fbpx

Hoe word je tevreden met jezelf?

Tevreden zijn met jezelf kan niet bereikt worden in de toekomst. Het kan alleen besloten worden in het nu.

Door te denken dat je beter moet zijn, stel je je tevredenheid uit. Dus prik door de illusie heen en word weer tevreden met jezelf!

Ik ben zo niet goed genoeg!

Veel onzekerheid en zelfkritiek wordt gecreëerd door het idee dat je ‘anders’ zou moeten zijn. Dat idee (of eigenlijk die illusie) zorgt ervoor dat je nooit echt tevreden wordt met wie je al bent.

Het idee dat je anders zou moeten zijn, betekent namelijk automatisch dat je zó niet goed genoeg bent.

Ik heb ook ruim tien jaar dat idee gehad. Toen ik actief begon met persoonlijke ontwikkeling, wilde ik vooral mezelf verbeteren. Want als ik mezelf verbeterde, werd mijn leven ook beter, nietwaar?

Dus werkte ik aan mijn mentaliteit, versterkte ik mijn doorzettingsvermogen en verbeterde ik mijn ‘zwakke’ kanten.

Het is nooit af.

Maar hoe hard ik ook werkte, ik kwam nooit op het punt dat ik volledig tevreden was over mezelf. Ik groeide, maar mijn ideaalbeeld haalde ik nooit in. Tot ik na tien jaar inzag dat dit onmogelijk was.

Zie het als een schilderij: als er altijd iets is dat je kunt verbeteren, dan is het dus nooit af. Dan zal het ook nooit aan de muur hangen en zul je er nooit van genieten…

Het idee ‘ik moet beter worden’ zorgt per definitie voor ontevredenheid. Het moet beter betekent het is nog niet genoeg. Hoe kun je dan ooit zelfvertrouwen ontwikkelen?


”Hallo… Zelfvertrouwen!”

Heb jij genoeg van twijfel en onzekerheid?

Volg onze GRATIS serie:

Weg met Onzekerheid – Hallo Zelfvertrouwen!

Ontdek de Krachtige Weg naar Meer Zelfrespect!

“Mijn zelfvertrouwen groeit met de dag. Zowel op het werk als in mijn privéleven voel ik me gelukkiger. Ik sta er zelf van te kijken, maar het is waar. Bedankt voor de hulp!”


Eén van mijn cliënten zei: “Het zal een tijd duren voordat ik tevreden kan zijn met mezelf.” Ik antwoordde: “Dat is helaas een illusie – het is nu of niet.”

Laat me dit uitleggen:

Wanneer word je dan tevreden met jezelf?

Als je denkt dat je van alles moet doen voordat je tevreden kunt zijn, hoelang gaat dat dan duren? Eén jaar, tien jaar, twintig jaar? En hoe weet je wanneer je ‘uit-ontwikkeld’ bent, helemaal ‘af’ bent? Dat weet je niet.

Hooguit heb je een vaag idee wie je zou moeten zijn – voordat je tevreden bent met jezelf.

Maar vage ideeën gaan ons niet helpen. En als je niet weet waar je naartoe gaat, heeft het ook geen zin om harder te lopen. Het idee ‘ik moet beter zijn’ is bijzonder vaag. Kun je dat inzien?

De reis zonder eindpunt.

Stel jij gaat op reis:

1. Ik vraag je: “Waar naartoe?” – Jij antwoordt: “Weet ik niet”.
2. Ik vraag je: Hoelang gaat het duren?” – Jij antwoordt: “Weet het niet.”
3. Ik vraag je: “Welke richting ga je op?” – Jij antwoordt: “Waar het beter is.”

Ga jij zo op vakantie? Zonder bestemming, zonder duidelijk beeld, zonder einddatum? Ik denk het niet. Kortom, het idee ‘Ik moet beter zijn” is als een reis zonder eindpunt. De kans dat je de bestemming bereikt is klein, want de bestemming is ontzettend vaag.

Is dat wat je wilt?

Het is nu of niet.

“Het zal een tijd duren voordat ik tevreden ben met mezelf.” Dat is echt een illusie. Ik begrijp dat het tijd kost jezelf te accepteren. Geloof me, het heeft mij ook veel tijd gekost. En toch zie ik nu – achteraf – dat het eigenlijk een beslissing was die ik elke dag kon maken.

Vandaar mijn suggestie: Het is nu of niet. Het is vandaag – of niet vandaag.

Of je maakt de beslissing tevreden te zijn met wie je bent. Of je maakt hem niet. En die keuze heb je elke dag. De beslissing ‘Ik ben tevreden met wie ik ben, ook al kan ik nog van alles leren‘ kost je één seconde.

En alleen door tevredenheid ontdek je zelfvertrouwen en zelfwaardering. Juist het idee ‘het heeft tijd nodig voordat ik mezelf kan accepteren’ zorgt ervoor dat je die tevredenheid niet vindt.

Zoek de oplossing niet in de toekomst.

Want ‘het heeft tijd nodig’, zorgt ervoor dat je wéér de oplossing in de toekomst gaat zoeken. En hoe doe je dat? Door dingen te verzinnen die je moet bereiken voordat je tevreden kunt zijn. Wel, als je die zoekt, dan zul je ze vinden.

Maar het is veel makkelijker te besluiten dat je al die dingen niet nodig hebt…

Tevredenheid kan niet bereikt worden in de toekomst, alleen besloten worden in het nu. Lees die zin nog eens, laat hem echt tot je doordringen. Het is geen doel voor de toekomst, het is een beslissing in het nu.

Dat is een wereld van verschil. We hopen na jaren werken, tevreden te kunnen zijn met onszelf. Maar als je dat nu beslist, scheelt dat je jaren werk!

Beslis om vanaf nu tevreden te zijn met wie je bent.
De volgende e-cursus gaat je daarbij helpen:


Wil jij meer zelfvertrouwen?

Volg dan deze online cursus Blijvend Zelfvertrouwen.

Voel je sterk en zeker over jezelf – wat er ook gebeurt.

Meer dan 15.000 cursisten gingen je voor!

“De cursus zelfvertrouwen is het bedrag dubbel en dwars waard! Ik sta steviger in m’n schoenen, al vanaf de eerste les!“

Vergroot je zelfvertrouwen


Over de schrijver 

Frank De Moei

Ik ben een professionele life-coach, gespecialiseerd in persoonlijke groei.

Meer dan 15.000 cursisten heb ik inmiddels geholpen met een gelukkig en succesvol leven.

Wat wil jij?
Wil jij meer zelfvertrouwen, minder stress, betere relaties, leuker werk, meer geluk en meer succes?
Deze Online Trainingen gaan je helpen!

Meer over
Meer over Frank
Ervaringen van cursisten

Ontdek Het Geheim


Hoe krijg je wat je ècht wilt?


ONS GRATIS EBOEK

35.000 Lezers gingen je voor


Ook leuk om te lezen:

Reageer op dit artikel

  • En waarom vind ik dit dan toch zo moeilijk om tevreden met mezelf te zijn?
    Al zeg ik het iedere dag tegen mezelf, volgens mij werkt het niet omdat ik het niet geloof of niet voel……..
    Iedere keer als er iets gebeurd waar ik vervolgens van baal gaat het weer verkeerd. Omdat ik me iets voorgenomen had en dat niet gelukt is of ik bijv geen zin heb om het huishouden te doen, maar me daarna dus schuldig/slecht voel omdat ik alles maar laat verslonsen, terwijl ik toch mijn gevoel volgde, want had er geen zin in en deed liever iets voor mezelf. En dan komen ook nog die gedachten hoe anderen dat allemaal toch doen met een drukke baan en kinderen, blijkbaar lukt het hen wel, waarom mij dan niet…..
    En ik ben me er pas bewust van op het moment dat het al gebeurd is en ik alweer die gedachten heb.
    Hoe kan ik dan op een simpele manier (snel) mezelf accepteren en tevreden zijn met wie ik ben en hoe ik het doe? Als ik er over nadenk zou dat mijn leven zoveel makkelijker maken, maar het lukt me niet…..

  • Beste Linda,

    Inderdaad, als je het niet gelooft dat je tevreden kunt zijn, dan voel je het ook niet en werkt het niet.
    En waarom geloof je dat je niet tevreden kunt zijn met jezelf?
    Waarschijnlijk omdat je dit gelooft:

    1. Als het fout gaat, doe ik het niet goed en schiet ik tekort.
    2. Ik voel me schuldig als ik iets niet doe.
    3. Ik moet het doen, ook al heb ik er geen zin in.
    3. Anderen kunnen het wel en ik niet.

    Zo koppel je je prestaties aan je eigenwaarde: niet genoeg prestatie betekent niet genoeg eigenwaarde.

    De meest directe manier om hier verandering in aan te brengen is die link weer te ontkoppelen,
    door je verwachtingen te verlagen (over je eigen prestaties) en daardoor je eigenwaarde te verhogen:
    https://www.newstart.nl/blog/heb-jij-te-hoge-verwachtingen-van-jezelf/

    De ontspanning die je zoekt volgt automatisch, want je hoge verwachtingen zorgt altijd voor spanning.

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Gerhard schreef:

    Beste Linda,

    Jouw reactie op is erg herkenbaar voor mij, dus je worstelt zeker niet alleen met je te hoge verwachtingspatroon.

    In aanvulling op Frank’s bruikbare tips en heldere inzichten heb ik misschien nog twee bruikbare tips voor je:
    1. Vraag eens aan goede vrienden/vriendinnen eens te vragen of zij jouw houding herkennen.
    Tien tegen één, dat een aantal net zo worstelen met’de vele ballen die de moderne Nederlander wordt geacht (tegelijkertijd) omhoog te houden als jij. en ook zij te hooggespannen verwachtingen koesteren.

    2. Houd op met Denken (in dit geval ‘piekeren’) en ga iets Doen, ook al vind je het in eerste instantie niet leuk of interessant.
    Een voorbeeld: Persoonlijk heb ik een broertje dood aan afwassen -er staat er nog een klaar voor me – maar vind ik een vol aanrecht en rommel nog vervelender. Dus werk ik zometeen die afwas weg met een lekker muziekje op de achtergrond, want het nuttige en aangename horen bij elkaar, vind ik.
    En daarna ‘beloon’ ik mijzelf met een leuke activiteit, in mijn geval sporten.

    Linda, ik ben benieuwd wat je hebt aan mijn tips en wens je veel succes met het bijstellen van je te hoge verwachtingen. -)

  • Ann O'niem schreef:

    Beste dhr. Frank en lezers,

    ok, dat is een goed punt om te starten.
    Wat nu als je in een keurslijf zit, altijd maar vanaf paplepel sociaal gewenst gedrag moe(s)t vertonen, vervolgens dat probeert te doorbreken, je hele leven dat ANDEREN je zeggen dat je t niet goed doet, je moet veranderen, etc. ?
    Ik ben mn hele leven idd zowel met kleding, denken, doen, uiterlijk, name it, gecorrigeerd en bekritiseerd. Was het beu, want mn onderbuik gevoel sprak mij ook toe vanuit mijn innerlijke stem, ik kan zelf ook nadenken, al is dat impliciet, want als ik het expliteerde, dan werd ik verbaal zo een koppie kleiner gemaakt…
    Dat zit in verandering, daar zijn modelletjes voor, dat weet ik, werk ik aan. Maar dat is moeilijk te doorbreken. Meerder technieken zijn ervoor, en ik ben op weg, maar het is niet eenvoudig. Want het is zo dichtbij, zoals familie. En hoe zij jouw ‘behandelen’ dat opent filters voor anderen, al zal zoals ik bijv. nog best wel eens in een patroon kunnen vallen waardoor t ‘lijkt’ (niet is, maar lijkt) waar ik miss zwak lijk, maar niet ben. Maar ik zal niet grof worden. Mijn vriendelijkheid heeft niets met zwakte te maken. Maar er blijven mensen met een grotere mond.
    Ik probeer uit mn keurslijf te breken. Zoals ik zelf praat, zelf dingen zie, zelf dingen doe. Het is niet fout! Maar continue die kritiek en sneren krijgen. Hoe ga je daar mee om. Die anderen moeten opnieuw ‘leren’ wat mijn grenzen zijn en dat ik het niet meer accepteer. Dat is wel een dubbelwerking…want ze motiveren niet, ze manipuleren juist eerder, dat wanneer je t niet doet zoals zIJ zeggen dat je t moet doen, joh, vraag en zeg dan niets want je wil het niet… irritant soms, want helpen is niet doen wat de ander zegt en gebruikt worden en gechanteerd… want ja, als je immers niet doet zoals zij, die criticasters, t zeggen… ???
    Dat is nog een punt waar je dan op komt, dat is ook al eens voorbij gekomen: loslaten. dat bij hun laten en je niet aantrekken. Dus toch een punt aan jezelf om aan te werken. Want ik accepteer mezelf zeker wel. Zoals ik ben. In het hier en nu. Doch, soms raakt het me wel als mensen zo hard en gemeen doen, niet 1x maar een aantal keren, dan uiteindelijk heeft t je wel eens te pakken. Dus op zo’n moment moet ik toch leren dat ik t me niet aantrek en dat ik dat ongemakkelijke gevoel maar even teruggeef, denkbeeldig of abstract of hoe dat ook. En dat is best moeilijk soms.
    Vind het wel goede nieuwsbrieven. Dank u wederom voor de nieuwsbrief. ;)

