Minder stress – Hoe goed kun jij relativeren?

Hoe beter je kunt relativeren, hoe minder stress. Zo eenvoudig is het. Wat er ook ontbreekt in je leven, waardeer wat je wel hebt. Je vermogen om dingen in perspectief te zien, is de snelste weg naar minder stress. Door een onderscheid te maken tussen wat echt belangrijk is en wat niet, creëer je meer ontspanning in je leven.

Wat heb je liever?

Soms denk je: “Wat een rotdag! Ik heb me verslapen, stond in de file, zat naast die vervelende collega met haar gezeur, reed terug in de file, warmde een kleffe diepvriesmaaltijd op en nu heb ik hoofdpijn. Alles ging mis!” Oké, dat was waarschijnlijk niet je beste dag. Van de andere kant: Je hebt werk, bent gezond, hebt een huis en eten op je bord.

Tachtig procent van de mensen op deze wereld kunnen je dat niet nazeggen. Wat heb je liever: vervelende collega’s of werkeloos zijn? Een diepvriesmaaltijd of een lege maag? Het is een kwestie van perspectief. Je problemen relativeren, geeft ontspanning. Uiteindelijk zijn er maar een paar dingen echt belangrijk in het leven. En daar hoort een diepvriesmaaltijd niet bij!

Hoe beter je kunt relativeren, hoe minder stress.


Hoe krijg je wat je wilt?

Download ons gratis eBoek Hoe Je Krijgt Wat Je Echt Wilt.

Stap uit je hoofd – en geniet van een ontspannen leven.

Meer dan 35.000 keer gedownload!

“Interessant, boeiend en leerzaam! Het geeft me ontzettend veel steun. Wat ben ik blij dat ik dit gevonden heb. Het verrijkt echt mijn leven!”

Hoe je alles krijgt wat je wilt


Ik geef je drie voorbeelden:

Zo, leef jij ook nog?

Mijn vriendin had het erg druk op haar werk. Ze wachtte op een bericht van een collega en toen die eindelijk belde, zei ze: “Zo, leef jij ook nog?” Haar collega antwoordde: “Nou, het is toevallig dat je dat zegt, want ik kom net uit het ziekenhuis omdat ik hartritmestoornissen heb.” Oeps! Mijn vriendin putte zich uit in verontschuldigen voor haar ongelukkige woordkeuze. Dat zet je werkdruk wel in perspectief, nietwaar?

Zo maar platgelegd.

Een paar weken geleden stuurde ik mijn nieuwsbrief. Het is hard werken en ik wacht altijd in spanning op de reacties. Meer dan tienduizend lezers ontvingen de nieuwsbrief en klikten door naar de website. Helaas was die door de provider tijdelijk uit de lucht gehaald, omdat ze veel bezoekers verwarden met een vijandige aanval. Een enorme afknapper, dat kan ik je zeggen!

Ik sprak het uitgebreid door met mijn IT specialist. Aan het eind van het gesprek zei hij dat hij helaas weg moest. “Hoezo helaas?” vroeg ik hem. Hij vertelde dat zijn broer in een ziekenhuis in het buitenland lag. Vanwege een virus lag hij op de intensieve care. Hij kon nauwelijks ademen en een kleine verkoudheid kon hem al fataal worden. Wat is erger: dat je website platligt of dat je broer platligt?

Is verdorie weer de shampoo op!

Als laatste voorbeeld: Ik sport bij een luxe sportschool: Ik gun mezelf het beste en sporten is belangrijk voor me. Van de fitnessruimte tot de groepslessen, van de sauna tot het restaurant – kosten noch moeite zijn gespaard om de beste service te geven. Een jaar geleden liep ik langs de receptie, toen iemand zijn beklag indiende.

Wat bleek? Het (gratis) doucheschuim in de douchruimte was weer eens leeg! Op hoge toon eiste hij dat het werd bijgevuld. Later in het restaurant klaagde hij normaals uitgebreid tegen vrienden. Al met al klokte ik zeker een halfuur. Waar ging het over? Gratis zeep! Als je daar een halfuur over kunt klagen, dan is er echt iets mis. Ga je wassen! (Eh, ik bedoel, ga je schamen!)

Wat is echt belangrijk – en wat niet?

Het punt van deze voorbeelden is dit: Wat er ook ontbreekt in je leven, zie het in perspectief. We zijn soms zo bezig met de kleine details, dat we het grotere plaatje missen. Ik zeg niet dat je problemen niet belangrijk zijn, of dat je geen zorgen mag hebben. Maar relativeren gaat je helpen alles in perspectief te zien. Zoals iemand ooit zei: “Ik maak me druk dat ik geen schoenen had, totdat ik iemand ontmoette die geen voeten had.”

Relativeren bekent de relatie zien tussen dingen: wat is echt belangrijk en wat niet? Dan kom je erachter dat de meeste dingen in het leven helemaal niet zo belangrijk zijn. Dit is de basis: je gezondheid, de mensen die je dierbaar zijn, een dak boven je hoofd en brood op de plank. Als je de kleine uitdagingen van de dag zo kunt bekijken, dan is er veel minder stress!

