. Soms hebben we dingen gedaan die we anders hadden willen doen. Soms hebben mensen iets gezegd wat ons heeft gekwetst. Soms is iets gebeurd wat een grote impact op ons heeft gehad.

Oh, konden we het maar overdoen! Hadden we maar andere keuzes gemaakt! We hadden zo graag gewild dat dit anders was gelopen! Die illusie – het had anders moeten zijn dan het in werkelijkheid was – houdt ons vast in ons verleden. En waarom houdt het ons vast? Omdat we ergens nog geloven dat we er iets aan kunnen veranderen. Stress wordt veroorzaakt door proberen te controleren wat we niet kunnen beïnvloeden.

Wat had anders gemoeten?

We denken:

1. Als ik toen dit had gedaan, had ik nu geen probleem meer.
2. Als hij/zij toen dit niet had gezegd, waren we nu nog bij elkaar.
3. Als ik toen een andere keuze had gemaakt, ging het nu beter met me.

Enzovoort, enzovoort, enzovoort. Bizar eigenlijk, nietwaar? We weten dat het verleden niet meer terugkomt. We weten dat we er geen seconde aan kunnen veranderen. Je piekert nooit dat je vanochtend deze kleren hebt aangetrokken. Want je weet dat je dat toch niet meer kunt veranderen. Morgen maak je een nieuwe keuze, maar vandaag heb je al gekozen. Niets meer aan te veranderen, dat snappen we allemaal!

Dus waarom laten we het verleden dan toch niet los?

We begrijpen dat het verleden allang voorbij is – en toch kunnen we er geen afstand van nemen. We vechten tegen de realiteit en als gevolg voelen we pijn. Waarom laten we het niet los? Dat heeft te maken met de tweede reden waarom we piekeren over het verleden:

We willen ons verleden niet zozeer veranderen (we zien wel dat dit niet kan), maar we willen het verleden verwerken. We willen het een plaats geven, zodat we verder kunnen gaan. Hoe goed lukt je het om je verleden te verwerken? De kans is groot dat dit niet zo goed lukt. Verwerken van het verleden – wat gebeurd is een plaats geven – is moeilijk, omdat we het op de verkeerde manier doen.

Wordt er wel wat verwerkt?

Er is veel inzicht en begrip nodig om het verleden te verwerken. Helaas lukt het veel mensen niet om dit zelf te doen. Ze bekritiseren hun eigen beslissingen, blijven boos over de fouten van anderen, blijven hangen in de nare dingen die ze hebben meegemaakt. Wat is het gevolg? Er wordt niets verwerkt, er wordt niets losgelaten, er wordt niets vergeven. Het verleden blijft springlevend.

Begrijp me goed: het is zeker goed om ervaringen te verwerken. Het is prima om oude emoties op te graven en te doorleven. Maar om het verleden te verwerken moet je twee dingen doen: Je moet een andere betekenis geven aan dat verleden – en je moet je eigen patronen herkennen.

Wie doet je dit aan?

Hier is een inzicht – let goed op, want je mist het als je te snel leest: Stel dat je piekert over een vervelende gebeurtenis. Je wentelt je helemaal om in wat een ander heeft gedaan, heeft gezegd, heeft besloten. Misschien waren het je ouders die je vertelden dat je tekort schoot of je ex die je zei dat je niet leuk genoeg was. Misschien wat het je baas die je ontsloeg of een vriend(in) die achter je rug om roddelde.

Voel je die boosheid, die teleurstelling, die pijn? Voel je het echt? Hier is het inzicht: Wie doet je die pijn aan? Zijn het je ouders, je ex, je baas of je vriend(in)? Mis! Geen van deze mensen geeft je dit vervelende gevoel dat je nu voelt. De enige die je die pijn geeft, ben jezelf. Niemand anders doet het je aan – althans niet nu.

Niet mee eens? Laat me dan die ander zien. Laat me zien wat hij of zij doet, op dit moment. Oh, was het tien jaar geleden? Gebeurde het drie banen of twee exen geleden? Het enige dat je me kunt laten ‘zien’, is een gedachte aan het verleden. En wie denkt die gedachte? Wie heeft besloten hieraan te denken? Wie creëert dit gevoel?

Lees verder in deel 2: De oplossing om het verleden los te laten

Wil je minder piekeren en meer ontspanning? Bestel dan de volgende e-cursus: