Stress is een signaal dat een andere keuze beter bij je past

Als je stress ervaart op wat voor gebied dan ook, is het tijd voor een andere keuze. Misschien moet je meer actie nemen, misschien moet je meer loslaten. Misschien moet je anders naar de situatie kijken. Welke keuze past het beste bij je? Leer van stress en gebruik het voor je persoonlijke groei!

Is het zo slecht om gestrest te zijn?

Nee hoor, spanning en stress horen bij het leven. Een beetje stress en spanning is normaal en niet ongezond. Je kunt ook positieve spanning voelen, als je bijvoorbeeld bezig bent met een uitdagend project. Maar tè veel stress, dat willen we natuurlijk niet. Toch heeft stress ook een groot voordeel:

Negeer het stopbord niet.

Stress geeft je het signaal dat een andere keuze beter bij je past. Dat signaal is van onschatbare waarde, als je er tenminste naar luistert. Zie stress als een gebodsbord op je persoonlijke weg:

1. “Ga terug”
2. “Eenrichtingsverkeer”
3. “Verboden hier te stoppen”

Sla je de waarschuwing in de wind, dan volgt er een botsing. In dit geval niet met een tegenligger, maar met jezelf. Als je het signaal van stress negeert, dan bots je onherroepelijk met je innerlijke rust, je persoonlijke wensen en je eigen geluk. Dus goed dat er waarschuwingssignalen zijn!

Hoe reageren we op stress?

Veel mensen ervaren wel stress, maar doen niets met die waarschuwing. Soms omdat ze zich er niet echt bewust van zijn. Ze signaleren wel lichamelijke spanning, stress en onrust, maar hebben nog te weinig contact met hun eigen gevoel. Soms zijn ze zich er wèl van bewust, maar negeren het omdat ze op dat moment geen andere keuze hebben.

Maar als je je bewust bent van innerlijke spanning, dan moet je er uiteindelijk iets mee doen. Je kunt wel tijdelijke stress ervaren, maar op de lange termijn is het funest voor je lichamelijk en geestelijke gezondheid.

Zoals gezegd is stress het signaal dat een andere keuze beter bij je past.


Hoe krijg je wat je wilt?

Download ons gratis eBoek Hoe Je Krijgt Wat Je Echt Wilt.

Stap uit je hoofd – en geniet van een ontspannen leven.

Meer dan 35.000 keer gedownload!

“Interessant, boeiend en leerzaam! Het geeft me ontzettend veel steun. Wat ben ik blij dat ik dit gevonden heb. Het verrijkt echt mijn leven!”

Hoe je alles krijgt wat je wilt


Dit zijn de keuzes die je hebt:

1. Neem actie.

Als we in een dip zitten, denken we dat er geen andere mogelijkheden zijn. We hebben het gevoel vast te zitten en niets meer te kunnen doen. Maar er is altijd een andere oplossing! Misschien moet je hem nog bedenken, misschien moet iemand anders het je vertellen. Misschien heb je er wel aan gedacht, maar die keuze al verworpen.

Hoe dan ook, hier is mijn suggestie: Schrijf je uitdaging op en noteer vervolgens alle acties die je kunt nemen. Ja, ook die acties die niet waarschijnlijk zijn. Ook die acties die je niet durft te nemen. Ook die oplossingen die anderen je al hebben geadviseerd.

Hoe meer mogelijkheden, hoe beter. Frustratie ontstaat altijd vanuit de illusie dat we geen keuzes hebben. Nu ligt het speelveld weer open en heb je alle keuzes opgeschreven. Kies de actie waar jij je het beste bij voelt. Een garantie is er niet, maar elke actie is beter dan te blijven hangen in frustratie, nietwaar?

Misschien is het tijd:

1. Voor leuker werk…
2. Voor een andere relatie…
3. Om beter voor jezelf te zorgen…
4. Om je minder druk te maken…
5. Om andere doelen te stellen?

2. Accepteer wat je niet kunt veranderen.

Als je alles al hebt geprobeerd en niets werkt, dan ligt de situatie waarschijnlijk buiten je macht. Dan heb je er gewoon geen invloed op. Dat klinkt niet fijn, maar het is ook een belangrijke les: als je ergens echt geen controle over hebt, dan kun je het alleen maar accepteren.

Dat is natuurlijk niet makkelijk. Maar weet dat elke situatie erger wordt als je ertegen vecht – terwijl je het niet kunt veranderen. Het is de weerstand tegen de realiteit die een extra laag van spanning met zich mee brengt. En die extra laag van spanning kunnen we missen als kiespijn. Dus tijd voor de tweede keuze: acceptatie.

Een andere manier van kijken.

Als actie niet meer helpt, stop dan te kijken naar de buitenwereld. Richt je aandacht op jezelf: hoe kun jij beter omgaan met de situatie? Wat kun jij in jezelf veranderen, accepteren of loslaten? Die keuze (ik verander mijn manier van kijken) is dan de keuze die het beste bij je past. Zo laat je stress en zorgen los.

Hoe laat ik het stuur los?

Zoals een lezeres schreef: “Ik zat ook altijd met het dilemma dat als je iets loslaat voordat het af is, het ook nooit af kòmt. Hoe kun je je controle, stuur en gas loslaten onder het rijden? 
Nu valt het kwartje, het piekeren er over loslaten. En gewoon rustig blijven rijden.”

Een mooi inzicht! Mijn antwoord was dan ook:
 “Inderdaad, de auto rijdt gewoon verder, maar zonder de extra spanning of het na de volgende bocht wel allemaal goed komt.” Actie en daarna acceptatie zijn de keuzes die beter bij je passen dan frustratie – altijd!

De volgende e-cursus helpt je bij het loslaten van stress en zorgen:


Wil jij minder stress?

Volg dan deze online cursus Nooit Meer Zorgen of Stress.

Laat alle zorgen en stress los.

Meer dan 15.000 cursisten gingen je voor!

“Je cursus was super – een gouden greep. Niets bracht rust en ontspaning in mijn leven. Maar met jouw cursus is het mij gelukt!”

Laat al je zorgen los


Over de schrijver 

Frank De Moei

Ik ben een professionele life-coach, gespecialiseerd in persoonlijke groei.

Meer dan 15.000 cursisten heb ik inmiddels geholpen met een gelukkig en succesvol leven.

Wat wil jij?
Wil jij meer zelfvertrouwen, minder stress, betere relaties, leuker werk, meer geluk en meer succes?
Deze Online Trainingen gaan je helpen!

Meer over
Meer over Frank
Ervaringen van cursisten

Ontdek Het Geheim


Hoe krijg je wat je ècht wilt?


ONS GRATIS EBOEK

35.000 Lezers gingen je voor


Ook leuk om te lezen:

Reageer op dit artikel

  • Dinette schreef:

    Dank voor je artikel. Op zich leef ik zo. Maar wat nu, in geval van mijn zoon. Hij is 25 en wil graag uit huis. Maar waar haal je een betaalbare, leuke woning vandaan, zonder dat je driehoog achter komt te wonen? Hoe los je dit op? In mijn ogen komen inkomens en huren (koop mag ook) niet echt overeen. Hij staat vanaf zijn 18de ingeschreven bij woningbouw, maar aanbod is niet veel soeps.

    Groetjes en dank voor je antwoord, Dinette

  • Beste Dinette,

    Wel, wat is belangrijker voor je zoon: de vrijheid om zelfstandig te gaan wonen en het avontuur om een eigen plek te zoeken? Desnoods met wat beperkingen? Of hier niet voor te kiezen en te blijven zitten (hoe aangenaam dat ook kan zijn). Ik denk dat heel veel mensen (inclusief ikzelf) ooit jong begonnen zijn op ‘driehoog achter’. Als je jong bent, is dat ook helemaal niet zo erg. Het kan ook zijn (en misschien ook niet) dat je het woningaabod door je eigen bril bekijkt en hij er toch iets anders in staat. Hoe dan ook, er is altijd een keuze tussen inspanningen verhogen (het zoekgebied vergroten, wat compromissen sluiten, actiever bezig zijn, of meer geduld te hebben tot er iets moois langskomt) enerzijds en verwachtingen verlagen anderzijds. Na 7 jaar wordt het wel tijd om daar een keuze tussen te maken :)

    Veel succes, wat je ook kiest!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Anoniem schreef:

    Hallo Frank,

    Ik lees net je artikel. Wat komt het weer op een moment dat ik het nodig ben. Toevel bestaat niet. Zelf ben ik al 6 jaar betrokken in een vechtscheiding. Tja waar twee vechten hebben twee schuld. Absoluut. Maar anders dan sommige mensen denken.
    In ons geval zijn 3 kinderen betrokken. Heerlijke jongens. Ik draai al 6 jaar op hoogtoeren. Wil dit zo graag anders. Wat wil ik graag mijn eigen leven leiden. Wat heb ik vaak het gevoel dat ik geen keuze heb, dat ik steeds moet anticiperen op alles wat mijn ex de wereld in helpt. Omwille van de kinderen. Tja het klinkt zo tegenstrijdig. Want hier hebben ze ook last van.
    Al is het alleen maar, omdat ze zien wat het met mij doet.
    Bij elke actie gaan dagen voorbij waar ik aan het denken en piekeren ben, wat het minst schadelijk is. Vaak eindigt het erin dat ik mij aanpas. Ik durf niet te zeggen waar het op staat, omdat ik bang ben voor de gevolgen.
    Soms doen de kinderen een beroep op me. Bijvoorbaat weet ik dan al, dat er heibel komt.

    Ik wil zo graag mijn eigen leven leiden. Weer gelukkig zijn. Geen stress meer ervaren.
    Hoe pak ik dat in vredesnaam aan. Waarom heeft het zoveel invloed op mijn gemoed toestand. Als de kinderen er niet waren, was het geen enkel probleem.
    Ik wilde scheiden. Het is net of hij via de kinderen nog steeds invloed op mij wil uitoefenen. En ik laat het nog toe ook. Hoe dom kun je zijn. In theorie weet ik het allemaal wel. Maar nu de praktijk nog. HOE STAP IK UIT DEZE CIRKEL?????

    Hartelijke groet

    Dan schrijf je:
    “Dat is natuurlijk niet makkelijk. Maar weet dat elke situatie erger wordt als je ertegen vecht – terwijl je het niet kunt veranderen. Het is de weerstand tegen de realiteit die een extra laag van spanning met zich mee brengt. En die extra laag van spanning kunnen we missen als kiespijn. Dus tijd voor de tweede keuze: acceptatie.”

  • Anoniem schreef:

    Ja het klopt. Het is de weerstand tegen de realiteit.
    Realiteit is: dat ik het gevoel heb geen kant op te kunnen.
    Tja hoe accepteer ik dat in geen kant op kan?

    Dat vreet in mij.
    Ik dacht laat hij maar met alles (materieel) weg komen. Maakt mij het uit.
    Mis houd het dan op.

    Nee het sterkt hem alleen maar.

    Het is niet zo, dat ik in het verleden niet geprobeerd heb om mijn grenzen aan te geven. Dan gaat hij door.
    Uiteindelijk bezwijk ik dan toch weer.
    Het is net als het opvoeden van een kind. Nee je krijgt geen snoepje.
    Dan zeurt het 2x. de volgende keer 3x. ga zo maar door.

    Hoe herstel ik dit?

  • Beste Anoniem,

    Ik kan me voorstellen dat dit een moeilijke situatie is. Er zijn geen pasklare antwoorden of snelle oplossingen, maar er zijn wel een aantal vragen die je jezelf kunt stellen:

    Als ik je verhaal zo lees, zit de pijn in de volgende dingen:

    “Wat heb ik vaak het gevoel dat ik geen keuze heb, dat ik steeds moet anticiperen op alles wat mijn ex de wereld in helpt.”
    Dat kun je eigenlijk niet. Continu denken aan wat de ander gaat doen, is te vermoeiend. Leef je eigen leven en ga uit van jezelf. Je bent niet verantwoordelijk voor zijn daden en ook niet hoe die daden opgevat kunnen worden door je kinderen. Dat kun je helaas niet allemaal controleren. Acceptatie komt als je dat echt tot je laat doordringen (hoe lastig dat ook is).

    “Vaak eindigt het erin dat ik mij aanpas. Ik durf niet te zeggen waar het op staat, omdat ik bang ben voor de gevolgen.”
    Daar zit het kernprobleem. Ik kan me voorstellen dat je bang bent voor de gevolgen. Toch wordt daarmee de angst in stand gehouden. Op het moment dat je accepteert dat zou kunnen gebeuren waar je bang voor bent (ook al gebeurt dat vaak niet) – en dat je dat ook wel weer overleeft, neemt de angst af en kun je voor jezelf opkomen. Dat stap je definitief uit de cirkel.

    Er is nog veel meer over te vertellen, maar daarvoor zou ik eens kijken naar de e-cursus Nooit meer Zorgen of Stress.

    Heel veel succes!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • {"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}
    >