fbpx

Vrijheid in je relatie – hoeveel is genoeg?

Wil je meer vrijheid in je relatie? Wat als je geen ruimte krijg jezelf te zijn?

Een gebrek aan vrijheid in een relatie is verstikkend. Wat als je partner je kort wilt houden?

Vrijheid en vertrouwen zijn essentieel voor elke relatie. Door iemand vrij te laten, blijft je relatie gezond.

Respecteer de behoefte van een ander, maar ook je eigen wensen. Vrijheid en respect voor de ander is het mooiste cadeau dat je iemand kunt geven.

Hij wil niet dat ik ga sporten.

Laatst kreeg ik de volgende reactie op een artikel:

“Beste Frank, ik ben een aardig positief ingesteld persoon. Vind alles leuk om te doen en sta overal voor open. Maar wat als dat belemmerd wordt door je partner omdat hij het tegenovergestelde is?

Ik zie dat niet als iets negatiefs want zo is hij, maar het belemmert mij wel om te kunnen zijn wie ik graag wil zijn.

Voorbeeld: ik wil graag gaan sporten maar hij is het daar niet mee eens. Ik zit met een beklemmend gevoel omdat het iets is wat ik wel graag wil, maar ik wil hem ook niet teleurstellen door het wel te gaan doen, terwijl hij het niet leuk vindt.

Ben benieuwd naar je reactie.”

Mijn eerste reactie was:

“Waarom zou je partner je belemmeren in jouw behoefte te gaan sporten? En als je gaat sporten en hem daardoor teleurstelt, waar ligt dan het werkelijke probleem?

Bij het feit dat je iets doet dat je graag wilt, of bij zijn verwachting dat je doet wat hij wil? Waarom laat je iemand anders (ook al is het je partner) je belemmeren jezelf te zijn?”

Tot zover mijn antwoord.

Hoe zit het nu met jouw relatie, beste lezer: heb jij voldoende vrijheid?

Meer vrijheid in je relatie: recht of bedreiging?

Ieder mens heeft recht op vrijheid.

Kijk eens naar jouw relatie: Jullie zijn beiden unieke persoonlijkheden met je eigen voorkeuren en wensen en je eigen karakter.

Dus heb je ook recht op je eigen leven, naast je relatie. Eigen vrienden, eigen interesses en eigen bezigheden zijn essentieel voor elke gezonde relatie.

Vrijheid gaat dus niet ten koste van je relatie, het maakt de relatie beter.

Hoe krijg je wat je wilt?


Download ons Gratis eBoek: 

Hoe Je Krijgt Wat Je Echt Wilt.

Stap uit je hoofd – en geniet van een ontspannen leven.

Meer dan 35.000 keer gedownload!

“Interessant, boeiend en leerzaam! Het geeft me ontzettend veel steun. Wat ben ik blij dat ik dit gevonden heb. Het verrijkt echt mijn leven!”

Maar sommige mensen zien het als een bedreiging. Ze denken dat als hun partner te zelfstandig is, deze misschien wel iemand anders vindt en er vandoor gaat.

Ze zien hun partner liever afhankelijk en ‘klein’, want dat geeft zekerheid.

De motivatie (ik wil dat mijn partner bij mij blijft) is prima, maar het middel (ik houd hem/haar kort) is verkeerd.

Als iemand te kort wordt gehouden, dan is de kans op een relatiebreuk juist veel groter.

Vertrouwen moet je verdienen – maar ook geven.

Door iemand vrij te laten, geef je blijk van vertrouwen en respect. Vertrouwen moet je verdienen, maar ook geven.

Soms zijn mensen zo beschadigd in vorige relaties, dat ze van alles proberen om hun nieuwe relatie te controleren.

Ze projecteren de ervaring met hun ex op hun nieuwe partner. Maar zonder vertrouwen is een gezonde relatie niet mogelijk.

Zonder vertrouwen blijft er altijd afstand tussen twee mensen.

Respect wil zeggen:

Ik wil en ik houd geen rekening met jouw behoeften.

Relaties die dwang gebruiken zijn gedoemd te mislukken. Onthoud wel dat er altijd één is die iets doet – en een ander die dat toestaat.

Vrijheid, vertrouwen en respect zijn fundamenteel voor elke relatie. Soms krijg je het automatisch van je partner, soms moet je ervoor vechten.

Waar ligt het echte probleem bij (een gebrek aan) vrijheid in een relatie?

Elke dwang (dus ook de behoefte de ander in alles te controleren) komt voort uit onzekerheid.

Jaloezie, hoge eisen stellen, iemand kort houden, bazig zijn, wantrouwen: het komt allemaal voort uit onzekerheid.

Als ik me prima voel over mezelf, dan heb ik ook niet de behoefte jou te vertellen wat je moet doen.

Dan accepteer ik jou zoals je bent. Maar als ik onzeker ben – over mezelf of over onze relatie – dan wil ik je graag controleren en sturen. Dan is vrijheid juist iets engs.

Hoe zit het met jouw relatie?

Ben jij vrij om te doen wat je wilt? Word je in je waarde gelaten en gerespecteerd? Heb jij het idee dat je jezelf kunt zijn?

Als je nee antwoordt op deze vragen, waar ligt dan het probleem? Gedeeltelijk bij jou, omdat jij het toestaat.

Zoals gezegd is vrijheid iets waar je soms voor moet vechten. Maar de oorzaak van het probleem ligt bij de ander, omdat deze je niet genoeg vrijheid gunt.

Vrijheid in je relatie:het cadeau van wederzijds respect.

Dit is het grootste cadeau dat je iemand kunt geven: “Ik respecteer je zoals je bent en ik geef je de ruimte jezelf te zijn”.

Wat je geeft, krijg je ook terug – en wat je niet geeft, krijg je ook niet terug. Dus vrijheid en vertrouwen is niet alleen gezond, maar het is ook slim.

Gun de ander het recht zichzelf te zijn, maar gun het ook jezelf. Twee mensen die in vrijheid voor elkaar kiezen, dat is de beste relatie.

En die keuze maak je elke dag opnieuw!

Wil je meer inzichten in gezonde relaties? Bestel dan de onderstaande e-cursus:

Betere Relaties Met Iedereen.

Mijn partner wil alleen zijn!

Wat nou als je partner (meer) alleen wil zijn?

Ze zeggen vaak: een man wil vrijheid in zijn relatie, een vrouw wil meer samenzijn. Maar dat is een cliché en gaat vaak niet op.

Hoe dan ook, wat als jouw partner meer vrijheid wilt in je relatie? Hoe ga je daar dan mee om?

Zoals gezegd is elkaar vrijlaten in een relatie echt essentieel. Iedereen die zich niet vrij voelt in een relatie, gaat vroeg of laat die relatie saboteren of verlaten. Daar kun je op wachten.

Elkaar gunnen wat je jezelf ook gunt.

Dus als je partner meer alleen wil zijn, dan is dat zijn/haar goed recht. Het is gewoon wat jouw partner wil. Het zegt niets over jou. Het betekent niet dat er iets mis is met jullie relatie.

Mijn vriendin en ik hebben beiden behoefte om alleen te zijn. We zijn graag samen, maar hebben ook tijd voor onszelf nodig. Dat is geen enkel probleem.

We respecteren die behoefte van elkaar, omdat we die behoefte ook in onszelf erkennen. Je gunt een ander wat je jezelf ook gunt. Nietwaar?

Het is natuurlijk iets anders als je partner permanent alleen wil zijn. Dan wordt het tijd om die persoon los te laten. Want je kunt natuurlijk alleen een relatie hebben met iemand die ook echt bij jou wil zijn…

Moet je kiezen tussen partner en vrienden?

Moet je kiezen tussen je partner en je vrienden? Of kun jij dat van jouw partner verlangen? Nee, natuurlijk niet.

Ik heb het vaker meegemaakt dat het met de vrienden van je partner niet botert. Maar je kunt je partner niet laten kiezen tussen jou en zijn/haar vrienden.

Je kunt voor een ander toch niet bepalen waar hij/zij mee omgaat? En dat geldt natuurlijk ook voor jou!

Alleen jij bepaalt met wie je wilt omgaan. Niemand anders kan dat jou verplichten of verbieden.

Als het niet goed gaat tussen jou en de vrienden van je partner (of andersom), neem dan wat afstand.

Het is geen verplichting om met wie dan ook om te gaan. Je kunt makkelijk met mensen apart afspreken, ook zonder een partner.

Wat doe je als je partner wilt uitgaan in een relatie?

Wat doe je als je partner wil uitgaan en jij dat niet wilt? Of als jij wilt uitgaan en je partner dat niet wil?

Als je niet wilt uitgaan, doe het dan niet. Als je partner niet wilt uitgaan, laat hem/haar dan thuis. Wat voor zin heeft het om met twee personen ergens naartoe te gaan, als één persoon dat niet leuk vindt?

Het kan ook zijn dat jij niet wilt dat je partner uitgaat, zonder jou. Of andersom.

Vaak is het onderliggende motief dan angst dat je iemand anders tegenkomt die leuker is. Er is angst dat – alleen – uitgaan het einde van de relatie betekent. Maar dat is natuurlijk niet zo.

Vrijheid in een relatie: een gouden kooi werkt nooit.

Je kunt niet iemand in een gouden kooi stoppen en eisen dat jij de enige bent met wie hij/zij contact heeft. En andersom geldt dat natuurlijk ook.

Je partner kan ook iemand anders tegenkomen bij de bakker of de slager om de hoek. Daar hoef je echt niet voor uit te gaan.

Dat geldt ook voor mij en mijn vriendin. We kunnen altijd iemand anders tegenkomen. Maar we gaan ervanuit dat we de leukste en beste partner zijn – voor elkaar.

En als we slim zijn, blijven we dus samen. In het loslaten van de behoefte elkaar te controleren, ligt de vrijheid die we zoeken in onze relatie.

Geen vrijheid in een relatie, betekent uiteindelijk géén relatie. Want liefde is elkaar vrijlaten!

Wil Jij Betere Relaties?

Volg dan de Online Training Betere Relaties Met Iedereen en los je relatieproblemen direct op.

15.000+ cursisten gingen je voor!

Over de schrijver 

Frank De Moei

Ik ben een professionele life-coach, gespecialiseerd in persoonlijke groei.

Meer dan 15.000 cursisten heb ik inmiddels geholpen met een gelukkig en succesvol leven.

Wat wil jij?
Wil jij meer zelfvertrouwen, minder stress, betere relaties, leuker werk, meer geluk en meer succes?
Deze Online Trainingen gaan je helpen!

Meer over
Meer over Frank
Ervaringen van cursisten

Ontdek Het Geheim


Hoe krijg je wat je ècht wilt?


ONS GRATIS EBOEK

35.000 Lezers gingen je voor


Ook leuk om te lezen:

Reageer op dit artikel

  • Ik word vrij gelaten door mijn partner, ben zelf dan ook zeer trouw (ook emotioneel), maar ik houd mijn partner kort. Helaas is dit nodig. Hij is 2 x vreemdgegaan. Een paar jaar geleden met een collega toendertijd van het werk (ander werk nu) en dit jaar met een vrouw, die hij bij een meditatieclubje had leren kennen. Hun affaire is sinds de zomer beeindigd. Ik moet hem dus wel kort houden, want mijnheer kan zich niet inhouden. Tja …

  • natali schreef:

    ik ben heel erg boos op mijn partner er is veel gebeurt ik had verwachtingen van hem die mij tegenvallen. ik kan me niet meer geven en wil niet graag dingen met hem delen. zoals samen een concert op vakantie al die emotionele dingen of echt zeggen wie ik ben en hoe ik denk.
    ik heb zelfs een haat gevoel naar hem toe dit alles omdat er iets is gebeurt wat ik niet kan vergeten.

  • Ik vertrouwde mijn man blindelings, totdat hij helemaal onder de parfum terugkwam van n avondje stappen met vrienden, totdat ik zag dat hij stiekem veel oogcontact maakte met vrouwen, totdat vrouwen naar me toe kwamen en zeiden dat hij zo’n fijne vent was en leuke praatjes hield( hij deelt amper iets thuis) totdat hij 7 vrouwennamen noemde en situaties in z’n oude auto beschreef die erg gezellig waren met iemand,(die k toevallig hoorde via gesprekken via mijn voicemail( hij had mij gebeld maar mijn voicemail ging aan en hij had zn telefoon niet uitgedrukt) tja, nu ben ik controlerend, jaloers geworden, we gaan hier samen aan kapot, tja, het is niet anders, het ergste vind ik dat hij alles alles ontkent, dus ik moet steeds in therapie, want ik ga vreselijk twijfelen aan mezelf…… Hij huilt dat hij niet bij weg wilt en zweert niets te hebben gedaan, dat ie blufte tegenover zn vrienden, maar ik zie hem nu als n irritante leugenaar, ik treiter hem veel, want ik trek t gewoon niet…….. Iemand nog advies, heel graag!!

  • Beste Cathy,

    Het vertrouwen is duidelijk weg in jullie relatie en de relatie staat op springen.
    Mijn suggestie zou zijn om samen naar een relatietherapeut te gaan,
    zodat je dit met een onafhankelijke derde persoon erbij bespreekbaar kunt maken.

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Marion schreef:

    Mijn vraag is simpel. Hoeveel vrijheid moet je je partner geven? Ik ben stapelgek op mijn vriend. Leren kennen als iemand die heel veel onderneemt en graag in de kroeg zit. Wij wonen apart. Ik ben alleenstaand ouder en hij dus ook. We zien elkaar zaterdagavond tot en met dinsdag. Op donderdag en vrijdag gaat hij graag op stap met vrienden. Gaat alleen skiën met vrienden af en toe naar festivals en zit dinsdag en woensdag in stamkroeg voor een borrel (uurtje). Ik heb soms moeite met het stappen en weekendjes weg met vrienden (zeg 7 keer per jaar). Moet ik dat niet doen? Hem dit gunnen? We hebben er veel woorden over. Ook omdat ik onzeker ben en het een rot idee vind dat hij steeds in de kroeg zit. Hij zegt; ik ben zo en ga niet meer veranderen en zie jou ook en ik houd rekening met je op de dagen dat we samen zijn. Dat is ook zo.. Maar toch blijft het rot voelen maar ik weet dat hij niet meer gaat veranderen is inmiddels 49 en heeft het altijd zo gedaan.. Graag advies wat redelijk is en wat niet…

  • Beste Marion,

    Bepaal altijd voor jezelf waar je voor wilt kiezen.

    Het lijkt mij dat jullie het prima hebben samen.
    Ik vermoed dat je woorden “We hebben er veel woorden over. Ook omdat ik onzeker ben en het een rot idee vind dat hij steeds in de kroeg zit.”
    de kern bevatten van de oplossing.

    Dus vraag jezelf af: Waarom voel ik me daar onzeker bij?
    Als je je vriend vertrouwt en weet dat jij de leukste vriendin voor hem bent,
    waar zou je je dan onzeker voelen?
    Onzekerheid wordt meestal veroorzaakt door een gebrek aan vertrouwen (in de ander of in jezelf)…

    Gun je partner de vrijheid die hij graag wilt en onderzoek de kern van die onzekerheid –
    als je die oplost, dan is het makkelijk hem de ruimte te geven waar hij behoefte aan heeft :)

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Jessica schreef:

    Ik heb onlangs mijn relatie verbroken, omdat ik mijn vrijheid niet kreeg.
    Mag bijvoorbeeld wel met vriendinnen naar de film, maar niet naar de kroeg.
    Als ik een half uur later thuis ben van mijn werk (omdat het werk simpelweg nog niet af was) dan is het hommeles. Zelfs als ik bel met de reden waarom ik later ben, gelooft hij het niet.

    Heb al aangegeven dat ik geen vader nodig heb, maar een gelijkwaardige partner.
    Hou wel van hem, maar dit trek ik niet.
    Hij snapt ook niet dat hij absoluut het recht niet heeft om voor mij te bepalen wat ik wel en niet doe.
    Uiteraard gaat alles in overleg, dat snap ik ook wel.
    Maar een keertje wat drinken met vriendinnen mag al niet.
    Hij heeft zelfs al aangegeven dat als we eventueel samen zouden wonen, ook de kroeg uit den boze blijft.

  • Wat ik lastig vind is het bespreekbaar maken van vrijheid met mijn vriend. We laten elkaar redelijk vrij in eigen hobby’s en vrienden bezoeken. Ik ga dan ook regelmatig alleen weg als hij niet mee kan of wil. Mijn vriend heeft er alleen moeite mee als vriendinnen besluiten dat er een “meidenuitje” komt.
    Ik vind dat zeker gezellig, maar hij wil zelf kunnen kiezen of hij mee wil naar mijn vrienden of niet. Ik heb hem al eens duidelijk proberen te maken vriendinnen onder elkaar het leuk vinden om “meidenuitjes” te hebben waarbij we bewust kiezen er geen wederhelften bij te hebben.

    Hij hoeft nooit ergens mee naar toe (behalve belangrijke dingen als kerst bij mijn ouders) en wanneer hij geen tijd of zin hebt maakt het hem niet uit dat ik alleen op pad ben. Als hij niet mee mag, dan wordt hij geïrriteerd en snapt hij het niet. Ik zou graag doorbreken

  • Beste Willy,

    In ieder geval laten jullie elkaar in de meeste gevallen vrij :)
    Er is een reden waarom hij het niet leuk vindt dat je een meidenavond hebt, dus vraag door en haal die reden boven tafel.
    Misschien denkt hij dat jullie de kroegen onveilig gaan maken of met vreeemde mannen flirten, wie weet?
    Achterhaal waarom een meidenuitjes anders is dat een andere afspraak.
    Ontdek die reden en je weet het waarom – en dan pas kun je hem geruststellen.

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Tahlia schreef:

    Hi, sinds een jaar ben ik met een negen jaar jongere man samen 38/29. De eerste maanden van de relatie spraken we veel over gaan voor collectief of individueel belang. Hij zei te gaan voor het eerste, ik voor het tweede. We spraken ook over levensfase. Ik zei dat ik dacht dat t niet handig was dat we samen waren omdat hij zijn wilde haren nog kwijt moest en ik wilde settelen en een kind wil. Hij zei dat hij ook wilde settelen en dat opofferingen in het ‘jonge leven leven’ alleen maar zorgde voor verrijking omdat de band met mij dan dieper zou worden. Nu weer een aantal maanden later lijkt de relatie stuk te gaan lopen op een enorme lijst individuele behoeften van hem, die maar blijft groeien. Bij elk van deze behoefte zegt hij dat hij zonder de ‘bevrediging’ daarvan ongelukkig wordt. Ik vind de lijst heel onaangenaam lang. Het is niet dat we elkaar er bijna niet door zien. Maar hij is gericht op vrienden zien, uitgaan, dj-en (weekenden op festivals zijn), werk, weekenden weg met vrienden, evenementen organiseren, vakantie met vrienden en op zijn familie. Ik vind het veel. Teveel. Ik wil graag een rustig en overzichtelijk leven. Ik ben nu de persoon geworden die zijn vrijheid aan banden wil leggen. Ik lees echter overal dat een relatie juist loslaten is. Het beeld wat ik heb van een partner is niet een man die zoveel behoeften buiten de relatie heeft. Daarbij is het zo anders begonnen, dat ik de overgang niet kan bevatten. Ik hou van deze man, maar meer van de eerste versie dan van de tweede. Is liefde echt iemand vólledig vrijlaten? Hoeft die persoon echt geen rekening te houden met de rust die de andere partner nodig heeft? Nee, ik hoef niet mee naar al die festival ellende enzo. Maar ik voel me verbonden met hem! Het is niet zo dat t op mij geen effect heeft. Wat kun je me adviseren? Ik zou het liefst bij hem willen blijven, omdat hij verder een fantastische man is!

  • Beste Tahlia,

    Een paar dingen om eens over na te denken:

    “Is liefde echt iemand vólledig vrijlaten? Hoeft die persoon echt geen rekening te houden met de rust die de andere partner nodig heeft?”
    De ander vrijlaten (om zichzelf te zijn) betekent niet dat die persoon geen rekening meer moet houden met zijn/haar partner. Er is een mooie balans tussen die twee.

    “Het beeld wat ik heb van een partner is niet een man die zoveel behoeften buiten de relatie heeft.
    Dan zou ik eens afvragen of dat beeld wel klopt. Wil je iemand die buiten de relatie niet zoveel behoeften heeft? Waarom – denk je dat een relatie elke behoefte kan invullen? Is dat realistisch?

    “Daarbij is het zo anders begonnen, dat ik de overgang niet kan bevatten.”
    Dat begrijp ik, alleen heeft de realiteit je idee erover inmiddels ingehaald. Het is nu zo zoals het nu is. Laat dat oude beeld los, want dat geeft je alleen maar extra spanning in het heden.

    “Ik hou van deze man, maar meer van de eerste versie dan van de tweede.”
    Ook dat kan ik begrijpen. Maar kennelijk is de huidige versie op dit moment de echte persoon. De andere versie is misschien een ideaalbeeld.

    “Ik zou het liefst bij hem willen blijven, omdat hij verder een fantastische man is!”
    Nou, dan klinkt toch heel goed? Als hij fantastisch is en je voel je verbonden met hem, wat wil je dan nog meer? Hij is jonger en heeft momenteel andere behoeften. Maar in geen enkele relatie hebben beide personen dezelfde behoeften. Laat het alles onderzoeken wat hij wilt, je hoeft echt niet mee te gaan met al die activiteiten.

    “Ik wil graag een rustig en overzichtelijk leven.”
    Dat is de keuze die je uiteindelijk moet maken: samen en minder rustig – of alleen en rustig :)

    Heel veel succes, wat je ook kiest!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Odette schreef:

    Ik heb sinds bijna een jaar een relatie met een oudere man. Op zich niets mis mee. Hij is attent, zorgzaam, maar heeft wat rare trekjes. Hij wil zijn werk afbouwen maar neemt (zoals het ernaar uitziet) steeds meer werk op zich. Hij heeft niet zo een goede gezondheid en is behoorlijk op leeftijd. Op zich is het niet erg dat hij nog actief wil zijn maar soms maak ik me wel zorgen. Verder heeft hij het niet echt graag dat als hij weg is of thuis dat ik ook ergens naar toe ga. Ook heeft hij regelmatig dat als we in een bekend gezelschap zijn van zijn kant uit, dat hij net doet of hij me niet kent of me ontwijkt. Als ik met hem hierover praat zegt hij dat hem dat niet opvalt. Zo vallen hem zijn ontwijkende antwoorden niet op, zijn gedrag dat hij zegt dat hij niet zonder me kan en met me wil trouwen en dan weer zegt dat hij een ezel is geweest omdat hij niet met meer vrouwen is mee gegaan, en dat hij me ontwijkt niet op. Kortom is dit de man die zegt dat hij me alles wil bieden maar voel ik me steeds minder op mijn gemak met hem. Zelfs zei hij in het begin dat hij prins Bernard geweldig vond omdat die een (tutje) zo noemde hij haar van een vrouw verschillende keren had bedonderd. Nou ja zeg. En zo krijg ik zo nu en dan herhaaldelijk opmerkingen dat ik denk met wat voor iemand heb ik nou een relatie. Voor mij is hij best wel goed maar hij kan zijn ogen ook vaak niet van vrouwen afhouden en gaat hier mee flirten terwijl ik er naast sta. Ook al wil hij goed voor me zijn in deze relatie dan heb ik toch best wel vaak mijn twijfels. Als ik het dan uit wil maken kan hij weer niet zonder mij en wil met me trouwen en samenwonen. Wat is in godsnaam met mijn vriend aan de hand? Hij zegt dat hij geestelijk en in gezondheid groeit sinds hij mij kent, maar ben ik gewoon een uitdaging of speeltje voor hem. Sorry hoor hier voel ik me te goed voor. En zo zou ik ook niet met hem om willen gaan. Een serieuze relatie of geen dat is mijn mening.

  • Kan het ook zo zijn doordat jij hem zo kort houdt en niet vertrouwd dat hij daarom die dingen doet? Jij zegt zelf dat jij veel vrijheid hebt en dus heel trouw bent en hij jou wel het vertrouwen geeft om je eigen keuzes te maken. En voel jij en hij zich nog wel lekker en vertrouwd in deze relatie? Of is het eigenlijk al over en blijf je bij elkaar uit gewoonte en ben je bang om de bladzijde om te slaan? En waarom wil jij in deze relatie blijven? Is er over gesproken waarom hij vreemd ging en jij het accepteerde …..

  • Beste Odette,

    Zoals je het beschrijft, geeft hij inderdaad tegenovergestelde signalen af. Jouw conclusie “Sorry hoor hier voel ik me te goed voor. En zo zou ik ook niet met hem om willen gaan. Een serieuze relatie of geen dat is mijn mening”, lijkt me dan ook terecht. Blijf dicht bij jezelf :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Marianne schreef:

    Hoi Frank,

    Mijn vriend laat mij erg vrij en daar heb ik veel respect voor, en ik laat hem ook vrij.
    Alleen heb ik de wens dat hij vaker aansluit bij familie gelegenheden. Verjaardagen, Sinterklaas etc. Ik vind het zelf gewoon normaal en zou dit ook voor hem doen. Hij wil alleen zelf de keuze maken en vind dat ik hem niet kan verplichten. Dat wil ik ook niet doen maar anderzijds heb ik ook mij verwachtingen en wensen binnen een relatie. Het zijn dingen waar ik gelukkig van wordt om samen te delen met mijn partner. Ik voel me vaak teleurgesteld als hij niet mee wil, of mij laat voelen of het een verplichting is. Hoe zie jij dit?

  • Beste Marianne,

    Dat is een lastige. Persoonlijke (slechts mijn mening, niet de waarheid) vind ik dat je een ander niet kunt verplichten dingen tegen zijn zin te doen. Hoe kun je gelukkig zijn als de ander ergens met tegenzin aanwezig is? Ik word zelf gelukkig als mijn vriendin doet wat haar gelukkig maakt (en vice versa). Wat voor de een een pleziertje is, is voor de ander een verplichting. Vraag hij jou ook dingen te doen waar je weinig zin in hebt? Dan is het misschien tijd voor een compromis om allebei wat water bij de wijn te gieten… Of een paar momenten uit te kiezen die echt te belangrijk zijn voor jullie samen. Ik hoop dat jullie eruit komen :)

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Anoniem schreef:

    Beste Frank,
    Ik lees met belangstelling alle artikelen. Ook ik loop aan tegen het stukje vrijheden en hoever ga je hierin. Iedereen is tenslotte anders. Ik en mijn partner hebben een redelijk andere kijk op vrijheid. Hij is ook heel ander opgegroeid dan ik en ik denk stiekem dat dit ook wel meespeelt. Ik vind alleen dat je voor jezelf moet bepalen hoeveel vrijheid je prettig vindt in een relatie. Ik vind zeker dat je je partner vrij moet kunnen laten. Maar zijn hier toch ook niet bepaalde grenzen in? Als je elkaar vertrouwt geef je iemand alle vrijheid, alleen in mijn relatie vind ik de vrijheid die mijn partner nodig heeft teveel. Dit is niet dat ik mijn partner die vrijheid niet gun, maar ik de behoeft heb om bepaalde dingen meer met mijn partner te ondernemen en dit mij gelukkig maakt. Hij zegt dat al het afspreken met vrienden los staat van mij. Ik begrijp helemaal dat hij dit leuk vindt. Ik vind alleen dat met de dingen die hij al doet en het vaak bij vrienden willen zijn een lastig iets. Meer door de hoeveelheid en ik denk verdeel het wat beter. Zeker omdat hij eigenlijk wekelijks zijn vrienden ziet met sport, wij samen met regelmaat zijn vrienden en hij en zijn vrienden alleen samen. Hij wil alleen nog vaker (liefst elk weekend, naast zijn sport in het weekend) afspreken. Voorbeeld: een vrijdagavond weg met vrienden, zondag voetbal en soms ook (af en toe) een zaterdag kunnen lunchen. Ik vind dit vaak en ik denk dan kan het niet gewoon om het weekend? Of ook wij samen als stel die juist de leuke dingen doen omdat we doordeweeks werken. Het is meer dat ik voel dat ik andere behoeften heb. Ik vind hem geweldig verder, maar we krijgen hier vaak woorden over. Hij zegt op zijn beurt dat hij alles normaal vindt wat hij wilt en het eigenlijk zo wil doen. Ik heb me er sowieso in aangepast en ik vind dat we beiden water bij de wijn moeten doen. Alleen lijkt het alsof ik dit meer doe dan hij. Hoe kan ik hier mee omgaan? Als ik gewoon alles accepteer voelt het alsof ik niet gehoord wordt en mijn behoeften er niet toe doen.

    Groetjes

  • Beste Anoniem,

    “Ik vind alleen dat je voor jezelf moet bepalen hoeveel vrijheid je prettig vindt in een relatie.”
    Natuurlijk, iedereen moet dat zelf bepalen en iedereen geeft daar weer een andere invulling aan.

