Jezelf op de tweede plaats zetten – waarom doe je dat?

Jezelf op de tweede plaats zetten doe je omdat je jezelf niet belangrijk genoeg vindt.

Zo nu weet je dat!

Maar hoe verander je dat? Hoe zet je jezelf op de eerste plaats, op nummer 1?

Daar geef ik je een paar geweldige tips voor!

Maar eerst een verhaal(tje) over jezelf op de tweede plaats zetten:

Ik kan eigenlijk geen nee zeggen.

Ik ken iemand die zichzelf continu wegcijfert. Ze kan eigenlijk geen nee zeggen.

Ze zet zichzelf altijd op de tweede plaats. En als het kan, ook op de derde plaats. Ze doet continue dingen die ze eigenlijk niet wil doen.

Maar waarom doet ze dat?

Het antwoord is eenvoudig: ze staat graag in dienst van anderen. Ze vindt andere mensen belangrijker dan haarzelf. Ze voelt zich schuldig als ze iets doet, puur voor zichzelf.

Want dat associeert ze met egoïstisch zijn. Dus kijkt ze eerst naar wat iemand anders wil. Want dan is ze ‘sociaal’. Dan houdt ze rekening met anderen. Want dat hoort zo.

Als kiezen voor jezelf moeilijk is.

Het gevolg is dat ze vaak in situaties terechtkomt, waar ze eigenlijk niet in wil zitten.

Dan begin het gevecht tussen wat ze voor iemand ander wil doen – en wat ze zelf wil. Dat eerste (wat de ander wil), voelt niet meer goed, omdat ze dan voorbij gaat aan haar eigen grenzen. Dat put haar uit.

Maar kiezen voor zichzelf, dat is moeilijk voor haar. Het is haar belangrijkste uitdaging in dit leven.

Ze zou heel graag kiezen voor wat ze zelf wil, maar dat lukt haar eigenlijk nooit. Want jezelf op 1 zetten, vindt ze egoïstisch.

Want dan zou ze andere mensen benadelen. In haar beleving houd je rekening met andere mensen – òf ben je gewoon egoïstisch.

Het komt niet in haar op dat er ook nog een middenweg is: De juiste balans vinden tussen wat een ander wil, en wat je zelf wilt. Haar vastgeroeste patroon is automatisch kiezen voor wat een ander wil.

Je wordt niet gelukkig als je jezelf altijd op de tweede plaats zet.

Ik hoef je niet te vertellen dat dit haar niet gelukkig maakt.

Ze loopt zichzelf voorbij. Ze houdt nauwelijks rekening met haar eigen wensen en verlangens. En ze heeft ongelofelijk veel moeite om haar grenzen aan te geven.

Die grenzen zijn zo opgerekt dat je makkelijk een uur op haar tenen kan gaan staan. Pas als je er met een tractor overheen rijdt – bij wijze van spreken natuurlijk – dan heb je een kleine kans dat ze begint te protesteren.

Maar waarschijnlijk zegt ze niets omdat ze je niet wil kwetsen….

Wanneer ben ik zelf aan de beurt?

Zoals gezegd maakt dit alles haar niet gelukkig. Hoe kan dat ook? Het is onmogelijk te genieten van het leven als je niet doet wat je wel wilt.

Natuurlijk geeft het ook energie om andere mensen te helpen. Het is ook prima om anderen te ondersteunen. Het is natuurlijk helemaal goed om jezelf nu eens niet zo ontzettend belangrijk te vinden.

Of om gewoon eens wat meer aandacht aan andere mensen te geven.

Maar als je altijd ‘JA’ zegt tegen andere mensen, zeg je uiteindelijk dus ‘NEE’ tegen jezelf. Als je jezelf altijd op de tweede plaats zet, dan kom je nooit aan de beurt!

Waarom zet je jezelf op de tweede plaats?

Dus het maakt haar niet gelukkig, maar hier is de paradox: De reden dat ze zichzelf altijd op de tweede plaats zet, is omdat ze denkt daar gelukkig van te worden. Gelukkig worden is de reden dat ze dit doet.

Mensen die altijd anderen op de eerste plaats zetten, doen dit uiteraard niet voor niets. Ze kunnen wel zeggen dat ze het niet voor zichzelf doen, maar dat is niet helemaal waar.

Bijna alle menselijke handelingen ontstaat uit eigenbelang.

Dat is natuurlijk. Een hond zal ook niet zeggen: “Baasje, vandaag hoef je me niet uit te laten. Ik zie dat je een zware dag achter de rug hebt. Zet jezelf even op de eerste plaats, ik kom morgen wel aan de beurt.”

Nee toch?

Een hond denkt: “Lekker, naar buiten. Joepie! Ik wil het nu, nu, nu! Dat vind ik leuk, leuk, leuk!”

Dus het is natuurlijk en menselijk om uit te gaan van je eigen behoeften.

Als mensen zichzelf op de tweede plaats zetten, dan doen ze dat dus vaak vanuit hun eigen behoeften. Ze verwachten een beloning te krijgen voor dat gedrag.

Een voorbeeld.

Laten we zeggen dat je uitgenodigd wordt voor een verjaardagsfeest waar je absoluut geen zin in hebt.

Totaal niet.

Maar je gaat toch.

Je zet dus de Jarige Job op de eerste plaats, en jezelf op de tweede plaats.