  • Ann O'niem schreef:

    En ja, dat komt dus betweterig over…

    vind ik ook v mn eigen reactie…soms is t dan wijs om gewoon stil te zijn en niet te reageren op anderen … :)

    Geloof in jezelf. Als je t zelf maar weet. ;)

  • Beste Ann,

    Het is mooi te lezen dat je jezelf wèl accepteert.

    Als je omgeving dat (nog) niet doet, dan wordt het tijd je grenzen aan te geven.
    Waarom zou je relaties onderhouden met mensen die je volgens jouw woorden ‘manipuleren en chanteren’?
    Je kunt leren je daar minder van aan te trekken, maar vaak is het beter om afstand te houden,
    zodat je minder hoeft te proberen het je niet aan te trekken :)

    Hier een artikel over grenzen aangeven:
    https://www.newstart.nl/blog/grenzen-aangeven-in-relaties/

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Ik ben heel tevreden met mijzelf. 🙏❤

  • Frank De Moei schreef:

    Mooi zo, dan doe je het goed!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Sijtske schreef:

    Mijn ideale vakantie is een vakantie waar ik alleen de bestemming van weet. In mijn geval is dat Noorwegen. Ik koop een treinkaart om erheen te gaan en daar iets van een interrail of zoiets. Verder plan ik niks. Maar een vakantie is, voor mij althans, niet te vergelijken met het leven, in het leven zelf heb ik graag meer duidelijkheid. Ik wou dat ik mijn leven net zo kon leven als mijn vakantie: gewoon gaan en kijken waar de treinreis eindigt, maar helaas, zo werkt het leven niet.
    Ik weet waar ik heen wil, ik weet hoe ik er moet komen, ik dacht ook dat ik wist hoe lang het ging duren… Ik stel keihard doelen, ik schrijf ze op, vraag anderen om hulp en luister naar ze. Een leven valt niet te pannen, een leven is niet te vergelijken met een vakantie (of je hem nu wel of niet plant) had ik besloten tevreden te zijn besluit het leven dat het toch even anders moet. Ik ben bijna 42 jaar, heb ADHD en asperger (en nog wat OCD en andere sh*t) en bijna elke dag maak ik de beslissing om tevreden te zijn maar als je dat iedere keer doet maar er is een factor dat het tegenhoudt, binnen of buiten mij om, dan word het nogal lastig allemaal.

  • Sijtske schreef:

    Edit: Ik accepteer mijn ADHD en asperger (en dus mezelf) volledig maar zal er nooit vrienden mee kunnen worden.

  • Lijkt me te doen – oké – als je accepteert tot volle tevredenheid hoef je geen volledige vriendschap met de problemen te hebben dacht ik zo. Ik hoop dat je de verhouding tussen jezelf accepteren in tevredenheid en je onvrede met (al) het andere meestal tevredenheid oplevert. Pieken en dalen onder ‘controle’ zijn. Woorden zijn helaas ‘maar’ woorden – en gevoel is veranderlijk – veel geluk met werken aan je geluk.

  • {"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}
    >