Je bent verantwoordelijk voor je eigen leven

“Het leven is een selfservice-restaurant: Je bent verantwoordelijk voor je eigen bordje. Voordringen heeft geen zin, er is genoeg. De buren hebben geen beter bord, tafel of eten. Het is geen wedstrijd, iedereen bepaalt zijn eigen tempo. Je mag er zelf een rommeltje van maken, want aan het einde van het leven wordt toch alles opgeruimd. Dus ga je gang, geniet en neem wat je wilt!”

Diepere inzichten.

Bovenstaande uitspraak plaatste ik laatst op Facebook. Ik sta er helemaal achter (dat moet ook wel, want ik heb hem zelf verzonnen). Er zitten veel diepe inzichten in, die ik graag wil uitleggen. Zie het leven als een restaurant met alleen maar zelf-service. Hier gaan we:

Je bent verantwoordelijk voor je eigen bordje.

Je kunt in de hoek gaan zitten en wachten tot iemand je bedient, maar het was selfservice, weet je nog? Jij bent verantwoordelijk voor je eigen bordje. Niemand gaat het voor je opscheppen. Je hoeft slechts twee dingen te doen: ten eerste bepalen wat je wilt opscheppen uit het keuzemenu.

Wat wil je precies? Waar word je blij van? Wat maakt jouw leven de moeite waard? Alleen jij kunt dit bepalen. Vergeet dit niet, want anders wordt er vóór je gekozen. Nadat je dit hebt bedacht, volgt de tweede stap: Je zult het zelf moeten gaan halen. Het leven kun je niet uitbesteden of delegeren. Jij weet wat je wilt, dus ga aan de slag!

Voordringen heeft geen zin.

Het heeft geen zin anderen te benadelen in de hoop er zelf beter van te worden. Dat is een mentaliteit die uitgaat van angst – angst dat er niet genoeg is… Als wij het niet pakken, dan is het op! Gelukkig is er in het restaurant van het leven overvloed. Er is voldoende voor iedereen. Ook voor wat jij wilt.

Het eten smaakt echt niet beter als je het van een ander afpakt. Als je het zelf opschept, smaakt het veel beter. Dat komt door de zoete smaak van je eigen inspanningen. Als je andermans eten afpakt, krijg je een extra rekening: een zogenaamde ‘nog-goed-te-maken’ bon, (dat noemen we ook wel een Karma-bonnetje). Dus relax, er is genoeg, het menu is letterlijk eindeloos!

De buren hebben geen beter bord, tafel of eten.

We denken vaak dat het gras ergens anders groener is. Dat andere mensen het beter doen of beter hebben. Dat is echt niet zo. Bovendien: wat doet dat er toe? Je kunt alleen je eigen leven leiden, niet dat van een ander. Gelukkig maar! Stop de vergelijking met anderen en ga uit van je eigen kracht:


Hoe krijg je wat je wilt?

Download ons gratis eBoek Hoe Je Krijgt Wat Je Echt Wilt.

Stap uit je hoofd – en geniet van een ontspannen leven.

Meer dan 35.000 keer gedownload!

“Interessant, boeiend en leerzaam! Het geeft me ontzettend veel steun. Wat ben ik blij dat ik dit gevonden heb. Het verrijkt echt mijn leven!”

Hoe je alles krijgt wat je wilt


Kijk naar je eigen bord, je eigen tafel, je eigen eten. Wees tevreden met wat je hebt opgeschept. Er is altijd ruimte voor verbetering, maar tevredenheid is het uitgangspunt. Als je nu niet tevreden bent, wie zegt dan dat je dat wèl wordt met het eten, het bord of de tafel van de buren? Oefen in tevredenheid en je zult meer dingen vinden om tevreden over te zijn.

Selfservice is geen wedstrijd, iedereen bepaalt zijn eigen tempo.

Het leven is een wedstrijd, maar je loopt hem alleen met jezelf. Je bent precies waar je nu moet zijn. We denken vaak: “Ik ben te oud, ik ben te laat begonnen, ik loop achter, ik had meer moeten doen. Maar in vergelijking met wie? Er zullen altijd mensen zijn die het beter doen. Wil je daar echt mee concurreren? Dat is een recept voor frustratie.

Iedereen eet in zijn of haar eigen tempo. Jij doet de dingen op jouw manier en ik ook. Waarom zouden we er een wedstrijdje van maken? Daar krijgen we alleen maar maagzuur van. Je bent hier om te genieten, nietwaar? Of heb je iets beters te doen? Het restaurant is nog je hele leven open, dus haast je niet…

Je mag er zelfs een rommeltje van maken.

Want aan het einde van het leven wordt toch alles opgeruimd! Het is prima om fouten te maken, iedereen doet het. Het is oké om het eens niet goed te doen. Je màg eens dom doen. Je màg een kans missen. Kortom, doe de dingen op jouw manier, dat is de beste manier!

Aan het einde wordt toch alles opgeruimd. Niemand ontsnapt aan de definitieve sluitingstijd. Als je geluk hebt (en afhankelijk van wat je gelooft), wordt je in een volgend leven in een ander restaurant gezet. En dan mag je weer opnieuw beginnen. Maar er bestaat echt geen prijs voor ‘meest voorbeeldige en perfecte gast.’

Dus schep eens wat op wat je nog niet kent. Mors met die salade, het geeft niet. Het tafelkleed hoeft niet perfect te liggen. Niemand (hooguit jezelf) zal het opvallen. Je mag smakken. Als er een spaghettisliertje uit je mond valt, is dat ook prima. Aan het einde komt de goddelijke schoonmaakdienst en die ruimt toch alles op.

Dit zijn de inzichten die we hebben opgedaan in ons bezoek:

1. Neem de verantwoordelijkheid voor je eigen leven.
2. Ga uit van overvloed en benadeel niemand.
3. Stop de vergelijking met anderen en ga uit van jezelf.
4. Doe de dingen in je eigen tempo, er is geen deadline.
5. Fouten maken mag (en wordt zelfs geadviseerd).

Laat een tip achter in de vorm van een like of reactie!


Wil jij echt succesvol worden?

Volg dan deze online cursus Meer Succes In Je Leven.

Ontwikkel een ijzersterke mentaliteit. Bereik elk doel dat je wilt!

Meer dan 15.000 cursisten gingen je voor.

“Ik weet zeker dat dit mijn leven heeft veranderd – nu al. Door alle vragen, krijg je direct inzicht in jezelf en over je leven. Bedankt!”

Ontdek de snelste weg naar succes


Over de schrijver 

Frank De Moei

Ik ben een professionele life-coach, gespecialiseerd in persoonlijke groei.

Meer dan 15.000 cursisten heb ik inmiddels geholpen met een gelukkig en succesvol leven.

Wat wil jij?
Wil jij meer zelfvertrouwen, minder stress, betere relaties, leuker werk, meer geluk en meer succes?
Deze Online Trainingen gaan je helpen!

Meer over
Meer over Frank
Ervaringen van cursisten

Ontdek Het Geheim


Hoe krijg je wat je ècht wilt?


ONS GRATIS EBOEK

35.000 Lezers gingen je voor


Ook leuk om te lezen:

Reageer op dit artikel

  • Inzicht twee van ‘ons bezoek’ aan “Het Levensrestaurant”, mooie naam, overigens! “Ga uit van overvloed en benadeel niemand”, helaas van het moment dat je je (spreekwoordelijke) voordeur buiten stapt kom je bijna geen andere mensen tegen dan schijnvriendelijke mensen, die bijgevolg ook ‘nooit genoeg’ lijken te hebben en regelmatig een ander willen of trachten te benadelen, dit onvoorbeeldig gedrag, door veel mensen gepleegd vind helaas ook zijn repercussie bij de jonge(re) mensen, zij dienen op een positieve manier gevormd te worden, maar al wat door de oudere generaties naar voor wordt gebracht blijkt bijna altijd cynisme, hardvochtigheid en hebzucht te zijn, ik huiver er weleens van, van deze gedachte(n) die ik tot mijn grote scha en schande veel lijk te hebben, maar ik besef ook dat ik gelukkig mijn eigen leven moet maken, mijn eigen bordje geduldig mag volscheppen met de ‘lekkernijen’, versta levenslessen die ik zelf wens (te beleven), daar ben ik (meer dan) blij om, maar ik huiver soms (wat) voor de jeugd, in welke wereld zijn zij terechtgekomen, waar gaat die wereld naartoe, en vooral hoe maken wij die weer beter!?

  • Ik vind het een gezellige, inspirerende vergelijking, maar vooral: een treffende!
    Ook nu ik dingen op m’n bordje heb gevonden, die ik niet echt lekker vind.
    Maar nieuwe gerechten kiezen is spannend en weet dat ik het nooit heb kunnen laten.
    2 chronische ziektes, of wellicht is het er toch maar 1?, die mij slechts 10% van m’n normale energie over laten en waardoor ik bijv. ook geen muziek meer kan maken, was niet wat ik gedacht had te krijgen toen ik m’n bordje volschepte. (Muziek maken, had ik recentelijk ontdekt, bleek ’n grote troost te zijn in een periode van verwarring en depressie.)
    Wat ik ook nooit op m’n bordje had gedacht te vinden is dat m’n liefste lief het niet aankon en aankan toen mijn gezondheidsproblemen 8 jaar geleden begonnen. Ik mis m’n lief van toen, maar hij is er eigenlijk al heel lang niet meer.
    Dus eet ik nu weer alleen.
    Nou ja alleen?
    Poes is er, en Anna die speciale vriendin die me zoveel geeft en de andere lieve mensen die ik hier in Italie ken en waardoor ik me “amata” oftewel geliefd voel.
    Ja, sommige gerechten zijn bitter en smaken ’n beetje sompig doordat er een traan in valt. Maar het restaurant is geweldig en ik blijf graag nog even zitten om mee te eten en te genieten van alle leuke en mooie dingen.

  • Die schijnvriendelijke mensen zijn innerlijk nog niet ontwaakt en da zijn nu nog de meeste.zoek gelijkgestemde mensen waar je nog van kan leren ,behandel iedereen vriendelijk maar verbindt je met innerlijk ontwaakten op een dieper niveau, de schijnvriendelijken bedank je want ze triggeren je op de lessen die je nog moet leren! Namaste.Anne.

  • Ik volg jouw artikels al lang en steeds vind ik ze heel treffend en behulpzaam; Toevallig lees ik de laatste tijd veel over advaita waar ze beweren dat de mens eigenlijk geen vrije wil heeft en waar ik me dan afvraag in welke mate we dan nog wel verantwoordelijk zijn voor ons eigen leven. Wat is jouw mening over advaita?

  • Beste Rony,

    Dank je wel :)

    Een interessante vraag!

    Inderdaad lijken ze haaks op elkaar te staan:

    1. Persoonlijke ontwikkeling gaat uit van de verantwoordelijkheid van het individu om zichzelf te ontwikkelen en is vaak bezig met wat er in het hoofd gebeurt (overtuigingen en zienswijzen).

    2. Non dualiteit (Advaita Vedanta) gaat uit dat alles/iedereen wordt gestuurd door het universele bewustzijn, er weinig ontwikkeld en vooral veel geaccepteerd hoeft te worden en richt zich vooral (in het begin) op het ervaren wat er buiten het hoofd/gedachten om gebeurd.

    Wat is de waarheid? Wel, die weet niemand, er zijn slechts meningen :)

    Mijn mening/persoonlijke ervaring is dat ze tegenstrijdig lijken, maar ze elkaar ook kunnen aanvullen.

    Dit artikel geeft meer inzicht over schijnbare tegenstijdigheden:
    https://www.newstart.nl/blog/persoonlijke-ontwikkeling-in-welke-fase-zit-jij/

    Alhoewel dat artikel niet ingaat op Advaita, is het punt dat dingen elkaar kunnen aanvullen en het vooral gaat om de balans.

    Dus wellicht dat veel van ons gedrag en keuzes onbewust worden gestuurd door het leven/het lot/het universele bewustzijn –
    en dat we daarnaast ook zelf een handje kunnen helpen en er verantwoordelijkheid voor kunnen nemen.

    Mijn observatie: In extremen zit altijd spanning, in de balans zit altijd rust…

    Extreem: Ik heb nergens invloed op (radicale Advaita: er is geen ik) – ik heb overal invloed op (100% individuele zelfontwikkeling).
    Misschien dat er ergens in het midden een balans voor je zit waar jij je goed bij voelt?

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • ‘Het heeft geen zin anderen te benadelen in de hoop er zelf beter van te worden’
    Dit is juist waar onze hele samenleving op draait, competitie, niet samenwerken, maar elkaar weg concurreren. Bedrijven onderling, individuen onderling

    Ik weet heel goed wat ik wil, leven in vrijheid, met enkel een dak en wat eten.
    Ik had graag gewild dat ik mijn eigen huis kon bouwen ergens in de bossen ofzo, zonder hypotheek en los van de ellende die de mens zichzelf en moeder natuur aandoet,
    zonder dat ik hoef weg te vluchten van mijn vaderland…

    Consuminderen is het antwoord op de problemen van onze tijd! Werken is ok, een huis bouwen, schaapjes houden, paddestoelen plukken, vanalles…
    We willen allemaal werken voor geld, lekker shoppen, een groter huis en duurdere auto :/

  • {"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}
    >