    “Ik heb me er sowieso in aangepast en ik vind dat we beiden water bij de wijn moeten doen. Alleen lijkt het alsof ik dit meer doe dan hij. Hoe kan ik hier mee omgaan? Als ik gewoon alles accepteer voelt het alsof ik niet gehoord wordt en mijn behoeften er niet toe doen.”

    Inderdaad, jullie zullen allebei wat water bij de wijn moeten doen, dat hoort bij een relatie. Mooi dat je hem zijn vrijheid gunt. En ik begrijp dat je samen ook leuke dingen wilt doen. Dus ik zou allereerst dit toch duidelijk blijven maken. Hij heeft immers een relatie met jou en is geen vrijgezel meer.

    Wellicht dat het bij hem wat ‘zachter’ of fijner binnenkomt als je de nadruk legt op het fijn dat je het leuk vind met hem samn dingen te doen. Dus wat minder ingaan op het feit dat je vind dat jij teveel bij zijn vrienden is. Het eerste is een billijke wens en een compliment, het tweede kan wat meer opgevat worden als ene verwijt. Wellicht doe je dit al en dan is deze suggestie overbodig.

    Probeer te achterhalen waarom hij (kennlijk) minder behoeften heeft om samen met jou leuke dingen te doen. Dat is misschien niet makkelijk om te vragen, maar het geeft je wel meer inzicht. Ligt het aan de activiteiten zelf die hem minder interesseren? Speelt er iets anders?

    En tenslotte: als puntje bij paaltje kom mag je best van je vriend verwachten dat hij tijd voor je vrijmaakt – specifiek om samen leuke dingen te doen. Het doel van een relatie is ook om ervaringen te delen en alleen de afwas of boodschappen delen is nogla mager. Dus kom voor jezelf op, ook jij hebt recht op jouw portie van de wijn :)

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • beste,
    Hoever kan vrijheid gaan? Mijn partner werkt niet door een trombose.Ik werk wel ben weg van 6u in de morgen tot 17 u . Mijn partner mag in de week doen wat ze wil maar wil nu ook de dinsdagavond en de donderdagavond en de zondagmorgen gaan lopen met een club Ik loop ook maar ze wil met mij niet gaan lopen.Daarnaast wil ze ook in het weekend nu en dan een wedstrijd lopen.Gevolg we hebben bijna geen tijd meer voor elkaar. Moet dit kunnen?In de week gaat ze naar vrienden, familie, yoga en body soul ook al. Maar ze vindt toch dat ik haar wil opsluiten in een gouden kooi omdat ik het moeilijk heb dat ze veel weg is als ik thuis ben?

  • Wat ik in de reacties vooral lees is dat men denkt elkaar te kunnen bezitten. Dat is niet zo. Iedereen heeft zijn eigen pad en eigen behoeften. Je kunt bepaalde afspraken maken waarin een ieder aangeeft hoe de relatie het beste zou werken. Daar heb je je aan te houden of, tijden veranderen nu eenmaal een mensen ook, het contract weer open gooien en opnieuw bespreken. Als 1 van in moet leveren op zijn of haar ‘zijn’ pas je wellicht niet heel erg meer bij elkaar in die fase.

  • Ik lees hier veel over hetzelfde waar ik ook mee zit. ik heb al een jaar of 10 een relatie met een hele lieve man die, in materieel opzicht, ontzettend goed voor me is. Ik heb hem leren kennen toen hij net 3 maanden weduwnaar was en was de eerste tijd bevriend met hem, we praatten soms hele nachten en ja na een poos werd het voor mij wel duidelijk dat ik verliefd op hem was geworden. Dat ik op dat moment niet de enige was werd me ook al snel duidelijk en ik heb me een poos op de vlakte gehouden, wilde niet in een wirwar van “troostvriendinnen” terechtkomen. Hij zocht toch telkens het contact met mij en uiteindelijk ben ik nu 10 jaar verder en heel erg gek hem, ik woon ook met hem samen in zijn huis. Hij heeft in onze begintijd een aantal keren meer vrijheid in de relatie genomen dan de bedoeling was, hoewel we goed hadden doorgesproken dat als hij voor mij zou kiezen hij dan eerst wel zijn chaos met troostvriendinnen op moest ruimen.
    aan deze belofte heeft hij zich gehouden, maar hij is een charismatische man en heeft altijd een aantrekkingskracht op vrouwen. net als ik is hij ook masseur en behalve lichamelijke problemen komt het ook nogal eens voor dat er mensen met een lichamelijk probleem komen maar ook een stressvol leven en een relatie hebben waar ze weinig of geen aandacht van hun partner krijgen.
    Ik probeer in zon situatie altijd te stimuleren thuis te praten en helaas is het mij ook wel eens gebeurd dat ik iemand met een probleem thuis kreeg die mijn aandacht verkeerd interpreteerde, daar ben ik dus wel heel duidelijk het gesprek mee aangegaan dat mijn aandacht bedoeld was om te helpen en niet om het thuisfront schade te berokkenen.
    Mijn partner maakt dit ook wel eens mee en soms kunnen de dames dat niet goed handelen maar meestal komen wij er dan samen wel uit en besluiten we dat zo iemand beter naar therapie doorgestuurd kan worden dan naar een masseur gaan.
    ik gun mijn partner de hele wereld, zijn vrijheid, ik ben weleens een weekje weg met vriendinnen en hij gaat ook weleens met een gezamenlijke vriendin naar een cursus van een paar dagen waarbij er overnacht wordt in een hotel. ik heb daar geen enkel probleem mee omdat ik vertrouwen heb.
    nu is het echter zo dat ik misschien te veel vertrouwen heb, we hebben een gezamenlijke vriendin die vaak bij ons komt, haar relatie is niet ok en wij vangen haar een beetje op, doen af en toe leuke dingen met haar en proberen haar te stimuleren om haar problemen binnen haar relatie op te lossen.
    Nu is het zo dat zij en mijn partner afgelopen weekend een lekker dagje op de motor weg waren en ik een heerlijk dagje thuis was met mijn puppy.
    in de middag kwamen we weer bij elkaar, ik had lekker gekookt en het was gezellig.
    op een gegeven moment moest mijn puppy er even uit dus ik ben gaan wandelen. Na 20 minuutjes kwam ik terug en ik vind dus mijn partner met zijn hand in haar truitje op de bank, ze beseften te laat dat ik al binnenstond en sprongen als een bos vlooien uit elkaar. het enige wat ik heb gezegd is :”jammer, net te laat” en tegen haar oh ja, je snapt nu wel dat dit het moment is dat jij naar huis gaat. ik ben naar boven gelopen en heb met een wild kloppend hart gewacht tot ze weg was. daarna ben ik naar beneden gekomen en ben ik vreselijk uit mijn dak gegaan tegen mijn partner. ik ben hem ook echt fysiek te lijf gegaan, hij zit nu onder de vreselijke krabwonden. om me te stoppen heeft hij me een zo ontzettend harde klap tegen mijn gezicht gegeven dat mijn trommelvlies is gescheurd.
    een diep dal dus en mijn reaktie was heel erg fel omdat dit niet de eerste keer is dat er een pijnlijke situatie was (met andere dames)
    Ik ben geen opgever, wil altijd weer praten om eruit te komen, had ook het vertrouwen weer opgebouwd maar dat is nu dus weer volledig weg.
    het is helaas zo dat hij in de afgelopen periode er wel voor heeft gezorgd dat ik niet meer financieel onafhankelijk ben. na veel gepraat waren we het erover eens dat ik minder zou werken en meer zou genieten, ik wilde al zo heel erg lang weer een hond en nu sta ik dus met mijn rug tegen de muur, 55 jaar, wel werk maar veel te weinig om financieel onafhankelijk te kunnen zijn en doordat ik een jonge hond heb ook niet echt een optie om weer full time aan de slag te gaan.
    er is inmiddels al veel gepraat maar hij wil niets opgeven, wil zijn vrijheid behouden en mij. ik heb niets tegen iemand zijn vrijheid geven maar dan moet het vertrouwen wat je erbij krijgt wel met respect worden behandeld en zo voelt het niet.
    Ik heb best een grote vriendenkring maar dat is ook een gezamenlijke vriendenkring en ik wil hier niemand mee lastigvallen of partij laten kiezen maar ik zou zo graag een advies willen.
    Ook voor mij is dit niet eenvoudig, ik zou alle luxe waarin ik leef zo weer opgeven maar ik wil geen afscheid nemen van mijn hond en hele dagen werken met een jonge hond is geen optie, zo had ik het niet gepland en ik vind ook niet dat ik dat moet doen.
    ik wil het liefst een plekje voor mezelf en mijn hond en nooit meer om hoeven kijken maar ik weet niet waar te beginnen. ik ben niet getrouwd en woon niet officieel samen en ben misschien veel te goed van vertrouwen geweest maar dat is dus allemaal achteraf.
    Ik hoop dat ik een advies kan krijgen.

  • Beste Diane,

    Bedankt voor je bericht.

    Dat is een heel erg uitgebreid verhaal……….

    Ik zou eerst bepalen of je nog verder met je parner wil. Zo ja, dan zou ik voorstellen om eens een sessie bij een relatietherapeut te houden. Het vertrouwen is (begrijpelijkerwijze) weg en alleen als jullie beiden samen verder willen, heeft het ook zin om dat te proberen. Een relatietherapeut kan jullie helpen met de huidige uitdagingen in de relatie. Ik vermoed dat jullie daar samen niet meer uitkomen als ik je verhaal zo lees – dus hulp is nodig.

    Wil je niet meer samen verder, dan moet je afscheid nemen. Dat is niet makkelijke en je betaalt voor elke keuze een prijs. Maar hoe zwaar de prijs ook is, als je echt niet samen verder wilt, moet je bereid zijn deze te betalen.

    Anders val je in de derde optie (naast er samen uitkomen of afscheid nemen) en dat is niet doen. Dat lijkt me nooit de goede optie.

    Voor elke keuze is moed nodig, maar elke beslissing is beter dan te blijven hangen in een situatie die niet (meer) goed voelt.

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Beste Frank,

    Ik heb sinds ruim 4 jaar een relatie die in de basis goed is maar loop toch tegen een probleem aan waar in niet uitkom. Mijn partner woont een uurtje rijden bij mij vandaan maar wil maar 1x per 3 weken een weekend afspreken (was 2, werd na 2 jaar 3…). Die weekenden zijn fijn, maar voor mij is dat (na een samenwoonrelatie van 25 jaar met een andere partner niet zo gek…) absoluut niet voldoende. Ik zeg dat ook regelmatig. Er is wel 2x per jaar een vakantie, maar verder dus helemaal niets, afgezien van dagelijks mailcontact en af en toe een telefoontje. Ook van die vakanties geniet ik en dat maakt dat ik akkoord ga met deze invulling van de relatie, maar het blijft lastig. Spontane bezoekjes tussendoor zijn er niet, elkaars vrienden kennen we niet… We zijn net een weekje weggeweest, waarna ik dan de volgende dag aangeef dat ik het samenzijn mis krijg ik terug dat dat niet wederzijds is (Ik denk aan je en ik mail je maar het lijfelijke contact mis ik niet…). Hoe zou ik dit op de een of andere manier kunnen doorbreken?? Vriendelijke groeten, Auke

  • Beste Auke,

    Het lijkt erop alsof je partner zijn eigen leven heeft waarin er niet zo heel veel plaats is voor jullie beiden.

    “We zijn net een weekje weggeweest, waarna ik dan de volgende dag aangeef dat ik het samenzijn mis krijg ik terug dat dat niet wederzijds is (Ik denk aan je en ik mail je maar het lijfelijke contact mis ik niet…)”

    Dat zegt toch genoeg? Jij mist hem, maar hij jou niet of in ieder geval een stuk minder.

    Het lijkt er dus op dat jullie behoorlijk tegenovergestelde verwachtingen hebben van een relatie. En jij hoopt natuurlijk dat zijn verwachtingen meer gaan lijken op die van jou, maar dat is net zo onwaarschijnlijk als andersom. Dit is uiteraard niet fijn, maar wel de realiteit.

    Dus de vraag is: “Kun jij hier mee leven?” Als je dat niet kunt of wil, dan wordt het tijd om aan te geven wat je wel verwacht van je relatie – en eventueel te accepteren dat dit betekent dat je partner je (nog) duidelijk(er) vertelt dat hij dat niet wil. Dan weet je waar je aan toe bent – maar dat weet je eigenlijk nu al. Met doorbreken bedoeld je eigenlijk hoe je hem (en zijn visie op jullie relatie) kunt veranderen. Dat lukt alleen als hij je te belangrijk vindt om los te laten – als jij aangeeft dat je hier niet zo verder mee wilt gaan. De werkelijke vraag is dan ook: “Kun je met deze situatie leven of niet?” Met die vraag kun je je eigen impasse doorbreken, want daar zit de echte blokkade. Hij vindt het prima zo en jij niet. Dus wat ga je daar aan doen?

    Heel veel succes!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Al bij a 40 jaar getrouwd en nog nooit jaloers geweest. Mijn man heeft veel in het buitenland gewerkt en zelfs gewoond, ik heb hem altijd vertrouwd. Nu wil hij de laatste tijd steeds met zijn vrouweljke collega op stap, om haar “te helpen”, met het zoeken naar een huis etc. Etc. Maar hoort daar ook een strandwandeling (op valentijnsdag) bij? Het voelt niet goed voor mij, En ik heb gezegd dat ik het niet wil, maar hij wil toch met haar blijven omgaan buiten het werk. En ik paranoide, beperk ik hem in zijn vrijheid? Of maakt hij misbruik van het vertrouwen en de vrijheid die ik hem altijd heb gegeven? Ik weet niet hoe we verder moeten.