En jij – Kun jij goed relativeren?
Ken je mensen die het niet kunnen?

Wil je minder stress en meer ontspanning? Bestel dan de volgende e-cursus:


Wil jij minder stress?

Volg dan deze online cursus Nooit Meer Zorgen of Stress.

Laat alle zorgen en stress los.

Meer dan 15.000 cursisten gingen je voor!

“Je cursus was super – een gouden greep. Niets bracht rust en ontspaning in mijn leven. Maar met jouw cursus is het mij gelukt!”

Laat al je zorgen los


Over de schrijver 

Frank De Moei

Ik ben een professionele life-coach, gespecialiseerd in persoonlijke groei.

Meer dan 15.000 cursisten heb ik inmiddels geholpen met een gelukkig en succesvol leven.

Wat wil jij?
Wil jij meer zelfvertrouwen, minder stress, betere relaties, leuker werk, meer geluk en meer succes?
Deze Online Trainingen gaan je helpen!

Meer over
Meer over Frank
Ervaringen van cursisten

Ontdek Het Geheim


Hoe krijg je wat je ècht wilt?


ONS GRATIS EBOEK

35.000 Lezers gingen je voor


Ook leuk om te lezen:

Reageer op dit artikel

  • Michael schreef:

    ik heb genoten van dit artikel, bedankt!

    zelf ben ik al lekker bezig met het accepteren van hoe mooi dingen eigenlijk zijn,
    en dat ik zelf de kracht heb om te beslissen over hoe ik op het moment mijn energie besteed.

    ik zit zelf met het volgende, ik heb nooit goed geleerd mijn werkelijke wensen en motivaties te uitten, en hierdoor voel ik mij niet content, wat kan ik hieraan doen?

    ik heb altijd alles geaccepteerd zoals het is, maar sinds kort zie ik de kracht van het moment in. hoe leer ik mijzelf te geven, wat ik nodig heb?

    Ik ben nog jong, 26 maar ik vind mijn tijd te waardevol om doelloos rond te lopen!

    Mvg

    Michael

  • Aj, dat shampoo verhaal… Waar een mens zich al niet druk om maakt. Toch zie je dit vaker, en ik maak me hier zelf ook zeker wel schuldig aan… Kleine ergernissen zoals jam en pindakaas aantreffen in het boterkuipje. Tja… Gelukkig is er boter! (En jam… en pindakaas…)

    Bedankt voor wederom een goed artikel Frank!

  • Beste Michael en Johan,

    Graag gedaan :)

    Michael, de hoofdreden dat mensen geen rekening houden met hun eigen wensen, is dat ze denken dat ze anderen teleurstellen/benadelen als ze dat doen.
    Kortom, ze verbinden hun eigen wens of gevoel volgen met een denkbeeldig egoïsme.
    Lees dit artikel maar eens:
    https://www.newstart.nl/blog/ben-je-egoistisch-als-je-voor-jezelf-kiest/

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Beste Frank,

    Mooi verhaal over relativeren, complimenten! Aangrijpend is het verhaal van de hartritmestoornissen, mede omdat ik zelf op m’n 38ste me eerste hartoperatie heb gehad in 2009 de tweede en nu alweer sinds november thuis zit met een voetwond welke zeer slecht geneest vanwege twee bacteriën, waarvan 1 alles gewoon opeet. Inmiddels is mijn beenlengte met 2 cm gekrompen. Relativeren is het enige wat me echt op de “been” houdt. Kijken naar wat ik nog wel kan, en niet naar wat niet! Hoewel het best wel eens moeilijk is om weer “slecht” nieuws te horen is het “part of life”. Het jammere van sommige mensen is dat ze soms erg slecht kunnen omgaan met mijn verhaal. Ze vragen wel hoe het gaat, maar willen het “echte” verhaal niet horen, behalve met een dosis humor. Bij relativeren moeten we niet de “waarheid” uit de weggaan.

    Nogmaals complimenten!

    grt
    Marc

  • Marleen schreef:

    Door een harde val op mijn hoofd ben ik begin dit jaar aardig de kluts kwijt geweest (ik kon bv geen kruispunt meer oversteken omdat ik niet meer snapte hoe dat moest. Ongelooflijk maar waar)

    Ik zat op enig moment erg diep in de put totdat ik weer dacht aan het boek van Eckhart Tolle, De kracht van het nu. Daar doet je artikel me aan denken.

    Ik baalde niet meer dat ik dingen niet kon maar was juist erg blij met de dingen die ik op dat moment wel kon. Dat heeft me de kracht gegeven om niet bij de pakken neer te gaan zitten. Nu ben ik weer een ervaring rijker ondanks dat ik er nog lang niet ben, ben ik toch happy.

  • dat klopt helemaal
    mensen snappen hoofd of kies pijn
    maar verder?
    sterkte ermee

  • goed verhaal weer
    leer veel van jou

  • Michael schreef:

    Hartelijk bedankt,
    ik voel inderdaad een muur van angst opgebouwd
    bij het denken aan kiezen voor mijzelf, en mijzelf geven wat ik nodig heb.
    (eerst het erkennen ervan..)

    Elke dag is een nieuwe dag, en ik dank alle goede energie die ik tegen kom.

    Hartelijke groet

  • Hallo Frank,
    Relativeren doen we (vaak onbewust) met onze omgeving. En hierdoor zijn we niet dankbaar, dat we een dak boven ons hoofd hebben en bijvoorbeeld genoeg brood op de plank. Deze dankbaarheid wordt een meer “ver van mijn bed dankbarheid”.

    Het is voor mij een voortschrijnende bewustwording, dat het zeker minder sterss geeft om je eigen moeilijkheden altijd in perspectief te blijven zien!
    En wat echt belangrijk is in het leven: Je gezondheid, de mensen die je dierbaar zijn!!
    Dit zijn toch meer de mondiale zaken, waar een ieder grote waarde aan hecht.

  • Hallo Frank,

    Vlak voordat ik een medewerker van mij wilde bellen om te vragen waarom ze mij zolang laat wachten op een reactie; m.a.w. leef je nog? las ik jouw artikel over die collega van je vriendin…ik heb mijn vraag aangepast in: “Hoe gaat het met je”. Bleek dat ze een traject in was gegaan m.b.t. haar gezondheid. Tsss, was ik blij met m’n goede vraag, i.p.v. een verwijt!
    Bedankt!

  • Hoe meer heftige dingen je meemaakt in je leven hoe beter je leert relativeren. Tenminste dat is wat voor inzicht ik heb gekregen.

  • Franco schreef:

    Geachte Frank,

    Ai echt goed met het relativeren. Thanks dat je ons herinnert altijd dankbaar te zijn. Niks gebeurt zomaar.

  • Beste Frank. mag ik je allereerst hartelijk danken voor alle tips en adviezen die je via je nieuwsbrieven deelt. Ik haal er altijd weer heel veel uit. Misschien heb je voor dit probleempje van mij ook een goede tip. Waarom wordt ik altijd boos als ik een situatie niet begrijp of niet in de hand heb? Hoe voorkom ik dat ik mijn boosheid op anderen reageer?

  • Pieter schreef:

    Dag Frank,

    Fijn dat je het verhaal van mijn broer als voorbeeld gebruikt. Zo’n gebeurtenis is inderdaad een serieuze wakeup call voor dagelijkse kleine ergernissen en plaatst alles in perspectief.

    Bedankt voor het begrip en de fijne samenwerking.

  • Beste Allemaal,
    Bedankt voor jullie reacties en aanvullingen :)

    Beste Pieter,
    Jij ook bedankt en heel goed te horen dat het beter gaat met je broer!

    Beste La,
    Die vraag kun je zelf het beste beantwoorden. Stel jezelf die (goede) vraag eens: “Waarom wordt ik boos?” Misschien dat een van de volgende redenen het veroorzaakt:

    1. Je kunt er niet tegen als dingen niet gaan zoals je wilt.
    2. Je voelt je onzeker dat je ergens geen controle over hebt en dat ongemakkelijke gevoel maakt je boos.
    3. Je vertaalt iets niet weten als ‘ik schiet tekort’.

    Hoe dan ook, probeer te achterhalen waar het vandaan komt, dat is het beste. Weet dat boosheid naar anderen ook altijd op jezelf terugslaat. Observeer jezelf met begrip, accepteer dat je niet alles hoeft te weten of te controleren, laat het los en geniet van het onbekende.

    Succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Hallo La,
    Ik snap precies wat je bedoeld.
    Zeg altijd:”ik heb een hele nare eigenschap. Ik MOET begrijpen.”
    Ik zal ook over de vragen van Frank nadenken. Alhoewel ik op dit moment
    nog geen antwoord weet.
    1en2 horen wat mij betreft wat bij elkaar. Ook 1 is in mijn ogen een vorm van controle.
    Iemand zei eens dat ik een controle freak ben. Zelf voel ik dat niet zo.
    Is het een vorm van te kort schieten?????

    Het is meer als ik het begrijp dat kan ik er iets mee.
    Dan kan ik bepalen of het belangrijk genoeg is om er iets mee te moeten of….

    Maar andersom ook. Voor mij is het minstens net zo belangrijk dat anderen mij begrijpen.

    Waarom kan ik niet gewoon denken….. Laat maar. T is goed zo.
    Terwijl ik dat schrijf denk ik.
    Waarom kan ik het niet gewoon loslaten. Is het toch een vorm van controle?
    Maar waarom? En vooral hoe verander je dat dan?
    Als je elkaar niet begrijp, dan gaat het mis.
    Ik hanteer ook af en toe de knuppel.
    Ik schreeuw zo hard en niemand hoort het.
    Na het knuppel verhaal. Snap ik dat wel. Maar hoe dan?

  • {"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}
    >