Hoe je omgaat met mensen die jaloers op je zijn

Hoe ga je om met mensen die jaloers zijn? Omgaan met jaloerse mensen is heel makkelijk: Jaloezie is eigenlijk een groot compliment.

Je bent de moeite waard om benijd te worden – wat een compliment!

Jaloezie is dus eigenlijk bewondering, maar op de verkeerde manier. Het is een uiting van onzekerheid. Maar je kunt er ook positief mee omgaan.

Omgaan met jaloerse mensen is eigenlijk een spelletje.

P.S.De beste en snelste manier om al je relaties te verbeteren, is door het volgen van de Online Training Betere Relaties met Iedereen.

Deze training leert je betere keuzes te maken in je relaties, je relatieproblemen op te lossen – en jezelf te blijven in àl je relaties.

Ik wil ook gele kaplaarzen!

Toen ik acht jaar was, kreeg ik van mijn moeder gele kaplaarzen. Ik vond ze raar en geel niet echt een mooie kleur. Maar ja, ik was acht jaar – dus doe je wat je moeder je zegt.

Ik werd in die tijd elke dag afgehaald door een vriendje. Samen liepen we dan naar de basisschool.

Toen hij me de volgende dag afhaalde en ik de deur opendeed, begon hij keihard te lachen: “Ha ha, gele kaplaarzen! Je lijkt wel een meisje!”

Die zin heb ik tussen mijn huis en school nog zeker vijftig keer gehoord.

Vier dagen later deed ik weer de deur open en wie stond daar? Mijn vriend, met gele kaplaarzen!

Ik kon helaas niet zeggen dat hij op een meisje leek, want ik had zelf ook gele kaplaarzen aan…

Toen ik hem vroeg waarom uitgerekend hij gele kaplaarzen aanhad, kreeg ik als antwoord: “Ik vond ze mooi en heb mijn moeder ook een paar gevraagd.”

Zo zie je maar weer, jaloezie heeft vele vormen.

Dat was mijn eerste introductie in het omgaan met mensen die jaloers zijn op anderen!

Waarom is iemand jaloers?

Mensen die jaloers zijn, zijn dat omdat jij iets hebt (of kunt) wat hen ontbreekt. Het probleem is dat sommigen daar niet mee om kunnen gaan.

Het zou makkelijk zijn als ze gewoon zouden zeggen: “Ik ben jaloers, want jij hebt iets wat ik niet heb.”

Maar dat is kennelijk te moeilijk. Bovendien geven ze daarmee toe dat ze – in hun ogen – minder zijn dan jij.

Dus gooien sommige mensen het op een andere toer. Ze kraken je af, halen je naar beneden en bekritiseren je.

Zie je dat daar een bedoeling achter zit? Dat het niet zomaar gebeurt?

De kern van jaloezie is onzekerheid. Het is eigenlijk een gebrek aan zelfvertrouwen.

Als iemand zich minder voelt dan jij, zijn er drie keuzes.

Ten eerste kunnen ze het accepteren. Maar van die mensen hebben we weinig last. Ten tweede kunnen ze óf zichzelf groter maken óf jou kleiner maken.

En in veel gevallen proberen ze dat allebei – dat werkt het beste…

Jaloezie: het Valse Neefje van Bewondering

Jaloezie is eigenlijk het Valse Neefje van Bewondering.

Bewondering zegt: “Ik vind het fantastisch dat je dat doet!” Jaloezie zegt: “Het irriteert me mateloos dat jij het zo fantastisch doet, want dan doe ik het automatisch minder.”

Het is dus eigenlijk bewondering, omgeslagen in zelfkritiek. En wie niet om wil gaan met zelfkritiek, zoekt iemand anders om te bekritiseren.

Vandaar dat ze bij jou terechtkomen!

Het gaat dus eigenlijk om vergelijken. In een ideale wereld is iedereen blij voor je en gunt je het beste.

Maar in de praktijk zie je veel jaloezie omdat we ons continu vergelijken met anderen. En ook al vergelijken we appels met peren, de peren voelen zich er kennelijk niet goed bij…

Jaloezie hoort niet thuis in gezonde relaties.

Zie het als een compliment.

Dat is het toch in feite? Wees blij dat er iemand jaloers op je is.

Dat betekent dat je iets doet wat de moeite waard is om jaloers op te zijn! Geeft dat niet een goed gevoel?

Als niemand je ooit benijdt, wordt het tijd om eens na te gaan denken…

Serieus, onthoud het compliment en vergeet de jaloezie zelf.

Onthoud wat de jaloerse persoon je eigenlijk wilt zeggen: “Ik bewonder je, maar op een verkeerde manier.” En vergeet de rest.

Jaloezie is een gebrekkige uiting van een gebrekkig mentaliteit. Maar dat doet niets af aan het compliment zelf!

Maak jezelf niet kleiner.

Soms maak je jezelf kleiner als je merkt dat iemand jaloers op je is. Je hoopt dat daarmee de jaloezie verdwijnt.

Iemand zegt bijvoorbeeld: “Maar het gaat jou allemaal zo gemakkelijk af, het is bijna vervelend!” Vervolgens antwoord jij: “Ach, het is toeval, ik heb gewoon geluk.”

Maar dat is het niet! Dat weet je ook wel.

Heb jij de neiging om een compliment af te doen met: “Zo bijzonder is het niet”? Waarom doe je dat? Omdat je niet arrogant wilt overkomen? Omdat je niet beter wilt lijken dan een ander?

Probeer de volgende keer het compliment gewoon te accepteren. Bedankt de ander. Doe dat ook als iemand jaloers is.

Want in feite is jaloezie een mooi compliment in een lelijke verpakking.

Maak jezelf niet kleiner dan je bent. Daar schiet niemand iets mee op.

Als je jezelf kleiner moet maken zodat de ander niet jaloers is, dan is die prijs toch veel te hoog?

Sommige mensen blijven jaloers, ook al loop je zonder schoenen en eet je droog brood.

Blijf gewoon wie je bent en laat het probleem van jaloezie maar aan de ander over – daar hoort het thuis!


Wil jij gezonde relaties?

Volg dan deze online cursus Betere Relaties met Iedereen.

Geef je grenzen aan en los je relatieproblemen op.

Meer dan 15.000 cursisten gingen je voor!

“Jouw cursus is zo verhelderend! Was ik daar maar eerder bewust van geweest. Het geeft me veel voldoening – en het werkt!”

Verbeter je relaties


Heb jij last van jaloerse mensen?
Hoe ga je daarmee om?

Dit zijn de meestgestelde vragen over het omgaan met jaloerse mensen:

Waarom zijn mensen jaloers? Wat is de oorzaak van jaloezie?

In de kern komt jaloezie voort uit twee misverstanden. Het eerste misverstand is: “Ik ben niet goed genoeg.” Daardoor ga je jezelf vergelijken met andere mensen. En als die mensen het beter doen dan jij, dan word je jaloers.

Want zij zijn wie jij (op dat gebied) wilt zijn. Of zij hebben wat jij wilt hebben.

Het tweede misverstand is: “Ik heb niet genoeg. Ik wil meer.” Daardoor wordt er ook weer vergeleken met andere mensen die genieten van de spullen en ervaringen die je zelf niet hebt. Jaloezie is het gevolg.

Jaloezie kan zich uiten in elk gebied van ons leven: materiële bezittingen, succes in relaties en persoonlijke prestaties of uiterlijk.

Wat voor emotie is jaloezie eigenlijk?

Ook hier is weer een kern en die kern is angst en onzekerheid. Door onzekerheid over wie we zijn, voelen we ons slecht.

In plaats van onszelf te onderzoeken of te verbeteren, richten we onze blik op andere mensen. Die mensen zijn hoe wij willen zijn! Zij hebben wat wij willen hebben!

Een soort gevoel van boosheid is het gevolg. Jaloezie is dus een negatieve emotie.

Ik heb het dan niet over de positieve kant van jaloezie, want die is er ook.

De positieve kant van jaloezie heet bewondering. Als iemand bijvoorbeeld iets doet wat ik ook zou willen leren, dan ben ik niet jaloers.

Dan bewonder ik die persoon om zijn of haar vaardigheden en talent. Die bewondering kan ik dan gebruiken voor mijn eigen ambities.

Het verschil is dat met jaloezie je de ander iets niet gunt, maar wel jezelf. Als je iemand bewondert, dan gun je jezelf, maar ook de ander. Een groot verschil!

Is jaloezie een teken van liefde?

Nee. Tenminste, niet de gezonde variant van liefde.

Bij gezonde liefde vertrouw je de ander en laat je die persoon vrij. Bij een voorwaardelijke, controlerende vorm van liefde, vertrouw je de ander niet, en zoek je dus controle.

Waar controle is, is angst. Misschien ben je bang dat de ander iemand leuker vindt dan jijzelf.

Dit is echt afhankelijk van je vertrouwen en zelfvertrouwen. Hoe meer zelfvertrouwen, hoe minder jaloezie. Hoe meer vertrouwen in de ander, hoe minder jaloezie.

Met liefde heeft jaloezie weinig te maken. Met afhankelijkheid en controle willen hebben, des te meer!

Jaloers zijn in relaties, is een van de grootste redenen voor een relatiebreuk. Jaloezie werkt vaak averechts. Hoe jaloerser je bent, hoe meer de ander afstand zal nemen. Dus jaloezie in een relatie werkt gewoon niet.

Zoals met alles, is een beetje prima. Een klein beetje jaloezie kan natuurlijk geen kwaad.

Zolang jij en de ander zich er maar goed bij voelen…

Omgaan met mensen die jaloers zijn: Wat kun je veranderen in jaloerse mensen?

Maak jezelf niet kleiner dan je bent. Sommige mensen verstoppen hun spullen als ze met bepaalde vrienden omgaan. Of dragen met opzet kleding die hen minder aantrekkelijk maakt, omdat ze bang zijn voor jaloerse mensen.

Maar het is niet jouw schuld dat iemand jaloers op je is. Dus jij hoeft niet te veranderen. Je kunt proberen te begrijpen waarom de ander jaloers op je is. Met wat doorvragen kom je meestal wel tot de kern. En de kern staat hierboven.

Maar als dat niets oplevert, steek er dan niet te veel energie in. Jaloezie is een uiting van een karakter, en een karakter verander je niet zomaar. Dat kan alleen als iemand echt wil veranderen.

Wat doet jaloezie met een mens?

Als je zelf regelmatig jaloers bent, besef dan dat dit je persoonlijke groei blokkeert. Jaloezie hoort niet thuis bij iemand die mentaal sterk is. Dus ga hieraan werken. Werk aan je zelfvertrouwen!

Als iemand anders op jou jaloers is, kan dat veel stress en relatie spanning geven. Bepaal voor jezelf met wie je wilt omgaan en hoe je je wilt voelen.

Neem afstand van mensen die je naar beneden halen door jaloers op je te zijn. Met zo’n relatie schiet je niets op.

Wat zegt jaloezie over jezelf?

Alles. Hoe sterker je in je schoenen staat, hoe minder jaloezie je ervaart.

Jaloezie is immers een uiting van angst, onzekerheid en schaarste. Hoe meer je vertrouwt op jezelf, jezelf respecteert en waardeert wat je hebt, hoe minder behoefte er zal zijn aan jaloezie.

Jaloezie en persoonlijke ontwikkeling staan haaks op elkaar.

Conclusie – omgaan met jaloezie

Ik heb je in dit artikel tal van tips gegeven over het omgaan met jaloerse mensen en omgaan met jaloezie in jezelf. In de kern kun je nu twee dingen doen:

Als je zelf last hebt van jaloezie, ga dan werken aan je zelfvertrouwen. Dat doe je met de Online Training Blijvend Zelfvertrouwen.

Als je last hebt van jaloezie in je relatie(s), volg dan de Online Training Betere Relaties Met Iedereen.

Jaloezie is niet nodig, en je leven wordt een stuk gezonder als je er afstand van neemt!

Over de schrijver 

Frank De Moei

Ik ben een professionele life-coach, gespecialiseerd in persoonlijke groei.

Meer dan 15.000 cursisten heb ik inmiddels geholpen met een gelukkig en succesvol leven.

Wat wil jij?
Wil jij meer zelfvertrouwen, minder stress, betere relaties, leuker werk, meer geluk en meer succes?
Deze Online Trainingen gaan je helpen!

Meer over
Meer over Frank
Ervaringen van cursisten

Ontdek Het Geheim


Hoe krijg je wat je ècht wilt?


ONS GRATIS EBOEK

35.000 Lezers gingen je voor


Ook leuk om te lezen:

Reageer op dit artikel

  • Ondanks dat ik jaloers ben op je schrijfstijl die ik ook graag zou willen, is dit een geweldig artikel.

    En nu mijn mening hoe ik ermee omga.
    Ik complimenteer de ander op een aantal punten die ik goed vind en zelf niet kan. Op deze wijze stimuleer ik de ander ook positief om te gaan met hun jaloezie.

    Ervaring: Ik werd een keertje van alles en nog wat uitgemaakt. De relaas duurde zeker 8 minuten. Toen er een stilte viel zei ik: Je hebt helemaal gelijk, alles waarvoor je mij hebt uitgemaakt ben ik, dat klopt.
    Mijn complimenten, ik kon mezelf nooit zo goed beschrijven zoals jij net hebt gedaan. Er viel een lange stilte. 2 weken later kreeg ik een berichtje met: Indra je hebt een gouden hart.

    Een zonnige dag,
    Indra

  • Beste Indra,

    Bedankt voor je complimenten :)

    Ik vind jouw reactie (op die kritiek) niets minder dan briljant. Daar moet je wel stevig voor in je schoenen staan. Mooi op gereageerd – dus mijn complimenten terug!

    Fijne dag en vriendelijke groet,
    Frank

  • tnx

    ik snap nu hoe ik met jaloerse mensen om moet gaan.
    ben een knappe jongens als ik het mag zeggen.
    ik ken een aantal mensen die anders tegen mij praten dan hoe ze met elkaar praten, meestal doen ze dan een beetje stoer overkomen en tegelijker tijd mogen ze me niet, en hebben ze kritiek op mijn haar terwijl ik van meiden gewoon complimenten krijg, meestal zeggen de jongens dan tegen mij scheer het af of doe andere stijl en sommigen veranderen helemaal van gedrag als hun vriendin bij komt staan en met mij praat, ik voel gewoon dat ze er niet tegen kunnen. en dit is wel kwetsend soms. en soms kam ik mijn haar express niet zodat een ander zich wat minder jaloers voelt. maar begint echt kwetsend te worden.

    maar ja moet er maar mee leven he, in ieder geval bedankt voor dit artiekel heb er veel van geleerd

  • PFFFFFFFFFF schreef:

    ik word al gek van de kritiek van mijn ( vriendin), waneer ik complementen van iemand anders krijg gaat haar gezicht veranderen , ze bekritiseert die mensen die complementen geven, voor haar hoeft dat niet .
    wanneer ik iets leuks over mijzelf vertel, gaat ze dat negatief omdraaien en geeft ze rare opmerkingen dat het gewoon is. alles is voor haar gewoon. Mijn opleiding, ze is niet tevreden met haar stage, mijn werk vind ze aantrekkelijker, mijn auto is voor haar te klein, rijbewijs halen is voor haar laat, kortom kritiek en kleineren, ik weet niet wat ik met haar moet doen, ik wil haar niet het gevoel even dat ik er onzeker van word en dat ik ook bang ben voor escalaties, soms vraag ik me af of onze vriendschap nog vol te houden is, of valt hier nog van te leren , gr PFFFFF

  • sylvie schreef:

    Ik kom dat ook tegen, ze beginnen dan te roddelen over mij

  • nicole schreef:

    Fijn om te lezen dat er ook aan dit issue aandacht wordt besteed Frank. Kennelijk ben ik niet de enige die worstelt met jaloerse mensen in mijn omgeving en dat geeft me zowel kracht als positiviteit.

    Van nature ben ik blij, spontaan en opgewekt ondanks dat iedereen te maken krijgt met tegenslagen in het leven. Als pubermeisje had ik te kampen met jaloerse vriendinnen omdat jongens standaard op mij vielen en dat werd me niet in dank afgenomen.
    Later kampte ik met jaloerse vrouwelijke collega’s terwijl de mannelijke collega’s wel altijd lief en gezellig waren. Dames hadden commentaar op mijn lange haren, het feit dat ik veel at en toch gewoon slank bleef, snel bruin werd zonder te verbranden etc. Vaak kwam ik verdrietig thuis omdat ik tegen iedereen lief was en voor een ieder klaarstond dus ik begreep alle kritiek van de dames gewoonweg niet.

    Op mijn 30ste kochten mijn vriend en ik een grote vrijstaande villa. Wij blij met ons nieuwe huis maar ook daar kwam veel kritiek op; Ik zou zo’n groot huis niet willen hebben, teveel onderhoud, marmer is niets voor mij, wat moet je met zo’n grote tuin etc. Weer genoeg redenen om ons geluk in de weg te staan. Dit heeft me veel pijn gedaan daar iedereen altijd welkom was om mee te eten en/of te logeren en dat gebeurde ook heel vaak.

    Het meest pijnlijke vind ik dat mijn eigen ouders jaloers zijn en alles afkraken. Of het nu een promotie betreft of nieuwe auto, maakt niet uit. Zij vertellen vervolgens dat ik die promotie vast niet aankan, te hoog gegrepen of dat hun auto gelukkig veel zuiniger rijdt. Omdat ik zelf uit spontaniteit vaak een ander complimenteer en iedereen het beste gun blijf ik soms worstelen hoe om te gaan met zulke krtitiek.
    Ik troost me dan maar met het feit dat er ook nog lieve mensen bestaan, hoewel me het me behoorlijk verdrietig maakt daar je het van je eigen ouders nooit had verwacht. Je hoopt dat ze van je houden en je het beste gunnen in het leven, althans dat hoop ik wel voor een ieder die mij lief is!

    Gelukkig heb ik nog genoeg mensen om me heen die me wel het beste gunnen. Bovendien zijn dieren en vele kinderen stapelgek op me en daar put ik mijn kracht uit.

    Dank vh plaatsen van dit artikel Frank. Een heel goed voorbeeld vd kaplaarsjes. Hopelijk ben je een steun voor velen, dat jullie onbegrip en verdriet maar mag omslaan in kracht en positiviteit.

    Liefs.

  • jaloezie is een slechte eigenschap
    en ook een kinderachtige dierlijke eigenschap,
    en eigenlijk is het heel zielig.
    want het is een teken dat je niet van jezelf kan houden,
    en dat heeft gevolgen voor je karma

  • Mooi artikel en herkenbaar. Ik heb bijv. veel met jaloerse vriendinnen te maken gehad en op een dag besloot ik het niet meer te delen wanneer er dingen waren die me blij maakten, ook ging mezelf inderdaad bewust kleiner maken. En dit werkte, vriendinnen werden aardiger, ik kreeg minder steken onder water toebedeeld. Echter op een gegeven moment begon het toch te knagen, want andersom leefde ik wel met het geluk van een ander mee. Jezelf kleiner maken is dan jezelf verloochenen. Jalouzie is menselijk, maar binnen een echte vriendschap is er ruimte voor het geluk van de ander.

    Jalouzie kan dan misschien een verborgen compliment zijn, toch doet het vooral veel pijn wanneer ‘het’ je niet gegund wordt. Vooral wanneer het in je leven allemaal niet van een leien dakje is gegaan en het eindelijk de goede kant opgaat, je hier hard voor hebt moeten vechten, doet het extra pijn wanneer mensen je neer willen halen uit jaloezie.

    Waar respect en waardering is voor elkaars eigenheid, elkaars kwaliteiten, elkaars uniek-zijn, daar hoeft volgens mij geen jalouzie te zijn.

  • Nicole, ik herken me zo in jouw stukje, heb precies hetzelfde, alleen vind ik het nog wat moeilijk om te blijven kiezen voor mijn eigen geluk, omdat die kritiek, nare roddels achter mijn rug om me helaas toch vaak erg kwetsen en wat onzeker maken. Fijn om te lezen dat ik niet enige ben die dit ervaar en je stukje gaf mij weer even wat kracht. En inderdaad gelukkig zijn er ook nog wel lieve mensen, kinderen en dieren.

  • Oh wat ben ik blij om dit allemaal te lezen, want ik herken me ook sterk in wat jullie vertellen. Ik ben een slim, mooi en een erg handig meisje. Veel hobbies en ik val op met wat ik doe. Om die reden heb ik een vriendin, die erg jaloers op me is. Althans dat vermoed ik, want ze probeert me te kleineren in het bijzijn van anderen of ze doet me steeds na, om dan vervolgens aan anderen te vertellen dat het haar ding en idee is. Het is zelfs zo ver gegaan dat ze laatst vroeg aan mij of ik jaloers op haar was. Dit kan ik dus echt niet hebben! Hoe moet ik hiermee omgaan?

  • Beste SuDu,

    Wat niet uitgesproken wordt, kun je ook niet oplossen…

    Dus waarom gooi je niet op tafel wat je dwarszit?
    Dat is vaak de beste manier. Leg uit wat je opvalt en laat haar reageren, dan weten jullie in ieder geval elkaars standpunten. Daarna kun je nog altijd besluiten wat je met die kennis gaat doen…

    Succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Wel vrienden,

    Mijn zus is ziekelijk jaloers: als mijn vriend komt en als wij tv kijken komt ze binnen en zet de tv luider ….ik reageer niet en dan begint ze hard te roepen, wie geeft mij raad aub

  • Ik word gek van de afgunst en jaloezie in mijn omgeving.
    Vrouwelijke collega’s zoeken altijd wel iets om mij eruit te werken en vriendinnen gunnen mij het niet dat ik wellicht wel een man tegen kom in mijn leven.
    Langzamerhand ben ik het spuugzat.
    Ja, ik mag er wezen, ben spontaan en sta voor iedereen klaar.
    Nooit ontvang ik iets terug behalve negerende mensen.
    Wanneer stopt dit! Hoe kan ik hiermee omgaan…..?

  • Beste Ann,

    Als sommige mensen je weinig gunnen, is het misschien beter daar afstand van te nemen.
    Als iedereen je iets misgunt of je negeert, dan is de vraag: “Wat in mij zorgt ervoor dat (ik het gevoel heb dat) iedereen me tegenwerkt?”

    Nogmaals, het verschil is belangrijk: Als het gaat om sommige mensen, dat ligt het wellicht aan hen. Als het gaat om iedereen, dan ligt de oplossing eerder in jezelf :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Ook ik herken mezelf in bovenstaande reacties. Ik hoef ergens maar binnen te komen of er zijn al scheve gezichten van vrouwen. Mannen zijn altijd aardig en behulpzaam. Maar ik ben er intussen aan gewend dat dat van korte duur is omdat vrouwen dat meteen in de gaten hebben en zich kapot ergeren daaraan. Ze gaan dan direct in de tegenaanval door roddels en leugens te verspreiden tegenover die jongens. Zo erg zelfs dat ik de keren daarna geeneens meer goedendag van die mannen krijg. Alle aandacht die ik krijg wordt meteen opgemerkt en afgestraft doordat vrouwen me compleet afkraken. Ik heb van een paar meiden wel eens opmerkingen gekregen over een meid in mijn onderwijsgroep op de universiteit die achter mijn rug mijn website aan de hele onderwijsgroep liet zien en dat ze 4 uur per dag ging sporten omdat ze er ook zo wilde uitzien. Maar die obsessieve meid heeft geprobeerd om mij buiten te sluiten. Echt heel gemeen. En mensen die dit lezen: Ik word doodmoe van opmerkingen dat ik het daar zelf naar zou kunnen maken of dat ik me aanstel. Ik draag doodgewone kleding, dwz geen ordinaire spullen. Verre van dat zelfs. Gewoon stijlvol. Vrouwen proberen me ook de baas te zijn, door me te negeren, buiten te sluiten, dingen te zoeken, etc. Ik ben erg aardig en gezellig in de omgang maar meeste meiden willen me gewoon niet aardig vinden. En ze zullen me echt nooit uitnodigen bij hun thuis of om te shoppen bijvoorbeeld. De enige mensen die niet zo zijn in mijn leven zijn/waren meiden die ook model waren/zijn. CONCLUSIE: wat een belachelijk advies om mensen te zeggen dat ze blij moeten zijn met dat compliment!! Ten eerste heb ik geen complimenten nodig om te weten dat ik veel te bieden heb op allerlei gebied (uiterlijk is echt zwaar ondergeschikt en zwaar overschat). En al helemaal niet van zulke mentaal armoedige individuen. Ten tweede is negeren van alle leed onmogelijk. Omdat je gewoon overal wordt gemeden. Het heeft echt een enorme impact op mijn/iemands leven. Ik ben vaak eenzaam. En dat alles omdat de huidige maatschappij echt een compleet verkeerde instelling heeft. Kinderen wordt niet geleerd hoe ze met hun jaloezie moeten omgaan. In tegendeel. Een moeder voedt mooie kinderen op met de slogan: Maak er gebruik van. Maar een moeder met lelijke/gemiddeld uitziende kinderen zal zeggen(wanneer de dochter thuiskomt en zegt dat jongens alleen naar haar vriendin kijken)dat dat komt omdat die vriendin een slet is of dat ze helemaal niet zo mooi is, of, wacht maar tot ze ouder wordt of wijst haar op negatieve punten, etc. De goede manier van opvoeden zou zijn: Luister kind, uiterlijk brengt je helemaal nergens, en als een man je geen aandacht geeft is hij je niet waard. Er komt wel een ander. Mensen moeten leren om positief om te gaan met schoonheid. en er niet de nadruk op leggen. Het is een vergankelijk iets dus na pakweg je 40e moet je toch echt iets anders te bieden hebben. Jaloezie is echt verschrikkelijk. Het is mentale mishandeling. Als ouders inde gaten hebben dat hun dochters roddelen over mooie meiden moeten ze ze dat afleren. DAt heet sociale vaardigheden.Punt.

  • Beste R,

    Ik reageer op je omdat het zo ontzettend herkenbaar is!
    Kan alleen maar zeggen dat ik je ondersteun in wat je zegt.

    R, als je je weer eens eenzaam voelt, bericht me maar.

  • Ik ben het eigenlijk wel eens met wat R zegt. Jaloezie kan echt levens kapot maken en dan gaat het veel verder dan dat het als een compliment opgepakt kan worden. Ik herken veel van wat je verteld over leugens en roddels die verspreid worden en dat mensen vervolgens de roddelverspreider geloven en jou gaan mijden. Sommigen gaan echt heel ver hierin, ze rusten pas, zijn pas tevreden als ze jou pijn zien lijden. En dan op de voorste rij willen staan genieten. Ik had vroeger een ‘vriendin’ die me overal achterna kwam, dezelfde scholen ging volgen als ik, zich voordeed als vriendin en vervolgens ging stoken in iedere vriendschap die waarde voor me had. De meest gemene leugens verspreidde ze over mij, het ging zelfs zo ver dat ik van school gestuurd werd door dingen die zij gecreeerd had. Pas later kwam ik er achter dat zij het geweest was. Mensen zijn vaak geneigd te denken dat zoiets wel uitgelokt zal zijn geweest, maar het was werkelijk pure jaloezie, vanwege talenten die ik had en vanwege mijn uiterlijk. Ik had haar niets misdaan. Het is waar dat uiterlijk zwaar overschat is. Je kunt je doodongelukkig voelen, maar als je een leuk uiterlijk hebt, is dat het enige wat mensen zien. Jaloezie is niet onschuldig, mensen kunnen alles verliezen door de creaties van jaloerse mensen. Sociale acceptatie, hun werk, relaties, eigenwaarde, alles. Van pesterijen wordt vaak gezegd dat deze zijn gericht op zwakkeren, maar veel pesterijen ontstaan uit pure jaloezie, juist om iemands kracht.

  • Liza, alles klopt (helaas). Het lastige is dat jaloezie een enorm taboe is in onze huidige samenleving. Dat wil zeggen: de jaloerse mens zal zijn haat/jaloezie/frustratie nooit toegeven (niet eens tegen zichzelf!) terwijl de gepeste mens er niet over kan praten omdat hij/zij dan het risico loopt om afgeschilderd te worden als narcistisch/arrogant. Het resultaat is dat je er helemaal alleen voor staat. Ik heb het er wel eens over met mijn vriend omdat we bijna dagelijks tegen ‘haters’ oplopen die heel aardig tegen mijn vriend proberen te doen om mij te irriteren. Ook tijdens afleggen van bezoek aan mensen wordt ik vaak gemeden door vrouwen terwijl ze me niet eens kennen. Ze vragen iedereen het hemd van het lijf om elkaar te leren kennen en om de ander op zijn/haar gemak te stellen maar mij vragen vrouwen nooit iets. Ze laten je gewoon links liggen. Dit is trouwens een heel lastig en gevaarlijk punt. Als je partner namelijk niet doorheeft wat er speelt (mannen hebben nu eenmaal een ‘recht door zee’ natuur waardoor ze zich de sluwheid van vrouwen nauwelijks kunnen voorstellen) kan het een wig drijven tussen jou en hem. En dat is nu precies wat vrouwen weten en waar ze op uit zijn. Ook willen ze je gewoon niet over de vloer hebben, dus dan jagen ze je gewoon weg door je ongemakkelijk te laten voelen. Dit gaat allemaal heel subtiel omdat het natuurlijk niet zichtbaar mag zijn voor anderen/mannen. Die moeten immers het idee hebben dat ze lief, sociaal en onschuldig zijn. Anders mislukt hun plan. Dus praten is echt letterlijk van levensbelang voor je relatie. Goede homovrienden van mij (collega uit de mode-industrie die dus veel met vrouwen van doen heeft) zien wel veel gebeuren als we samen uitgaan. Dan komen ze naar me toe en zeggen, he, heb je die zien kijken?Als blikken konden doden, blablabla. Dan voel ik me wel veilig en gesteund. Daarom ga ik ook meestal uit in homobars omdat de sfeer daar 100% beter is. Lezers, misschien ook iets voor jullie? Ik denk dat deze sterke haat een mechanisme is van de natuur om dingen recht te trekken. Als vrouwen namelijk niet in de tegenaanval gaan dan trekken de opvallende vrouwen alle aandacht en dus ook partners weg. En omdat ze niet kunnen voorkomen dat mannen toch wel kijken proberen vrouwen lelijke dingen/leugens te zeggen over ze in de hoop dat mannen daarop afknappen. En dat lukt meestal. Roddel is een heel machtig en effectief middel omdat bijna alle mensen er gevoelig voor zijn. Ik geef toe, ik ook. Zelfs als een persoon niet in roddels wil geloven zal diegene toch eerst afstandelijk de kat uit de boom gaan kijken voordat ze je toelaten omdat ze willen checken of de roddels kloppen. En dat valt natuurlijk nooit te checken. Tenzij mensen naar je toe komen en je op de man af vragen/vertellen hoe het zit. Maar dat doet niemand natuurlijk. Intussen ben je maanden/jaren verder. Of krijg je zelfs helemaal geen contact (het ultieme doel van de leugenaar/roddelaar)omdat de bezigheid die je samen had ten einde is gekomen.

  • Wat ik wilde zeggen is dat waar andere mensen contacten opbouwen vanaf punt 0, heb ik door alle roddels aan het begin van een contact reeds een achterstand van ongeveer -100. Dus ik moet keihard werken om eerst die achterstand weg te werken en dan pas ben ik bij punt 0. Tegen die tijd is iedereen al vrienden met elkaar en sta je er dus compleet buiten…

  • Ikwas met een singlereis mee en ik merkte dat de meeste mannen mij wel zagen zitten.

    Het gekke is dat ik totaal niet op zoek ben en ook geen interesse in ze toon in die zin.

    De vrouwen merkte ik waren stikjaloers en als er een man naast me kwam zitten dan vlogen ze hem om de hals.

    Ik heb nog nooit zo iets raars meegemaakt. Ik vond dat die vrouwen zich aanstelden als bakvissen.

    Ook begonnen ze me af te kraken en op me te letten of ze een minpuntje konden vinden of een foutje. Ik ga niet meer met zulke reizen mee. Ben het zat. Maar mijn zelfvertrouwen hebben ze niet ondermijnd. Ik vind ze nogal triest eerlijk gezegd.

    Ga gewoon lekker genieten van de reis inplaats van zo raar te doen. Ik snap die houding niet.

    groeten Isa

  • Wat een opluchting….
    Eindelijk krijg ik bevestiging dat ik toch echt wel een NORMALE vrouw ben…
    De brief van R. had ik kunnen schrijven, totale herkenning
    Ik ben nu 71 jaar, nog steeds een meisjes figuur , blonde haren en een bijna rimpelloos gezicht. Men schat mij doorgaans 15 jaar jonger. Ik denk dat veel vrouwen er zo zouden willen uitzien (soms zeggen ze het ook)
    Maar ik ben ook lief, attent, kan goed luisteren en probeer te helpen en heb humor.
    Deze eigenschappen worden misschien wel gewaardeerd maar DAT krijg ik nooit te horen,het zijn altijd weer die blikken van … en de eeuwige vraag hoe ik toch zo slank blijf.
    Toen ik nog jong was, speelde dit alles ook wel maar was het minder opvallend, je had zoveel afleiding door je werk en gezin maar werd soms ook niet uitgenodigd voor een feestje omdat hun mannen positieve uitspraken naar mij deden.
    Maar de laatste jaren is het negeren HEEL ERG geworden. Ik ben alleen staand en doe veel aan vrijwilligers werk met voornamelijk vrouwen . het werk is heerlijk, maar elk etentje, fietstochtje of vergadering met deze dames is een kwelling voor me geworden.
    Telkens zie je hoe iedereen met elkaar kletst en afspraakjes maakt voor een dagje uit of schouwburgbezoek, maar NIEMAND die ook maar een vraag aan mij steld. Ze vertellen over hun kinderen maar vragen niet of ik ook kinderen heb. Ik laat het nooit blijken en blijf met een grap of belangstelling naar hun toe reageren maar inwendig huil ik.Het gevolg is dat ik me nu ga onttrekken aan deze activiteiten en zeer alleen ben komen te staan, want het blijft niet beperkt, het is waar ik ook ga of sta.
    Zoals al opgemerkt door anderen, je kunt er ook nog met niemand over praten, wat zou je je anders wel niet verbeelden!!
    Dus al jaren dacht ik al wat NU door deze site wordt bevestigd. Héél erg blij ben ik er mee door niet meer aan me zelf te twijfelen wat IK dan toch allemaal verkeerd doe zodat niemand met mij om wil gaan.
    Het voor mij enorme probleem is hiermee niet opgelost, maar weet nu dat het fenomeen jaloezie/pesten niet alleen bij kinderen zich voordoet, maar ook bij de ouders die om het hardst roepen dat het moet stoppen, bang dat Hun kind iets wordt aangedaan…Tweede PAASDAG…eenzaam, maar het zonnetje schijnt. ik ga een stuk wandelen.

  • Het is weer eens zover!
    Vriendinnen hebben me aan de kant gezet. Alweer!
    Pas een jaar vriendinnen en omdat ik een afspraak heb verzet zeggen ze nu dat ze niet op me kunnen bouwen! Maar, dat is het natuurlijk niet! De jaloezie speelt weer parten!
    Ongelooflijk! Voor mij was het ook een eenzame Pasen met een wandeling waar ik net van terug ben, alleen! En dat terwijl ik veel voor hen deed, niet alles maar wel genoeg!

  • En Isa, daar loop ik al jaren tegen aan.
    Het is afschuwelijk. Reizen maak ik nog liever in m’n eentje!

  • Met wat Suede schrijft denk ik dat ik maar nooit een bejaardenhuis inga.

    Ik hoorde dat het daar nog erger dan een kleuterklas is.
    Stoelen bezet houden en jij mag er dan niet zitten.

    Hoewel ze dat bij mij niet te flikken hebben en ga ik er juist zitten.

    Dames zeg gewoon een keer hardop vrouw het lijkt wel of je jaloers bent. Als ze dan zeggen nee hoor dat zie je verkeerd.

    Dan zeg ik: ECHT NIET! Maar bedankt voor het compliment.
    Als ze toch al zo in elkaar steken kun je net zo goed de beuk erin zetten.

    Zo ben ik geworden. Het resultaat is dat ze niet meer zo heel snel iets durven te zeggen.

    Dus dames kom voor jezelf op en laat je niet ondersneeuwen door een stel jaloerse krengetjes. Of anders doe er nog een schepje bovenop en bekritiseer ze terug. Moet je kijken hoe snel ze ophouden. Ik ben er wel wat harder in geworden.

    isa

  • Maar die reizen vind ik geen moer meer aan. Ik ga nu met een jongere vriendin. Dat is de oplossing. Een jongere vriendin.

    Isa

  • De brief van Suede vind ik schokkend. Ik had altijd de hoop dat deze jaloezie verdwijnt naarmate vrouwen ouder worden. Ik ben zelf 35 maar word door bijna iedereen rond 25 geschat en soms zelfs nog jonger (meisje dat zelf 19 is, uit mijn onderwijsgroep, dacht dat ik 20 was). Dat is echter uitzondering. Maar dit zit blijkbaar in mijn genen want mijn moeder werd ook jonger geschat. Maar dat terzijde. ik maak het vrijwel iedere dag mee. Ik zag het laatst trouwens voor mijn ogen gebeuren bij een ander jong meisje. Ze hoorde bij een groepje van 4 meisjes van de leeftijd van ongeveer 13 jaar. Ze was echt oogverblindend mooi. Ze had nagellak op en de andere zeiden tegen haar: “Waarom draag je nagellak? zo trek je pedofielen aan hoor. En toen lachten ze gemeen onder elkaar en het meisje voelde zich echt buitengesloten, dat zag ik aan haar blik. Ik had het gevoel alsof ik naar mijzelf keek. Ik was bijna naar haar toegegaan om te zeggen dat ze heel erg mooi is en zich daarom moet voorbereiden omdat ze waarschijnlijk heel eenzaam zal worden later vanwege de jaloezie die alleen maar erger gaat worden.Die meiden waren zo duidelijk stinkend jaloers…Ik ben zo benieuwd hoe anderen hier succesvol mee om kunnen gaan. Mooie vrouwen die dit lezen, hebben jullie tips?

  • Mooie Dames,

    Was het maar waar dat er tips bestonden waardoor het euvel kon worden opgelost…
    Voorzichtig… heb ik het wel eens geprobeerd bij enkele vrouwen dit probleem van buitensluiten of negeren aan te kaarten maar zei daarbij nóóit dat ik dacht dat het om mijn verschijning was…de antwoorden waren meestal, ze zijn jaloers of het is je uitstraling…
    Maar het waren WÉl dezelfde vrouwen die als ik vroeg om eens in het weekend iets te ondernemen altijd wel een smoes hadden ( druk of familie ) waardoor ze niet konden, maar ik ze wel zag lopen met een andere vrouw bij festiviteiten.
    Ze hebben dus Niet door dat mijn verhalen óók op hun slaan….
    Anderen zijn de schuldigen ..zij hoeven niets te veranderen, ze zijn wel gek…
    Mijn broer zei eens, zou jij dan in een huwelijk van 30 jaar, een aantrekkelijke vrouw als vriendin binnen halen? Ja… dat is een goeie vraag. Wat het uiterlijk betreft kennen wij dit misschien niet zo(jaloezie) als je altijd hebt gehoord dat je er goed uitziet.
    Zelf denk ik altijd, ik zal wel de laatste zijn die een man bij zijn vrouw zou weg halen,
    na zelf een scheiding te hebben meegemaakt, maar vrouwen zijn toch kennelijk bang dat hun man wel eens poging zou kunnen wagen en dan….
    Wat óók vaker dan eens is voorgevallen is dat vreemden vragen of die persoon die op dat moment bij me is mijn MOEDER ..is (zelfde leeftijd)
    Dat moet ook voor die ander héél erg zijn!!!! Probeer het je maar voortestellen!! .
    Dit zijn voorbeelden waaruit ik besef dat het niet zo eenvoudig ligt dan wij wel denken. Wat Isa aanhaalde in een bejaardenhuis. is echt waar.
    Tweejaar geleden moest ik vanwege een beenbreuk en alleenstaand, drie maanden naar een bejaardencentra. Nou dames, mocht je denken dat jaloezie en negeren.
    tegen die tijd wel OVER zal zijn, komt van een koude kermis thuis….
    Ongelooflijk wat vrouwen elkaar aan doen.
    WIJ MOETEN VERANDEREN… Zij doen het niet!!!!!

  • Lieve dames.. wat een herkenning!!!

    Doodmoe wordt ik er van…het gaat zelfs zo ver..dat mijn dochtertje van negen ineens
    van school moet, omdat ze opeens 2 jaar achter zou lopen.
    Nooit is er iets over gezegd..maar ze moet van school zogenaamd vanwege “leer en aanpassings-problemen”, ik herken echter ook de jaloezie al bij de jonge meisjes.

    Mama, weet je dat de kinderen in de klas jou een Barbie noemen en een make-up pop?
    En i.d.d. het negeren of bekritiseren, maar wanneer je iets doet..dan wel met erg veel belangstelling kijken WAT je zegt of doet!

    En dan heb ik het nog niet over mn werk gehad.
    Ik heb na mijn scheiding een restaurantje overgenomen, maar 3 dagen voor de overdracht brandde deze af en ging het allemaal niet door.

    Later ben ik toch een winkel gaan openen, maar in een andere sfeer.
    Ik kom niet uit een ondernemers gezin..maar ik zou graag de horeca-kant op willen.

    De winkel liep niet ( ook mede doordat de dames meteen hun man/vriend uit de winkel trokken bij het binnen komen)
    Dus ben ik in DL in de bediening gaan werken, waar ik het waanzinnig naar mijn zin had.
    Mede om ervaring op te doen.
    Ik werkte met 2 vrouwen van mijn leeftijd en de rest waren jonge meiden en jongens.
    Deze 2 dames werkten er al langere tijd en hadden/hebben ervaring in de horeca en werken er al lang.
    Toen ik begon kreeg ik veel complimenten van de baas zijn vader en zijn zoon.

    Ook het keukenpersoneel kon ik het goed mee vinden en het ging zo goed dat ik de 1e
    x bij de kassa meteen een fikse fooi binnen haalde.
    dat was dus meteen ook de laatste x dat ik de kassa mocht bedienen, want ik ben er op een achterbakse manier uitgezet door dus 1 van de 2 jaloerse dames.

    Dat was ook héél makkelijk voor hun…want de dochter van de eigenaar kwam een x langs met haar vriend…en deze vriend hielp me, toen hij me met stoelen zag sjouwen.

    Hij liet aardig doorschemeren dat ie me aantrekkelijk vond, terwijl ik hem negeerde.
    Een dag later kon ik vetrekken, omdat ik een x een verkeerde bestelling had opgenomen.

    En zo ben je de héle dagen aan ’t vechten…soms kan ik gewoon niet meer…
    Ook ik relatie’s kan ik de ware niet vinden…

    Ik heb 1 vriendin..hoewel ik haar vriendin noem..is ze dat eigenlijk niet..
    wanneer ze een feestje heeft en er mannen komen, dan weet ik al dat ze me niet mee vraagt.
    Die kerels interesseren me niet eens.. het doet gewoon erg veel verdriet en je kunt het iemand i.i.d. niet uitleggen omdat je anders teveel kapsones hebt..
    Maar ook mijn moeder is vaak jaloers..

    Ik durf niet eens meer iets te beginnen..omdat ik het einde vaak al zie voordat het begonnen is…
    Maar als ik dit allemaal zo lees..dan vind ik hier zoveel herkenning…..en weet ik dat het niet altijd aan mij ligt waarschijnlijk..
    Veel geluk en sterkte mooie en lieve dames!!

  • Bedankt ! Je maakt het voor mij een stuk duidelijker waaruit jaloezie ontstaat.

    Na dit te lezen krijg ik plots het gevoel dat ik om de verkeerde reden op de vingers werd getikt.

    vb 1: Ik was altijd die zwarte puber, en mijn kleerkast bevatte weinig tot geen kleur. Toen ik eens een mooi, blauw t-shirt in de winkel vond en aan probeerde, merkte ik dat die kleur blauw me wel nog stond. Fier als een gieter naar huis, ik doe het aan om uit te gaan met een vriendin waarop mijn moeder zegt : “Die kleur staat je wel.” Omdat ik nog NOOIT een andere kleur dan zwart had gedragen, was mijn eerste reactie : “Dat vond ik eigenlijk ook wel. Dank je.” Waarop ze mij meteen arrogant en omhooggevallen ging noemen.

    Al mijn hele leven gaat het op die manier. Ieder compliment van gelijk wie, gaat mijn moeder afbreken. Ik kan nooit iets goed doen. Mijn zelfgeschreven verhalen noemt ze ‘domme fantasietjes die ik niet van de realiteit kan gescheiden houden’. Mijn tekeningen noemt ze ‘domme prentjes zonder financiële toekomst’. Als zij met iets nieuws thuis komt, verwacht ze duizend en één complimentjes. Als ik met iets nieuws thuis kom, is haar eerste reactie : “Hoeveel keer zal je DAT dragen ? Jij ‘schijt’ geld zeker, alweer iets nieuws ? Had je dat nu echt nodig ? Je zou beter eerst iets aan je lijn doen !” Noem maar op. Mijn vriend en ik hadden de mogelijkheid een nieuwbouw te plaatsen en echte massieve meubels te kopen, en dat heeft er nu voor gezorgd dat mijn moeder geen woord meer tegen mij zegt.

    Ik kan er moeilijk mee om, omdat ze het vooral doet wanneer er mensen binnen gehoorsafstand staan.
    Zij heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben, want al mijn hele leven doet zij zo tegen mij. Mijn broer is de engel. Die kan nooit iets verkeerd doen. Ik ben allesbehalve zo zelfzeker als zij beweert dat ik ben. Ik ga niet dramatisch worden, maar ik bekijk mezelf niet in de spiegel. En als ik het doe, dan is dat om foutjes bij mezelf te zoeken.

    Ze beseft het héél goed wat haar jaloezie met mij doet, maar in haar ogen kan zij niets verkeerd doen. Zij is moeder, dus haar opvoeding is de juiste (in HAAR ogen)…

  • Hoi Deb,

    Jouw verhaal kon het mijne zijn…ook wat betreft dat jouw broer de man van de fam. is!

    Ik stond altijd “buiten het gezin” al vanaf dat ik kon lopen…als mijn vader eerder vrij had van zijn werk, nam hij mijn broer mee te zwemmen maar ik mocht niet mee…en omdat mijn vader wist dat ik gek op pony’s was, en we in een pony-pretpark waren, huurde hij een pony voor mijn broer, en genoot als hij zag dat mijn broer er wel op mocht en ik niet, ik was toen een jaar of 6.
    Ik ben een niet gewenst kind en heb dat ook altijd zo gevoeld…

    Mijn broer hield van auto’s en voetbal, en ik van pony’s en natuur, dieren.
    Mn vader ging vaak met mijn broer naar het voetballen en later verdiepten ze zich in de auto’s.
    Ik moest altijd alles alleen doen van jongs af aan.
    Volwassen mensen begrepen dat niet altijd als ik bijv. zelf schoolmelk moest regelen,
    of na een avondvierdaagse zelf bloemen of snoep moest kopen..ze vonden het vaak zielig en kochten zelf wel eens iets voor mij…dat vond ik erg fijn..

    Toem mijn moeder zei ( wat ze natuurlijk nu niet meer kan herinneren dat ze dat ooit heeft gezegd) dat ik niet mocht studeren als ik de HAVO of VWO had gehaald, gooide ik mn “kont tegen de krib” en ben op n 15e van school gegaan…

    2 jaar had ik een leuk salaris en toen mn ouders op vakantie gingen naar Spanje op mn 17 mocht ik niet thuis blijven maar ik MOEST mee en de reis zelf betalen ( toen 1400gld)

    Ik vond dit zo gemeen..dat ik daarna spaarde voor een eigen pony en had alles al geregeld qua stalling, vervoer enz. Toen mijn moeder dit hoorde zei ze dat ik dan ook maar 250 gld kostgeld moest betalen…
    Mijn broer had ondertussen een Poolse vriendin gekregen waar ze alles voor deden..
    Toen leerde ik mijn (inmiddels ex) man kennen…en ik was zwaar depressief en overspannen.
    Leed aan allerlei angsten….want ik mocht nooit praten of een mening hebben van huis uit.
    Daarom zijn mijn ex man en ik getrouwd toen ik 19 was en dat gaf me enigzins iets rust.
    Ook mijn moeder schold me uit als ik er mooi uit zag…samen deden ze dat voordat ik uit ging.
    Je bent dik en lelijk… ( was mooi slank) en een slet blabla..tot ik ging huilen…dan hadden ze de grootste lol.

    Mijn vader is inmiddels 12 jaar overleden…en mn moeder leeft nog en af en toe ga ik even naar haar toe….
    Maar toen ik 2 jaar geleden hulp zocht bij een psycholoog omdat alles in mijn leven tegen liep, vertelde ze me iets wat me vreselijk veel goed heeft gedaan, ze zei, “Diaan, wat heb jij het vreselijk hard gehad en wat ben je ondanks alles een superwijf! Ik heb ontzettend veel bewondering voor je als psychologe en als mens…en toen wist ik..
    TIS KLAAR met me laten afkammen!!! Iedereen denkt dat ik uit een gegoede fam. kom, door mijn voorkomen en uiterlijk…maar o” ze moesten es weten! na mijn 38e en na mijn scheiding ben ik gaan “leven zoals ik het wil” heb mn rijbewijs gehaald…( had sociale angsten) en ben taxi gaan rijden ( altijd al willen doen) ben een eigen zaak begonnen..

    En heb geprobeert om vriendinnen te maken…maar dat laatste valt niet mee..
    Mijn laatste vriendin haar vriend maakte het uit en kwam achter mij aan..

    Uit sollidariteit ben ik daar niet op ingegaan..en heb het opgenomen voor mijn vriendin.
    En toen wilde haar vriend haar weer terug en ben ik weer alleen…

    Vaak voel ik mij eenzaam…vooral als je overal alleen voor staat…en het even niet meer ziet zitten..
    Ben laatst naar mijn huisarts gegaan en die gaf meteen kalmerende zware medicijnen.
    Ik gebruik ze niet, ik ga wel weer joggen…dat helpt me nog het meeste te ontspannen.

    Eerst weer het gedoe met mijn dochtertje oplossen, die vandaag sportdag heeft en er mooi uitzag en daarom weer werd geplaagd, en toen ik buiten kwam hadden ze mijn fiets omver geduwt…..
    Maar wat ze ook doen…ik BLIJF lachen…en ooit wordt het beter!!
    Kunnen we niet op 1 of andere manier met elkaar in contact komen Deb? Miss. vindt jij dat ook fijn om er met een “deelgenoot” over te praten?
    Veel sterkte en geluk de komende tijd i.i.g!!
    X D

  • Hoi Diana !

    Ik walg ervan als ik lees hoe ouders kunnen doen tegenover hun kind ! Ben ik “blij” (als dat het goede woord is) dat ik niet alleen ben en dat er mensen zijn die mij begrijpen.

    Ik ben al tijden op zoek naar mensen met wie ik kan praten over hoe het er thuis aan toe gaat die in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten als ik. Hoeveel steun ik ook aan mijn vriend heb, hij snapt het niet goed. Hij komt uit een supergezin en ik ben daar enigszins jaloers op. Maar ik word er goed aanvaard en zijn ouders zorgen ook supergoed voor mij.

    Als je contact wilt nemen, dan kan dat op mijn e-mailadres : debbieblogt@gmail.com.

    Toen ik las dat je moeder je “dik en lelijk” noemde, moest ik spontaan denken aan alle pesterijen op school die ik vroeger heb ondergaan (in stilte). Ik was een dikkerdje. Ik woog bijna 85kg toen ik 12 jaar was. Met mijn meter 60 leek ik wel een stuiterbal. Het is pijnlijk achteraf te horen dat mijn moeder mijn met opzet zo zwaar is laten worden zodat ik geen mooie, vrouwelijke kleren zou kunnen dragen en verplicht jongenskleren zou moeten aantrekken. Waardoor ik gepest werd (hé dikke, kom hier dan rol ik je even !, wat ben jij een dik manwijf, zeg !, …) En wanneer ik het thuis vertelde, beweerde mijn moeder dat ik overdreef, of dat ik het zelf gezocht had om gepest te worden. Het ergste kwam toen ze zei dat ik helemaal NIET gepest werd.
    Ik heb toen meteen besloten iets aan mijn gewicht te doen en op 1 jaar tijd was ik 30kg kwijt. Ik begon m’n eigen kleren te kiezen en je raadt het nooit ? Ze had er ook weer commentaar op. Mensen zeiden dat ik er een stuk beter uitzag, knapper. En mijn moeder haar reactie steeds weer : “ze lijkt helemaal nergens op”. Of ze probeerde de mensen hun aandacht naar haar te trekken door te beginnen over iets wat ze had meegemaakt of iets nieuws dat ze had gekocht.

    Intussen ben ik terug 10kg bij en zie ik er al een stuk gezonder uit dan toen (ik was grenzend aan anorexia) maar ik zit nog steeds niet goed in mijn vel. We zaten aan tafel om te eten en ja, ik heb een klein buikje dat wat puilt als ik zit. Zei mijn moeder ineens : “Je mag dan eens iets doen aan je dikke pens”. En dat met gasten aan tafel. Ik zakte door de grond…

    Ik kan een boek schrijven over alles wat tot nu toe is gebeurd. Maar het enige wat ik wil, is dat zij uit mijn leven verdwijnt.

  • renico schreef:

    Hai Deb,

    Die moeder van jou is gewoon vreselijk jaloers op jou. Ze ziet haar eigen jeugdigheid verdwijnen terwijl jouw schoonheid steeds meer opbloeit. Daarom probeert ze je af te kraken in de hoop dat je zo onzeker wordt dat je geen plezier aan je schoonheid kan beleven. Mijn moeder doet dit namelijk ook, maar dan ZO subtiel waardoor het jaren duurde voordat ik alle signalen bij elkaar kon herkennen. Het was nodig dat de moeder van een ex tegen mij zei dat mijn moeder jaloers was. In eerste instantie dacht ik, dat kan toch niet? Mijn eigen moeder! Maar toen ik alle gebeurtenissen eens op een rijtje ging zetten in mijn hoofd kwam ik tot de conclusie dat het helaas maar al te waar is. En sindsdien heb ik haar gedrag meteen door. Tip: Let op hoe mannen reageren en andere mensen om je heen die het echt goed bedoelen. Als je complimenten van hun krijgt dan klopt dat ook! Wat kun je ermee? Niets. Ik heb al ruim 7 jaar geleden al het contact met haar verbroken. Dat is heel erg zwaar en de meeste mensen houden dit niet vol. Ik moet wel aangezien het alternatief is dat ik steeds opnieuw wordt vergiftigd door haar jaloerse venijnige trucs. Geloof me nou, je ouders zullen nooit veranderen, dus als ze je kapot maken is de enige oplossing om afstand te nemen. EN dan gaan ze ineens achter je aan rennen. Waarom? Niet omdat ze om je geven maar omdat ze hun ‘schophondje’ niet kwijt willen raken. Jij wordt gebruikt om lekker tegenaan te schoppen snap je? En als je dat niet meer toelaat worden ze furieus. Laat ze toch los, dat wens ik iedereen toe. Op de lange termijn is dit het beste wat je kan doen voor je geestelijke gezondheid. Want hoe langer je erin blijft zitten hoe langer het aan je blijft vreten. Hier ga je aan onder door uiteindelijk. En laat DIT nu precies zijn wat ze wil(len)!!!

  • Een heel helder artikel. Vooral goed te lezen dat het eens gaat over de jaloerse persoon en wat voor negatieve effecten dit heeft.

    Meegemaakt dat de kern van jaloezie inderdaad onzekerheid is. Zij vinden zichzelf ‘niks’ en dus de ander vinden ze ook een niks. Daarnaast hebben jaloerse mensen een intens laag zelfbeeld, laag zelfvertrouwen en een intense negativiteit. Ze roepen vooral dat ze alles zelf doen in het leven en zo onafhankelijk zijn, echter zijn ze intens afhankelijk van een ander om zichzelf voortdurend aan te spiegelen en die ander te gebruiken als emotionele prullenbak. Ze smijten al hun onvrede en onvriendelijkheid jouw kant op.

    Jaloerse mensen zijn zo intens onzeker dat het pesters, treiteraars kunnen worden. Ze vergiftigen hun eigen ziel en ook van anderen.

    Negatieve mensen voegen niets toe, breken je af, vergiftigen je ziel en vooral trachten ze je vriendelijkheid van je af te pakken. Vriendelijkheid hebben ze niet voor zichzelf en kunnen dit dus niet geven aan anderen. Jaloerse mensen, pesters zijn op een ding uit, vernielen. Mijn advies, deze mensen loslaten! Ze maken anders je ziel kapot.

  • Goed beschreven clara, heel herkenbaar.

  • Hieboven staat dat het kind van de vrouw thuis komt met de woorden dat haar mama een make-up pop genoemd word of een barbiepop.

    Dat snap ik niet goed. Want als je werkelijk zo’n mooie vrouw bent heb je toch geen make-up nodig???? Niet dat het erg is als je make-up op doet. Dat moet iedereen voor zich weten, maar ik begrijp niet goed waarom mensen daardoor jaloers gaan worden.

    Ik geloof namelijk niet dat mensen roepen dat je een make-up pop bent als je enkel het hoekje van je wenkbrauwen iets bijtekent.

    Dat doen ze pas als je overdadig gebruik maakt. Maar dan snap ik weer niet het mooi zijn en de jaoersheid daarop. Dus dat begrijp ik dan niet goed.
    Isa

  • Hoi Isa,

    Ik begrijp jouw standpunt niet echt.

    Jij hebt een grens getrokken qua make-up…
    Heb jij dat ook m.b.t. haarkleur, merk auto, kleding enz?

    Wie bepaalt of ik wat/hoeveel make up mag dragen?
    Miss, ben ik geen mooie vrouw voor sommigen, omdat ik vaak wel eens meer
    dan een stukje wenkbrauw bijteken, ( draag wel een lipstick en mascara)

    Ik vind “nagetekende wenkbrauwen” dan weer niet mooi, maar is dat aan mij
    om dat ook voor andere dames als grens te stellen?

    Ieder mens is op zijn/haar manier mooi….met of zonder geverfd haar/make-up/ kleding o.i.d.
    Ik vind make-up mooi…en denk wel meerdere dames met mij..en ook al zou ik lelijk zijn zonder….en jij mooi zonder….wat dan nog?

    Wie of wat bepaalt een grens voor een ander?

    Punt is, als mensen iets mooi’s zien…..( een mens-mooie auto- mooi huis) gaan ze iets zoeken om het af te kraken…

    Jammer….

  • Ik ben heel mooie vrouw en dat heeft mijn leven zuur gemaakt ik kan geen vast baan krijgen door jaloezie van mijn collages heb ik probleem met familie van mijn vriend met zijn zussen en kan geen vriendin krijgen zelf mijn zus is jaloez ik ben heel erg verdrietig en eenzaam en ik weet niet wat moet ik doen ik probeer geen mooi kleding te dragen of mecup
    maar leuk mijn niet ik heb geen probleem met manlijk collages ik krijg altijd compliment van hun eerlijk wau ik geen compliment horen ik was bang dan word nog moeilijker voor mij ooooooooh ik moet niet denken hoe moeilijk het is als iemand jaloez op je

  • Lieve Naomi,

    Ik begrijp je volkomen…
    Ook ik heb geen echte vriendinnen..

    Vooral idd als er mannen in het spel zijn..dan moet ik van het ’toneel verdwijnen”.
    En dat doet pijn en maakt eenzaam.

    Ook mijn kleine meid die 9 is heeft er al last mee.
    In haar klas vechten de jongens letterlijk wie er naast haar mag zitten,
    maar ze heeft geen echt vriendinnetje.

    Soms komt er dus maar af en toe een vriendje te spelen.

    Ook ik ben mijn baan kwijtgeraakt door 2 jaloerse dames die er al lang werkten.
    Terwijl de baas en zijn vader en zoon me niet kwijt wouden.
    Maar de dames hadden me zwart gemaakt bij de dochter van de baas, en die dochter heeft me ontslagen.
    Haar vriend was ook even aanwezig in de zaak en hielp me met stoelen sjouwen.
    Dat betekende dus “einde baan” voor mij.
    Ik heb zelfs een eigen zaak gehad, maar wanneer er sommige dames
    binnen kwamen en mij zagen, trokken ze hun man/vriend gauw weer mee naar buiten.
    Soms wordt je we zo moe van..maar vooral machteloos.. sterkte!

  • Beste Diana,

    Ik heb geen grens getrokken. Dat maak jij ervan. Je schrijft zelf dat omstanders dat doen en ik schrijf dat ik dat niet begrijp. Dat is jammer. Ik zeg alleen als mensen roepen dat je een make-up pop bent dan vroeg ik me alleen af waarom ze dat zeggen als je je gewoon opmaakt zonder dat het zo opvalt dat werkelijk iedereen zn hoofd omdraait. Nog niet erg als het jou niet deert, maar als je zegt dat je er last van hebt dan zou ik uitzoeken wat en hoe. Dat ik het gewoon niet begrijp dat schreef ik. Je laat duidelijk merken dat je het niet leuk vind als ze dat roepen.Want als ik van mezelf weet dat ik er echt niet als een make-up pop uitzie dan zou ik zeker op ze afstappen en vragen: vertel me nu eens wat heb ik nu volgens jullie teveel op?????????? En vertel me nu eens of er nog meer aan mij mankeert???????

    Ik vermoed wel dat het ook te maken heeft hoe je met eventuele kritiek omgaat.
    Isa

    Ik bedoel er mee te zeggen dat het ook van jezelf afhangt hoe je reageert op eventuele jaloezie.

  • Anoniem schreef:

    Hoi Isa,

    Ook al zou ik “teveel” make up dragen of niet..enz..

    Ook al draagt iemand een hanekam op zn hoofd of is anders gekleed..

    Een ieder heeft een eigen identiteit…en daar kun je gewoon respect voor hebben.

    Moet ik vragen aan dames waar IK niet mee wil ruilen van uiterlijk wat er aan mij mankeert?
    Haha…nou, geloof mij…dit gaat dus over jaloezie.
    Ik zie meer dames die make up dragen, maar daar wordt niet over gepraat.

    Het is niet alleen je uiterlijk..die jaloezie opwekt, ook je mooie/sterke persoonlijkheid kan afgunst opwekken..
    Waarschijnlijk val jij zelf niet op, of heb je deze dingen niet mee gemaakt..
    Maar oordeel niet zo over anderen a.u.b.

  • Isa….niet “omstanders” (mannen heb ik geen last van..integendeel) vrouwen/meisjes zijn het vaak die afgunst vertonen.

    Het kan zijn dat jij geen last hebt, omdat je niet opvalt vanwege je uiterlijk, maar
    de dames die hierboven reageerden weten precies hoe het is….

    Dit gaat over jaloezie.. en tja mooie dingen/spullen/ mensen kunnen vaak jaloezie opwekken.

    Ik hoef niet te vragen aan andere vrouwen wat er aan mij mankeert, want
    ik vraag dat niet aan vrouwen waar ik niet mee zou willen ruilen.

    Meestal krijg ik complimenten van anderen…en dat houdt me optimistisch..
    Jammer voor de jaloerse dames…

  • Anoniem schreef:

    Mijn ‘vriendin’ is de partner van de beste vriend van mijn man. Ze dacht ons uit elkaar te krijgen. Ik was zo slim om alles te delen met mijn partner. Heb de kracht gehad haar te dumpen en mijn man koos voor mij en viel me niet af.

    Nu een jaar later, gaf ik haar gewoon een kadootje via mijn man voor dr vejaardag. Hij liet onze foto’s zien die we hadden laten maken. Ineens kan ik weer haar berichten lezen op facebook en begint ze zich weer te bemoeien met mijn stiefzoon en man. Stoken in ons gezin.

    Sommige mensen zijn echt ziek.

  • liefhart schreef:

    vervelend voor iedereen die verhalen over jaloezie…maar ook troost het me, want ik ben dus niet de enige. ik kom uit een gezin met moeder en 2 zussen..ben op mijn 14e het huis uitgegaan omdat ik overal de schuld van kreeg. elke dag kreeg ik te horen dat ik ‘kapsones’ had terwijl ik me nog helemaal niet bewust was van mijn uiterlijk. vrouwen kunnen ook je hart breken hoor. hierna kwam ik in een pleeggezin en daar had ik een superlieve pleegmoeder, maar na anderhalf jaar ‘moest’ ik daar weer weg omdat mijn pleegvader ongezond veel interesse in me had. al de tijd dat ik daar woonde heb ik niet 1 kaartje, telefoontje of bezoekje van mijn moeder of zussen gehad…toen ik in wanhoop toch mijn moeder weer belde omdat ik niet wist waar ik naar toe moest, zei ze: ‘dat zul je zelf wel uitgelokt hebben’. zo gaat het net als bij jullie mijn hele leven verder…genegeerd worden op het werk, steken onder water, en altijd beschuldigd worden van kapsones..jaloerse vriendinnen die vonden dat ik alles meehad…alleen had ik niet eens familie…dat is alles wat ik graag had gewilt..

    zo heb ik dus een eenzaam bestaan zonder zussen en moeder gehad. ze weten niet eens dat ik de liefste zus ter wereld kan zijn…en dat ik er mijn uiterlijk voor over had gehad om er maar bij te mogen horen..ze zijn ook nog gelovig en dat verbaasd me het meest..ik kan me herinneren dat de omschrijving van liefde in de bijbel trots en jaloezie uitsluit…waar liefde is kan geen jaloezie bestaan.

    mijn moeder heeft wel spijt gekregen en het goed met me gemaakt, daar ben ik ontzettend blij mee. en deze week kreeg ik een mailtje om voor het eerst in jaren samen de verjaardag van mijn moeder te vieren. zag dus voor het eerst in 20 jaar mijn zussen weer..raad eens wat ik weer te horen kreeg? ‘jij vond jezelf altijd geweldig..je hebt ooit eens gezegd dat jouw ogen mooier waren…en zo kan ik nog veel meer opnoemen hoor..jij hebt me een complex aangepraat’ en toen ik later een berichtje stuurde dat ik daar nu te oud voor ben en dat zij als pubers ook wel eens opmerkingen naar mij hadden geuit (want daar ben je tenslotte een puber voor) kreeg ik het antwoord…laten we nu gewoon verder gaan en elkaar vergeven. wij wilden ‘met liefde’ vertellen hoe het voor ONS geweest is en we begrijpen nu dat JIJ ook onzeker was…laten we gewoon verder gaan. toch voelde het voor mij dat ik weer commentaar kreeg en het lijkt wel alsof ik de schuld van de breuk krijg…het woord JALOEZIE neemt niemand in zijn mond…het lijkt wel een zieke grap…krijg je ook nog de schuld. ik heb dus nog steeds geen zussen, maar toch weet ik dat ik van binnen een ander soort zus ben…ik gun mensen waar ik van hou alles, bouw altijd iedereen op, als ik een verkeerd woord eruit flap zeg ik sorry…jaloezie maakt meer kapot dan je lief is..jaloezie is een vloek…

  • liefhart schreef:

    vind het jammer dat je je zo onopvallend mogelijk probeert te maken…maar ik doe het zelf ook. loop bijna altijd in slobbertruien en shirts..eigenlijk zouden we ons niet moeten verstoppen. misschien moeten we op deze site maar vriendinnen zoeken…en ons eens goed optutten..zijn we lekker met zijn allen bloedmooi en superlief hihi…wat een jalouzie zou dat weer opwekken.

  • liefhart schreef:

    hoi suede,

    jouw verhaal raakt me heel erg, want het komt er op neer dat jij je hele leven aan jezelf getwijfeld hebt zonder dat dat nodig was. door je uiterlijk is de wereld om je heen totaal voorbij gegaan aan je prachtige persoonlijkheid. wat een eenzaamheid heb jij moeten doorstaan. wil tegen je zeggen dat ik tussen de woorden van je verhaal door kan zien hoe ECHT mooi je van binnen altijd bent geweest. het leven begint pas bij de 70, dus ik hoop, nu dat je de waarheid eindelijk kan zien dat je betere mensen kunt vinden om vriendschap mee te sluiten.

  • Hoi Liefhart.

    Wat erg allemaal voor je zeg!
    Ik herken er een hoop in van wat je schrijft.

    Ook ik heb mijn moeder wel eens gevraagd waarom ze zo gemeen
    tegen me deed samen met mijn broer.
    Haar antwoord was…jij hebt alles mee en een grote mond..en je broer niet..die
    wordt gepest enz.

    Soms ben ik er zo klaar mee met al die afgunst!

    Ik wens je ondanks alles eenheel fijn leven toe, had ik maar een zus als jouw gehad..
    X

  • Rachelle schreef:

    Ik ben een meisje van 14 en mijn beste vriendin is heel vaak jaloers op me omdat ik in veel dingen beter ben dan haar en omdat jongens mij vaak leuker vinden dan haar. We vinden het allebij vervelend dat ze jaloers is want nu gunt ze mij de jongens niet meer en wordt ze boos als ik met een jongen praat die ze leuk vindt, want hij zal overstappen naar mij. Wat moet ik hier nu mee?

  • Beste Rachelle,

    Wat is belangrijker voor je vriendin: Jullie vriendschap of het feit dat je meer aandacht krijgt dan zij? Hopelijk ziet ze in dat jij er ook niets aan kunt doen. Hopelijk betrekt jij haar bij het gesprek met een jongen, zodat ze zich minder genegeerd voelt. Blijf er samen over praten en heb begrip voor elkaars situatie :)

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Marjolein schreef:

    Bravo ! Pracht verwoord !

  • Marjolein schreef:

    Cursus Nederlands nemen lijkt me goede optie !

  • Aan Anoniem en Diana,

    Het valt me op dat jullie erg snel op jullie teentjes getrapt zijn. Het kan vaak ook goed werken als je op die manier zoals ik hierboven heb geschreven omgaat met mensen die jaloers zijn. Ik schrijf toch niet dat jullie geen make-up op mogen doen. Ik geef alleen een idee aan wat je zou kunnen doen met de mensen die zeggen dat je teveel Make-up op hebt

    Het komt niet aan en dus zou ik zeggen Diana en Anoniem lees nog eens heel goed en denk er eens over na

    Ik lees geen enkel oordeel in mijn schrijven. Dat maken jullie ervan. Ik heb wel degelijk last, maar zeg het gewoon hardop waar iedereen bij is. Dan is het de meeste keren rap over.

    En ik heb de ervaring dat het de meeste keren wel werkt. Het zou dus ook aan jullie persoonlijkheid kunnen liggen gezien de reactie van jullie beiden. Je zou het ook kunnen zien als een idee wat je kunt proberen. Maar ik merk dat jullie niet willen openstaan voor een idee wat misschien wel zou kunnen werken.

    Iedereen is jaloers op jullie en dat moet vooral zo blijven. Dat is wat ik eruit haal bij jullie beiden. Dus niks uitproberen. Jammer dat jullie het zo willen bekijken

    Isa

  • ik had een vriendin die zo jaloers is en mij werkelijk met alles na doet. We waren zo lang vriendinnen, maar haar jaloezie maakt veel kapot. Ik heb zo op de ene of andere dag niks meer van mij laten horen. Zij ook niet. Vind het totaal niet erg.
    Ben er echt klaar mee.

  • Renico schreef:

    Hai Isa,

    Ik vind het heel gedurfd van jou dat jij hardop tegen zon jaloers trutje durft te zeggen: Je bent jaloers. Hoe reageren de andere mensen eromheen dan? Gaan die niet proesten vh lachen in de zin van: pff, wat een kapsones heeft zij? Kun je eens een paar situaties schetsen waarin jou dit is overkomen? Want als dit echt helpt dan ga ik het wellicht ook eens proberen. What the hell, ik ben het zo zat. Bij mij wordt het namelijk altijd alleen maar erger. Het maakt niet uit of ik vriendelijk reageer of bitchy. Ze WILLEN me gewoon niet aardig vinden, en vroeg of laat verspreidt de leugen en roddel zich als een olievlek onder alle vrouwen, tja….
    Ben benieuwd.

    Oh ja,

  • Lovely schreef:

    Ik vind het een geweldige artikel, en denk anders over jaloezie, hoe mijn zussen met mij zijn omgegaan en nog wel omgaan. Zij hebben mij jarenlang gekleineerd, waardoor ik niets van snapte, van waarom nou? en waar is het allemaal voor nodig, ik raakte ook jarenlang in een groot verdriet, wat je gerust depressie mag noemen, door deze artikel te lezen, helaas jaren later.. zijn bij mij wel de ogen open gegaan en zie ik het nu opeens anders! zo blij dat ik via Google hier terecht ben gekomen, had ik veel eerder moeten doen, maar ja dat is net als, als… heeft dus weinig zin, ik ga nu verder door mijn jaloerse zussen, meer te begrijpen en te denken, dat ze eigenlijk te arrogant zijn, om toe te geven, dat ze jaloers zijn, op een gezonde manier maar zich op mij bot vieren op een hele zieke manier!, want het doet altijd nog erg veel pijn, dat mijn eigen zussen mijn leven in alles en met alles jarenlang verpest hebben, mijn eigen dikke schuld dat ik het nog zomaar hebt toegelaten ook, dom dom dom van me.
    Beste Frank, heel erg bedankt, mijn dank voor jou en jouw artikel is supergroot, alles is mijn zo helder.

  • Beste Lovely,

    Fijn dat te horen – blij dat het je artikel je heeft geholpen.

    Als we alles achteraf hadden geweten, tja dan… waren we perfect :)
    Het verleden kunnen we niet veranderen, maar de toekomst gelukkig wel!

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • geweldig prachtig dit moet in een boek meneer frank het is echt en ik heb het uitgeprobeerd (haha) als ik jou was zou ik dit soort informaties verkopen en al mijn respect voor u slimheid en interpretatie die zo duidelijk is dat ik die zelfs snap !

    mevrouw die kinderen die u bedoeld op school zijn erg slim ga er achteraan want ik heb zo iets zelf ook mee gemaakt en ben weg gestuurt van school uit grote jaloezie en heb mijn diploma niet kunnen halen , maar einstein had zijn school ook niet afgemaakt.. de groeten!

    en respect voor jullie allemaal slimme mensen en een hele slimme forum.

  • Mijn naam is Lana en ik ben 22 jaar.

    Op de middelbare school werd er tegen mij gezegd dat ik arrogant zou zijn.
    Terwijl dit niet het geval was.
    Regelmatig kreeg ik van vriendinnen te horen, dat zij er zoals mij uit wouden zien.
    Vaak wist ik niet hoe te reageren, dus dan zei ik het zelfde maar terug.

    Een jaar later kreeg ik acne en ik werd gepest door de vriendinnen die ik vertrouwde.
    Dit heeft mij heel veel pijn gedaan..
    Nu had ik ook iets, nu was ik minder mooi.
    Omdat ze eerst misschien niets aan mij hadden kunnen vinden.

    Kan ik dit relateren aan jaloezie, dat mensen naar bepaalde dingen gaan zoeken?

    Nu heb ik mijn huid weer terug zoals die was.. en ik ben tevreden. maar dankzij hun ben ik erg onzeker geweest over mijn huid.
    Met het ouder worden heb ik gemerkt dat die onzekerheid weg gaat.
    Omdat ik het nu relateer aan de pubertijd.

    Ik ben iemand die van jongs af aan graag opstap gaat. Voor mannelijke aandacht hoef ik niets te doen.
    Met veel regelmaat heb ik opmerkingen gekregen van vriendinnen: Zoals alle mannen willen jou, hou eens op met die aandacht.
    Laatst heb ik ruzie met een vriendin gekregen omdat zij vond dat ik me te los gedroeg. Terwijl ik in mijn spontaniteit gewoon plezier had!

    Ik lach graag omdat ik een optimistische persoon ben, maar van vrouwen heb ik vaak te horen gekregen ja, Lana is toch zo’n flirt.
    Of na een avondje stappen, als ik gewoon een opmerking maak, wat een vervelende mensen waren er.
    Ja jij kent gewoon veel mannen, of jij lacht altijd naar iedereen.

    Soms heb ik het gevoel dat zelfs mijn eigen vriendinnen, vinden dat ik me sletterig zou gedragen.
    Dat doet echt pijn, want ik vind dat ik een vrouw ben met klasse, zij gaan wel eens met een man mee naar huis. Ik zit zo niet in elkaar.

    Maar omdat ik veel aandacht krijg, graag met mannen dans, geven mensen mij het gevoel dat ik me niet goed gedraag. Terwijl zij dit ook doen.
    Hoe ik mij ook probeer aan te passen het is werkelijk nooit goed..
    Laatst was ik op een verjaardag, en ik kreeg een opmerking dat ik de helft van mijn haar zou moeten afknippen, omdat het dood zou zijn.
    Dit is niet het geval..

    Ik denk dat ik nu maar stop met schrijven, ik moest het allemaal even van me af schrijven.
    Hoop dat er iemand is, die mij van goed advies zou kunnen dienen.

    Groetjes Lana.

  • Beste Lana,

    Ik denk dat de andere lezers/reageerders je zeker advies kunnen geven, vanuit hun eigen ervaring.

    Mijn idee: Besef dat jaloezie niets zegt over jou – het zegt meer over degene die jaloers is.
    Kritiek heeft vaak weinig met jou als persoon te maken, het is meer een uiting van de angsten en twijfels van de ander.

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Hallo Frank,

    Je hebt een mooi artikel geschreven!
    Dankjewel je hebt gelijk.

    Groetjes Lana.

  • hartjelief schreef:

    jaa ik vind het allemaal heel erg wat jullie allemaal overkomt maar ik vind het gewoon raar van mijn vriendin,ik heb heel vaak ruzie met haar gehad,tot ik het op een gegeven moment zat raakte en vroeg toen aan mijn vriendin:wat heb jij met mij?toen zij ze niks toen zij ik wel er moet wel wat zijn want je gunt mij helemaal niks toen zij ze dat ze jaloers op mij was ik vroeg haar toen waarom ze jaloers op mij is toen zij ze omdat ik van alles mag en dan ze ook jaloers was op mij omdat ik een meer aandacht besteedde aan een andere vriendin en dat als ik verder zou gaan met mijn andere vriendin dat ze mijn vriendin niet meer zou zijn en nu vind ik het dus heel moeilijk om te kiezen

  • martineme schreef:

    Zoek mooie vriendinnen. Heb ik ook. Als wij met elkaar op stap zijn zijn we trots op elkaar.

  • Hoi Isa..

    Ik sta overal open voor hoor! Heb mijn lessen gehad in ’t leven…maar een ander kun
    je niet veranderen…dat kun je alleen zelf doen.

    Dwingen om geen jaloezie te voelen of normaal tegen je te doen..komt vanuit ” de ander”.
    er zijn gelukkig ook genoeg mensen die me het beste gegund zijn…en daar ligt mijn motivatie om alles positief te benaderen.
    Dat zijn voornamelijk mensen waar ik zelf veel waardering voor op kan brengen en daar gaat het uiteindelijk om. Niet iedereen vindt hetzelfde leuk of lief/aardig/knap haha..

    Gelukkig zien veel mensen wie ik van binnen ook ben…en de rest..sja..wens ik veel geluk en dan vooral zonder afgunst en jaloezie en veel gezondheid! ;-)

  • Beste Nicole,

    Fijn dat je dit wilt delen. Het lijkt alsof ik over mijzelf lees: vrienden, ouders, villa…… Toevallig had ik het er gisteren over met mijn vriend. Ik word namelijk heel verdrietig van reacties van zogenaamde vriendinnen en inderdaad ook van onze ouders. Plotseling een sneer en je weet niet waar het vandaan komt. Ik moet helaas tot eenzelfde conclusie komen als jij. Wel erg jammer!

  • Helaas maakt mijn lieve (en ja slimme en best mooie) dochtertje het nu ook mee op de basisschool. Ze is nog zo jong en snapt er niets van en is totaal ontredderd. Weet niet hoe ik haar moet helpen. Was een schokkende ervaring voor mij te zien hoe gemeen en achterbaks de liefst- en ja ook mooist- uitziende meisjes in de klas kunnen zijn. Maar met lief lachen naar hun moeders en juf gelooft niemand dat zij tot zoiets in staat zijn. Het is allemaal ‘ onschuldig’ . Mijn dochtertje voelt het echter anders en gelukkig zien andere moeders het nu ook. Maar zij is er helaas niet mee geholpen. Ben bang voor haar resultaten op den duur.

  • Prachtig heel herkenbaar ook ontzettend pijnlijk allemaal x

  • frouke schreef:

    wees lekker gelukkig met wat je nu hebt vind je zelf lekker fantastisch
    geniet ervan alleen jammer dat je ouders jaloers zijn

  • frouke schreef:

    ik ben het helemaal met suede eens ook ik heb zo n domme verhaal

  • sabrin schreef:

    Hallo a,

    Jij kunt beter altijd bij jezelf blijven en jezelf altijd op de eerste plaats zetten klinkt egoïstisch maar het is zo, jij kan jaloezie bij de ander niet weghalen . Men ziet wanneer jij je anders voor doet dan dat je werkelijk bent (bijvoorbeeld je haar effe een dag niet kammen). Daar zullen mensen alleen maar op in spelen. Het schijnt dat jij een bepaalde charisma hebt, dat de andere jongens erg stoort. Dat is iets om trots op te zijn. Nogmaals blijf wie jij bent, dat maakt jou speciaal. Daar zal jij innerlijk van groeien. Dalai lama zei eens; Do not let the behavior of others destroy your inner peace.. vergeet dat niet SUCCES !!

    Groetjes, S

  • sabrina schreef:

    Hallo R,

    Wat jij schrijft is herkenbaar bij vele meiden denk ik. Je hebt zeker gelijk dat het goede voorbeeld van de ouders moet komen, maar als die ouders zelf niet positief ingesteld zijn dan geven zij dat automatisch door aan hun kinderen. Zij weten wie beter. Houd dit; Jij bent wie jij bent. Wie jij bent is wie zij zien. Wat zij zien is wat zij oordelen . Maar wat zij oordelen ben jij niet..
    Vergeet dat niet.. SUCCES !!

    Groetjes S

  • Hallo,

    Het helpt echt als je hardop zegt je bent jaloers. Omstanders houden zich dan stil en gniffelen toch echt niet. Die zien ook wel dat het zo is.

    Degene die jaloers is maakt zich belachelijk en niet ik. Als jij een echte mooie vrouw bent waar menigeen zn hoofd nog eens omdraaid weten omstanders heel best dat het wel eens heel erg waar kan zijn als je zegt je bent jaloers als duidelijk is dat ze het ook is.

    Dat heb ik gemerkt. Maar dat heb ik maar 1 keer hoeven zeggen en niemand durfde meer zo raar te doen.

    Het hangt er waarschijnlijk ook wel vanaf in welke omgeving je zit. Niet alle groepen mensen gedragen zich hetzelfde, maar het is het proberen waard.

    vr gr Isa

  • Hallo Lana.,

    Die vriendinnen hebben een dubbele moraal. Jij mag niet lachen en dansen en plezier hebben en zij kunnen dat niet en gaan om de aandacht te krijgen van mannen, maar met ze naar huis.

    Ga lekker door met plezier maken en blijf trouw aan jezelf. Je lijkt mij een leuke spontane gezellige meid.

    gr Isa

  • Sylvie schreef:

    Hoi R,

    dat herken ik helemaal! Ik heb nauwelijks vriendinnen en kan altijd beter met mannen opschieten dan met vrouwen. Vrouwen onderling kunnen ZO jaloers zijn. Draag je een nieuw truitje, dan zie je de blikken al of krijg je opmerkingen. Vroeger in de pubertijd vonden andere meiden mij altijd maar raar en lelijk en werd ik gepest en uitgelachen. Nu ik volwassen ben, krijg ik best veel aandacht van mannen en besef ik dus dat ik toch niet zo lelijk ben als mij vroeger verteld werd.

    Jaloezie is in een bepaald opzicht wel een compliment, want jij hebt het prima voor elkaar in je leven. Al heb je inderdaad geen bevestiging nodig, en zeker niet van zulke kinderachtige trieste wezens. Zulke mensen moet je gewoon uit je leven bannen. Blijf vooral jezelf want jij bent een mooi persoon. Laat dat door niemand kapotmaken!

  • Sylvie schreef:

    Hoi Lana,

    ik heb ook veel rotopmerkingen gehoord in mijn leven. Ooit zat er een meisje in de trein die mij heel raar aankeek. Ik dacht echt dat er iets was, dat er een vlekje op mijn gezicht zat of iets tussen mijn tanden. Na het uitstappen keek ik in de spiegel en niets te zien. Dat maakte me flink onzeker toen, maar nu weet ik wel beter.

    Pas kwam ik een goede vriendin van vroeger tegen. Contact verwaterd sinds de middelbare school, wel af en toe elkaar eens tegengekomen maar nooit meer echt het contact opgepakt. Hoewel zij er juist op aandrong, en wilde afspreken enz. terwijl zij echter ondertussen niet het initiatief daartoe nam. Omdat zij telkens als we elkaar weer even tegenkwamen en een praatje maakten, ze toch bepaalde dingen zei, had ik er zelf geen zin in om weer met haar om te gaan. ‘Waarom werk jij niet fulltime, hoe betaal je je huis dan?’, terwijl ze weet dat ik naast mijn werk ook met talentontwikkeling bezig ben, kennelijk was ze jaloers dat ik een bepaald talent heb. ‘Waar ga jij meestal uit? O, ga je nooit uit dan? Waarom niet? Dat is saai zeg’. Tja ik ga nooit uit omdat ik dus vrijwel geen vriendinnen heb om mee uit te gaan!! Dat zei ik niet hardop.

    Een vriend van me maakt ook wel eens opmerkingen. ‘Waarom ga je niet gewoon fulltime werken? Dan heb je meer geld voor leuke dingen enz.’ Terwijl ik juist meer leuke dingen doe dan hij, ik ga best veel dagjes weg, shoppen, wandelen, fietsen, museabezoek, bioscoop (helaas wel in mijn eentje meestal, een enkele keer per jaar krijg ik iemand zo ver mee te gaan). Hij werkt fulltime en kan alleen in het weekend of ’s avonds. Regelmatig komt er dan in het weekend weer een berichtje: balen, ben ik vrij, is het slecht weer buiten. Vervolgens blijft hij het hele weekend thuis en doet niets. Terwijl hij altijd loopt te roepen dat het belangrijk om leuke dingen te doen. Als ik dan vertel dat ik doordeweeks in het zonnetje een lange strandwandeling gemaakt heb, komt er meestal een opmerking zoals ‘o was je vrij dan?’, ’tja ik moest gewoon werken’ of ik hoor een week lang niets meer.

    Ik heb eigenlijk maar 1 vriendin en die zie ik niet veel omdat we allebei best verschillende levens hebben. Paar jaar geleden een nieuwe vriendin erbij gekregen, die ook met haar talent bezig is, en klikte hartstikke goed en leuk. Totdat ik een mooie kans mbt mijn talent kreeg aangeboden. Ik berichtte haar meteen, maar geen reactie. Later nog enkele keren geprobeerd contact te zoeken, maar ineens reageert ze niet meer. Terwijl ik weet dat haar telefoonnummer, mail en Facebook nog actief zijn.

  • Lisebet schreef:

    Hallo,

    Jaloezie, ik ken het. Ik ben zelf ook wel wat jaloers aangelegd, zeg ik heel eerlijk.
    En ik ben er vrij zeker van dat ik dit niet of nauwelijk uit naar mijn vriendinnen. Mijn vriendinnen hebben goeie banen waarin ze het (meestal) naar hun zin hebben, ze hebben fijne relaties waarin er nauwelijks ‘gezeur’ is. Hebben lieve kinderen (waar echt wel eens wat mee is). Ze zijn slim (hoogopgeleid), adrem, mooi, lief, sociaal, trouw en vrijgevig en hebben veel trouwe vriendinnen. Alles om jaloers op te kunnen zijn!

    Ik heb ook een fijne relatie met een bijzondere man, lieve kinderen, leuke baan, kom uit een fijn gezin. Mijn relatie staat echter vaak onder grote druk, mijn kinderen kan ik soms moeilijk aan, mijn baan is gezellig met lieve collega’s, maar veel geld verdien ik er niet mee . Ik ben laagopgeleid, heb geen vervolgopleidng afgemaakt. Ik heb een handjevol vriendinnen waar ik stapel op ben en die mij veel complimenten geven en nooit jaloers tegen mij doen. Ik ben ook (net als mijn vriedinnen), naar mijn eigen mening en de mening van menig ander aantrekkelijk om te zien, word vaak als spontaan, aardig en sociaal betiteld. Zo zie ik mijzelf ook! En daar zit hem het verschil met bovenstaande verhalen. Ik ben tevreden met mijzelf, met mijn leven! Ik ben trots op wie ik ben en op wat ik allemaal op eigen kracht bereikt heb in mijn leven! Dus ik behandel mensen niet zoals bovenstaande dames behandeld worden, gelukkig!

    Dat is wel anders geweest, ondanks dat ik mijzelf altijd wel een leuk en mooi mens heb gevonden was ik wel heel erg onzeker. Dit kwam voornamelijk door mijn gebrek aan opleiding, wat ik mijn ogen gebrek aan intelligentie was, waar mijn vriendinnen dat juist wel waren. Dit is iets wat nog steeds wel eens opspeeld, maar inmiddels wéét ik dat het niet daar aan heeft gelegen. Ook had ik niet vaak vriendjes, wel eens een scharrel maar de jongens waar ik verliefd op was waren dat nooit op mij, dacht ik(!!). Mijn vriendinnen waren heel populair bij de jongens, dat steekte. En daar zal ik toen vast en zeker wel eens jaloers op hebben gereageerd. Door die aandacht van jongens dacht ik dat mijzelf misschien anders zag dan anderen mij zagen, misschien was ik toch niet zo leuk en mooi als ik zelf dacht. Inmiddels zijn we jaren en jaren verder en weet ik van mijn vriendinnen dat ik die jaloerse, onzekere eigenschap heb laten varen. Ik ben een leuke, gelijkwaardige vriendin van geworden. Kortom, inmiddels sta ik sterk ik mijn schoenen en daar ben ik leuker mens van geworden!

    Even een puntje wat ik wil noemen, mijn ouders hebben mij altijd veel zelfvertrouwen gegeven, ik kreeg veel complimenten over hoe ik als persoon was. Tegelijkertijd was ik wel het ‘zorgenkindje’, wat ik niet begreep en nog steeds niet. Dit heeft echter wel een stempeltje op mij gedrukt, juist omdat ik het niet begrijp. Ik ben de enige uit het gezin die nooit financiele problemen heeft gehad, ik heb nooit problemen op school of werk gehad. Hou me altijd aan de regels, dit kun je van mijn broers niet zeggen en sommige dingen kun je van mijn zusje ook niet zeggen. Gelukkig is iedereen helemaal goed terecht gekomen en hebben (altijd zo geweest) heel goed contact. Er is voor niemand reden tot jaloezie t.o.v. een ander, in mijn ogen.

    Toch is dat er wel. Ik heb namelijk een jaloers zusje. Ze heeft er in mijn ogen totaal geen reden voor! Wanneer ik alleen met haar ben is het vrijwel altijd heel gezellig en we spreken elkaar vrijwel elke dag, we kunnen niet zonder elkaar. Dit komt van beide kanten, dus geen éénrichtingsverkeer. Helaas is haar gedrag in het openbaar heel anders. En we verschillen op belangrijke punten erg van elkaar.
    Zodra wij met familie zijn, of vrienden of op sociaal media komt er een andere kant naar boven bij haar. Ze kan het niet laten mij af te kraken, of dat is vanwege mijn haar, mijn gedrag, mijn kleding of mijn vriend of vriendinnen of wat dan ook. Ze let altijd op mij, heeft alleen oog voor mij, alles wat ik doe of zeg ziet en hoort zij. Zelfs als ik het totaal niet in de gaten hebben. Ik kom ergens binnen waar zij al is en BAM daar komt ze en haalt me onderuit. Ze mengt zich in gesprekken die ik met anderen voer, helaas door mij onderuit te halen, waardoor die gesprekken vrijwel niet meer hervat kunnen worden omdat ik totaal van slag raak inwendig. Haar dochtertje is naar mij vernoemt (zegt genoeg over onze relatie met elkaar) en bij elk ‘negatieve’ dingetje van haar dochter word er gegrapt door haar en haar man dat ze haar toch anders hadden moeten noemen. Of ze roepen ‘naamsverandering!’. Dit zijn dan ‘grapjes’, maar ze komen keidhard aan bij mij. Dit soort dingen gebeurd dus ook in openbaar op sociaal media. Het komt voor dat mensen die haar niet kennen mij vertellen dat mijn zusje wel heel vreemd reageerd op mij. Ook andere familielenden en mijn vriendinnen en vriend valt dit gedrag op.

    Voor mij is inmiddels de maat vol, we hebben hier al meedere keren over gesproken. Dan vertel ik haar hoe klein ze mij laat voelen door dit gedrag en hoevel pijn dit doet, juist omdat ik zo dol op haar ben en zij op mij. Dan vind ze dat oprecht vreselijk en zegt dit beslist haar bedoeling niet is en dat ze zich er niet van bewust is. Ze geeft regelmatig aan dat ze mij zo mooi vindt en zou willen dat ze er uitzag als ik. Ik ben een stuk slanker dan haar, ze vindt mijn gezicht mooier dan het hare. Totaal onzin, ze is een vamp fatale, ze kleed zich geweldig en heeft een prachtige uitstraling, krijgt daarover vaak coplimenten, ook van mij. En ja ze is een stuk zwaarder dan ik ben. So What! Maar voor haar is dit blijkbaar wel een big isseu. Duidelijk jaloezie dus, ze geeft het zelf toe. Helaas veranderd haar gedrag niet, het lijkt zelfs erger te worden. Terwijl ze een prachtig leven heeft, een super vent, een geweldige dochter, een leuk huis, net een nieuwe baan! Haar leven heeft er weleens anders uitzien. Ik ben trots op haar en blij voor haar omdat ze eindelijk geluk gevonden heeft! Wij komen uit een familie waar bijna iedereen recht voor zijn raap is, we denken-we zeggen-we doen. Kunnen hard zijn tegen elkaar, proberen elkaar op de kast krijgen. Ik ben daarin niet onschuldig! Haar gedrag is echter zo op de persoon en gebeurd zo vaak dat ik dit toch anders zie.

    Ik zou zo graag willen dat wij als zussen die jaloezie niet meer tussen ons in hebben staan en gewoon van elkaar kunnen genieten, ook in het openbaar. Zonder dat ik mij altijd een vertrapte mier voel als ik haar gezien heb op een verjaardag, feestje of iets dergelijks.

    Het is een vreselijk lang verhaal geworden, excuses. Ik ben het eventjes kwijt, ook wel lekker :).

  • Mooi zo mooi, dank jullie , ik zal het accepteren, en norm compliment voor mezelf toepassen, zodat uiteindelijk, ik verder met mezelf kom ipv mee te glijden in deze kwesties op famillie , vriendschap, werk, etc, we hebben hier dus echt mee te maken.
    Ik wil een vrolijk mens zijn, ik doe me best!
    Daardoor help ik die ander ook, door eerder naar zichzelf te kijken!
    Lieve mensen, zij kijken in een spiegel, en ja wij zijn hun reflecterende broeders, zo dichtbij, zo ver weg, laten zij ons staan!
    Ik hoop voor iedereen die voelswezens is, snel lieve mensen komen die meer proberen uit het leven te halen!
    Het blijft uiteindelijk een compliment ,
    Ik zal het toepassen!
    Dank je wel Frank, voor deze kostbare woorden, het werkt nu al!

  • Beste Danie,

    Fijn dat te horen en succes met je mooie voornemen :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Hier ook zoiets. Doordeweeks kan ik met kennissen (vrouwen) alles ondernemen en gezellig is het dan. In het weekend is er geen tijd want dan is hun man er… dit is iets wat me al meer dan twintig jaar op valt. Ben single en heb echt een goed karakter.

    Ook bij mijn moeder ging het vroeger zo… ze zag er heel goed uit en vrouwen haalden haar dan wel eens naar beneden voordat ze gingen stappen bijvoorbeeld, ging nergens over.

    Vind het zo erg! Als er vrouwen zijn die er waanzinnig goed uit zien, neig ik er naar om vriendschap te sluiten, puur omdat ik me dan niet afgewezen voel als vriendin. Want die mooie vrouwen zijn niet onzeker. Hetzelfde vooroordeel als anderen over mij hebben.

    En van mannen heb ik niets te klagen als het gaat om afspraken/aandacht en vaak willen ze een relatie en daten en al. Maar vrouwen… veilig op afstand, ver van hun partner, ja, afspreken graag wanneer hun man werkt. Zo jammer en het maakt me eenzaam.

  • Frank, bedankt voor dit artikel dat zoveel herkenbare reacties losmaakt. Ik zou iedereen die te maken heeft met van die ‘onzekere jaloerse krengetjes’ bij wijze van spreken een dikke knuffel willen geven en uit willen nodigen om gezellig samen verder te gaan op een menselijke manier.
    Ook ik weet hoe het is. Ik loop tegen de vijftig en dan zou je verwachten dat het minder werd. Er bleven in mijn geval geen (of slechts oppervlakkige) vriendinnen over. Mijn verhaal lijkt een beetje op dat van Nicole. Groter huis, mooie auto en noem maar op. Door uiterlijke schijn wil men kennelijk de binnenkant niet zien. Mijn humor, vrijgevigheid (wat door alle nare ervaringen wel wat minder werd), spontaniteit, blijheid en dankbaarheid en kracht in moeilijke tijden worden niet gezien of gewaardeerd, daar wordt niets over gezegd evenals over de rest van mijn leven gecombineerd met soms een simpele vraag uit beleefdheid. Ik heb therapie gehad om te leren omgaan met al die negatieve ervaringen en mijn pestverleden en geleerd dat je vanuit je hart moet gaan en blijven leven wat de ander ook zegt of doet, moeilijk ja, het is een heel lang proces en iets dat niet met simpele affirmaties om te turnen is. Als je diep van binnen beseft dat jij goed doet maar niet goed ontmoet dan is dit heel erg pijnlijk. Maar ze mogen nooit winnen, ze mogen nooit je dag vergallen want dat verdienen ze niet. Dan maar vriendjes met de mannen zijn of iemand anders die jou wel op waarde schat, die vrouwen zijn het in ieder geval niet waard. Maar het blijft zwaar als vriendinnen vragen of ze iets voor je kunnen doen, bijvoorbeeld in geval van een gezondheidsprobleem en vervolgens af laten weten als je het een keer aan ze vraagt terwijl hun man wel helpt. Of zeggen dat ze gezellig willen winkelen en vervolgens niet doen. Dingen zeggen die ze niet nakomen en als je ernaar vraagt ontwijkende antwoorden geven. Heel aardig tegen je doen in bijzijn van hun man en jou man maar als je ze alleen op straat tegenkomt hun hoofd wegdraaien. Dat zijn dan geen echte vriendinnen meer in mijn ogen.
    Open blijven staan voor nieuwe contacten gaat niet ook (meer) vanzelf, ook dit is beschadigd.

    Ik zou over dit onderwerp best wel een boek willen gaan schrijven, er is veel om over te zeggen en duidelijk willen maken hoe het nu in elkaar steekt, hoe vrouwen onderling nu echt omgaan met elkaar wat dit betreft. Als je alles zo bekijkt dan bestaat er geen echte vrouwenvriendschap. Want vrouwen die ‘vrienden’ worden met een andere vrouw die minder of niet bedreigend is daar wil ze wel mee omgaan. Hoe eerlijk is die vriendschap dan?

    Ik beschouw jaloezie pas als een klein complimentje als mensen verder normaal tegen je doen, of er op een luchtige manier over kunnen praten in trant van: Ik ben zó jaloers op je, weet je dat? En dan knipogen omdat ze je wel benijden maar jouw het succes ook gunnen.
    Extreme jaloezie is volgens mij een primitieve emotie die zich maar moeilijk laat beteugelen. Mensen laten zich erdoor lijden als een draaikolk in een woeste zee. En waar sommige personen maar moeilijk mee om kunnen gaan om vervolgens de schuld buiten henzelf te leggen. Het maakt slachtoffers.
    Iemand die zichzelf kent goed kent, zijn eigen zwakheden onder ogen durft te zien en die ook accepteert of er iets aan wil gaan veranderen zodat ze het zelf ook fijn krijgt, oordeelt niet.

    Als je graag mee wil werken aan een boek dat gaat over vrouwenjaloezie en het ondermijnende effect ervan laat het dan maar weten. Misschien dat het onderwerp zo bekend raakt dat er misschien wel een wet voor komt, want dit is gewoon discriminatie; sociale uitsluiting, discriminatie op grond van uiterlijk zullen we maar zeggen. Of jaloezie nu primitief is of niet het verstand kan wel worden gebruikt om er mee om te leren gaan.

  • Beste Pearl,

    Graag gedaan :)

    Inderdaad heel mooi om zo alle reacties en aanvullingen te lezen.

    Ik heb mijn eigen boeken, cursussen en artikelen, maar als ik je reactie lees, heb je mij ook niet nodig, want ben je zelf ervaringsdeskundige.
    Ik zou zeggen: Ga ervoor en begin ermee, het is een mooi onderwerp waar veel mensen iets aan zullen hebben!

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Isandra schreef:

    En wat als je nu al drie keer bent ontslagen omdat je beter bent dan je andere collega’s en dit door jouw komst haarfijn boven tafel komt te liggen? Ik weet dat IK degene ben die moet leren omgaan met dit gegeven, maar ben er ook nu behoorlijk stuk van.

  • Xander schreef:

    Hallo,
    Ik ben een vlotte, zelfverzekerde jongen die veel voor elkaar krijgt in het leven.
    Maar al vanaf groep 5 op de lagere school is er altijd wel iemand geweest die zijn leven leek te wijden om mijn rivaal te zijn. Om mij neer te halen en mensen tegen mij op te zetten. Op school, op werk, in mijn vriendenkring en zelfs mijn eigen broertje.
    Ik ben het inmiddels zat om dit soort mensen maar met fluwelen handschoentjes te moeten aanpakken. Als ik vertel dat ik iets bereikt heb wat ik graag wil, dan wordt dat door dit soort mensen neergehaald of gebagitaliseerd.
    Ik merk het vooral als ik met een groepje nieuwe mensen praat. Ik kan goed lullen en de meeste vinden dat gezellig. Maar er zijn er altijd 1 of 2 die zich bedreigd voelen en de boel gaan lopen verzieken.
    Ik ben zzp-er op creatief vlak en heb opdrachten bij verschillende opdrachtgevers.
    Ik moet hier heel erg oppassen dat ik niet te amicaal over kom want ook hier kunnen bepaalde mensen niet tegen. Dit heeft mij al verschillende opdrachten gekost doordat zo iemand vast bij dat bedrijf werkt en alle ruimte heeft om shit over mij te verspreiden. Daar kan ik niets tegen beginnen omdat ik alleen wordt ingehuurd en daar niet standaard werk.
    Iedereen is altijd aardig maar soms loop je zo’n bedrijf binnen en is iedereen ineens 180 graden gedraaid, zonder enige logische reden. Dan weet je dat er weer over je geluld wordt.
    Ik zou me gevleid moeten voelen aangezien ik nogal belangrijk schijn te zijn voor sommige.
    Maar niets is minder waar.
    Het is misschien erg om te zeggen maar ik begin haatgevoelens te ontwikkelen tegen dit soort zielige figuren. Want zielig zijn ze.

    In mijn directe omgeving (niet zakelijk) zeg ik nu recht in hun gezicht dat ze niet zo jaloers moeten doen als ze opmerkingen plaatsen en dat ik ver boven ze sta. Meestal weten ze niets meer te zeggen en is het over.
    Maar op zakelijk vlak kan dit dus niet en vind het moeilijk hier mee om te gaan.

    Voor mij werkt: keihard zijn en de boosdoeners pakken waar iedereen bij is.
    Het is niet ideaal omdat dit negatieve energie is waar je eigenlijk geen zin in hebt.
    Maar soms kun je niet anders.

    Groet,
    Xander

  • Monique schreef:

    Pfff goed geschreven. En zeer pijnlijk. Ik heb me uit het niks opgewerkt.
    Ben vertrokken van Nl naar Belgie alleen… Zonder een mens er te kennen.
    Mensen waarvan ik dacht dat ze vrienden waren verklaarde me voor gek!
    Zelfs mijn vader ipv te steunen kraakte hij mij compleet af!
    Nu zoveel jaren later heb ik carrière gemaakt, met een bedrijf grote villa dikke auto en personeel.
    Vrienden nul comma nul…. Complimenten…. Zoals dat heb je toch maar goed gedaan 0 comma nul.
    Maar afgunst volle bak!!! Mensen van vroeger die me negeren, mijn vader die niet meer tegen me spreekt! Ik merk het in een tijd ( kerst) dat het altijd het pijnlijkst is, geen Fam om kerst mee door te brengen of vrienden en geen enkele kerstkaart.
    Ach ik heb mijn man en honden door mijn harde werken heb ik bewust de keuze gemaakt om geen kinderen te hebben.
    Ik ben zelf zeer jong mijn moeder verloren en ik wilde een kind niet in een internaat laten opgroeien wegens tijd gebrek.
    Mijn man steunt me enorm maar de pijn is toch erg aanwezig.
    Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben,
    Slachtoffer van mijn eigen harde werken en succes…..

  • Angela schreef:

    Hallo Suede,

    Ik lees jou verhaal en kan mij hier ook in spiegelen.Helaas is het ook zo,mensen kunnen niet omgaan met mensen die verschillend is dan hun.Ze gaan meestal om met wie op hun lijken.
    Je bent niet alleen Suede :) mensen zo als ons zijn ook heel gevoelige mensen wat we niet het zelfde van hun kunnen zeggen.Jaloezie is een vies beest,maar ik veeg mijn voeten daar aan.Ik zie dat anders,blijf jezelf en blijf lachen,zo doet ik het.:)

  • Ik wil graag reageren op Liza.

    Wat jij zegt heb ik meegemaakt met een meisje die zei dat ze mijn beste vriendin was. In het begin was het nog leuk maar op een gegeven moment kreeg ik steeds meer het gevoel dat ze me niks gunde. Ze zorgde er ook altijd voor dat we het alleen over haar problemen hadden. Na 2 jaar was ik dit zo zat want er veranderde niks. Daarom heb ik besloten om onze vriendschap te beeïndigen. Zij vatte dit helemaal verkeerd op, waardoor ze me niet begreep. Maar alsnog voel ik me nu een stuk beter.

    Ik ben het helemaal eens met jouw reactie. Ik wil niet meer omgaan met mensen waar ik me kleiner moet voordoen dan ik ben. Je gaat er aan onderdoor.

  • Hoi, wauw ik ben echt dankbaar voor deze info, soms denk ik dat ik gek werd. Ik ben vrieger altijd het ‘populaire’ meisje geweest en het duurde echt lang voordat ik het zelf doorgad, ik was gewoon altijd mezelf en ik hou van mode dus dat uit ik in mijn kleding en haar. Toen ik erachter kwam dat ik blijkbaar knap was d8 ik oke nou das leuk maar ik vind mezelf niet beter dan anderen en ik behandel iedereen hetzelfde. Ik had vroeger al weleens te maken met jaloezie binnen de vriendinnengroep maar ik probeerde mensen om mij heen altijd complimenten te geven en goed over zichzelf te laten voelen zodat er een balans was. En soms als het me te veel vermoeide (mijn ex vriend zei een keer tegen mij dat ik mij minder leuk moest kleden op de verjaardag van een van mijn beste vriendinnen, zodat ik niet de show steel). En dan denk ik sorry hoor maar mag ik mij niet zoals alle andere meiden kleden: modieus, netjes en classy? Moet ik overal in een joggingbroek verschijnen zodat andere mensen zich beter gaan voelen? het is kwetsend idd om steeds te horen dat andere mensen bang zijn dat je er te knap of te leuk uitziet. En nu hebben al mijn vriendinnen eindelijk ook een vriendje en ik niet meer. En je raad het nooit: sinds ik single ben sluiten ze mij steeds meer biiten :S ik heb het gevoel dat ze bang zijn dat hun vriendjes mij misschien knap vinden terwijl ik Nooit zoiets zou doen.

    Heel veeverwarrend dit en ik kan je vertellen, ik heb me nog nooit zo eenszaam gevoelt en al die jaren dat zij heartbreaks hebben gehad was ik er voor hen.

  • Ik ben een vrouw van 38 jaar en een lotgenoot van jullie, ook mooi dus…
    en ik heb het gevoel dat ik getiraniseerd word.
    Mannen, maar ook jongens kijken naar me, als ze lachen lach ik terug, zonder bijbedoeling, het is gewoon automatisme, maar als een vrouw naar me lacht lach ik ook terug.
    Bijvoorbeeld een buurvrouw, terwijl ik weet dat ze me haat en over me roddelt, een neplach dus.
    Ik ben 5 jaar geleden verhuisd, toen begon het weer, de buurjongen werd verliefd op mij.
    Bij voorbaat zei zijn vriendin al: ze is lelijk he? Toen ze erachter kwam dat hij verliefd was op mij kon ik elk woord horen als ze ruzie hadden. Ik werd niet gespaard.
    Op een middag ging ik de was eruit halen, het badkamerraampje stond open, ik hoorde hem en ik geloof iemand van de huurcoperatie; Waarom ga je verhuizen, het antwoord: Mijn vriendin is jaloers op de buurvrouw, antwoord terug: Dar heb ik nog nooit gehoord!
    Waarom kijken vrouwen er hun man of vriend er niet op aan?
    Ik lok het niet uit!
    Als ik het er met mijn vriend over wil hebben zegt hij dat ik het me verbeeld, maar serieus ik verbeeld het me niet.
    Vanaf mijn dertiende heb ik het PTSS Syndroom, ik krijg hiervoor medicatie, maar door de jaloezie van die vrouwen word het erger.
    Vooral in de zomer, wanneer ik vaker naar buiten ga, of met mijn vriend in de tuin zit, ze roddelen, ik word angstig en kan wel huilen.
    Zelfs van de vakantie kan ik niet genieten, want daar gebeurd het ook, al in het vliegtuig!
    Vorig jaar zomer ben ik mede hierdoor depressief geworden, hiervoor word ik nu wel behandeld.
    Het liefst wil ik me verstoppen. Waarom doen ze dit? Waarom doen ze dit ons aan?
    Ik ben geen slecht mens, mijn moeder zei weleens je bent lief, te lief.
    Gelukkig heb ik een prachtige vriendin, dus die ziet gelukkig geen groen monster, alleen durf ik er met haar niet over te praten, ik ben bang dat ze denkt dat ik naast mijn schoenen loop.
    Dit is eigenlijk de eerste keer dat ik het uit.

  • Ik heb écht dringend hulp nodig!
    ik zit in een gigantische ruzie!
    willen jullie me verder herlpen op mijn mails A.U.B.?

    Alvast bedankt.

  • Beste Sara,

    Ik weet niet aan welke e-mails je refereert, ik heb ze niet ontvangen,
    alleen dit bericht.
    Houd er wel rekening mee dat er bijna altijd tijd is om situaties op te lossen,
    er bestaat helaas geen magische pil die binnen 1 seconde werkt…

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Hoi Ann,

    Ik kan me helemaal in je invoelen. Op dit moment heb ik niet zo veel last van jaloerse mensen om me heen, simpelweg omdat ik op het moment niet meer zo veel heb om jaloers op te zijn.
    Maar toen ik klein was heb ik heel sterk ervaren (en dit is ook bevestigd door die persoon) dat iemand stikjaloers op me was en super minderwaardigheidsgevoelens van mij kreeg.
    Ik kreeg vervolgens schuldgevoelens omdat ik dacht: ik ben degene die die ander ongelukkig maakt, gewoon door wie ik ben. (ik was nog maar een kind natuurlijk, die denken zo).
    Dat heeft zo’n diepe impact op mij gemaakt dat ik me nu nog steeds (20 jaar later) schuldig voel over goede dingen die ik heb en dat ik ergens doodsbang ben om weer helemaal lekker mezelf te worden, want o help, dan komen die jaloerse mensen misschien weer…
    En… dat is mijn zwakke punt… dan krijg ik enorm veel medelijden met ze en ben gevoelsmatig geneigd om dan maar aan die jaloerse gevoelens toe te geven.
    Gelukkig heb ik nu mijn verstand en weet ik dat het niets oplost en ga ik het in de toekomst ook niet meer doen…
    Maar het is zooooo irritant als mensen jaloers op je zijn. Je krijgt echt bijna het gevoel dat jij niet het recht hebt om te leven zoals je bent…
    Maar dan krijg ik zoiets in mij van: ik heb mezelf toch niet bedacht, wat kan ik er nou aan doen dat ik geboren ben zoals ik ben?
    Ik voel me soms bijna schuldig dat ik geboren ben…

  • Wat mij persoonlijk ook heel erg helpt in het niet meer aantrekken van jaloezie gevoelens van de ander is om te bedenken dat wanneer je aan die gevoelens toegeeft je er de ander ook niet mee helpt…
    Als je toegeeft aan jaloerse gevoelens bevestig je die mensen alleen maar in hun negatieve gedrag… En dan zal hun minderwaardigheidscomplex en zelfmedelijden alleen maar groter worden…
    Ze zullen op den duur echt gaan denken dat ze zielig zijn… En dat ze misschien wel de zieligste persoon zijn die op de aarde rondloopt…
    En daar kunnen ze zelfs depressief van worden op den duur…

    Ik denk dat de enige goede manier om met jaloerse gevoelens van een ander om te gaan is om er 1. zowieso NIET aan toe te geven, op geen enkele manier, dus zelf geen splintertje grond wat van jou is afstaan aan de ander… Blijf echt HEEL consequent!
    En 2. De ander toch met liefde blijven benaderen. Als de ander merkt dat hij toch echt zal moeten accepteren dat jij misschien wat meer hebt dan hijzelf, zal hij dat noodgedwongen moeten gaan respecteren.
    Maar als hij daarna tegelijkertijd ervaart dat jij waar hij jaloers op is hem toch met liefde blijft benaderen, zal hij langzamerhand een positief zelfbeeld op gaan bouwen en zichzelf en alles wat hij zelf heeft gaan accepteren en er tevreden mee worden….

    Ik hoop dat het nog een beetje duidelijk is wat ik schrijf.

    1 ding weet ik in ieder geval zeker: het werkt alleen maar averechts als je toegeeft aan jaloerse gevoelens van de ander. Jij wordt er gek van en het lost het probleem van de ander zeker niet op, sterker nog, het versterkt het probleem van de ander alleen maar.

    Dus… als je het goede voorhebt met je jaloerse medemens, geef je zeker niet toe aan die jaloerse gevoelens…

    Het klinkt misschien een beetje stom, maar het is net als met kleine kinderen: als je bij zeurdige kinderen continue toegeeft aan hun gezeur, bevestig je ze alleen maar in hun negatieve gedrag en kweek je verwende kinderen.

    En bovendien: niemand bezit eigenlijk een geldige reden om jaloers te zijn op de ander….
    Iedereen is uniek…
    De een bezit misschien wat meer dan de ander, maar wat dan nog?
    Wees tevreden en dankbaar met wat je hebt. Je kunt niet alles hebben in je leven…

    Iemand die weinig heeft maar tevreden is, is veel gelukkiger dan iemand die veel bezit maar nog steeds ontevreden en ongelukkig is…

    Ik ben toevallig christelijk… En 1 van de dingen die God in de Bijbel enorm afkeurt is jaloezie. Hij heeft er zelfs een afgrijselijke hekel aan…
    En God vindt het echt niet erg als mensen veel goede dingen bezitten (als je er dan maar op een goede manier mee omgaat).

    Het is zelfs zo dat er in de Bijbel staat: wie heeft zal nog meer gegeven worden en wie niet heeft zal afgenomen worden, zelfs wat hij heeft. (Dit laatste betekent natuurlijk niet dat als je superarm bent, God je dan zelfs nog dat weinige wat je hebt van je afneemt. Het heeft meer een geestelijke strekking, ik weet helaas niet hoe ik dat precies moet uitleggen).

    Maar in ieder geval, rijkdom en voorspoed worden absoluut niet afgekeurd in de Bijbel. Jaloezie wel!
    En als je dan bedenkt dat God (de God van de Bijbel) echt volkomen liefdevol en rechtvaardig is, dan moet je dit echt wel serieus nemen van Hem vind ik.
    Hij heeft echt het beste met ons mensen voor…
    Ook met jaloerse mensen!

  • He Frank!

    Dank je wel voor je artikel!
    Het helpt mij weer om me minder schuldig te voelen!

    Gr!

    P.s.: met mijn verstand weet ik het allemaal wel, maar gevoelsmatig…. pff, dat blijft best lastig….

  • Wat een goed artikel, ik begrijp het nu al wat meer.

    Ik doe een teamsport en ik mocht meetrainen vandaag met een hoger team. Een meisje uit mijn eigen team mag dat normaal gesproken altijd, maar dat komt meer omdat haar vader dat bepaald en ze daarom altijd mee mag doen, niet omdat ze goed is.
    Daarna heeft ze tijdens de training tegen een ander teamgenootje allemaal dingen gezegd als: ‘Nu gaat ze zeker extra haar best doen’ en ‘ze doet echt helemaal niks goed ze is alleen aan het rebounden’ etc etc.
    Toen ik dit later hoorde van dat teamgenootje werd ik er best wel onzeker van en eerlijk gezegd ook wel verdrietig. Ik heb nu echt het gevoel dat ik het niet deed en ik werkelijk alleen maar aan het rebounden was. Ik vind dit heel erg moeilijk om mee om te gaan. Na dit alles deed ze weer heel normaal tegen me en was ze een beetje aan het opscheppen dat zij ook al zo vaak heeft mee gedaan. Iets waar ik ook zó slecht tegen kan..

  • pfff, als ik al deze verhalen lees, denk ik, waar maken wij mensen ons eigenlijk zo druk om…
    Het leven is al zwaar genoeg en om je zelf en de ander dan ook nog te kwellen met jaloers te zijn op de ander…

    Als ik lees dat mensen er echt verdrietig van worden/ relaties kapot gaan….
    Dan denk ik echt:

    Dit slaat echt totaal nergens op.

    Als je zelf wel eens jaloers bent (heeft iedereen denk ik wel eens last van, ik ook), kun je daar voor jezelf moeilijk een obsessie van maken. Dan zul je toch echt gewoon moeten accepteren dat jij toevallig datgene niet hebt wat de ander wel heeft.

    En om je aan te trekken van jaloerse mensen is helemaal onzin. Niemand heeft het recht om ‘iets te willen stelen’ wat van jou is. Dat is jaloezie toch eigenlijk: iets willen hebben wat van de ander is, en als jij het dan toch niet kunt krijgen, mag de ander het zeker niet hebben.
    Ik kan jouw leuke/ goede dingen niet krijgen/ ik heb ze niet, dus ik gun het ook jou niet.
    Eigenlijk ontzettend kinderachtig…

    Mensen, gebruik gewoon je nuchtere verstand, en laat je leven niet leiden/ verpesten door jaloerse gevoelens bij jezelf of bij de ander.

    Iedereen is uniek en niemand hoeft jaloers te zijn op wat een ander heeft of hoe een ander is simpelweg omdat nooit iemand aan jou kan tippen (omdat je uniek bent ;-))

    Ik zeg het heel vaak tegen mezelf: STOP ermee om jezelf continue te vergelijken met anderen en je daardoor schuldig te gaan voelen over goede dingen/ talenten die je hebt.
    Bang dat de ander jaloers zou kunnen worden…

    Ik ben ik, en de ander zal dat toch echt moeten accepteren. Net zoals ik een ander moet accepteren/ respecteren.

    Hou eerst van jezelf! (dus niet toegeven aan jaloerse gevoelens en je daar somber door laten worden), en dan zul je vanzelf van een ander kunnen gaan houden!

  • Beste Anna,

    Mooie aanvulling!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Wanopig verdrietig schreef:

    Ik ben de vader van een jonge topsporter. Hij is een van de beste van Nederland in zijn sport, zit op Gymnasium en is al zijn vrije tijd bezig met trainen. Wanneer er geen trainingen zijn, trainen we samen. De mensen van eigen club sluiten mij overal buiten en roddelen ze over mij. Het laatste jaar is een van die ouders de coach geworden van de sporters. Hij zit continu op te letten op mijn kind en zit hem continu in het kwade daglicht te brengen. Dit terwijl de meeste anderen zich juist minder goed gedragen, maar dat zijn de “vrienden” van de coach en daarom wordt het gewoon getolereerd. Deze coach zit zelfs de trainer op te fokken. De trainer is uiteraard alleen bij echte grote en belangrijke toernooien aanwezig. Zo maakte deze coach in het bijzijn van iedereen de opmerking dat mijn kind af en toe contact met mij op de tribune zoekt. Maar dat deze coach zelfs op dit soort dingen let. Het zou toch niet gezond zijn als een kind nooit naar zijn vader op de tribune zou kijken? Bij de wedstrijden zit ik meestal in m’n eentje op de tribune, terwijl zij samen zitten. Op clubfeesten en uitjes negeren ze me en sluiten ze me buiten. Het is nu zo ver dat ik er bijna overspannen van ben en dat ik met niemand van de club nog contact wil. Het laatste jaar zet ik mijn kind alleen af bij de sportschool en kom ik hem weer ophalen, zonder naar binnen te gaan. Nu zijn deze mensen zelfs bezig om mijn kind weg te jagen bij deze club, mij hebben ze er al namelijk weggejaagd. Met de trainer, die tevens de eigenaar is kan ik niet hierover praten, omdat de coach en zijn clubje een te goed contact met hem hebben. Zit serieus erover na te denken om mijn kind naar een andere club te brengen, alleen is het probleem dat ik dan 4x in de week ver moet gaan rijden en ook school van mijn kind. Ben wanhopig en weet niet hoe ik hiermee moet omgaan, zonder dat mijn kind er slachtoffer van wordt.

  • Beste Wanhopig verdrietig,

    Uit je hele verhaal blijft dat de basis (goede sfeer in de sportclub) voor jou en je zoon afwezig is.
    De moeilijke, langzame weg zonder een garantie voor succes is proberen om de coach en andere mensen te veranderen.
    De makkelijkere weg is om toch een andere club te zoeken.
    Je zegt dat dat je veel reistijd kost, maar de prijs van de huidige situatie is nog veel hoger: spanning, stress en verdriet.
    Het lijkt me dat je beter een uur zorgeloos in de auto kunt zitten, dan tien minuten in de auto met spanning.
    De spanning die je voelt, die merkt je zoon ook, dus ook in zijn belang is het wellicht beter van club te veranderen…

    Veel succes, wat je ook kiest!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Heel goed om te lezen, dat ik niet de enige ben met dit probleem. Al van kind af was ik altijd benijd, maar merkte dat pas later, toen ik niet meer zo naief was. Nu ben ik 50, en heb een kollega, die haar jaloezie steeds meer laat merken, vooral nu ik haar positie op mijn werk heb gekregen. Niet dat het een betere positie is, maar zo ziet zij dat natuurlijk. Nu reageer ik meestal niet op haar opmerkingen, of haar manier van aandacht trekken. Maar het vervelende is, dat ze steeds negatieve berichten over mij schrijft, of tegen andere kollega s vertelt.
    Overal waar ik met haar samenwerk, loopt het uit op woede bij haar, en beelt ze zich dingen in, die helemaal niet waar zijn. Als ik het haar dan later (want het duurt een week voor ze weer bereid is met me te praten) uitleg, en vertel dat het helemaal niet zo was, als ze dacht, krijg ik hetzelfde verhaal bij de volgende keer dubbel op mijn bord, en legt ze er nog een schepje bovenop door te zeggen dat ik “me er vorige keer ook achteraf uit wilde praten”. Mijn kollega is heel dik, kan niet lijnen, ik heb het een paar keer samen met haar gedaan, om haar te helpen, maar dat werkt alleen maar averechts. Nu begrijp ik pas waarom: omdat ze ziet dat ik afslank en me lekker voel, en zij niet. Ze heeft ook geen mooi gezicht, en gedraagt zich heel kinderlijk. (ze is nu 56!)
    Op deze manier te werken is heel vervelend, ik moet altijd oppassen dat ik niet in haar vaarwater kom. Zelfs negatieve dingen zoals het verlies van mijn man ziet zij als aandacht voor mij, terwijl ik er zo onder lijdt. Dit kost mij ontzettend veel energie en ik kan het haar niet duidelijk maken. Wat kan ik hieraan doen?
    Bedankt voor je antwoord.
    Lisa

  • Beste Lisa,

    Hier kun je weinig aan doen, want dat heb je allemaal al geprobeerd (uitpraten, negeren, vriendschappelijk zijn).
    Op een gegeven moment blijft er weinig anders over dat het gewoon te accepteren.
    Je weet dat het niet aan jou ligt, maar aan haar.
    En hoe vervelend het ook is voor jou, voor haar is het nog veel vervelender, want jij spreekt haar een paar momenten per dag,
    maar zij moet de hele dag met zichzelf doorbrengen…

    Hooguit kun je het met je baas bespreken als je denkt dat dat helpt (en het niet al geprobeerd hebt).

    Er gaat heel veel energie verloren is je (begrijpelijke) poging om er iets van te maken.
    Welnu, als jij dat in je eentje kon, dat was het inmiddels als goed gekomen.
    Er zijn twee mensen nodig om een goede relatie te hebben.
    Dus dit ligt voor het grootste deel buiten je macht.

    Accepteer het, het is helaas niet anders.

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Anoniem schreef:

    ik zeg ja! Op het moment ben ik ook erg eenzaam. Ik dacht vroeger weleens dat ik lelijk was omdat ik op dezelfde manier behandeld werd af en toe als mensen die gepest werden om hun uiterlijk. Ik was echter wel tegelijkertijd een van de populairsten. Ook ik krijg af en toe het gevoel alsof ik me zou moeten verstoppen. Maar waarom zouden we? Ik heb veel mee, ik word vaak mooi genoemd, ik heb een academische titel, Een hele fijne jeugd gehad etc. Op deze manier heb ik dus vaak te maken met jaloezie op zoveel vlakken. Het is inderdaad doodvermoeiend. Ik ben blij jullie verhalen te lezen. Ik ken jullie amper maar ik ben trots op jullie. Ondanks alle tegenstrijdigheid lees ik zoveel mooie sterke verhalen van denk
    Ik hele pure mensen! Wees sterk en laat jezelf zien, geniet van het leven

  • Het is meer dan vervelend voor jou zo’n collega Lisa.

    Het kan wel eens helpen bij zulke mensen als je een keer openlijk je boosheid laat blijken. Nu blijft het toch al naar ondanks al je aardige inspanningen. Het blijft een rot relatie en erger dan dit kan toch niet. Deze collega denkt hiermee door te kunnen gaan, omdat jij je maar blijft inspannen om aardig te zijn en blijven.

    Ik heb gemerkt dat het wel eens af kan schrikken bij zulke mensen, om haar een keer flink de waarheid te zeggen en gewoon te zeggen wat je denkt. Namelijk mens wat ben jij toch een moeilijk en ingewikkeld persoon. Je hele gedrag naar mij toe is dat van een jaloerse vrouw. Houd daar mee op, want ik ben er klaar mee. Je bent een volwassen mens en je gedraagt je als een kleuter. Durf je te uiten, want dat recht heb je na al dat slangengedoe van je collega. Omdat je gewend bent aardig te zijn en je in te spannen om anderen naar de zin te maken vergt het enige moed. Maar ik heb mezelf aangeleerd deze moed te verzamelen en er gebruik van te maken bij sommige mensen. Ik heb nu een heel leuke en aardige kring om me heen. Gewoon lieve mensen, die zich niet bezig houden met andermans leven moeilijk maken. Bij hun hoef ik dit soort acties niet te doen. Maar als ik toevallig weer dat soort tegen kom dan krijg ze de wind van voren en houden ze direct op. Reken daar maar op.

    De kans is zeer groot dat ze een toontje lager gaat zingen. Dan weten ze dat ze niet over jouw grens heen kunnen gaan en jij ze gestopt hebt van tot hier en niet verder. Sommige mensen denken over grenzen te kunnen gaan bij aardige mensen. En volgens mij is zij er zo een.

    Sterkte

  • Hoi, dank je dat je me serieus genomen hebt. Vaak ik de reactie nl. dat de mensen je raar aankijken en denken dat je -nog meer- aandacht trekken wil, of zielig wil zijn, of arrogant bent.
    Het heeft me geholpen, dat ik niet meer aan mezelf twijfel, en ik heb nu geaccepteerd, dat er nu eenmaal mensen zijn met een minderwaardigheidscomplex, en dat het het beste is, mijn eigen leven niet door zulke mensen te laten verpieteren.
    En kijk eens wat ik in het internet vond: een gezegde van Gandhi:
    “Jealousy is when you count someone else’s blessings instead of your own!”
    Is dat niet mooi gezegd? Iedereen heeft zijn “blessings”, en daar moeten we allemaal dankbaar gebruik van maken. Ik kan gewoon mezelf zijn, en gelukkig zijn, en daardoor anderen ook helpen.
    Dat met wat je schreef eens goed de waarheid te zeggen, heb ik al een paar keer geprobeerd, maar omdat ik erg geschonden was, merkte mijn kollega dat, en genoot daarvan, dat ik gefrustreerd was. Maar dit keer, door het te accepteren dat het zo is, en door MEZELF te accepteren, kon ik heel rustig de waarheid zeggen, en nu reageerde ze heel anders, en heeft goed gevoeld, dat ze me niet meer krenken kan!
    Ik hoop dat dit ook anderen helpt.
    Het beste!

  • Je bent hartstikke goed bezig Lisa En dat van de waarheid zeggen kun je idd best op een rustige beheerste toon zeggen, zonder agressief te zijn. Dat was ik vergeten er bij te zetten, maar jij hebt het terecht opgemerkt.

    Je maakt de wereld trouwens ook een beetje beter om zulke mensen de grens aan te zeggen.
    Zodra ze merken dat krenken geen zin heeft geven ze idd de moed op.

    Leuke zin van Ghandi. Ik kon ‘m nog niet. Overigens voor veel mensen enorm moeilijk om zelfcensuur toe te passen. Ze vinden het makkelijker de fouten bij anderen te zien. Waarmee ze zichzelf behoorlijk in de weg zitten.

    Isa

  • Anoniem schreef:

    Waar is dit een reactie op?

  • Anoniem schreef:

    Bedankt

  • Anoniem schreef:

    Bedankt voor de goede raad ik heb er veel aan.

  • Nou lieve Nicole troost je met de gedachte dat je inderdaad niet de enige ben. Ik ben genoodzaakt vrijwel alles alleen te moeten doen in het leven omdat ik niet kan ontsnappen aan de jaloezie van anderen. Vrouwen mijden mij omdat ik vrijgezel ben en zelfs mannen met wie ik omga hebben er last van dat ze wat willen hebben wat ik heb en mijn zelfvertrouwen willen ondermijnen bang dat ze zijn dat ik ergens anders beters vind.

    Mijn huis is ook al zoiets, erg goedkoop en in een van de geweldigst rijke buurt van Nederland. Maar het staat vrijwel naast meerdere buren die niet zo’n grote tuin hebben en er niet zoiets van kunnen maken blijkbaar. Een van de buren laat expres haar hond in mijn tuin plassen en zo kan ik wel door gaan.

    Jaloezie breekt mijn hart, geen vriendinnen en mijn eigen familie verfoeid mij erom. Mijn eigen zuster zei eens, jij bent altijd zo goed he en jij hebt het altijd maar leuk voor elkaar!

    Geen werk ook, omdat ik met mijn leeftijd er nog steeds geweldig uitzie. Leuk hoor !

    Ik heb alleen maar hartepijn hoop dat ik het door jullie artikelen beter zal begrijpen maar wil niets liever dan liefde ontvangen en verspreiden maar krijg alleen maar afwijzing!

  • Sylvia schreef:

    Jaloezie moet je opvatten als een compliment, kennelijk heb jij het beter voor elkaar dan anderen! Ik weet dat het zo is, maar het blijft moeilijk om dat echt tot mezelf te laten doordringen. Je krijgt toch hatelijke woorden en neerbuigende blikken naar je toe gesmeten. Ik heb echt een geweldige baan, maar toen ik daar onlangs positief over vertelde (tegen een familielid notabene) begon ze te lachen: maar jij werkt toch parttime?! Zelf werkt ze fulltime en heeft ze een lager salaris dan ik met mijn parttime baan, dus wie heeft het hier nu beter voor elkaar?! Ik, maar daar is zij dus jaloers op. Ik en mijn werk worden even beoordeeld als waardeloos terwijl ik weet dat ik het goed voor elkaar heb. Zulke mensen moet je echt vermijden want ze brengen je alleen maar slechts in je leven.

  • Beste Sylvia,

    Inderdaad, tijd doorbrengen met mensen die je niet het beste gunnen, is verspilde tijd :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Heel mooi beschreven dit, precies zoals mij dit ook vergaat. Had het niet bete kunnen omschrijven. Vreselijk om steeds n soort van schild om je heen te moeten hebben als wapen. Ik werk daardoor liever niet met vrouwen en verkeer ook liever niet in groepen met vrouwen. Ook de vrouwen waarvan je denkt dat ze wel oke zijn geven na een tijd vaak verkapte steken. Laatst was ik op een verjaardag, daar was een dame die ik een aantal jaren niet had gezien, 9 mensen die mij lange tijd niet zien verbazen zich erover dat ik nog steeds niets verander ben, deze dame, je raadt het al, was die tiende die zogenaamd mij niet herkende, vond dat ik veel rimpels had gekregen, niet om op te scheppen maar omdat het hier jaloezie betreft, veel vrouwen vragen zich af hoe mijn huid zo goed blijft en dat ik nou juist geen rimpels heb. Ook moest ze er nog even achteraan melden dat je krullen minder worden naarmate je ouder wordt en keek daarop demonstratief naar mijn haren. Kortom als je de 45 gepasseerd bent en je ziet er niet sterk verouderd uit sinds je 35e dan is dat voor veel vrouwen reden om je af te branden.

  • Misschien woont Diana in n boerengehucht waar men niets gewend is.

  • Dat klopt …Ik woon idd in een gehucht …Ik ben ook aan het bedenken om te verhuizen…maar waar is het wel goed? Geen idee..

  • Het goede nieuws is dat ik via deze site, meederde vriendinnen heb opgedaan ! zet hem op dames en pak die lastpakken die alleen maar uit waren om zichzelf beter te voelen maar eens goed aan door er je niets meer van aan te trekken !?!?!

  • Anoniem schreef:

    Ik zie geen datum mss kan ik nog reageren. Jaloezie maakt meer kapot dan je lief is heb ik ondervonden. Ik vind dat jullie allemaal erg goed en op tijd reageren. Helaas had ik het veel en te laat door omdat het in mijn woordenboekje niet voorkwam dan gaan er geen alarmbellen af. Het kan zijn dat het komt dat ik niet opgegroeid ben met zussen omdat ik vaak merk dat er een trauma met zus uit de jeugd meespeelt. Het kan je uiteindelijk ook besmetten, omdat ik er veel door ben kwijtgeraakt heb ik nu reden om jaloers te zijn. Maar ik ben vooral boos. Ik beschermde mezelf niet maar werd steeds depressief dus het sloeg naar binnen en het duurde wel een paar maanden voor ik m’n zelfrespect weer terug had. Stond altijd met m’n mond vol tanden. Was te gekwetst om te reageren. Of werd emotioneel. Ook heb ik me ingehouden uit loyaliteit naar mijn broers en vader. Maar voel me nu ook verraden en afgewezen. Ben mezelf aardig kwijtgeraakt maar het belangrijkste kunnen ze (ze zijn stiefmoeder, schoonzusjes, en degene die m’n beste vriendin was) toch niet van me afpakken want dat is m’n inspiratie. Afgelopen zomer heb ik daar weer verbinding mee gekregen en sindsdien ben ik moediger geworden en heb weer hoop gekregen. Dat ik niet verder hoef als zuur oud wijf. Het is best moeilijk om in waarheid te leven. We maken de dingen vaak mooier dan dat ze zijn. Wat ik erg vind is dat ik mijn onschuld op dat vlak definitief ben verloren. Gelukkig heb ik nog een beste vriendin en die is nooit jaloers. Vaak werkt het ook om het beste in de ander te zien. Vaak heeft de ander op dat moment ook niet door hoe onaardig hij of zij is. Het is ook wat hij/zei gewend is of zelf meegemaakt heeft. Ze splitsen een moeilijk iets wat ze niet verwerkt hebben af, en zo komt het op jouw bordje terecht. Ik dacht dat ik het wel aankon maar het holde me ongemerkt toch uit. Helaas is de wereld hier vol mee. Als we toch allemaal eens aan traumaverwerking deden zou het en betere wereld zijn, echt waar…

  • Beste Anoniem,

    Goed dat je jezelf hebt teruggevonden en weer verbinding hebt gekregen met wat (en wie) je inspireert.
    Inderdaad komt jaloezie voort uit angst: angst dat de ander beter is, meer heeft, of iets kan afpakken van degene die jaloers is.
    Afstand (of afscheid) nemen is de beste oplossing, want inspiratie en jaloezie gaan niet samen zoals je hebt gemerkt :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Hoi Frank, bedankt voor je bemoedigende woorden en je snelle reactie. Ik vond toch wel wat tips in de reacties, dus ik schrijf het hele verhaal maar even op. Misschien dat iemand er iets aan heeft.

    Door te gaan kamperen in de natuur afgelopen zomer is het weer gezellig in mezelf geworden. Ik ben nog wel alleen, maar niet eenzaam meer. M’n gevoel van autonomie kwam weer terug. En vrijheidsgevoel. Ook enkele gedichten kunnen schrijven. Waarvoor ik al 4 jaar de inspiratie niet meer had.

    Juist omdat ik vroeger steeds met inspirerende dingen bezig was, was ik meer beschermd. Maar ik ben een opleiding gaan doen (om meer geld te verdienen) en mijn leven werd daardoor stukken minder inspirerend. Werd ook vaker ziek en coachtte ik meer dan dat ik aan mezelf werkte. Op een gegeven moment werd dat vanzelfsprekend geacht. Ik kwam daarachter toen ik mijn relaties anders wilde en toen kwam ik vast te zitten. Dan krijgen mensen die jaloers waren toch vat op je. Juist omdat die bescherming (de verbinding wie je in de kern bent) is weggevallen. Je hebt geen kracht meer om ze te steunen. En dan valt er een gat.

    Waar ik vooral moeite mee had is daarin steeds de wijste te moeten zijn. Degene die de ander toestemming geeft er ten volle te zijn. Bijvoorbeeld uitspraken van mij naar mijn stiefmoeder: ‘Ook al vind je dat jou verantwoording dan mag je het nog wel moeilijk vinden!’ De ander toestemming geven zichzelf te zijn. Dit was naar mijn stiefmoeder toe. Alleen als ik steeds dit soort dingen zegt blijft ze aardig. Doe ik dat niet dan gaat ze naar doen. Nors etc. Zoeken naar dingen om af te kraken. Het is in feite omgekeerde wereld. Ik zie haar dan ook meer als een zus dan een moeder. Ik heb dat geduldige niet meer nu. Confrontatie en daarna afstand moeten nemen….niet zonder kleerscheuren vanaf gekomen.

    Sommige dingen zijn schijn. Let maar eens goed op. Degene die zwak lijkt kan in feite de sterkste zijn in de groep. Bijvoorbeeld de zondebok in het gezin. Juist de kracht wordt vaak onderdrukt. Je ziet ook vaak dat de gepeste kinderen na of tijdens de middelbare school een enorme ontwikkeling gaan doormaken. Eindelijk kunnen ze hun kracht laten stromen! Terwijl de pesters een beetje blijven hangen (in het dorp, bij hun 1e baantjes) Op een grotere schaal is dit gebeurd bij de kolonisatie en wat dacht je van de heksenvervolgingen. Allemaal angst voor (vrouwelijke) kracht.

    Bedankt voor het lezen!

  • Beste Paula,

    Kracht is inderdaad de kern.
    Zoals Marianne Williamson zo mooi schreef: “Er is niets verlichts aan jezelf kleiner te maken, zodat anderen zich minder onzeker voelen.”
    Fijn te horen dat je weer de kracht in jezelf hebt teruggevonden :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • sylvia schreef:

    Hoi Paula

    Ik herken wat je schrijft. Zodra je meer jezelf terug vindt, gaan anderen daar op reageren en vaak niet in positieve zin. Ze hebben liever dat je zwak blijft zodat je hun kunt dienen. Ik heb dit in mijn opvoeding en op school meegemaakt maar ben inmiddels volwassen en voel me sterker dan ooit.

    Als ik dan naar sommige mensen kijken uit die tijd dan heb ik het goed voor elkaar, inderdaad blijven sommigen hangen in hun eerste baan terwijl ik voor mezelf begonnen ben wat goed loopt, goed verdient en toch veel vrije tijd heb om (eindelijk!) eens lekker van mijn leven te kunnen genieten. Dan krijg je meteen van die haatreacties als: zo kun je wel rondkomen dan, o dus je hebt geen zekerheid, jij hebt het makkelijk hoor met je flexibele werktijden, en telkens vragen doe je nog steeds hetzelfde werk enz. Zelf klagen ze over hoge werkdruk en geen vrije tijd. Ze zijn gewoon jaloers.

    Van gepest worden word je uiteindelijk echt sterker en kun je uiteindelijk echt nog wel gelukkig worden! Toen ik vroeger gepest werd wilde ik zo niet leven maar hoe cliche het ook klinkt, uiteindelijk komt het goed al kan het lang duren.

  • Zo herkenbaar…
    Alleen wij hebben het andersom, onze dochter is jaloers op haar ouders.
    Ook wij wonen vrijstaand en houden van comfort in alle opzichten…maar dan ben je materialistisch.
    Ze zou zelf nooit zo willen wonen etc., het doet erg pijn je eigen kind die zo denkt.
    Als wij iets nieuws aanschaffen bv een auto, lopen ze er zo langs. Laatst hebben ze zelf een andere auto gekocht en kwamen op bezoek…we moesten mee naar buiten en hun aankoop bewonderen. Natuurlijk hebben we veel complimenten gegeven, want wij waren blij voor ze…

  • Nolver schreef:

    Als ik merk dat “vrienden” afgunstig op me worden: I’m kicking them to the curb!! Sorry, maar dat zijn geen vrienden; zulke mensen kun je niet vertrouwen. Ze hebben niet het goede met je voor!

  • Wemeri schreef:

    Ik heb het gevoel dat jaloezie in Nederland een heel groot issue is; behoorlijk irritant. Ik moet wel toegeven dat afgunst behoorlijk is toegenomen de laatste 10 jaar; men is vooral afgunstig op het uiterlijk van een ander.

    Ik werk nu in een bedrijf waar ik behoorlijk schrok van de hevige afgunst die aanwezig is. Hoewel de afgunst nu redelijk is weggeëbt, zie je toch nog wel dat er diep in de gelederen nog afgunst heerst, maar het is minder zichtbaar. Ik maak het voor het eerst mee dat er zooooveeeel collega’s zo afgunstig en kinderachtig kunnen zijn. Een walgelijk afgunstig cultuur hebben we hier in Nederland, we gunnen elkaar niets!!

  • Nolver schreef:

    Laat je niet intimideren! Je gaat zien hoe ze op den duur veranderen. Het zal nooit een 100% tussen jullie worden, maar ze zullen op den duur voor een groot deel accepteren hoe je eruit ziet.

  • Nolver schreef:

    Je zal toch op een dag eerlijk moeten vertellen hoe je over haar denkt en dat je het haar erg kwalijk neemt dat ze zo afgunstig is. Eerlijheid duurt het langst…veel succes!

  • Laatst zij iemand tegen mij dat de mensen veelal pinguïns zijn, die achter elkaar aan hobbelen. Eenvormig en wat grijs. En dan ben jij ineens een leuke kleurrijke uitvoering, hartelijk en grappig. Je ziet er niet verkeerd uit en je hebt soms ook nog een goede opleiding. Kortom, je bent leuk. Leuker dan de andere grijze muizen. Je bent hulpvaardig en er is alle reden om te concluderen dat je het goed doet. Was dat maar waar… Veel grijze figuren behandelen je agressief, halen je naar beneden, zetten je hardop voor schut, kijken je aan met ogen als breipennen.
    Ze denken dat als zij jou onder water trekken, zij er mooier of beter door lijken. Als zij je publiekelijk kwetsen ben je minder mooi, minder glanzend… Een beetje meer als zij, de grijze massa. Daarom doen ze het. Zij voelen zich als grijze pinguïn minder of minderwaardig zelfs door jouw verschijning. Ze haten je gewoon. Je kunt weinig goed doen of laten. Het gaat er vooral om wat je voor ze betekent. Je confronteert hun met wat zij missen. Dat is de oorzaak van de agressie. En jij kan er niets aan doen. Je doet niets verkeerd! Het is niet jouw handelen of nalaten dat de problemen veroorzaakt. Het is het gevoel van minderwaardigheid bij de mensen in je omgeving.
    Lastig om mee om te gaan want het lijkt niet op te houden. Ik kan niet veel anders bedenken dan je zelf blijven en de ergste naarlingen uit je buurt houden. Je omgeving als het ware “ontgiften”. Weg met de naarlingen die niet kunnen hebben dat jij mooi of leuk bent. Ruil ze in voor de lieve mensen, die zijn er ook. Liever deze mensen om je heen, dan degenen die je zo graag kwetsen.
    Er is een Frans spreekwoord dat vrij vertaald zegt: “Een mooie vrouw zijn, is een zwaar beroep”.
    Ik wens alle mensen die last hebben van jaloezie wijsheid om er mee om te gaan. Mijdt de naarlingen en geniet van het leven met de mensen die jouw gezelschap waard zijn.

  • Mooi gesproken Luc

  • Mooie aanvulling Luc!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Anoniempjuhh schreef:

    Ik heb een nicht en die is zoooooo jaloers ik weet ook echt niet waarom. Ze is blijkbaar jaloers omdat ik een hogere advies heb dan haar enzo maar iedereen is slim op zen eigen manier maar wat ik het ergste vind is dat zr gaat liegen. Ze gaat nu zeggen dat ze vwo heeft niet dat het erg is maar ik weet het dus ga dan niet liegen ik hoop dat je me nog wat advies kan geven!
    Xxanoniempjuhh?

  • Beste Anoniempjuhh,

    Als iemand wit liegen, laat ze dan. Zolang je zelf de waarheid vertelt, is dit niet jouw probleem. Wees verantwoordelijk voor jezelf, je bent niet verantwoordelijk voor wat zij doet. Als iemand echt jaloers op je is en hierdoor negatief is tegen jou, neemt dan (zo veel mogelijk) afstand.

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • marianne schreef:

    nicole,

    maak vrienden met mooie succesvolle en positieve mensen!

    Ik heb hetzelfde gezeur als jij!

    Geniet van je geluk

  • R/renico schreef:

    Hallo S,

    Ik begrijp wat je bedoelt. Ik heb ook geprobeerd aansluiting te zoeken met een meid die mooi was. Ik dacht, net als jij, dat ze dan geen reden heeft om jaloers te zijn en we ons samen konden richten op andere dingen.
    Nou, niets is minder waar! Op de eerste schooldag lachte ik vriendelijk naar haar en ik zei hallo, ze keek me heel kort aan met ijskoude ogen, draaide zich om en heeft de rest van het schooljaar me compleet genegeerd. Maar wel kicken op alle aandacht die ze kreeg, enkel rondhangen met een jongensachtig uitziende meid. En in de klas stiekem naar me gluren als ze dacht dat ik het niet zag. De meeste mooie vrouwen dulden ook geen andere mooie vrouwen om zich heen. Dit is slechts een voorbeeld van de vele die ik heb. Die willen net zo goed ‘alleenheerschappij’.
    In geval van jaloezie/angst willen ze je uit de weg ruimen. En als er geen gevangenisstraf aan vast zou zitten, letterlijk! Denk maar eens terug aan de ‘heksenvervolging’ toen hadden ze geen sluitend bewijs nodig om iemand te vermoorden. Roddel was genoeg.
    Mijn oma is nu 91 jaar en die zegt ook dat vrouwen meestal manipuleren en elkaar het licht in de ogen niet gunnen, levenslang.

  • Elsbeth schreef:

    Snel mee kappen met deze zogenaamde vriendin. Ik heb ook twee zogenaamde vrienden gehad die dat bij mij deden ben er uiteindelijk mee gestopt met de vriendschap met hun. Had ik veel eerder moeten doen wat een opluchting en er kwamen nieuwe leuker mensen in mijn leven.

    Dus mijn advies Heel snel kappen met haar!!!!!!!!!!!!!!!

  • Ik heb een zus en die is al sinds we kind zijn ziekelijk jaloers. Nu we oud zijn is ze dat nog steeds zo. Met iedereen waarmee ik een goeie relatie heb dat maakt ze gewoon kapot door over mij zaken te vertellen die helemaal niet met de waarheid overeenstemmen. Ze verdraait de waarheid. Of zaken die zij doet steekt ze gewoon op mij. Ze is uiterst sluw en manipulatief en daardoor geloven veel mensen haar. Zij is ook heel dominant en wil steeds in het middel- punt van de belangstelling staan. Zij is ook zeer materialitisch. Ook egoistisch alles voor haar niets voor een ander. Is zij geestelijk ziek ?

  • Beste Mieke,

    Dat kan ik niet bepalen. De enige die met zekerheid kan zeggen of er sprake is van een stoornis, is een psycholoog of psychotherapeut. Maar ik zou wel zeggen: ga uit van je eigen kracht. We kunnen anderen niet veranderen, maar we kunnen wel bepalen hoe en of wij met ze omgaan. In jouw geval, naar aanleiding van wat je beschrijft, zou ik zeggen: neem zoveel mogelijk afstand, want alle energie die je in jullie relatie stopt, is zonde van je tijd. Ga uit van je eigen kracht en richt je aandacht zoveel mogelijk op positieve dingen en mensen :)

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Ook in een relatie kan jaloezie nare vormen aannemen. Omdat ik een relatie met een man heb gehad die gediagnostiseerd NPS had en PTSS, heb ik veel geleerd , en ik zie om me heen wat voor omvangrijk probleem dit is! Ik dacht ervan geleerd te hebben. Ik ben een gescheiden moeder en zie er best goed uit.
    Voel me ondanks een nare jeugd en veel jaloezie om me heen best goed en zelfverzekerd op een “gezonde’manier”…Na een poos alleen te zijn geweest ben ik weer gaan kijken op een datingsite en kwam in contact met een weduwnaar, welke zijn vrouw ( zoals hij vertelde) een jaar geleden plotseling was overleden. Ook zei hij dat zijn 2 dochters beide arts waren, maar na 1 minuut degradeerde hij ze tot pedagoog en 50 sec. later bleken ze te studeren hiervoor ( 1e teken?) Ik dacht dat het ” vaderlijke trots” was..maar hij schepte vaak op en maakte alles veel mooier dan het was. Na 2 maanden bleek dat zijn vrouw pas 6 maanden was overleden toen ik hem leerde kennen. ( weer een leugen?) Maar hij had ook zijn lieve kanten en was vaak verdrietig…ik vond het zo erg allemaal voor hem. Zijn echtgenote was pas 55 toen ze stierf. Toen vertelde hij dat ze een jaar geleden een TIA had gehad en dat, ondanks ze niet mocht vliegen en niet wou ( i.v.m. de TIA) Hij toch een vliegreis had geboekt naar Turkije! Hij vertelde zich daar erg schuldig over te voelen. In het begin was hij ook zeer innemend en vertelde mij dat hij zo verliefd op me was en ik was zo mooi en knap, lief, enz enz.. Wou me erg dure spullen kopen ( hij was bemiddeld) Wat ik weigerde, want ik ben tevree met mn eigen ouwe hachie en word niet gelukkig van een jurkje van 500…Ook dat vond hij super aan mij, dat ik zo van het ” kleine” kon genieten. Toch knaagde er continue iets aan me…Intuitie? Wat me opviel was dat hij nooit op tijd was bij mij en wanneer hij kon, dan had hij tijd voor me. Eerst kwamen zijn bedrijf en hobby’s aan de beurt. Terwijl hij zei in het begin tijd voor mij te maken. Op een gegeven moment ging hij opmerkingen maken over mijn uiterlijk… ” mijn tand was een stuk vanaf en ik moest naar de tandarts volgens hem..Ook liep ik soms krom zei hij en ik had te felle make-up op. Zelf stond zijn voortand frontaal scheef en liep hij gebogen en traag, 10 jaar ouder dan mij, maar ik voel geen behoefte om hem af te kraken, want zo leerde ik hem kennen en ik vind imperfectie juist mooi! Volgens zijn zeggen was zijn vrouw superknap en zijn dochters en moeder ook….Tot ik vervolgens foto’s zag.. Ik liet het maar gaan…tot hij begon dat ik naar de schoonheidsspecialiste moest gaan en de kapper, want zijn vrouw deed dat ook en ik kon dat wel gebruiken? Toen knapte er iets bij mij! Ik bedankte hem hiervoor en zei dat ik dat echter niet nodig heb! Ik houd helemaal niet van dat soort dingen maar respecteer mensen die dat wel doen.. Toen werd hij boos!! Ik kwam er steeds meer achter dat hij erge narcistische trekjes heeft…en mijn bloeddruk is erg gestegen de laatste tijd. ( zijn vrouw had erge hoge bloeddruk) Dit heeft toch nog 5 maanden geduurt,, Tot hij plotseling onze relatie uitmaakte, omdat ik een dochtertje van 12 heb en hij dan niet met vakantie kan wanneer hij wou….i.v.m. schoolvakantie’s…Ik ben Zo klaar met afgunst-jaloezie-narcisme enz!!! Soms lijkt het wel “normaal” te worden…brrrr

  • Beste Frank,
    Bedankt voor je antwoord. Ik neem afstand en laat haar met rust. Wij hebben onze ouders nog (93 jaar). Reeds 14 jaar vezorg ik hen. Gedurende 10 jaar ging dat vrij goed. Maar toen mijn moeder voor de zoveelste maal ernstig ziek was en er voor de zoveelste maal niet veel hoop meer was, toen zijn de problemen echt begonnen. Zij wou mij documenten laten tekenen dat ik van de erfenis van mijn moeder afstand zou doen en ze zou mijn vader bij haar in huis nemen. Je moet weten dat mijn vader uiterst beinvloedbaar is. Haar plan viel spijtig genoeg in het water daar mijn moeder nog altijd leeft en ik geen documenten wou tekenen. Ik heb een zeer goede verstandhouding met mijn ouders en dat moet natuurlijk weeral stuk. Daarvoor zet ze alles in het werk. Maar dat lukt haar niet meer zo goed als vroeger.
    Vriendelijke groeten,
    Mieke

  • Nolver schreef:

    Aan de kant donderen. Afgunst kan NOOIT een goede vriendschap tot stand brengen!!!

  • Nolver schreef:

    Ik heb geen jaloerse vrienden, ik zoek ze erg zorgvuldig uit. Maar op het moment werk ik in een bedrijf waar zowel man als vrouw ziekelijk afgunstig zijn.

    Ik ben heftig aan het solliciteren.
    Veel succes!

  • Nolver schreef:

    Dit is exact mijn huidige situatie op het werk. Heel erg goed beschreven. Maar ik heb ondertussen wel gemerkt dat ik de achterstand niet kon inhalen en heb overplaatsing gevraagd naar een ander gebouw. Wouw, wat een verschil met deze collega’s; ik had dit veel eerder moeten doen. Geen ziekelijke afgunst meer! :-D

    Nu vragen die huichelaars aan andere collega’s hoe het met me gaat en staan plotseling beschaamd nu hun plannen mislukt zijn!!!
    Maar omdat het bedrijf me totaal niet ligt, solliciteer ik toch het liefst naar andere functies.

  • ashley schreef:

    Ik heb (helaas) veel last van jaloezie naar mij toe.
    Leuk is het niet, allesbehalve, want behoorlijk wat personen roddelen en vertellen leugens over mij.
    Dus of ik dat als compliment moet zien ?
    weet het nog niet zo hoor, als je daardoor dan ook nog eens veel mensen uit je omgeving door verliest, vind ik het toch behoorlijk eenzaam met momenten.
    Het wordt zo luchtig verteld in je artikel, maar als je het moet ondervinden vind ik het toch best pittig.

  • Beste Ashley,

    Niets is luchtig en natuurlijk is het vervelend als mensen over je roddelen of liegen. Het hoeft in jouw geval helemaal niet uit jaloezie te zijn. Het kan ook zijn dat ze je gewoon iets misgunnen zonder jaloers op je te zijn. Als iemand je benadeelt, wil dat niet automatisch zeggen dat hij of zij je bewondert en is het dus ook niet altijd een verkapte vorm van een compliment.

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Harriet schreef:

    Heel veel mensen zijn jaloers op mij,behalve een goeie vriendin,ze zegt: je ziet er heel goed uit ,slank blond bent goed in hardlopen,enz:
    Maar ik stoor me er toch aan,omdat ze me nu buitensluiten.

  • herken het, pijnlijk, eenzaam maar niet veel aan te doen, het is door hen…
    wel een jammere zaak

  • Margje schreef:

    Ik ben 1 vriend en 3 vriendinnen kwijt geraakt door de jaren heen. Door jaloezie! Dus dan ben ik kennelijk erg te benijden? Maar het is echt niet leuk om mensen, waar je om geeft, een voor een kwijt te raken hierdoor! Het heeft mij ook onzeker gemaakt, elke keer als ik er aan denk, moet ik weer bedenken dat ik niks fout heb gedaan, en moet mijn man mij daar ook weer van overtuigen. Ik ben 54 jaar.

  • Nolver schreef:

    Lieve Linda, neem voor de volgende keer aub nooit een man uit medelijden. Ze kraken je op het laatst helemaal af. Ik heb het gezien bij anderen.

  • Claudia schreef:

    Hoi Marie,

    Ik herken mij helemaal in jouw verhaal.
    mezelf vrouwelijk kleden met hoge hakken vonden ze maar niks.
    Ik ben een goed mens.
    Afgunst begrijp ik niet. Ik stond voor mensen klaar daar werd veel misbruik van gemaakt. wanneer de meiden gingen stappen werd ik niet uitgenodigd.
    Ik was alleen maar goed als stichting korrelatie, wanneer ze mij nodig hadden. De paar keren dat ik wel mee kon stappen werd de aandacht die ik eindelijk eens kreeg, want normaal stappen de mannen niet zo gemakkelijk op mij af, meteen misgunt en gaan ze ter plekken die man voor mijn neus lopen versieren en tegen aan lopen rijden.

    Van mannen kreeg ik weleens te horen dat ze denken dat ze mooie vrouwen niet voor hun alleen kunnen hebben of dat ze hun verlaten voor iets beters.
    of dat ze toch al bezet zijn, dus geen moeite waard om een gesprek mee aan te gaan.
    Van die vooroordelen.

    Ik ben nu bijna 6 jaar vrijgezel. Ook niet goed blijkbaar. Krijg ik vragen dat ik dan wel met veel mannen het bed heb gedeeld of een moeilijk karakter heb.

    Ten eerste ben ik volgens mensen die mij kennen veels te lief voor deze wereld.

    Ten tweede ik deel niet met veel mannen het bed…waarom? Ik ben al te veel gekwets geweest in oppervlakkige relaties dan ga ik niet ook nog eens opzoeken in oppervlakkige seks. Ik ga zelf voor diepgang en echte passie en wacht tot ik iemand tegen kom die mij neemt om wie ik ben en niet om wat ik ben.

    Op werk ook veel afgunst meegemaakt. Vrouwen die vanuit machtspositie bewust mij klein hielden en ontplooing niet gunnen.

    Terwijl ik volgens WAIS test een goed stel hersens heb ben ik daarvoor zeer onderschat op een lom school en a nivea praktijkschool gezet. van alles geprobeerd om eruit te komen maar heel veel tegengewerkt.

    Reden dat ik nu voor mezelf maar ga beginnen.
    Helaas is alles alleen doen, zonder dat iemand je waardevol laat voelen of omhoog trekt, best moeilijk. ookal zeggen ze je moet jezelf waardevol laten voelen. Als de omgeving tegenwerkt is dat verdomd moeilijk. zelfs als ik me waardevol voel.

    Ik weet dat ik een goed mens ben, kernkwaliteiten heb, creatief ben en het zeker ook waard ben.

    Het juiste netwerk, ontbreek alleen nog.

    Ik zoek o.a op het gebied van werk en projecten daarom eerlijke mensen die creatief zijn, gevoel voor design en mode hebben, die elkaar omhoog durven te trekken.

    Dus mocht je interesse hebben.
    dan hoor ik dat graag.

  • Claudia schreef:

    Hoi Mel,

    Ik herken mij helemaal in jouw verhaal.
    mezelf vrouwelijk kleden met hoge hakken vonden ze maar niks.
    Ik ben een goed mens.
    Afgunst begrijp ik niet. Ik stond voor mensen klaar daar werd veel misbruik van gemaakt. wanneer de meiden gingen stappen werd ik niet uitgenodigd.
    Ik was alleen maar goed als stichting korrelatie, wanneer ze mij nodig hadden. De paar keren dat ik wel mee kon stappen werd de aandacht die ik eindelijk eens kreeg, want normaal stappen de mannen niet zo gemakkelijk op mij af, meteen misgunt en gaan ze ter plekken die man voor mijn neus lopen versieren en tegen aan lopen rijden.

    Van mannen kreeg ik weleens te horen dat ze denken dat ze mooie vrouwen niet voor hun alleen kunnen hebben of dat ze hun verlaten voor iets beters.
    of dat ze toch al bezet zijn, dus geen moeite waard om een gesprek mee aan te gaan.
    Van die vooroordelen.

    Ik ben nu bijna 6 jaar vrijgezel. Ook niet goed blijkbaar. Krijg ik vragen dat ik dan wel met veel mannen het bed heb gedeeld of een moeilijk karakter heb.

    Ten eerste ben ik volgens mensen die mij kennen veels te lief voor deze wereld.

    Ten tweede ik deel niet met veel mannen het bed…waarom? Ik ben al te veel gekwets geweest in oppervlakkige relaties dan ga ik niet ook nog eens opzoeken in oppervlakkige seks. Ik ga zelf voor diepgang en echte passie en wacht tot ik iemand tegen kom die mij neemt om wie ik ben en niet om wat ik ben.

    Op werk ook veel afgunst meegemaakt. Vrouwen die vanuit machtspositie bewust mij klein hielden en ontplooing niet gunnen.

    Terwijl ik volgens WAIS test een goed stel hersens heb ben ik daarvoor zeer onderschat op een lom school en a nivea praktijkschool gezet. van alles geprobeerd om eruit te komen maar heel veel tegengewerkt.

    Reden dat ik nu voor mezelf maar ga beginnen.
    Helaas is alles alleen doen, zonder dat iemand je waardevol laat voelen of omhoog trekt, best moeilijk. ookal zeggen ze je moet jezelf waardevol laten voelen. Als de omgeving tegenwerkt is dat verdomd moeilijk. zelfs als ik me waardevol voel.

    Ik weet dat ik een goed mens ben, kernkwaliteiten heb, creatief ben en het zeker ook waard ben.

    Het juiste netwerk, ontbreek alleen nog.

    Ik zoek o.a op het gebied van werk en projecten daarom eerlijke mensen die creatief zijn, gevoel voor design en mode hebben, die elkaar omhoog durven te trekken.

    Dus mocht je interesse hebben.
    dan hoor ik dat graag.

  • Het belangrijke is dat het innerlijke aansluit met de buitenkant en anders val je toch wel door de mand net als sommige mensen . En wie weet willen je vriendinnen wel alleen met jou afspreken en niet met hun vriendjes erbij. Wie weet begrijp je nu beter dat het niet aan jou ligt maar dat mensen liever alleen willen zijn met hun lover. Dat wil jij toch ook>? je vriendin hoeft er toch niet de hele tijd bij jullie relatie aanwezig te zijn hahah

  • ik zou niets voor je kinderen achteraten, het spijt me zeer om dit te zeggen. Gun andere mensen iets leuks bijv genoeg mensen die op kapotteschoenen rondlopen

  • Nolver schreef:

    Helaas vind ik ziekelijk afgunstig zijn op mensen en elkaar niets gunnen, typisch Nederlands. We schijnen erg onzeker te zijn over onszelf in dit koud kikkerlandje. Veel mensen in de Nederlandse maatschappij lijken zich zo te gedragen.

  • Jaloezie, ja dat ervaar ik met familie om me heen. die zijn zo jaloers op mij.
    Ik ben vriendelijk en open voor iedereen. maar wat ik ook doe etcc. het helpt gewoon niet.
    af en toe voel ik me misbruikt. ik schiet gauw iemand te hulp. en help graag, maar dat heeft geen zin, omdat het de jaloezie groter maakt merk ik.
    Ik ben na jaren teruggekomen, naar de plaats waar ik als kind ben opgegroeid. en merk dat
    ik ontwikkeld ben, en de familie is blijven stil staan. In een stad wonen vraagt veel van jezelf motivatie etcc. maar ik heb me prima ontwikkeld. Nu kom ik terug in het dorp en merkt dat de familie zusjes etcc. niet zijn veranderd. ze zijn stil blijven staan, en hebben in mijn ouderwetse opvatting, ze zijn niet gegroeid. Dan komt de jaloezie omhoog. en dan denk ik waarom is dat nou nodig.

  • Hoi, ik ken dat gevoel, maar je moet niet onzeker worden of zijn.
    Want het heeft niks te maken met jou okay wel iets het is meer bij je vriendin.

    Ik had een vriendin die absoluut niet bij mij thuis wil komen, haar jaloezie is zoo erg, om te zien wat bij alleemaal thuis te zien is. Mijn inrichting valt goed bij haar in de smaak. al met al komt ze nooit bij mij thuis. Ik heb de vriendschap laten verwateren,want ik moest elke keer naar haar huis, daar heb ik geen zin in. Nu ben ik verhuisd naar een dorp. Tot mijn verbazing heeft ze mij gebeld om een keer af te spreken…en natuurlijk bij haar thuis. …

  • Hallo lezer,

    Allereerst moet ik zeggen dat ik mij voor het eerst op een dergelijke platform begeef om mijn hart te luchten en zelfs voor het eerst heb gegoogled hoe ik met jaloezie van anderen kan omgaan terwijl ik al sinds jongs af aan hiermee geconfronteerd word helaas.

    Ik zeg helaas want ik vind het verschrikkelijk als mensen jaloers op mij zijn. Ik ben een spiritueel mens en heb als kind veel gebreken gekend in materiële zaken en in ouderlijke liefde en aandacht. Ondanks vele gebreken en gemis in mijn leven ben ik nooit jaloers geweest ( en dit meen ik echt oprecht: kan ik zeggen als iemand die zich vaak onderwerpt aan zelfkritiek en kritiek van anderen tot de dieptes van mijn ziel meeneem (dat laatste is eigenlijk een slechte eigenschap, doe het niet (relativeer het)). Ik heb heel lang nagedacht hoe het kon dat juist een persoon als ik die weinig heeft (gehad) nooit jaloers is en andere mensen die (relatoef) veel hebben juist zo snel en vaak jaloers kunnen zijn. Ik kwam tot de conclusie dat ik mij nooit, niet nu en ook niet vroeger, met andere mensen vergeleken heb. Ik wilde altijd beter dan mijn ‘vorige ik’ zijn. Ik wilde alleen mijn huidige ik en huidige kennen en kunnen overtreffen. Al op de middelbare school begon het gedrag van vriendinnen en klasgenoten die mij steeds bekritiseerden en uitlachten als ‘nerd’.

    Ik wist dat ik anders was, ijverig en leergierig was maar ik heb er nooit te koop mee gestaan. Ik had weinig controle over mijn eigen leven, andere mensen bepaalden waar ik in die jaren in het leven zat. Het enige waar ik zelf controle over had was mijn denkvermogen. Zowel ikzelf als mijn docenten merkten dat ik redelijk intelligent ben. Ik probeerde in mijn eigen wereld daar het beste van te maken zonder het onder de neus van anderen te schuiven en en ermee te pronken. Wel aanschouwden vriendinnen en klasgenoten dat ik hoge cijfers haalden en dat docenten in mijn bijzijn maar ook buiten mijn bijzijn grote complimenten mijn richting opstuurden voor de hele klas. Op dat soort momenten voelde ik altijd een last op mijn schouders ophopen omdat ik wist watvoor gevoelens het bij andere mensen opbracht. dat bewustzijn was gelukkig niet het dominantste en kon ik gelukkig ook ergens in mijzelf gelukkig worden om de bewondering van mijn leraren en gaf het mij zelfvertrouwen.

    Na de middelbare school hebben alle vriendin het contact met mij verbroken behalve ééntje. Zij was degene met wie ik een liefde en haat relatie had vanwege haar continue bekritisering en vingerwijzingen. Zij heeft op de uni toegegeven dat inclusief zij alle meiden jaloers op mij waren en dat ik met alleen al mijn verschijning een krachtige indruk maak waar veel mensen jaloers op worden. Eerlijk waar, ik heb hier zelf nooit eerder zelf aan gedacht of zelf van mening geweest dat ik een dergelijke uitstraling had. Ik ben juist lange jaren onzeker geweest over mijn uiterlijk (maar heb toch geleerd om sterk te staan tegenover denegerende uitlatingen blikken van mensen, misschien was dat het). Later hoorde ik hetzelfde van mijn huisarts: dat ik een hele krachtige uitstraling heb. Toen begon ik het te geloven maar ik heb het nooit gebruikt om mensen te intimideren of een inferieur gevoel te geven. Sterker nog ik heb mij altijd ingezet om het beste uit mijn medemens te halen. Als iets mij niet was gelukt in bijvoorbeeld in de eerste jaren van mijn studie vertelde ik nieuwkomende studenten wat mijn fouten waren en waarom ik het niet heb gehaald en hoe zij het zelf wel goed kunnen doen. Ik heb zelfvertrouwen, geloof in mijn volwassen en geestelijke rijpheid, maar heb echt gene grote ego en een egoïstische houding om alleen zelf alles goed te doen. Ik vertel graag jongeren wat mijn fouten zijn geweest zodat ze ervan kunnen leren (ik ben zelf 26). terug naar de enige vriendin van de middelbare school; zij had dus wisselvallige buien waarin ze mij de hemel inprees en een ander keer weer de grond in boorde tot ik er helemaal gefrustreerd van raakte. en die frustratie van mij snapte zij niet. Ze bgeon ene keer midden in een vriedinnen uitje zomaar uit het niets tegen mij uit te vallen. Ze zei dat ik mij niet zo heilig en perfect moest voordoen, dat ik ook fouten had. Ik begon mijzelf te verdedigen, achteraf gezien denk ik dat hoefde helemaal niet. Er waren nieuwe meiden in de groep en die keken mij aan van: je moet wel echt iets heel ergs gedaan hebben om zo aangevallen te worden. Eerlijk waar, ik zie die vriendin een keer in een kwartaal er was geen ruimte of mogelijkheid om jegens haar iets fouts te doen. Mijn vader was pas overleden en ze begon al met beschuldigingen waarom ik haar niet als eerste op de hoogte had gesteld. Zij vertelde haar moeder niet dat ik mijn vakken had gehaald om haar moeder zou zeggen: zie je zei heeft het wel gehaald. Ik ging met haar in discussie over haar psychologie van beschuldigingen jegens mij (had ik niet moeten doen), ik somde alle beschuldigingen en wijzende vingers vanaf de middelbare school op in tranen, hortend en stortend (ik weet het, had ik niet moeten doen, maar she drove me crazy, het zat echt heel hoog). Nu denk ik haar dat haar gedrag het resultaat is van doorgeschoten jaloezie en mijn continue successen die zij alleen maar zag van buiten (ik faalde ook heel vaak en dat vertelde ik ook heel vaak op een uitvergrootte manier zodat ze niet jaloers zou zijn. Haar laatste schop gaf ze mij in een groepsgesprek op whatsapp waarin zij abrupt schreef dat ik haar belazerd had en in haar rug had gestoken en dat ze daarom mij niet wilde horen en uit de groep gaat. Ik probeerde nog aan de groep uit te leggen dat ik echt niets heb gedaan en dat zij meer problemen heeft met het niet kunnen verwerken van bepaalde dingen. Sindsdien doen de meiden uit die groep afstandelijk tegen mij behalve één vriendin die ik ook altijd als de meest volwassen heb gezien.

    Eigenlijk wilde ik helemaal niet focussen op deze éne vriendin. Ik wilde eigenlijk kwijt dat ik zeer frequent door verschillende mensen benijd word op een negatieve manier, zij worden jaloers. Vaak door vrouwen, met mannelijke studiegenoten of vrienden heb ik echt totaal geen problemen.

    Ik voel de jaloerse blikken en bejegeningen echter als een grote last. Ik heb het gevoel dat zelfs de meiden die als heel integer zie op hun beurt wanneer het hen tegenzit valse beschuldigingen mijn kant op gooien en steeds meer de positie nemen van de oordelen. Waarom oordeel ik over niemand? Waarom bekritiseer ik niemand? Waarom ben ik altijd degene waar altijd over geoordeeld word en altijd op een negatieve manier.

    Het erge is dat ik heel lang, omdat ik zo erg vertrouwde op de integriteit van die paar mensen, dat ook ik na hen mijzelf de grond inboorde met zelfkritiek en dacht dat als zij het zeggen vast gelijk hebben en dat ik vast iets verkeerds doe waar ik zelf niet bewust van ben. totdat ik merkte dat die kritiek heel erg toenam en nergens op gebaseerd was en zelfs op de meest basale dingen was gericht zoals mijn lach, mijn nies en mijn enthousiasme over mijn studie (die ik vaak eigenlijk ook vaak verborgen hield om geen jaloezie op te wekken, behalve bij die paar mensen wiens integriteit en geestelijke volwassenheid ik vertrouwde, meer dan die van mijzelf dat ik zelfs door hun beschuldigingen niet meer van mijzelf begon te houden.

    tegenwoordig probeer ik weerbaarder te zijn tegenover negatieve gevoelens en gedragingen van vrienden en familie. Maar het doet zo’n pijn. Juist omdat het van vrienden en familie komt, de mensen aan wie je je kwetsbaarheid in emotie en geest toevertrouwd. Zo zonde.

    Ik weet het niet meer, ik weet echt niet meer hoe ik ervoor kan zorgen dat mensen niet jaloers op mij zijn. Ik heb mij vaak genoeg de grond in gepraat of successen gebagatelliseerd om de schijnwerpers niet op mij te hebben. Maar zoals hierboven het staat, al loop je op blote voeten en eet je droog brood, toch zijn er mensen die jaloers op je zijn.

    hoe kan het zijn dat zoveel vriendinnen/mensen zich met mij vergelijken en terwijl ik mij juist met niemand vergelijk en het beste probeer te maken van de mogelijkheden die er voor iedereen zijn (onderwijs Bijvoorbeeld). Ik doe het allemaal in mijn eigen wereldje zonder te showen of te pronken. Ik ben alleen in race met mijzelf. Waarom doen andere mensen dat niet?!

  • Beste Roos,

    “Hoe ik ervoor kan zorgen dat mensen niet jaloers op mij zijn?”
    Dat kun je helaas niet. We kunnen andere mensen niet veranderen, we kunnen hooguit selectief zijn met wie we omgaan in ons leven.