  • Miranda schreef:

    Goedemorgen,

    ik heb een vraag. Ik ben sinds 2,5 jaar samen met een onwijs leuke kerel. Ik had moeite met vertrouwen was soms jaloers maar heb daar aan gewerkt en heb hem mijn volle vertrouwen en hart gegeven afgelopen half jaar. In mijn (en ook zijn) waren we de laatste vier maanden echt supergelukkig. Wisten we echt wat we wilden, aan elkaar hadden. Totdat ik vorige week per ongeluk op appjes stuitte met een voor mij vreemde vrouw waarin hij haar dikke kus, dikke knuffel, kroel met een hartjessmiley appte en zij hem meteen terugappte. Ik kwam hier bij toeval achter omdat hij mij foto’s had doorgestuurd van onze geweldige vakantiedag, en hij zei bekijk ze even. Ik sprong toen heel enthousiast met mijn tandenborstel uit de badkamer en pakte zijn mobiel uit zijn hand en zei: joh ik kijk ze wel even op jouw mobiel. Hij swipete het appje meteen weg en zei dat is iets uit de vriendengroep. Toen zei ik je liegt, geeft terug en open die app en toen was het dus mis. Ik was in shock. Hij appt mij dat namelijk nooit en hij was in bed op mij aan het wachten in onze vakantie… de hele chatgeschiedenis was gewist en hij bleef maar ontkennen dat het in zijn ogen onschuldig was en dat er niks gebeurd is en dat hij het doet omdat zij ermee begon, maar het speelt al een half jaar. Ik heb per direct afstand genomen en gezegd dat we er samen niet uit komen zeker als hij niet inziet dat dit kwalijk is, zijn schuld, mijn vertrouwen is weg. Maar hij appt af en toe of er een soort van niks aan de hand is en ik kwam hem heel toevallig gisteren tegen maar hij vindt niet dat hij schuld heeft, hij vindt het niet handig maar ziet er het kwaad niet van in… Ben stapelgek op die man en heb gezegd dat hij of dat we samen hulp moeten zoeken, maar ik denk niet dat hij uberhaupt die kant op wil. Hoe nu verder?

  • Beste Miranda,

    Tja, wie heeft gelijk? Allebei… en geen van beiden… Misschien had hij iets te verbergen en wilde hij jou daarom de app niet laten zien. Mocht hij inderdaad met een ander iets zijn gestart, dan was het goed om afstand te nemen. Maar als er niets aan de hand is – het betekent niet voor hem en hij is hooguit wat onhandig – dan zouden jullie gewoon de draad moeten kunnen oppakken. Met de stelling “het is zijn schuld” zet je wel alles op slot en kom je hier niet meer uit. Je kunt er ook voor kiezen eens met hem te gaan praten en hem proberen te begrijpen zonder oordeel. Misschien is er inderdaad helemaal niets aan de hand. Of misschien wordt je toch in je vermoeden bevestigd dat er wel iets aan de hand was. Hoe dan ook, dat is, naast afscheid nemen, je enige mogelijkheid, aangezien hij geen relatietherapie wil. Kun je jezelf openstellen en zonder oordeel een gesprek met hem aangaan? Dan lijkt dat op dit moment de beste mogelijkheid.

    Veel succes!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Wij zijn enkele jaren getrouwd. Mijn 1e vrouw is overleden. Mijn nieuwe vrouw heeft slechte ervaringen met relaties. Haar vertrouwen is beschadigd.
    Ik mag van haar niet een nacht of enkele nachten weg voor mijn werk. Als ik dat wel doe gaat ze bij mij weg. In 1e instantie ging ik hier mee akkoord. Nu is het zo dat het echt niet anders kan voor mijn werk. Als ik erover probeer te praten zegt ze dat ik moet kiezen tussen haar of m’n werk.
    Het is moeilijk om er over te praten. Hoe moet ik hiermee omgaan?

  • Beste Erick,

    “Ik mag van haar niet een nacht of enkele nachten weg voor mijn werk. Als ik dat wel doe gaat ze bij mij weg. Nu is het zo dat het echt niet anders kan voor mijn werk.”

    “Als ik erover probeer te praten zegt ze dat ik moet kiezen tussen haar of m’n werk.”

    Dat klinkt als een ultimatum. Zo word je gemanoeuvreerd in een onmogelijke positie. Helaas heeft dit alles niets te maken met jouw betrouwbaarheid, maar alles met het feit dat je nieuwe vrouw haar slechte ervaringen van vorige relaties projecteert op jullie nieuwe relatie.

    Ik zou uitleggen dat je geen keuze hebt, maar wel aanbieden of ze dan bijvoorbeeld de eerste nacht met je mee wilt gaan, zodat ze zelf kan zien dat alles in orde is. Of een ander compromis proberen waar jullie beiden mee kunnen leven. Stel desnoods een gesprek voor met een relatietherapeut, alhoewel ik vermoed dat ze daar minde voor open staat. In zo’n gesprek kan ze ook door een professional gerust gesteld worden.

    Lukken al die opties niet, dan moet ook jij een keuze maken: wil je je leven zo laten beperken of ben je bereid te vechten voor je eigen vrijheid? Dat is een moeilijke keuze en die kun je alleen maar voor jezelf bepalen. Ik wens je heel veel sterkte!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Natalia schreef:

    Het voelt niet zuiver. Ik zou openheid van zaken vragen met het risico dat je iets te weten komt dat je zal triggeren. Met de waarheid op tafel heb je ofwel een schone lei om op verder te bouwen, ofwel de keuze om uit de verbinding te stappen. Geen openheid geven geeft geen vertrouwen, geen vertrouwen is geen basis voor een gezonde relatie.
    Interessante vraag voor jouzelf: wat maakt dat je “onbetrouwbare mannen” aantrekt. Welke oude overtuiging of oud patroon in jezelf wil gezien/ geheeld worden…

  • troop123 schreef:

    Hoi,
    Ik heb nu bijna 2 jaar een relatie met een man. Beiden komen wij uit een lange relatie. Hij heeft 3 kinderen. Ik geen. In onze relatie hebben we het heel leuk met elkaar. We zijn echt maatjes en houden intens veel van elkaar. Met de kinderen verloopt ook alles vloeiend. Echter, mijn partner heeft er moeite mee als ik iets voor mijzelf wil gaan doen. Hij heeft vrijwel geen familie en vrienden, enkel zijn kinderen. Ik daarintegen kom uit een grote familie en heb een kleine innercircle aan echt trouwe vriendinnen waar ik zo nu en dan mee wil afspreken. Mijn partner kan erg slecht tegen stiltes. Hij ziet zijn kinderen om de week en de rest van de tijd moet hij dus erg wennen aan het feit dat hij hun geluiden niet hoort. Hij heeft mij dan ook het liefst altijd om zich heen. Alles wat we doen wilt hij samen doen, sporten, naar de kroeg, winkelen. Super gezellig natuurlijk! En als zijn kinderen er zijn ben ik er ook altijd 24/7 bij. Maar op het moment dat ik iets voor mijzelf wil gaan doen, sporten op een tijd dat het voor mijzelf wat beter uitkomt, zegt hij “we zouden toch samen sporten?! ok ok dus nu ga je alleen, duidelijk.” of bijvoorbeeld alleen maar zeg; “iemand vroeg mij om op die en die datum dit en dit te gaan doen” en nog niet eens heb toegezegd, vertrekt zijn gezicht al. Vorige week vroeg mijn zus mij om even wat te gaan eten. Daar had hij al zichtbaar moeite mee. Constant krijg ik een halve reactie alsof ik iets verkeerd doe van “ok ok, nou veel plezier dan maar he” of “laat me even weten welk dagdeel je weg bent exact, dan kan ik ook wat inplannen voor mezelf” terwijl hij helemaal niet van de planningen is. Achteraf komt hij er altijd op terug en zegt hij “ik mis je gewoon als je er niet bent” en ergens weet hij dat zijn reactie vooraf volledig onterecht is. Hij geeft dat alleen nooit eerlijk toe. Want ALS ik hem vraag wat hem nou zo dwars zit of wat hij er moeilijk aan vindt, hij ontkent dat het zo is en doet alsof ik ze zie vliegen. Dat geeft voor mij gewoon een hele slechte vibe en daar stoor ik me enorm aan. Wat uitloopt op een discussie/ruzie. Hoe ga ik hiermee om? Of hoe maak ik hem duidelijk dat hij hier mee moet stoppen omdat het mij gewoon een enorm naar gevoel geeft?

  • Beste Troop,

    “In onze relatie hebben we het heel leuk met elkaar. We zijn echt maatjes en houden intens veel van elkaar. Met de kinderen verloopt ook alles vloeiend.”

    Gefeliciteerd! Dat klinkt alsof het heel goed gaat met je relatie en dat is iets om te koesteren :)

    “Echter, mijn partner heeft er moeite mee als ik iets voor mijzelf wil gaan doen.”

    Zoals jij het beschrijft, wil je partner het liefst alles samen doen en kan hij er slecht tegen dat je ook nog een eigen leven naast hem hebt,

    De uitdaging zit erin dat hij dit niet erkent , het ontkent en er ook niet over wil praten.

    Meestal heeft dit gedrag twee oorzaken:

    1 – Je partner kan niet tegen alleen zijn.

    2 – Je partner is ooit bedrogen in het verleden en is bang dat dit zich opnieuw herhaalt.

    Andere oorzaken zijn natuurlijk ook mogelijk.

    Hoe dan ook, zijn angsten en persoonlijke uitdagingen worden nu op jou geprojecteerd. Ik kan me voorstellen dat dit niet fijn voelt.

    Wat doe je als hij dit niet erkent en er niet over wilt praten?

    Dat maakt het moeilijk.

    Er blijft nog maar 1 oplossing over (anders dat dit laten escaleren) en dat is… luisteren.

    Probeer (nog meer dan normaal) te luisteren naar zijn beweegredenen. HIij voelt misschien toch nog jouw oordeel als jullie het erover hebben. Dat oordeel (dit is niet ok) geeft spanning en daardoor klapt hij wellicht dicht.

    Probeer eens op een van jullie fijne momenten hier nog eens op terug te komen en dan vooral te luisteren zonder oordeel. Zeg: “ik kan me voorstellen dat je graag alles samen wilt doen.” Zeg latenr: “kun je je voorstellen dat ik ook tijd voor mezelf nodig heb?”

    Hoe minder druk of oordeel hij voelt, hoe meer er (hopelijk) over dit dilemma gesproken kan worden. Je kunt natuurlijk op je strepen gaan staan, maar dan loopt je de kans dat jullie relatie verslechtert.

    Dit is een wat ‘softe en langzame’ benadering, maar wellicht dat je hier wel iets verder mee kunt :)

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Mijn partner beslist zonder overleg dat ze op reis gaat, nu zit ze vb in Kos met een vriendin, en heeft me pas 1 dag voor ze vertrok laten weten dat ze dit geboekt had.
    Ik had gevraagd om dit niet te doen omdat onze relatie nu niet zo goed is.
    Ook is ze in april gaan skiën met een single man die na de week aangaf gevoelens voor haar te hebben.
    Ik voelde me daar heel slecht bij…
    Ik kom uit een relatie waarbij mijn vorige partner me bedrogen heeft.
    Hoe kan ik hier beste me omgaan ajb?

  • Beste Wulf,

    Ik kan me voorstellen dat dit niet fijn voelt. Het lijkt erop alsof jullie hier heel verschillend in staan. Als de relatie hecht is, dan overleg je met elkaar wat je gaat doen, of in ieder geval laat je de ander weten wat je gaat doen. Ik vraag me daarom af hoe jouw partner in jullie relatie staat. Voor jouzelf, is het ’t beste even terug te gaan naar de basis: Je geeft zelf aan dat jullie relatie nu niet zo goed is. Bepaal wat er in de kern aan die relatie scheelt. Is er te weinig vertrouwen? Wordt er niet goed gecommuniceerd? Is er te weinig waardering voor elkaar? De volgende twee artikelen gaat je helpen dat beter te bepalen:

    https://www.newstart.nl/blog/heb-ik-een-gezonde-relatie-of-relatieproblemen/
    https://www.newstart.nl/blog/hoe-krijg-je-weer-vertrouwen-in-een-relatie/

    Pas als je weet waar het werkelijk aan schort, kun je bepalen hoe je daar mee omgaat…

    Heel veel succes en vriendelijke groet,

    Frank

  • Ik ben 20 jaar getrouwd en ben in die tijd nooit echt vrij gelaten door mijn vrouw. Altijd was er achterdocht en jaloezie als ik met vrienden op stap ging. Nu begin ik er genoeg van te krijgen. Er is iets veranderd in mij, waardoor ik nu steeds meer voel dat ik beter verdien. Wil graag scheiden maar we hebben 2 kinderen.

  • Ik ben heel erg voorstander van elkaar vrijheid geven in een relatie. Ik heb vaak tijd alleen nodig en m’n vriendin gaat graag met vriendinnen op pad en een paar keer per jaar een weekend weg met anderen. Dat ging jaren goed tot een jaar geleden dat ze vreemd is gegaan. We zitten nu ruim een jaar in dit proces. Ik heb haar nooit verboden die ander te blijven zien omdat ze aangaf dat het nu puur vriendschappelijk is. Uiteindelijk blijkt dat niet zo te zijn en hebben we nu zelfs gesprekken over open relatie omdat zij aantrekkingskracht voor die ander blijft voelen. Maar doordat zij niet eerlijk is geweest en meerdere keren m’n vertrouwen en onze afspraken heeft geschonden, lukt het mij niet om hiervoor open te staan. In hoeverre kan ik haar nu die vrijheid gunnen als ik hier zoveel moeite mee heb? Al geef ik zelf niet zoveel om sex, ik voel dat ik het niet trek als zij met die ander dat wel heeft. En dat gebruikt zij ook als argument. Maar ik kan m’n gevoelens niet de andere kant op forceren. Dus; moet ik haar die vrijheid geven of is het logisch dat ik hiermee moeite heb? En hoe kunnen we dan samen verder als zij die ander niet los wil laten?

  • Frank De Moei schreef:

    Beste Elsa,

    Je kunt de ander alleen gunnen wat je zelf oprecht kunt geven. Dus als jij je niet goed voelt bij een open relatie, dan is dat jouw grens, en die mag er zijn.

    Je kunt daar wel overheen stappen, maar dan zit je niet meer in een relatie die jij zelf ook echt wilt.

    Een relatie heeft alleen zin als a) er vertrouwen is b) je jezelf kunt zijn c) je hetzelfde denkt over wat hoe een relatie zou moeten zijn.

    Dit is kennelijk een breekpunt. Elke keuze maakt de ander niet gelukkig. Dus je zit op dit moment vast.

    Mijn advies zou zijn om samen naar een relatietherapeut te gaan. Deze kan jullie helpen om hier te proberen een oplossing voor te vinden.

    Ik vermoed dat het lastig is om die oplossing zelf te vinden als ik je verhaal zo lees.

    Er is een behoorlijk verschil van mening over intimiteit, trouw en wat echt belangrijk is in een relatie.

    De een kan wat water bij de wijn doen, en de ander ook. Maar te veel water is ook niet goed. Dus dit kan het echt beste besproken worden met een relatietherapeut.

    Ik wens je heel veel sterkte en succes!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • {"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}
    >

    Ontdek 100 Positieve Gedachten om Je Negatieve Zelfpraat te Verslaan!