Waarom doen we dat?

• We zijn bang om de ander teleur te stellen.
• We zijn bang om afgekeurd te worden als we niet op komen dagen.
• We zijn bang om de vriendschap in gevaar te brengen.
• De durven niet te zeggen dat we geen zin hebben.
• We zijn bang dat we de enige zijn die niet gaan en zo buiten de groep te vallen.

De dieperliggende reden van jezelf wegcijferen.

Dus onze motivatie is angst. Onze beloning is waardering.

Dat is de – dieperliggende – reden dat we onszelf op de tweede plaats zetten.

Natuurlijk is het prima om naar het feest te gaan, en het is prima om niet te gaan. Aan jou de keuze en die keuze is altijd prima.

Maar het gaan op het idee: jezelf op de tweede plaats zetten, doe je omdat je hoopt dat je je daar – uiteindelijk beter door voelt.

Je voelt minder pijn en meer waardering.

Dit is het ook het geval bij het voorbeeld van de vrouw hierboven.

Ze zet zichzelf op de tweede plaats, omdat ze hoopt dat anderen haar dan nodig hebben:

• Zo is ze belangrijk voor andere mensen.
• Ze is geliefd en wordt gewaardeerd.
• Iedereen mag haar.
• Niemand wijst haar af.

Dat zijn allemaal prima motivaties natuurlijk.

Maar daaronder zit nog één andere reden, en die is nog belangrijker. Dat is de kern.

De kern reden van jezelf wegcijferen.

Hier komt het:

Ze cijfert zichzelf weg omdat ze zichzelf niet belangrijk genoeg vindt.

Ze vindt haar eigen wensen, ideeën, voorkeuren en verlangens niet belangrijk genoeg.

Anders zou ze daar wel wat meer rekening mee houden!

De vraag is: Waarom vindt ze zichzelf niet belangrijk genoeg?

Zelfvertrouwen en zelfacceptatie.

Dat heeft alles te maken met zelfvertrouwen en zelfacceptatie.

Als je jezelf niet genoeg waardeert, dan zoek je vaak bevestiging bij andere mensen. Want als andere mensen je wel waarderen, dan weet je dat je de moeite waard bent. Tenminste, dan denkt je dan.

Dus als je niet overtuigd bent dat je de moeite waard bent, dan zoek je die bevestiging in de buitenwereld.

En wat is een betere manier om gewaardeerd te worden, dan om andere mensen te helpen?

Hoe meer je andere mensen helpt, hoe meer je gewaardeerd wordt. Hoe kleiner de kans is dat anderen je afwijzen. Hoe groter de kans is dat anderen je goed vinden. En als anderen je goed vinden, dan voel jij je beter.

Dit hierboven is de denkwijze van iemand die zichzelf altijd op de tweede plaats zet.

Maar zoals je inmiddels weet, maakt die strategie je niet gelukkig. Je moet voor je gevoel altijd meer doen om gewaardeerd te blijvend. Je loopt continu je eigen grenzen voorbij. Je houdt niet genoeg rekening met wat je zelf wilt.

Zet jezelf eens op de eerste plaats.

De oplossing is om om jezelf meer te gaan waarderen.

Als dat een uitdaging voor je is, dan is dat het beste bewijs dat je het nodig hebt!

Hoe meer je jezelf waardeert, hoe minder bevestiging je nodig hebt van andere mensen.

Dus hoe minder je jezelf wegcijfert. Hoe meer rekening je gaat houden met je eigen wensen en verlangens.

Zet jezelf eens op de eerste plaats! Niet continu, maar af en toe. Doe het stap voor stap.

Dit voelt niet natuurlijk voor veel – sociale – mensen.

Ze proberen zichzelf op nummer 1 te zetten. En na twee keer proberen, zetten ze zichzelf weer op de tweede plek. Want dat doen ze van nature, dat is hun gewoonte.

Dus hoe kun je jezelf nu blijvend waarderen? En zorg je ervoor dat je zelf belangrijker gaat vinden?

Hoe vind je de balans – tussen zorgen voor anderen en zorgen voor jezelf – weer terug?

Kortom: Hoe los je die uitdaging in jezelf op?

Daarvoor moet je jezelf gaan onderzoeken. Je moet onderzoeken waar dat gevoel vandaan komt dat niet genoeg genoeg bent. Dat je de waardering en erkenning van anderen nodig hebt om je goed te voelen.

Dat kost wat tijd en je moet uiteraard weten hoe je dit zelfonderzoek doet. Want het is belangrijk dat je dit doet met begrip voor jezelf èn op een positieve manier.

Anders leidt zelfonderzoek tot zelfkritiek. En wat we willen is dat zelfonderzoek leidt tot zelfwaardering en zelfrespect.

De volgende cursus is daar speciaal voor ontwikkeld. Het helpt je met vragen en oefening om jezelf te waarderen en te respecteren. Zodat je zelfvertrouwen weer groeit en je meer rekening houdt je eigen wensen.

Dan vind je automatisch de balans weer terug tussen jezelf en andere mensen. Dan zeg je ja tegen andere mensen, maar vooral ook ja tegen jezelf.

Dan zeg je ja tegen je leven. Want het is immers jouw leven. Dus je kunt maar beter doen wat jou gelukkig maakt!

Volg deze training en leer jezelf weer te waarderen: