Word minder afhankelijk in je relaties

Afhankelijkheid in relaties creëert soms pijn. Moet je altijd op je tenen lopen om de ander tevreden te houden? Kun je niet meer jezelf zijn? Heeft de ander de touwtjes in handen en word jij geleefd? Heb je geen grip meer op de relatie? Dan wordt het tijd dit te veranderen, want met zelfstandigheid creëer je automatisch meer vrijheid. Waarom word je niet minder afhankelijk in relaties – waarom neem je je zelfstandigheid niet terug?

Waarom laat je toe dat de ander bepaalt?

Waarom neem je hier genoegen mee? Waarschijnlijk omdat je op de een of andere manier afhankelijk bent van de ander. Misschien ben je financieel afhankelijk en kun je het je niet veroorloven de relatie te verbreken. Misschien ben je emotioneel afhankelijk en wil je gewoon geen afscheid nemen.

Niet alle afhankelijkheid is verkeerd.

Sommige mensen zijn wel afhankelijk van een ander, maar hebben daar geen probleem mee. In sommige gevallen is afhankelijkheid ook niet te vermijden. Tieners zijn afhankelijk van hun ouders, de huisvrouw is financieel afhankelijk van haar man, de werknemer is afhankelijk van zijn baas, ouderen zijn afhankelijk van de zorg of thuishulp.

Dat is natuurlijk prima. Soms ben je gewoon afhankelijk in relaties – soms heb je geen keuze. Soms kun je er weinig aan veranderen. Soms hoeft dat ook niet. Zolang jij je goed voelt, heb je een gezonde relatie. Dit artikel is bedoeld voor diegenen die het niet fijn vinden om afhankelijk te zijn – en die wèl een keuze hebben. Want er is altijd een keuze! Wat houdt mensen dan toch tegen om hun zelfstandigheid terug te claimen? Dat is het antwoord op de volgende vraag:

Wie heeft het voor het zeggen?

Wie het minste te verliezen heeft, bepaalt de relatie. Als je emotioneel of financieel afhankelijk bent van iemand, heeft deze het uiteindelijk voor het zeggen. In een ideale wereld maken mensen geen misbruik van deze macht, maar we leven helaas niet in een ideale wereld. Degene die dus het meest te verliezen heeft als de relatie wordt verbroken, is het meest afhankelijk.

Soms hoor je ‘horror’ verhalen over managers of partners. Ze zijn niet voor rede vatbaar, hebben geen enkel begrip, zijn dominant, ongeïnteresseerd of onbetrouwbaar. Ook ik heb dit meegemaakt, dus kan me goed voorstellen dat het niet makkelijk is hiermee om te gaan. Vaak ontstaat dit gedrag in de loop der tijd. Na een paar jaar denk je: “Als ik dit van tevoren geweten had, was ik hier nooit aan begonnen!”


Hoe krijg je wat je wilt?

Download ons gratis eBoek Hoe Je Krijgt Wat Je Echt Wilt.

Stap uit je hoofd – en geniet van een ontspannen leven.

Meer dan 35.000 keer gedownload!

“Interessant, boeiend en leerzaam! Het geeft me ontzettend veel steun. Wat ben ik blij dat ik dit gevonden heb. Het verrijkt echt mijn leven!”

Hoe je alles krijgt wat je wilt


Niemand dwingt je – je hebt altijd een keuze.

Toch dwingt niemand je. Alles wat we ervaren in ons leven, creëren we òf zelf – of we staan het toe. Of we hebben het zelf aangetrokken – òf we stonden erbij en keken ernaar. Of we hebben onze zelfstandigheid weggeven – òf we hebben toegelaten dat iemand ons afhankelijk maakte. Hoe dan ook, niemand dwingt je om hier mee door te gaan.

Besef dat je altijd een keuze hebt. Ook al heb je tot nu toe voor afhankelijkheid gekozen, je hoeft er niet mee door te gaan. Hopelijk kun je duidelijk maken dat er rekening met je gehouden moet worden. Hopelijk is de ander blij voor je dat je je zelfstandigheid terug claimt. Hopelijk gaat het vlotjes en natuurlijk, zonder conflicten.

Wil je vechten voor je zelfstandigheid?

Maar soms is het waard om voor je geluk te vechten. Niet iedereen geeft of gunt het ons. Ben je bereid de prijs voor onafhankelijkheid te betalen? Als je je zelfstandiger gaat opstellen, is het mogelijk dat de ander de relatie verbreekt. Dan kan je baas je ontslaan of je partner van je scheiden. Alleen jij bepaalt of je die prijs wilt betalen.

Je kunt je afvragen hoe goed een relatie is als de ander je afhankelijk wilt maken. Als hij of zij je geen zelfstandigheid gunt. Is er dan wel een goede basis voor een gezonde relatie? Wordt jouw mening dan wel op prijs gesteld? Persoonlijk vind ik dit soort afhankelijke relaties weinig waardevol. In mijn ervaring is een relatie alleen echt gezond als beide partijen zich er goed bij voelen…

En nu blijf je hier zitten!

Als je niet zelfstandig genoeg bent – als je afhankelijk bent in relaties – dan bepaalt de ander dus je keuzes en mogelijkheden. Hopelijk heeft die persoon het beste met je voor. Maar wellicht is dit niet zo. Als je je eigen koers niet kunt varen, dan kom je uiteindelijk terecht op de bestemming van iemand anders. En misschien wil je daar helemaal niet naartoe?

Hoeveel zelfstandigheid je zoekt, bepaal je natuurlijk zelf. Ik ben zelfstandig in mijn werk, omdat ik niet wil dat een ander bepaalt wat ik doe. Maar ik ben vroeger óók gelukkig geweest in loondienst. Je behoefte aan zelfstandigheid kan dus veranderen in de loop der jaren. Niemand heeft je opgepakt, op je werkplek neergezet en gezegd: “En nu blijf je hier de komende veertig jaar!”

Waarderen van elkaars zelfstandigheid.

In mijn relatie ben ik niet afhankelijk van mijn vriendin, noch zij van mij. We waarderen elkaars onafhankelijkheid. We beseffen dat we beiden anders zijn en geen van ons tweeën bepaalt wat de ander moet doen. Kortom, ik ben gelukkig als zij gelukkig is en andersom. Dat zijn de beste relaties: twee zelfstandige mensen die besluiten samen te zijn.

Kortom, laat niemand bepalen wat je doet. Bepaal het zelf. Als je dan toch iemand laat bepalen wat je doet, zorg dan dat je iemand vindt die daar geen misbruik van maakt en het beste met je voorheeft. Te veel afhankelijkheid creëert pijn, want je bepaalt je eigen koers niet meer. Claim je zelfstandigheid terug – het is de moeite waard ervoor te vechten!

Wil je meer inzicht in gezonde relaties? Bestel dan de volgende e-cursus:


Wil jij gezonde relaties?

Volg dan deze online cursus Betere Relaties met Iedereen.

Geef je grenzen aan en los je relatieproblemen op.

Meer dan 15.000 cursisten gingen je voor!

“Jouw cursus is zo verhelderend! Was ik daar maar eerder bewust van geweest. Het geeft me veel voldoening – en het werkt!”

Verbeter je relaties


Over de schrijver 

Frank De Moei

Ik ben een professionele life-coach, gespecialiseerd in persoonlijke groei.

Meer dan 15.000 cursisten heb ik inmiddels geholpen met een gelukkig en succesvol leven.

Wat wil jij?
Wil jij meer zelfvertrouwen, minder stress, betere relaties, leuker werk, meer geluk en meer succes?
Deze Online Trainingen gaan je helpen!

Meer over
Meer over Frank
Ervaringen van cursisten

Ontdek Het Geheim


Hoe krijg je wat je ècht wilt?


ONS GRATIS EBOEK

35.000 Lezers gingen je voor


Ook leuk om te lezen:

Reageer op dit artikel

  • Het was goede spiegel,legde even zwakke plekken bloot over wat uit balans was en hoe het op te lossen

  • Dag Frank,
    Ik volg altijd met veel interesse je artikels,
    Dit artikel lijkt me op het lijf geschreven.
    Ik heb een partner die heel charmant overkomt, waardoor hij ook bij iedereen geliefd is. In het verleden heeft hij daar misbruik van gemaakt, door te benadrukken bij iedere ruzie dat ik toch geen kant uit kan, want niemand gelooft mij, hij is immers de perfecte man. Emotioneel afhankelijk maken dus. Ik ben naar de buitenwereld toe altijd de ‘slechte’ . Hij zal ook nooit iemand corrigeren of het voor mij opnemen, zijn imago was heel belangrijk. We hebben heel wat moeilijke jaren achter de rug, ik heb gevochten voor ons huwelijk, hij ziet ondertussen wel in dat hij fout was. Maar het kwaad is geschied, nog steeds denkt iedereen dat ik mijn man financieel nodig heb, niets kan zonder hem, ah ja want hij is in hun ogen nog steeds de perfectie. Terwijl ik me kapot werk en alles in het huishouden alleen doe en ook nog eens zijn administratie doe (hij is zelfstandige)
    Dit zorgt nog steeds voor heel wat wrevel tussen ons! Hoe kunnen we er voor zorgen dat wij los van mekaar gezien worden, dat men mij gaat respecteren als individu?
    Ik ben een sterk persoon, maar als iedereen gemanipuleerd werd in zijn gedacht over ons, wat schiet er dan nog over van die onafhankelijkheid?
    Redelijk wat therapieën verder blijven we steeds vaststeken op dit punt. Op deze manier is onze relatie alles behalve gezond of in balans…

  • marguerite schreef:

    goede avond Frank ik vind de magazine wel boeiend ik woon al 14 jaar samen met mijn vriend en nog geen echte ruzie gemaakt wel eens woorden om meningsverschillen wij komen goed over een praten alles uit en wij hebben alle twee even veel te zeggen en waarderen elkaar maar loslaten vind ik moeilijk mijn dochtertje Wendy is geboren op 7 april 1973 en verongelukt op 16 maart 1983 de pijn is minder maar helemaal loslaten vind ik moeilijk als ik het weer nodig voel om uit te huilen dan zet ik mooie muziek op en de tranen rollen er vanzelf uit ik moet dat regelmatig doen ben nu met pensioen en ik denk alle dagen positief ik doe elke dag affirmatie’s ben dankbaar voor alles wat ik dagelijks mag ontvangen en ik heb ook geleerd minder zorgen te maken en ik lees zoveel mogelijk de magazine ik wens je nog een fijne avond groetjes Grietje

  • Helena schreef:

    Lieve Kim,

    Ik spreek even vanuit m’n eigen ervaring.
    Mensen die zichzelf groot maken zijn eigenlijk heel onzeker, en mogen geen fouten maken van zichzelf.
    Ze zijn vaak als kind daarop afgekeurd en hebben destijds de overtuiging aangenomen dat als je fouten maakt je dan geen liefde krijgt.
    Door telkens naar buiten te brengen dat ze zo goed en leuk zijn, vragen ze dus eigenlijk om aandacht, goedkeuring, liefde. Bij voorbaat al uit angst dat ze afgekeurd worden, want dat doet pijn.
    De angst is van de persoonlijkheid, die oa door de omstandigheden gevormd is.
    Die wordt ingezet met verschillende maskers om niet gekwetst te worden.
    Terwijl het eigenlijke trauma, geen liefde krijgen als je ‘fouten’ maakt, wil oplossen.
    Zogauw iemand zich iets kwetsbaarder durft op te stellen, zal hij getriggerd worden als hij afgekeurd wordt of denkt dat hij afgekeurd wordt.
    En zal hij die pijn weer voelen: het enige wat dan nodig is, is dat gevoel te erkennen en te doorvoelen, zodat ’t oplost.
    Iedere keer weer. Totdat het niet meer pijn doet.
    Aan jou als partner de taak: richt altijd je aandacht op z’n ziel.
    Want de ziel is heel en is onze kern, zonder pijn, angst, boosheid, etc.
    Zijn persoonlijkheid heeft het moeilijk en wordt gekwetst, luister en voel door zijn woorden heen wat hij mist (liefde, aandacht).

    Stel jezelf zelfstandig op, en respecteer jezelf ongeacht wat hij zegt.
    Het enige wat hij overbrengt is zijn bewustzijn, het zegt niets over jou.
    Iedereen is vrij om te geloven wat ie wil, mensen die meegaan in zijn overtuiging zitten in hetzelfde bewustzijn, nl dat je groot moet doen om okee te zijn.
    Als jij respect hebt voor jezelf en geen grote woorden nodig hebt om jezelf goed te keuren, trek jij daarmee mensen aan die ook op dat level zitten.

    Liefs, Helena

  • Dag Frank. Jammer genoeg lees ik jouw artikels een beetje te laat wat de relatie met de vader (P) van mijn kinderen betreft. Ik heb dit gevoel gehad sinds de geboorte van mijn zoon. Hij is op 6 maand geboren en ik ben voor hem één jaar thuis gebleven zodat hij niet naar een creche moest mijn zijn electroden. De miserie is dan begonnen. Ik was financieel afhankelijk van hem. Daarna ben ik terug gaan werken maar zijn autoriteit, zijn machohouding waren al snel de baas over mij. Ik kreeg ook te horen, na de geboorte van mijn dochtertje, dat ik eigenlijk niks aankon : mijn huishouden, mijn kinderen, mijn werk, … ik voelde me jaren een nietsnut. Dit leidde tot een depressie. Ik nam stiekem anti-depressieve medicamenten maar toen hij daar achter kwam was hij razend. Hij was zeer teleurgesteld dat ik deze nodig had om met hem te kunnen wonen ! Dus ben ik ermee gestopt. Een jaar of 2 nadien ben in de val getrapt van mooie woorden van een man die mij zodanig ophemelde alsof ik de prachtigste vrouw ter wereld was. P en ik zijn dus uiteengegaan door mijn ‘bedrog’. Nu heeft P een fantastisch nieuw leven opgebouwd met zijn 14-jaar jongere vriendin en leeft als een koning op aarde. Ik ben nog steeds alleen (al 3 jaar) en heb het niet gemakkelijk, zowel op financieel vlak als op emotioneel vlak.
    Groetjes,
    Hilde

  • Dag Helena,

    bedankt voor je reactie.
    Ik kan je helemaal volgen hierin, alleen, ben ik degene die thuis nooit appreciatie heb gekregen, altijd perfect moet zijn, van mijn ouders nooit enig woord van goedkeuring heb gekregen.
    Mijn man is bij zijn thuis altijd opgehemeld, en had het compleet tegenovergestelde, hij kreeg nooit kritiek te verwerken, en kan hier dus nu ook niet mee om. Hij is het gewoon van altijd aanbeden te worden. Zelfs mijn ouders, die nooit een positief woord voor mij over hadden kunnen het niet nalaten van constant hun lof te uiten over hem. dat doet pijn, vooral omdat ik vroeger er alles aan gedaan heb om in hun ogen maar de perfecte dochter te zijn.
    Je kan je voorstellen dat er van het evenwicht geen sprake meer is in onze relatie. Ik wil niet opgehemeld worden, als het wat meer 50/50 zou zijn, was ik al heel blij.
    Het lijkt alsof ik voor niemand voldoe als de echtgenote voor mijn man, dat ik dit niet verdien.
    Als ik hem verlaat, sta ik er helemaal alleen voor, ah ja want wat voor een slechte vrouw moet ik wel zijn om zo’n perfecte man in de steek te laten!
    we hebben hierin nog geen keerpunt gevonden, om op een normale manier verder te geraken in het leven, heel moeilijk!
    lieve groetjes

  • Dimphie schreef:

    Hartelijk dank voor je mooie artikel, alweer! Ik lees ze telkens weer en pik er vaak datgene uit wat me op dat moment het meeste doet!
    Op dit moment voel ik me eenzaam, erg zielig in mijn relatie. Ik heb ontdekt dat dat komt omdat ik te afhankelijk ben in mijn relatie en dat heb ik zelf laten gebeuren. Mijn partner is elke avond fysiek afwezig vanwege zijn werk en ik werk overdag; we zien elkaar dus erg weinig. Gisteravond ben ik erg geschrokken van mijn gevoel en mijn uiting daar aan: ik ben in mezelf gaan krijsen en janken en stompen niet zozeer omdat ik alleen was. Hoewel ik daar van baal, is het meer het gevoel waar ik moeite mee heb. Als ik weet dat hij aan me denkt, zou ik me beter voelen. Als hij me op zo’n moment van fysieke afwezigheid een berichtje zou sturen, fleur ik meteen op. Waarom ben in in mijn gevoel zo afhankelijk van hem? Ik kan gelukkig en alleen leven als ik zonder partner zou zijn. Maar ik mis mijn partner en ik weet daar niet mee om te gaan.

  • Dag Kim,

    Als ik je verhaal lees dan moet ik direct denken aan je partner als deels narcist (zo gegroeid doordat hij steeds opgehemeld is door zijn thuis ) , en jij iemand met een deels Narcistisch slachtoffer syndroom . ( vanuit je thuis al omdat niets goed was, en het pathetische aan de situatie is dat je dit jezelf toelaat bij je partner omdat je dat gewoon bent van thuis en het andere nog niet echt kent ) . Typisch is dan ook dat je een sterk persoon bent , zich heel goed kan aanpassen , met een groot inlevingsvermogen, maar eigenlijk als het er op aan komt met weinig zelfvertrouwen op de gebieden in je leven die eigenlijk er het meest toe doen – menselijke relaties . Maar als je al op web-sites als deze zit wil het zeggen dat je al aan je persoonlijke groei aan het werken bent , om de wijsheid te vinden die je nodig hebt om de juiste beslissingen te maken in je leven om voor je zelf een gelukkig leven te leiden .
    Veel sterkte en veel liefs

    Geert

  • Helena schreef:

    Dag Kim,

    Sorry, ik krijg nu pas je reactie binnen.
    Zolang je in je gekwetsheid blijft zitten, blijf je emotioneel afhankelijk van je man en wat anderen van je denken.
    Er is wel degelijk evenwicht in de relatie. Mensen als jij en ik die aandacht tekortkwamen, gaan vaak compenseren om aandacht te krijgen: teveel je best doen. En dat staat sluit perfect aan op het datgene wat jouw man telkens vraagt: teveel. Bij ‘ je best doen’ ben je niet echt jezelf, maar ga je buiten jezelf de ander tegemoet. En de ander haalt binnen.
    Om dit te doorbreken zul je dus niet de verandering moeten zoeken bij de ander, maar bij jezelf. Zolang je van anderen goedkeurende aandacht blijft vragen, blijft jouw gevoel altijd afhankelijk van andermans gedrag.
    Zolang je blijft denken dat een ander jou kleineert, voel je je zo.
    Maar niemand kan jou kleiner maken dan jij jezelf maakt. Je hebt zelf de regie.
    De enige die jou de aandacht kan geven die jij zo gemist hebt als kind, is jijzelf.
    Geef jezelf waardering, dat maakt jou pas krachtig.
    Zolang je het belangrijk vindt wat anderen van je denken, leef je naar hun gedachte of wat jij denkt dat hun gedachte is.
    Verwerk daarom je trauma. Iedere keer als je getriggerd wordt, je gekwetst voelt door iemand: doorvoel je emotie (angst, boosheid, verdriet, etc.) en laat het door je lijf stromen, huil, gooi een vaas kapot.. ALS je het maar doorvoelt.
    Dat ruimt al die vastgehouden emoties op en verlicht, net zolang totdat het niet meer pijn doet. Dan zul je vrij en onafhankeljk zijn.
    Ik spreek uit eigen ervaring:0)

    Spiritueel gezien trek je niet voor niets deze persoon aan in je leven.
    Deze relatie helpt jou inzien wie je werkelijk bent: je bent geen voetveeg, maar een waardevol persoon die liefde verdient. Je bent wakker aan het worden.
    Je stelt als prioriteit de relatie met je man.
    Maar besef: de belangrijkste relatie is die met jezelf.
    Als jij groeit, wil niet zeggen dat de ander ook groeit.
    Iemand met een narcistische persoonlijkheid zal degene naast hem altijd kleineren, zodat ie zelf groot lijkt. Het is een aangeleerd patroon wat niet vanzelf verandert, en ze zoeken geen hulp want ze zitten tenslotte in de ‘comfortzone’.
    Bij een relatie met zulke mensen geldt: accepteer hoe ze zijn, heb compassie.
    Stel je eigen grenzen, maar verwacht niet dat ze veranderen.
    En weet dat, als je verandert, je mensen gaat ontmoeten met hetzelfde bewustzijn, mensen die én zichzelf kunnen waarderen én anderen.
    Je staat er dus nooit alleen voor!
    Succes,
    Liefs Helena

  • {"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}
    >