Bewijsdrang: Waarom wil jij jezelf bewijzen?

Bewijsdrang is de zoektocht naar erkenning: “Ik moet mezelf bewijzen, dan word ik beloond!” Jezelf bewijzen is positief, maar heeft ook een keerzijde.

Als je vindt dat je nooit genoeg doet, stel jezelf dan de volgende vragen:

– Voor wie doe ik dit allemaal?
– Wanneer is het genoeg?
– Wat wil ik hiermee bereiken?
– Wat hoop ik uiteindelijk te krijgen?

Erken en waardeer eerst jezelf, dat scheelt een hoop energie!

Bewijsdrang kan positief zijn.

Jezelf willen bewijzen kan heel positief zijn.

Het zorgt ervoor dat je het beste uit jezelf haalt. Het zorgt ervoor dat je jezelf blijft ontwikkelen, dat je verder groeit en dat je veel mooie dingen creëert. Het houdt je scherp en zorgt ervoor dat je verder groeit.

Allemaal positief, nietwaar?

Maar er is ook een keerzijde aan bewijsdrang.

Sommige mensen die ik spreek zijn erg succesvol, vergeleken met de ‘gemiddelde’ mens. Toch missen ze geluk, tevredenheid en mentale ontspanning.

Ik kan zoveel meer!

Ze zijn altijd bezig te presteren, voortgedreven door een denkbeeldig stemmetje dat hen opjaagt. Ze zijn meestal niet zo tevreden met wat ze al hebben bereikt.

“Ik kan zoveel meer!” denken ze…

Wel, misschien hoef je niet meer te doen. Misschien moet je jezelf alleen wat meer accepteren! Het eerste lost weinig op, maar het tweede verandert alles in je leven!

Je hoeft niet meer te doen, je hoeft alleen jezelf te accepteren.


”Hallo… Zelfvertrouwen!”

Heb jij genoeg van twijfel en onzekerheid?

Volg onze GRATIS serie:

Weg met Onzekerheid – Hallo Zelfvertrouwen!

Ontdek de Krachtige Weg naar Meer Zelfrespect!

“Mijn zelfvertrouwen groeit met de dag. Zowel op het werk als in mijn privéleven voel ik me gelukkiger. Ik sta er zelf van te kijken, maar het is waar. Bedankt voor de hulp!”


Bewijsdrang zorgt voor innerlijke onrust.

Als je ze vraagt waarom ze altijd op weg zijn naar meer, dan hoor je het volgende:

1. Ik heb zelden het gevoel dat ik genoeg doe.
2. Als ik te weinig presteer, dan schiet ik tekort.
3. Ik wil niet onderdoen voor anderen.
4. Ik moet het maximale uit mezelf halen.
5. Als ik niets doe, dan blijf ik stilstaan.

Kennelijk zit er een innerlijke onrust die hen voortdrijft. Ze vergelijken zichzelf continu – hetzij met anderen, hetzij met persoonlijk ideaalbeeld.

Zolang ze het idee hebben dat ze zichzelf aan het bewijzen zijn, voelen ze zich goed.

Maar als ze een mindere dag hebben of als anderen het beter doen, dan voelen ze zich tekort schieten.

Waar doe je het allemaal voor?

Als je jezelf hierin herkent, is mijn vraag: “Waar doe je het allemaal voor?” Al je inspanningen, al je opofferingen, waar doe je het voor? Of nog specifieker:

1. Voor wie doe je het allemaal?
2. Wanneer is het genoeg?
3. Wat hoop je uiteindelijk te bereiken?

Voor wie doe je het allemaal? Doe het je het voor jezelf, of doe je het voor anderen?

Sommige opvoeders, zoals ouders of leraren, gaven misschien veel kritiek en weinig complimenten. Daardoor hebben we permanent het idee gekregen dat we het altijd beter moeten doen.

Wellicht hoor je nog het stemmetje van een van je ouders: “Denk maar niet dat dit zo bijzonder is. Kijk maar naar je broer/zus, die doet het veel beter…”

Laat de verwachtingen los.

Vergeet alle verwachtingen van anderen, dat is hun verantwoordelijkheid, niet de jouwe.

Als ik had gedaan wat anderen vonden dat ik moest doen, dan had ik nu een baan gehad die ik niet leuk vond, een relatie gehad die me geen energie gaf en een leven gehad dat niet bij mij paste.

Je bent hier om te voldoen aan je eigen verwachtingen, het is immers jouw leven…

Over je eigen verwachtingen gesproken: wat verwacht je van jezelf? Dat je altijd maximaal moet presteren? Dat je een verbeterde versie van jezelf moet worden? Dat je moet voldoen aan een zelfbedacht ideaalbeeld?

Vergeet het allemaal en zie de realiteit: je bent zoals je bent en dat is prima. Je wordt nooit perfect en gelukkig hoeft dat ook niet. Je hoeft alleen maar jezelf te zijn…

Wanneer is het genoeg?

Heb je dat jezelf ooit afgevraagd? Weet je wat je moet doen om op het punt te komen dat je tevreden kunt zijn en kunt genieten van wat je hebt bereikt?

Dit heeft niets te maken met anderen, dit heeft puur te maken met je eigen verwachtingen. Succes is niet iets dat je vergelijkt met anderen, succes zit in je eigen hoofd.

Alleen jij bepaalt of je je succesvol voelt.

Wat hoop je te krijgen?

Uiteindelijk is bewijsdrang de zoektocht naar erkenning.

We willen gewaardeerd worden, we willen horen dat we het goed hebben gedaan. In de kern zijn we op zoek naar het gevoel dat we de moeite waard zijn.

Daar draait het toch om?

We willen van onze ouders, vrienden of familie horen: “ Goh, jij doet het goed zeg! Ik ben trots op je!” En we zijn bereid heel veel te doen voor dat gevoel…

Er is alleen één probleem: Je loopt de kans dat je het nooit zult horen.

Als je ouders gul waren met complimenten, dan hadden ze dat al veel eerder laten blijken. Ik hoop voor je dat iedereen je vertelt dat ze blij zijn met je prestaties.

Dat je de finish hebt gehaald en je jezelf nooit meer hoeft te bewijzen. Zodat je nu eindelijk kunt ontspannen en kunt genieten.

Maar wat als dat niet gebeurt?

Stap uit de tredmolen!

Kortom, zoeken naar externe erkenning is zinloos.

Je zult nooit van iedereen horen dat je het goed doet. Je zult nooit perfect zijn. Je zult nooit je einddoel (blijvende erkenning) bereiken.

Als je jezelf moet bewijzen, omdat anderen je dan vertellen dat je de moeite waard bent, dan ben je als een hamster in een tredmolen: je rent, maar komt nooit bij die finish.

Stap eruit! Realiseer je dat je een illusie najaagt. Draai het om en besluit vanaf nu dat:

1. Je het goed genoeg doet.
2. Je de moeite waard bent.
3. Je jezelf erkent en waardeert.
4. Je prestaties niet je eigenwaarde bepalen.
5. De verwachting van anderen hun verantwoordelijkheid is, niet de jouwe.
6. Je stopt met het najagen van een ideaalbeeld.
7. Je geniet van wat je hebt bereikt.

Erken en waardeer jezelf.

Je wilt jezelf bewijzen om erkenning te krijgen, nietwaar?

Draai het hele proces om: Geef eerst jezelf erkenning en waardering.

Persoonlijk verwacht ik niets van mezelf: Ik hoef niet beter te worden, ik hoef anderen niet voorbij te streven, ik hoef mezelf niet op te jagen, ik hoef niet eens mijn doelen te bereiken.

Oh wacht, er zijn toch twee dingen die ik van mezelf verwacht: dat ik mezelf blijf – en dat ik gelukkig ben.

Daar draait het toch uiteindelijk om?

Mezelf bewijzen gaat altijd uit van een tekort, van een gebrek – van mijzelf. Het is gewoon een andere vorm van onzekerheid.

Mijn stelling is: Je bent al prima, precies zoals je bent. Je hebt genoeg gedaan, je bent al de moeite waard. Waardeer jezelf.

Door jezelf te waarderen krijg je zelfvertrouwen. Dan doe je nog steeds je best – maar niet omdat er iets ontbreekt, maar omdat je ervan geniet!

Wil je minder bewijsdrang en meer zelfvertrouwen? Bestel dan de volgende e-cursus:


Wil jij meer zelfvertrouwen?

Volg dan deze online cursus Blijvend Zelfvertrouwen.

Voel je sterk en zeker over jezelf – wat er ook gebeurt.

Meer dan 15.000 cursisten gingen je voor!

“De cursus zelfvertrouwen is het bedrag dubbel en dwars waard! Ik sta steviger in m’n schoenen, al vanaf de eerste les!“

Vergroot je zelfvertrouwen


Bewijsdrang: de psychologie van presteren.

In de psychologie wordt bewijsdrang gezien als een van de oorzaken van stress. Hoe meer bewijsdrang iemand heeft, hoe gevoeliger die persoon is voor stress.

Denk aan een Olympisch atleet. Deze hebben vaak een enorme discipline en een grote bewijsdrang.

Ze zijn altijd bezig met erkenning. Die erkenning krijgen ze in de vorm van een medaille. Ze willen altijd de beste zijn.

Denk je dat Olympische atleten stress hebben? Ja, natuurlijk! Alles wat ze doen, wordt onder een vergrootglas gelegd. Ze zijn nooit tevreden met zichzelf. Ze willen het altijd beter doen.

Dus hoe meer bewijsdrang, hoe meer stress. Hoe groter de zoektocht naar erkenning, hoe meer spanning er op je pad komt. Je kunt je afvragen of dit allemaal wel de moeite waard is…

Waar komt bewijsdrang vandaan?

Sommige mensen worden geboren met bewijsdrang. Het is onderdeel van hun natuurlijke karakter. Dit zijn de geboren super presteerders.

Maar ik vermoed dat het grootste percentage mensen deze bewijsdrang heeft aangeleerd. Dat ze er niet mee zijn geboren, maar dat ze het hebben ontwikkeld.

Want het meeste menselijk gedrag wordt aangeleerd in onze jeugd en opvoeding. Het zijn onze ouders, onze leraren en onze omgeving die ons leren ons op een bepaalde manier te gedragen.

Doen we wat anderen van ons verwachten? Dan worden we beloond en ontvangen we complimenten. Doe we niet wat zij van ons verwachten? Dan krijgen we straf of kritiek.

Zo is bijna elk menselijk gedrag een manier om te overleven in onze omgeving, in de maatschappij.

Bewijsdrang is een overlevingsinstinct.

Bewijsdrang is dus een vorm van overleven. Als we ons best doen en beter zijn dan anderen, dan worden we beloond.

Als we jong zijn worden we beloond met een ijsje of met een hoger rapportcijfer. Als we ouder zijn worden we beloond met extra salaris of een hogere status.

De oorsprong en oorzaak van bewijsdrang ontstaan in onze jeugd, maar ze kunnen ons hele leven doorwerken.

Zelfs als we tachtig zijn en denken: “Waarom neem ik nooit eens een keertje rust?” Het antwoord is soms een overtuiging die je hele leven al aanwezig is, maar waar je je nooit echt bewust van was:

“Als je niet je uiterste best doet, zullen mensen je nooit waarderen.”

Het maakt niet uit of je bewijsdrang naar je ouders hebt, of dat je beter wilt zijn dan je collega’s. Of knapper dan je vriendinnen.

Dit zijn alleen maar andere uitingen van bewijsdrang. Het principe is hetzelfde.

Bewijsdrang kent geen eindpunt.

Altijd de beste zijn is een streven dat je nooit gaat lukken. Dat je uiteindelijk alleen maar uitput.

Het is als de hamster op een tredmolen. De hamster denkt dat door harder te rennen, hij zijn doel bereikt. Maar jij en ik weten dat er in een tredmolen nooit een finish zit.

Dus stop ermee jezelf continu te bewijzen. Begin er eens mee je goed te voelen over jezelf. Wat je ook goed, wat je ook presteert.

Dan kun je eindelijk uit die tredmolen stappen en gaan genieten van je leven.

Over de schrijver 

Frank De Moei

Ik ben een professionele life-coach, gespecialiseerd in persoonlijke groei.

Meer dan 15.000 cursisten heb ik inmiddels geholpen met een gelukkig en succesvol leven.

Wat wil jij?
Wil jij meer zelfvertrouwen, minder stress, betere relaties, leuker werk, meer geluk en meer succes?
Deze Online Trainingen gaan je helpen!

Meer over
Meer over Frank
Ervaringen van cursisten

Ontdek Het Geheim


Hoe krijg je wat je ècht wilt?


ONS GRATIS EBOEK

35.000 Lezers gingen je voor


Ook leuk om te lezen:

Reageer op dit artikel

  • Het is allemaal waar wat hier staat. Maar het is soms wel heel moeilijk als je zelf gevoel hebt goed te doen en anderen het niet ( willen) zien of erkennen. Een mens is nu eenmaal een sociaal wezen. Dat schakel je niet even uit. Dit vergt toch wel energie om je daar dan niets van aan te trekken. Maar na het volgen van de cursus ben je daar wel beter in toe in staat en leer je je daar beter in te beschermen. Het heeft zeker geholpen om mij het minder aan te trekken of het met andere ogen te bekijken. Maar leuk is anders, waardering geeft een mens energie.

  • Frank, wat een prachtig artikel, klopt helemaal, ik kan me er geheel in vinden.
    Rust tegen het “innelijke stemmetje” dit kreeeg ik d.m.v. meditatie en zelfreflectie, maar ik blijft eraan werken.

  • Beste Roos,

    Natuurlijk is het fijn om waardering te krijgen (dank je Maria) en krijgen we er energie van. En toch zij er veel mensen die wel op zoek zijn naar de waardering van anderen, maar tegelijkertijd zichzelf onvoldoende waarderen. Voor die mensen is de cursus bedoeld. We hoeven onze behoefte aan waardering van anderen niet uit te schakelen, alleen maar deze met de waardering voor onszelf in balans te brengen :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Ik wordt voor een deel voortgedreven door een oude ouderboodschap die ik kennelijk nog steeds in het ongelijk wil stellen.
    Aan de andere kant, ik ervaar mijn leven als een speurtocht, ik wil leren, inhoudt geven aan mijn leven. Ik heb het gevoel nog niet op het punt te zijn waar ik mijn leven voor leef.

  • Weer mooi gezegd Frank,
    Zeker, de waardering van een ander moet een aanvulling zijn en geen invulling. De invulling geven we zelf :-)

  • Frédérique schreef:

    Beste Frank, ik ben sinds kort ingeschreven op jouw nieuwsbrief en ik leer een hele hoop! Werken aan jezelf is niet altijd even makkelijk – vooral heel leerrijk en soms een beetje vermoeiend – maar bovenal heel erg verrijkend! Persoonlijk heb ik het soms moeilijk om mijn leven te delen met mensen die niet op deze manier in het leven staan … om mezelf af te schermen voor reacties en om niet in hun energie mee te gaan. Dank je wel voor al je ‘goede raad’! -):

  • Je hebt het helder verwoord, Frank. Als de dingen doet enkel en alleen om jezelf te bewijzen naar anderen toe is dat niet zo functioneel. Waardering is prettig, maar zodra je er afhankelijk van wordt is het zelfs destructief. Je kunt gemakkelijk verslaafd raken aan waardering of verering van anderen. Er zijn mensen die stoppen met leven als het applaus ophoudt.
    Jan Geurtz heeft hier een boek over geschreven:’Verslaafd aan liefde’. Als we onszelf afwijzen, willen we dat graag compenseren met de liefde of aandacht van anderen. Zoals mensen die van de ene relatie in de andere rollen. Het is een uitdaging om jezelf gewoon te accepteren zoals je bent. Zonder oordelen. Als je dat ook naar anderen toe doet, wordt je leven een stuk simpeler.

  • Hallo Frank,

    Ik vind dat je heel duidelijk en helder thema’s waar ik wel eens mee worstel en stoei kunt verwoorden. Je geeft goed voor- en nadelen van een bepaald gedrag of denkwijze aan en je ondertoon is respectvol waardoor ik me als mens gezien en gewaardeerd voel.
    Het lezen van je artikelen helpt me om betere en liefdevollere keuzes in mijn leven te maken.

    Dankjewel daarvoor.

    Groet Mieke

  • Hoi Frank,

    Wederom een goed en interessant artikel , waar ik veel van mijn oude ik in herken.
    langzaam maar zeker laat ik het oude los en ben ik bezig om liefde vollere keuzes voor mijzelf te maken, ik moet zeggen dat voelt heel fijn :)

    Groetjes,
    Anita

  • Marina schreef:

    Hallo Frank,

    Ik vraag me af : “het je aantrekken” overeenstemt met een behoefte naar “erkenning”?
    Is “het je aantrekken” een regelrechte sabotage op je eigen geluk, omdat je je niet “erkend” weet?

    Hoe schakel je dan de knop om, “om je niets meer aan te trekken”, zonder je betrokkenheid van sociaal wezen op anderen “los te laten” of… is dat “betrokken zijn” niet nodig?

    Lijkt me “tegenstrijdig”, maar mss is “het je aantrekken” overeenstemmend met een innerlijke behoefte naar zich “geliefd weten” beter?

  • Elvira schreef:

    Beste Frank,

    Dank je weer vriendelijk voor deze relativerende gedachten!
    Net wat ik nodig had.
    Stof om over na te denken, vooral na een dag (zoals vandaag) vol emotie.

    Voor wie doe IK het allemaal en wanneer is het genoeg?
    Ga nu flink bij mijzelf te raden en het nogmaals lezen :-)

    Groetjes Elvira

  • Beste Marina,

    Natuurlijk worden we allemaal beïnvloed door onze omgeving. Dus je helemaal niets meer aantrekken van wie dan ook, is voor weinig mensen weggelegd – en dat hoeft ook niet. Bepaal voor jezelf de balans tussen rekening houden met anderen en rekening houden met jezelf. Die balans ligt voor iedereen weer anders. Als er een conflict is tussen jouw mening en de mening van een ander, kun je je afvragen: “Hoe belangrijk is mijn mening – voor mij?” Mijn idee: voor jou zijn uiteindelijk jouw mening, jouw voorkeur, jouw wensen het belangrijkste, want het is jouw leven. Chronische betrokkenheid ten koste van jezelf is zinloos: alleen door in je kracht te staan, kun je anderen echt helpen…

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Dag Frank,

    Al geruime tijd lees ik aandachtig NewStart Magazine. Telkens weer ben ik verbaasd hoe logisch het allemaal lijkt, maar dit toch niet uit onszelf toepassen.
    Meerdere malen herlees ik bepaald stukken tekst, waar ik dan ook weer telkens een klaardere kijk op krijg, waardoor ik toch tot inzicht kom. Maar het is en blijft een groeiproces.
    Ik vind het zo leuk en boeiend telkens zo’n mooie praktische en toepasbare tips van u te krijgen.
    Doe zeker en vast zo verder want u bent ongelooflijk goed bezig.

    Met vriendelijke groeten
    van een grote fan

  • Beste Frank,

    Wat zou je me adviseren?
    Ik ben niet zo tevreden met wat ik al heb bereikt. “Ik kan zoveel meer!” Ik moet het maximale uit mezelf halen. (bijbels: met talenten woekeren) Om te bereiken wat me gelukkig maakt, moet ik meer mijn best doen. Ik vergelijk mezelf vaak met anderen en met mijn persoonlijke doelen.

    “Waar doe ik het allemaal voor?” om me goed te voelen, om gelukkig te zijn. Ik geloof niet dat ik de verkeerde verwachtingen heb. Ik weet ook wat belangrijk voor me is. Mijn nood aan erkenning is er, maar, het gaat vooral over mijn eigen verwachtingen.

    Ik heb permanent het idee dat ik het beter moet doen. Het stemmetje van mijn opvoeding is: je kàn beter. Positief bedoeld. Ik geloof het ook. Maar het geeft me ook schuldgevoel.

    Ik verwacht niet van mezelf dat ik altijd maximaal moet presteren. Wel een dat ik een verbeterde versie van mezelf moet worden. Perfect en ideaal hoeft het echt niet te zijn voor mij. Maar wel beter en meer.

    Mijn partner gelooft dat hij nooit gelukkig en tevreden zal zijn met zichzelf en hij herkent zich in mij. Toen hij over mij zei dat ik nooit gelukkig zou zijn, heeft mij dit gekwetst;

    Ik heb het idee dat ik wel gelukkig zal zijn als…. er aan een aantal verwachtingen voldaan wordt.
    Maar dan zegt hij dat er op dat ogenblik steeds weer nieuwe verwachtingen zullen zijn.

    Ik besef heel goed dat ik moet leren genieten van wat ik doe en wat ik heb bereikt. Dat ik daar tevreden mee zou moeten zijn.

    Hoe kan je je succesvol voelen, wanneer je weet dat je onderpresteert?

    “Persoonlijk verwacht ik niets van mezelf: Ik hoef niet beter te worden, ik hoef anderen niet voorbij te streven, ik hoef mezelf niet op te jagen, ik hoef niet eens mijn doelen te bereiken. Oh wacht, er zijn toch twee dingen die ik van mezelf verwacht: dat ik mezelf blijf en dat ik gelukkig ben. Daar draait het toch uiteindelijk om?”

    Hoe leer je dit? Want ik verwacht ook van mezelf dat ik gelukkig ben. En ik geloof dat ik daarom meer en beter mijn best moet doen… begrijp je wat ik bedoel?

  • Beste Ellen,

    Dat zijn een heleboel vragen :)

    Je doelen bereiken in de hoop gelukkig te worden, is een illusie (althans in mijn ervaring).
    Het is een uitstel van geluk.
    Geluk is in het hier en nu – of het is er niet.

    Als geluk je hoofddoel is, volg dan de e-cursus Gelukkig Zijn. Er staan enorm veel inzichten in deze cursus, die het allemaal makkelijker gaan maken je goed te voelen en gelukkig te zijn met wie je bent en wat je doet. Dat is mijn korte antwoord op je vraag: “Hoe leer je dit?”

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Hallo Frank
    Ik heb de drang jezelf te bewijzen aandachtig gelezen.Maar ik vind dat heel moeilijk.Omdat ik niet weet wat de oorzaak is.
    Ik zit wel nog steeds in een 45 jarige relatie.Die begon al met als je wat te zeggen wil hebben.Zul je ook moeten presteren.En gaandeweg presteerde ik zoveel dat ik mooi overal alleen voor stond>Ik vond dat niet erg want ik liep over van TROTS.Alleen werd tussendoor wel geprobeerd om mij mijn trots te ontnemen.Inmiddels ben ik er wel achter dat hij een vies karakter heeft.Hij is nu 65 jaar>En wij kennen elkaar 47 jaar>Hij heeft inderdaad nog nooit een fout gemaakt als eriets fout of mis gaat licht dat aan mij.Ik snap niet dat iemant zo getreend kan zijn in reden bedenken waarin de schuld altijd bij een ander ligt.Hij geeft mij ook niet eenkeer de kans om uit te leggen dat het anders.Het is eigenlijk onmenselijk.En niet mee om te gaan >>Nu komt mijn vraag ligt dat aan mij??Kan ik hier nog iets aan doen ??Heb ik een curcus nodig om hier mee om te gaan??En zou dat mij vooruit helpen?? want ik heb hier natuurlijk geen prettig leven door>Wat raad jij mij aan
    Groetjes Annie

  • Beste Annie,

    Je vraagt: “Ligt dit aan mij?”

    Ik denk het niet. Maar jij bent wèl de enige die er iets aan kan doen. Voor iedere persoon die iets vervelends doet in een relatie, is er een partner die dat ook toelaat.

    Neem zelf de verantwoordelijkheid dit te veranderen.

    Hiervoor zul je eerst meer inzichten moeten krijgen in hoe gezonde relaties precies werken en hoe je relatieproblemen kunt oplossen.
    De e-cursus Betere Relaties met Iedereen kan je daar zeker bij helpen.

    Wat je ook beslist, ik wens je veel succes!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Beste Frank,

    Ik heb het artikel gelezen en het klopt allemaal en heel veel mensen zullen zich erin herkennen. Ook ik herken me erin en ben me bewust dat ik nooit werkelijk gelukkig zal zijn.
    Ik heb een heel sterke drive om te presteren en om “de wereld te veranderen”. Niet voor het oordeel of de waardering van andere mensen. Het komt voort uit een vanzelfsprekendheid. Ik loop al van jongs af aan met het gevoel dat ik iets groots moet doen dit leven en dat ik dit ook kan. Het gevolg is dat je telkens verder, telkens meer, telkens de volgende stap moet nemen. Tevredenheid ervaar ik nog steeds als scheldwoord. Dat betekent dat ik ophoudt met streven naar beter en dat ik genoegen neem met minder.
    Enerzijds ben ik egocentrisch (ik loop mijn eigen pad en iedereen is welkom) en anderzijds totaal filantropisch. Oftewel alles wat ik doe en het grootse dat ik moet bereiken is volledig voor anderen, met als bij effect het stuk waardering of erkenning waar ik uiteraard onbewust ook naar verlang.
    Het komt dus niet voort uit een gebrek aan zelfvertrouwen, ik presteer voortdurend op een “hoog” niveau en krijg hier ook echt wel waardering voor. Mijn lat ligt erg hoog, maar dat is vanwege het feit dat ik het kan. Ik heb zelf echter het gevoel dat ik op 50% van mijn energie, van mijn potentie functioneer.
    Ik ken alle boeken, cursussen, studies, guru’s en andere manieren waarop geholpen wordt of gewezen wordt op hoe je eigenlijk zou moeten genieten van het heden. Ik ben pelgrim, dus de weg is mij bekend.
    Ik weet het allemaal, maar toch lukt het mij niet om die voortdurende onrust, die bijna passionele drang om verder te gaan, te onderdrukken. Zolang ik bezig ben heb ik er geen last van, echter op het moment dat ik even achterover zit overvalt het me en wordt ik overstelpt door depressieve gevoelens.
    Dit is de eerste keer dat ik reageer op een artikel, maar ik had heel sterk het gevoel dat ik dit wilde delen.

  • Beste Peter,

    Een mooie aanvulling, dank je wel.

    Wellicht helpt het om je verhaal nog eens terug te lezen en de veronderstellingen te scheiden van de werkelijkheid. Ik lees heel veel veronderstellingen waardoor het moeilijk wordt tevreden te zijn met dit moment. Om er een te noemen:

    “Tevredenheid betekent dat ik ophoudt met streven naar beter en dat ik genoegen neem met minder.”

    Zolang je dit gelooft, zul je nooit op het punt komen dat je tevreden bent met je prestaties en dus met jezelf. Bekijk eens of die uitspraak een wetenschappenlijk bewezen feit is, of slechts een veronderstelling. Als het een veronderstelling is, dan kun je er ook voor kiezen iets anders te veronderstellen :)

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Frank, zoals jij het stelt, waarom je de drang hebt om jezelf te bewijzen, is het net alsof iedereen die drang heeft. Ik geloof dat niet. Ook als mensen veel doen of presteren is het niet perse om zichzelf te bewijzen, maar soms ook omdat men plezier heeft in wat men doet. Hoewel, je kunt ook overdrijven, maar dan spreek je meer van een verslaving, zoals bij extreem sporten.
    Aan de andere kant, als het wel zo is, dat je jezelf wil bewijzen, is daar niets mis mee. Het kan een drive zijn om vooruit te komen. Het genereert energie die we nodig hebben om te leven of om te overleven. Zo niet, dan doen we niets anders dan consumeren.
    Je zou de vraag ook anders kunnen stellen:’Als je jezelf wil bewijzen, doe je dat dan voor jezelf of voor een ander?’

  • Beste W,

    Nergens in het artikel staat dat iedereen die drang heeft.
    Er staat: ‘sommige mensen…’

    Er staat ook: ‘jezelf willen bewijzen kan heel positief zijn. Het zorgt ervoor dat je het beste uit jezelf haalt. Het zorgt ervoor dat je jezelf blijft ontwikkelen en dat je veel mooie dingen creëert. Het houdt je scherp en zorgt ervoor dat je verder groeit. Allemaal positief, nietwaar?’

    Ik kan het dus alleen maar eens zijn met jouw stelling :)

    Je laatste vraag ‘Als je jezelf wil bewijzen, doe je dat dan voor jezelf of voor een ander?’ is een mooie vraag!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Ik herken in jou verhaal mijzelf,voor jaren terug las ik iets wat ik altijd heb onthouden,en wat me steunt,als ik het weer eens moeilijk heb met mijzelf.Het stukje heet,:NACHTMERRY
    Mijn jongste dochter zat 42 jaar geleden op een kleuterschool in de Barndesteeg,een nauw straatje tussen de Nieuwmarkt en de Oudezijds Achterburgwal.Naast de toegangsdeur hing een vitrine met foto,s en wervende leuzen.Een daarvan was van Lenin:Een leven zonder doel is een nachtmerrie.Het verbaasde me dat Lenin geciteerd werd,want het was een katholieke school,en katholieken en communisten waren toendertijd geen vrienden.Zelf was ik van mening dat een leven zonder doel het hoogst haalbare voor een mens was,ik streefde er in elk geval naar.AL HET GELUK VAN DE WERELD IN ZEVENTIG JAAR DOELLOOS BINNENHALEN,dat leek me mooi en bevredigend.Ooit besprak ik dit probleem met een moeder,we wachten beide bij de poort op ons kind.Ik kende haar van achter het raam,waar ze haar geld verdiende.Ze was devoot katholiek en begreep me niet.Hoe kun je zo,n leeg leven hebben,zei ze.
    Ik had het begrepen.

  • Dominique schreef:

    help help help, ik heb het idee dat ik bijna alles doe voor erkenning, goed gevonden te worden, zelfs bewonderd te worden. Dan vraag ik me af waar is het tekort waardoor dit ontstaan is? Wel een hele wijze les die hier beschreven staat.
    Heb je hierop een antwoordje?

  • Beste Dominique,

    Het is menselijk om erkend te willen worden.
    De uitdaging is er niet te veel in door te slaan en zo jezelf voorbij te lopen.
    Het tekort (ik ben ik niet goed genoeg, ik moet mezelf bewijzen) ontstaat meestal
    in de jeugd en opvoeding. We leren daar dat we iets moeten doen (iedereen vult dat weer anders in)
    voordat anderen tevreden zijn over ons.

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Marleen schreef:

    Bedankt voor dit artikel!!! het heeft me ontroerd en veel nieuwe inzichten gegeven.

  • Fijn dat te horen Marleen! :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Wat had je begrepen?

  • Een mens is geen sociaal wezen. Die tijd is voorbij. Mensen denken alleen aan zich zelf. Tonen geen/weinig belangstelling in anderen. En ook vaak prestatie gericht, kan altijd beter dan je vriendin/vrouw enz

  • Ik heb dit ook echt super erg… t is heel irritant maar t is ook niet bepaald weg te krijgen. Als ik op school een toets heb wil ik altijd het hoogste punt van de klas hebben en ik wil altijd het eerste klaar zijn met iets. Jammer genoeg lukt dit vrijwel nooit… iedereen in mijn omgeving denkt dat het een goede eigenschap van me is omdat ik altijd alles goed wil doen maar dat is t juist niet omdat ik het nooit goed doe voor mezelf..
    Ik weet niet wrm ik dit schrijf maar ik moest dit even kwijt??

  • Frank De Moei schreef:

    Beste José,

    De ene persoon heeft meer ambitie dan de andere. Het kan gewoon jouw natuurlijke aanleg zijn om de beste te willen zijn. Zolang je er maar voor zorgt dat je jezelf ook okè vindt als het eens niet lukt om de beste te zijn, is dat ook helemaal niet slecht. :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Wat een ontzettend goed artikel.
    De afgelopen jaren heb ik ontzettend hard aan mijzelf gewerkt, in het begin waren het doelen voor mijzelf, maar op een gegeven moment merkte ik dat ik het deed om te bewijzen.(ook een stuk uit mijn jeugd) ik liep toen der tijd stage, maar toen voor de zoveelste keer mij werd gevraagd of ik weer mijzelf wou verranderen, kwam de vraag in mijn hoofd, en wanneer is het genoeg? Voor mijzelf ben ik genoeg, maar dit blijft door gaan tot mijn dood als ik iets niet doe. Ik doe constant dingen die anderen van mij verwachten. Ik heb geen spijt van de processen die ik toen der tijd gemaakt heb. Maar dat was het moment, dat ik een cirkel doorbrak die van kinds af aan al speelde. Ik had besloten dat het leven voor mij niet ingewikkeld meer hoefde, dat ik mijn succes al gehaald had.(ik weet nu wat ik kan als ik dat wil) En dat ik gewoon gekozen heb voor een leven met mijn wajong, en daar naast eens vrijwilligers werk.
    En focussen op mijn vele passies.

    Eigenlijk van kinds af aan was ik altijd tevreden met mijzelf maar de volwassenen wouden mij in het ideaal plaatje zien, dat was wanneer ik ziek werd, en alle stress begon.

    Ik ben zo blij dat ik nu weet dat ik tevreden ben met kleinere dingen in het leven. Daar haal ik zoveel meer voldoening uit. Ik krijg dagelijks mensen nog in mijn leven die hun mening uiten en vinden dat ik het anders moet doen, maar dat deerd mij niet, ik oordeel niet over het pad die ik niet belopen heb.
    Alleen die van mijzelf, en die is goed en mooi. Anders, niet altijd door iedereen gezien maar wel met het gevoel dat het genoeg is.

  • Frank De Moei schreef:

    Beste Eline,

    Dank je voor het delen van je verhaal. Heel fijn te horen dat je hebt doorzien dat een leven gemotiveerd door bewijsdrang naar anderen niet werkt en dat je daarmee de spanning hebt gehaald uit je doelen.

    “Ik ben zo blij dat ik nu weet dat ik tevreden ben met kleinere dingen in het leven. Daar haal ik zoveel meer voldoening uit.”

    Inderdaad, dat is ook mijn observatie: je haal zo meer voldoening uit kleine dingen, in plaats van minder voldoening uit grote dingen :)

    Het klinkt aslof je erg tevreden bent met jouw leven – wat kunnen we nog meer wensen?

    Heel veel succes en geluk,

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Beste Frank,

    Volgens Human Design is het soms een zielsgedrevenheid.
    Als je een open hartchakra hebt heb je die bewijsdrang en moet je leren dat je niets te bewijzen hebt.
    Het is niet altijd een bewijsdrang maar vaak een zielsgedrevenheid.

    Frank het is geen aanmerking doch een andere kijk op een en ander.
    Fijne dag verder en tot horens/ziens.

    Ton

  • Frank De Moei schreef:

    Beste Ton,

    Dat kan zeker ook het geval zijn!

    De ‘waarheid’ verschilt afhankelijk van vanuit welke laag/dimensie je het bekijkt (verstand/ego, hart/gevoel, lichaam/energie, spiritualiteit/non-dualiteit, etc etc).

    In een artikel beschrijf ik meestal maar 1 laag (anders wordt het verwarrend), maar jouw aanvulling kan ook prima kloppen :)

    Met vriendelijke groet,

    Frank

  • Hier wordt wat aangeraakt (je hebt al genoeg gedaan ,,,mijn ogen gaan open ,wauw dit is mooi ,
    Goed genoeg …..
    Thanks

  • Frank De Moei schreef:

    Graag gedaan Bloem,

    Fijn dat het je kan helpen!

    Inderdaad: je bent goed genoeg, je hebt al genoeg gedaan, het is altijd al genoeg geweest :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • {"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}
    >