    “Ik kwam tot de conclusie dat ik mij nooit, niet nu en ook niet vroeger, met andere mensen vergeleken heb. Ik wilde altijd beter dan mijn ‘vorige ik’ zijn.”
    Beide zijn vergelijkingen: de eerste met anderen, de tweede met een ideaalbeeld van jezelf t.o.v. ja ‘vorige ik’. Als alle vergelijking stopt, dan ben je zó goed genoeg en hoef je niet per se beter of anders te worden. Dan maak je je ook minder druk om wat anderen vinden.

    “Ik heb mij vaak genoeg de grond in gepraat of successen gebagatelliseerd om de schijnwerpers niet op mij te hebben.”
    Dat werkt inderdaad niet zoals je zelf al zegt: Er is niets spiritueels aan jezelf kleiner maken zodat anderen zich minder ongemakkelijk voelen in je nabijheid.

    “Ik ben alleen in race met mijzelf. Waarom doen andere mensen dat niet?”
    Omdat heel veel mensen van jongs af aan wordt geleerd dat ze in wedstrijd zijn met anderen. Voor hen is vergelijking de enige manier om te kijken of ze het goed doen of niet. Als ze het minder doen (dus als een ander in hun ogen beter is), dan komt angst en teleurstelling (in zichzelf) naar boven en dat uit zich in jaloezie.

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Anoniem schreef:

    Beste Frank,

    Bedankt voor je adequate antwoorden.

    Ik vergelijk mij inderdaad wel met andere mensen in de beleving van jaloezie, eigenlijk niet zo zeer in het hebben en houden en het kennen en kunnen. Ik wil graag het zo ver zijn inderdaad dat ik mij niets aantrek van wat andere mensen denken. Weet je vandaag weer kreeg ik wat afgunst over mij heen. Mijn zus was hier ook getuige van en vond ook dat het niet kon. Eindelijk! Eindelijk had iemand buiten mij het ook gezien en erkennen dat het fout is. Dat gaf mij werkelijk veel rust. Want ik heb heel lang vanwege zoveel kritiek ook van binnen mijzelf bekritiseerd en kapot gemaakt. Ik heb heel lang gedacht dat ik onbewust fout. Eindelijk heeft iemand het aanschouwd op het moment dat het gebeuree en erkend.

    Hoe dan ook, hartelijk dank voor jouw repliek. Ik zal er naar streven om mij minder aan te trekken van de houding van andere mensen.

    Vriendelijke groet,

    Birgül

  • Jaloerse zus

    Ik heb last van een jaloerse zus.

    Ze wil altijd hetzelfde als wat ik heb. Van huis tot kleding, van auto tot kind (ik zwanger, zij ook snel zwanger), mijn kind op toneel, haar kind op toneel, mijn kind op dans, haar kind op dans, noem het maar op en ze wil de verbeterde versie hebben. En dat vind ik niet eens erg, maar wel als ik daar hatelijke steken voor terugkrijg. Het rare is dat haar kind ook jaloers is op ons kind. Het is ongelooflijk.

    Als kind zijnde speelde dit al, ze keek heel erg tegen mij op maar aan de andere kant vindt ze dat ik haar gekleineerd heb. Zegt ze regelmatig. Ze vergeet dat ik haar op sleeptouw nam omdat ze alleen was.

    Ik had vrienden en vriendinnen, was populair, zij werd gepest.

    Ik was beter in studeren maar maakte studie niet af (ondanks hoog iq), zij is van lbo opgeklommen naar mbo maar is minder intelligent.

    Toch heeft zij een baan, financieel prima en nog ontevreden. Ik ben door lichamelijke chronische ziekte thuis gekomen.
    Dus ze doet het beter dan ik in dat opzicht. En heb ik haar regelmatig mee gecomplimenteerd. Al maakt het mij niet uit. Ben tevreden met mezelf ondanks de tegenslagen.

    Haal mezelf voor haar naar beneden zodat zij zich beter voelt en ik mij minder schuldig over het feit dat zij zich rot voelt door mij.

    Maar toch is ze in staat zich te willen meten aan mij.

    Het resulteert in een strijd waarin ze blijkbaar voelt dat ze minder is. Ze heeft zelfs tegen me gezegd dat ze me wilde neersteken. Omdat ze me haatte en ik haar als kindzijnde kleineerde en haar nog steeds niet voor vol aan zie. Ik heb haar toen gezegd dat ze dan maar afstand moet nemen, want ik kan niet met iemand omgaan die mij blijkbaar intens haat, zonder dat ik er iets aan kan doen.

    Eerlijk gezegd besef ik wel dat ik steeds minder respect voor haar heb en haar dom vind.

    Soms belt ze huilend of in paniek op en ga ik mee probeer het op te lossen. Dan is ze een onzeker meisje dat niets zelf kan. Ik help omdat ze mijn zus is en omdat ze zegt soms depressief te zijn. En dat komt ook weer door mij omdat ze vindt dat ik haar jeugd verpest heb.

    Het feit dat ze een aan alcoholverslaafde man heeft, geen vrienden heeft, er in haar leven alleen voor de opvoeding van haar kinderen voor staat en ze veel stress ervaart, tekeer kan gaan tegen onze moeder maar ook vreemden bijvoorbeeld tijdens het auto rijden of met boodschappen doen, staat er volledig buiten, het is mijn schuld in haar ogen.

    Van school uitzoeken, tot aankopen van nieuwe auto, baan vinden, tot meegaan naar de kinderpsycholoog van haar kind omdat haar man niet mee wil, noem het maar op. Ik regel het en krijg achteraf te horen dat ik haar leven bepaal.

    En dan gaat ze soms enorm tekeer tegen mij of zelfs mijn man, dat ze niet meer over zich heen laat lopen en niet dom is.

    Ik ben nu zelfs op een punt gekomen dat ik het bijna niet meer in kan slikken en ik boos en hatelijk kan worden. Maar dat wil ik niet.

    Mijn man zegt dat we een keer samen aan tafel moeten gaan en als volwassenen het uit moeten praten, waarbij ik eens duidelijk aan moet geven dat ze geen reden heeft om jaloers te zijn en bovenstaande punten benoem.

    En dat zij ook haar ergernissen, die ze overigens wel benoemt door te schreeuwen dat ze niet meer over zich heen laat lopen zoals vroeger toen we kind waren.

    Gisteren is ze weer tekeer gegaan tegen mijn man toen hij iets ging brengen dat haar man heeft gezegd dat ze de banden met de familie moet breken.

    Mijn man liet haar uitrazen en kwam wel voor mij op maar dat hoorde ze niet. Uiteindelijk is haar oplossing om samen een keer thee te gaan drinken zodat ze haar ongerief zonder woest te worden kan uiten naar mij.

    Heb mijn man gezegd, dat ik nu absoluut niet in staat ben om alleen met haar te gaan praten, omdat ik van binnen kook en letterlijk in staat ben om haar nu met woorden de grond in te stampen omdat ik haar jaloezie zat ben. Als het gesprek ooit plaats moet vinden, dan zal er een derde onafhankelijke persoon bij moeten zitten heb ik gezegd.

    Voorlopig hou ik me maar weer in en probeer ik haar te ontlopen. Ze weet niet eens dat ik nu dus ook boos ben.

  • Hey lieve Claudia,

    Jouw verhaal is helemaal het mijne. Ook altijd jaloezie van vrouwen….
    Op het werk/ in relaties met vriendinnen / ben ook al 6 jaar single. Kom bedreigend over omdat ik stevig in mijn schoenen sta en een eigen mening heb. Het is vermoeiend. Ik zoek vrolijke optimistische mensen die mijn goed oprecht warm hart waarderen maar het is zeldzaam. Nu op mijn werk weer een leidinggevende vrouw die het op mij gemunt heeft en mij slecht behandeld maar toch doe ik niks verkeerd. Ik word vaak zomaar ontslagen zonder reden. Ook ik denk er nu aan op mezelf te beginnen.
    Veel succes met jouw nieuwe plannen!
    Groetjes Inge

  • Mijn ervaring is Frank, dat je dan alleen maar verwijten krijgt en ze de bal terug gaan spelen. Lost niks op dus

  • Beste José,

    Als je alleen maar verwijten terugkrijgt en het dus niets oplost, dan wordt het tijd om afstand (of misschien wel afscheid) te nemen.
    Het heeft weinig zin om te blijven gaan met mensen die niet het beste met je voor hebben :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Janine schreef:

    Lieve dames, het klinkt allemaal zo herkenbaar. Kunnen we geen vriendinnenclubje opstarten en af en toe eens ergens samenkomen voor een hapje en een drankje? Ik meen het serieus.

    Janine

  • Janine schreef:

    En een zeer goed artikel van jou, Frank! Ook al is het ondertussen van enkele jaren geleden (net als de meeste reacties).

  • Dank je wel Janine!

    Persoonlijke ontwikkeling heeft geen houdbaarheidsdatum, het is ‘evergreen’ :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Renico schreef:

    Hallo Anna, je zegt dat het het beste is om het jaloerse gedrag van mensen niet te ‘bevestigen’. Wil je aub een voorbeeld geven van een situatie (of meerdere) waarin je jaloezie ‘bevestigt’? M.a.w. ?hoe moet het volgens jou niet? Ik vraag mij af of ik dit doe namelijk… gr renico

  • Wat heb jij het prachtig verwoordt allmaal! En zo herkenbaar! Je bent innerlijk zeer wijs voor je leeftijd, en ik voel zeer met je mee! Ga zo door..en ” maak je niet kleiner voor het geluk van anderen!”.

  • Wat een goed artikel! Het lijkt helaas makkelijk om jaloezie op te pakken als een compliment, maar wanneer jaloerse mensen over je gaan roddelen is dat wel een stuk lastiger.

    Ik studeer met een groep van internationale mensen samen in een research master. Ik ben erg enthousiast over de vakken, docenten, en ik haal ook prima cijfers.
    Er is helaas erg veel competitie en dat voel je. Mensen gunnen het anderen niet om goede prestaties te halen. Nu heb ik twee huisgenoten, en mijn huisgenoten doen dezelfde studie. Ze maken vaak grapjes over mij, maar ze doen wel alsof ze mij mogen. Nou hoorde ik gisteren van een vriendin dat ze over mij gaan praten (in negatieve zin) zodra ik even weg ben… Is dat jaloezie? Ik vind het erg lastig om dat los te laten.

  • Beste Elise,

    Jaloezie, negatieve competitie en de ander niets gunnen wordt allemaal veroorzaakt door eigen onzekerheid en twijfel. Als jij de ander het beste gunt, je richt op wat je zelf doet en loslaat hoe anderen dat doen, dan voel je je veel sterker. Deze manier van kijken getuigt van een veel sterker karakter. Je kunt de ‘wedstrijd’ nooit winnen door je te focussen op de onzekerheid en angst van een ander – maar wel door je te richten op het vertrouwen in jezelf dat je doet wat je wilt en wat je kunt. Dat is niet makkelijk (wat wel?), maar het geeft je veel meer vrijheid, kracht en ontspanning. Werk dus niet aan de spanning van een ander (dat is een negatief uitgangspunt), werk aan het vertrouwen en het plezier in jezelf:)

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Beste Frank,
    wat een heldere omschrijving. Ik overweeg ook om de cursus aan te schaffen. In bovenstaand stuk schrijf je het volgende: Als iemand zich minder voelt dan jij, zijn er drie keuzes. Ten eerste kunnen ze het accepteren. Maar van die mensen hebben we weinig last. Ten tweede kunnen ze óf zichzelf grotermaken óf jou kleiner maken. In veel gevallen proberen ze dat allebei – dat werkt het beste.

    Wat bedoel je met dat werkt het beste. Voor de jaloerse persoon? Bereikt zo iemand dan oha wat diegene bereiken wil?
    Daarnaast nog een vraag. Het zien als een compliment helpt mij om te proberen erboven te staan en mij proberen er niet langer meer door gekwetst te voelen. Althans de scherpe randjes ervanaf te halen. Is dat ook hoe jij het bedoelt? eerdere gesprekken met schoonzus hebben uiteindelijk niets geholpen. Contact kan/wil ik niet verbreken (Ik kom uit een Aziatische familie en ben opgegroeid in een cultuur waar het verbreken van contact mij uiteindelijk nog slechter zal doen voelen). Wat te doen?

    Met vriendelijke groet,

    L

  • Frank De Moei schreef:

    Beste L,

    “Wat bedoel je met dat werkt het beste. Voor de jaloerse persoon?”
    Ja, inderdaad, voor de jaloerse persoon werkt het ’t beste – die wil zichzelf groter doen voelen en jou kleiner doen voelen. In de werkelijkheid (van gezonde relaties) werkt het natuurlijk totaal niet :)

    En inderdaad, als je jaloezie ziet als een verkapt conpliment dan voel je je minder snel gekwetst, omdat je weet dan de ander je heimelijk bewondert (zij het wel op een negatieve manier).

    Als je een contact niet kunt verbreken (wat ik veel families inderdaad voorkomt) en je voelt je niet goed met/bij die persoon, houd dan zo veel mogelijk afstand. Weet dat alles wat zij zegt (als dat negatief is over jou en anderen) NIETS zegt over jou en anderen, maar alles over haarzelf.

    Als je mij een cadeau geeft dat ik niet accepteer, van wie is dan het cadeau? Van jou toch? Zo werkt het ook met jalozie en kritiek: als iemand het aan je ‘geeft’, maar je weigert er iets mee te doen of je weigert het bij je binnen te laten komen, dan blijft het bij die persoon, maar wordt het nooit van jou :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Frank, dank je van je artikel.
    Het heeft me een ander kijk gegeven op sommige situaties.
    Aan degene die iets hebben geschreven, dank je om dit te delen. Ook dit heeft me wat geholpen.
    Mijn hele leven heb ik last van jalousie van anderen. Waarom?
    Met het gevolg dat ik mezelf ben beginnen te verwateren.
    Stap per stap meer en meer, tot ik bijna mezelf kwijt was. Maar toen waren mensen vriendelijk tegen mij. Kreeg ik geen/minder steken of commentaar. Ik had zelf vrienden kunnen maken. Maar ik was niet gelukkig met wat er nog overbleef van mij of wat ik nog had van mezelf, wie ik geworden was. Toen verloor ik mijn beste vriend, mijn huisdier en besloot dat ik het allemaal niet meer wou. Dat er een eind aan moest komen. Ik ben nu 2 jaar hard aan het werken om mezelf terug te krijgen, om te hebben wat ik wil. En bij elke stap dat ik terug dichter bij mezelf kom. Hoe meer de jaloezie terug toe neemt. De zeldzame vrienden die ik gemaakt had, kwijt speel. Maar dank jullie van jullie reactie. Ik ben niet alleen en ook ik heb recht op mijn klein geluk. Net zoals jullie.
    Maar het doet pijn en is niet altijd even gemakkelijk om dat los te laten.
    Dank jullie voor jullie schouderklopjes!

  • Zeer bedankt voor je antwoord! Waar ik mij alleen ook zorgen over maak, is de invloed die zij met haar slechte verhalen over mij heeft op anderen. Ik kan mij niet verdedigen tenzij ik bij iedereen moet aankaarten hoe zij daadwerkelijk is. Wat is de beste insteek om hier mijn gevoel niet door te laten leiden? Ik ga je cursus overigens aanschaften. Hoop er veel wijsheid uit te halen. Gr, L

  • Frank De Moei schreef:

    Beste L,

    Besef dat je geen echte controle hebt over wat een ander (over je) zegt. De mensen die jou waarderen en respecteren, die zullen zich niet laten leiden door geroddel – en de mensen die afgaan op wat een ander over je zegt, die resepcteren en waarderen je wellicht niet echt. Je hoeft je niet te verdedigen bij de juiste mensen – en je kunt je niet verdedigen bij de verkeerde mensen. Het is zo een mooi zelfselecterend proces, waarin je de juiste mensen overhoudt. :)

    Veel succes en vriendelijke groet.
    Frank

  • Frank De Moei schreef:

    Beste Tinne,

    Graag gedaan – en heel veel succes!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Anoniem schreef:

    Wow, dit zal ik proberen vast te houden. Veel dank!!!

  • Hallo , ik ken dat gevoel ,alsof ze het op je kop doen. Het zal je nog dikwijls overkomen je sraalt en men blijft jaloers,zo is dat en wist je ,,,,dat je dat gewoon word? Dan pas is het voor jouw niet meer zwaar meer want dan heeft het tij zich gekeerd en dan kies JIJ wie je uitsluit of niet!!!!

  • Marion schreef:

    Inderdaad ook mijn ervaring een rustig gesprek proberen te voeren maar kreeg alleen maar verwijten en boosheid ,alles word verdraaid en en zij weet het allemaal zo goed,heb er veel verdriet om gehad want het is iemand die mij nu in een kwaad daglicht probeert te zetten bij mijn naaste familie en dat doet zeer en ben er inwendig ook heel boos om en wordt er onzeker van

  • Danku ik versta het niet ik help graag mensen,en het ergste van al ,ik hielp een bekend iemand en daardoor ben ik ineens verweten geweest ook is het blijkbaar niet duidelijk uit welk land ik kom terwijl ik overal zeg dat ik van België ben ,dan denken ze dat ik van Nederland ben ,en nu ineens van Detroit us ,dan wou ik vrienden maken van alle culturen ,en landen ,omdat ik vind dat dit de wereld beter maakt ik geef graag complimenten als ik zie dat iemand zich niet goed voelt ,want ieder mens is uniek en blinkt uit in iets het kan zijn dat je het nog niet hebt gevonden zoals ik ,het komt wel dat weet ik uit ervaring ,ik heb ook nooit veel geld gehad door andere omstandigheden,en heb is een tijdje wel geld te veel gehad en als ik eerlijk mag zijn het maakte mij niet beter,ik vond het zelf beangstigend,raar zullen jullie denken maar het maakte mij niet gelukkiger alleen hoef je niet uit te rekenen wat je kunt uitgeven en ik voelde mij raar ,dit kan nu wel zijn omdat ik opgegroeid ben met mijnmoeder alleen ik ging voltijds werken met haar op fabriek en ik gaf alles af zodat wij toekwamen en alle betalingen konden doen ,ik ging al werken op mijn 15jaar deeltijds en gaf trots mijn centen aan mijn moeder want we hebben ook armoede gekend dus voor mij is het goed zoals wij nu een gewoon inkomen hebben toekomen en betalingen kunnen doen is voor ons genoeg ik ga hier stoppen want vertel anders weer te veel en dit komt door mijn adhd hopelijk worden jullie ook niet meer verweten ,ik geef toe dat ik gisteren verschoten was want ik heb gemerkt dat er berichten verspreid waren onder mijn foto ik zie dit aan mijn geschrift ,ik heb de berichten gezien die niet van mij waren op facebook en twitter en zo ben ik weer de zondebok maar dit komt hard aan als hooggevoelige zoals ik ,zelfs mijn kind werd gepest op een kindersite!!!!!!!!! Waarom word ik gedurig gehackt jaloerse vrienden die ik had pffffff

  • Ja vind ik ook deed mij goed zo een lieve meid nogmaals danku indra

  • Sabrin, je hebt gelijk ik zou meer naar mijzelf moeten kijken en het ergste is ik kan het moeilijk laten om anderen raad te geven ,en eigenlijk wat berijk ik er mee ,ik ga leren om alleen vrienden te helpen die tegen mij ook vriendelijk zijn ,en mijn probleem is ook dat ik opgegroeid ben met jongens omdat ik veel op straat liep terwijl mijn ouders als ik kind was op café zaten maar ik mag niet meer vriendelijk zijn tegen jongens of raad geven dat ik niet goed ken alleen mijn vroegere echte vrienden die wisten mijn thuissituatie en die zorgde voor mij ik ben 44 jaar en daar kan ik wel mee praten of lachen zonder bijbedoelingen ga minder eerlijk moeten zijn en zoveel niet zeggen van mijn eigen ,ik ga is goed nadenken wat ik fout doe danku om te luisteren

  • Harriet, dat is raar vraag haar waarom ze je buitensluit want ze geeft goeie feedback ik zou vragen wat er scheelt maar ik heb het ook voorgehad ik gaf ook complimenten en luisterde en ik werd ook ineens aan de kant geschoven , inplaats van te zeggen waarom dit is bij mij ook gebeurt mischien moetje het proberen vragen je weet nooit

  • Marie, ik heb hetzelfde voor en daardoor heb ik ook geen vriendin die bij mij komt om te praten Enzo ,ik vind het erg dat een vriend zei dat je moest anders kleden ,je moet jezelf blijven velen begrijpen niet wat jaloersheid doet maar inderdaad ik ben er ook eenzaam door ook al ben ik getrouwd ,ik kan niet meer naar mijn ouders gaan want heb ze niet meer ook mijn grootmoeder die mij geholpen heeft met opgroeien 11maand na dat mijn moeder stierf aan kanker kreeg mijn grootmoeder 2hartaanvallen ,ik ben ze kwijt toen ik 23jaar was en dan ben ik dezelfde persoon niet meer en toch moet ik verder maar het is moeilijk om geen goeie vriendin te hebben ,vind het zo erg omdat ik ook een vriendin mis je bent zeker niet de enige bij mij komt het door mijn adhd denk ik ik ben nochtans kalm zolang ze mij niet hard kwetsen ben ik ook een gewoon meisje ik verschiet er zelf van dat veel meisjes hier mee te maken hebben

  • Ze is jaloers zelfs voor jouw verstikkend misschien is anders reageren je weet nooit ,sorry maar nu moet ik hier weg maar ben blij dat ik hier terecht kan jullie zijn allemaal mooi op jullie manier denk daar aan

  • Maak het bijna dagelijks mee… ziekelijk jaloerse mensen. Kan nog zo aardig zijn, maar als mensen(+ – 70%) een pesthekel hebben aan je uiterlijk en ook nog eens bevooroordeeld zijn, kun je het wel vergeten. En dan hebben ze het ook nog is fout! Zie het meteen aan iemand ze lichaamstaal… meeste mensen weten toch ook wanneer iemand boos, verdrietig of blij is?! Omdat je dat vaak meemaakt. Ik heb dat met afgunst en jaloezie. Ben zelf mijn woning kwijt geraakt erdoor….(vele leugens en samen spannen van mij oude buren) Heb het niet aangevochten bij de rechter, omdat ik depressief was en vertrok gewoon, omdat ik er geen zin meer in had. Kan nog wel even doorgaan met dit verhaal maar wie wacht daar nou op… mensen worden niet arrogant geboren! Jammer want dat was ik niet! Karl Lagerfeld zei ooit “Ik haat lelijke mensen” Ik snap helemaal waarom! Jaloezie moet er zijn anders gaan we(de wereld) niet vooruit. Maar ziekelijk jaloerse mensen mogen echt van mij op een andere planeet wonen!

  • Al sinds mijn jeugd heb ik met jaloerse mensen te maken, ze maken zichzelf altijd groter, proberen mij kleiner te maken en het is overduidelijk dat ze jaloers zijn.
    Ik zie het als extra stimulans om NOG harder te werken en nog beter te worden in waar ik al goed in ben, vaak door hard ervoor te werken.
    Ik ben van mezelf erg introvert en er zijn helaas mensen die van binnen erg lelijk zijn (en vaak ook altijd zullen blijven) en die je maar al te graag nog dieper de grond in willen trappen. Het is hen nooit gelukt en zal hen ook nooit lukken. Ze moeten eigenlijk aan zichzelf werken maar dat willen/kunnen dit soort mensen vaak niet.
    Ik prees hen eerst de hemel in, zoals onze buurjongen die zei dat hij naar het HAVO ging (ik ‘maar’ naar de MAVO) nou, dat moest hij toch even laten weten. Goh, wat goed van je zei ik, dat is echt iets om trots op te zijn. Mijn moeder was boos en vond dat ik me niet zo moest laten kleineren maar ze had de grootste lol toen hij een jaar later ook naar de MAVO ging omdat hij was blijven zitten. Uiteraard kwam hij toen niet langs om dat te vertellen.
    Of de keer dat ik mijn Duits examen niet goed had nagekeken en een vriendin dacht dat zij dan het hoogste cijfer van de klas had gehaald en dus een boek zou krijgen van de ambassade..bleek ik het te zijn, nee, geen felicitatie ontvangen van haar uiteraard, ze was uiteraard boos want ik had mijn examen beter na moeten kijken natuurlijk. Ach niets verbaasd mij meer, ik moet er altijd om lachen, ik kan nog zoveel voorbeelden opnoemen maar ik ben altijd gewoon doorgegaan met mijn eigen ding te doen en mijn successen te vieren met mensen die mooi van binnen zijn. Echt, laat je door lelijke jaloerse mensen nooit stoppen maar geef juist gas extra bij om ze een nog groter poepie te laten ruiken : )

  • heel herkenbaar allemaal.
    Het lijkt wel alsof mensen op een bepaald soort mensen jaloerser zijn. namelijk als je open en eerlijk bent, gevoelig en intuïtief. Daar zijn mensen jaloers op. Ik heb ook familie die jaloers is, keer op keer. Je kunt het dan wel als een cadeautje zien, maar als mensen ook zo ver gaan, dat ze achter je rug om slinkse dingen doen vanuit jaloezie, en jou passeren en doen alsof je niet bestaat, dan is dat voor mij geen compliment. Maar wel een oefening om voor mezelf op te komen en dat te uiten op een rustige manier. Dat is onze les met jaloerse mensen. En des te sterker je wordt, des te jaloerser mensen worden. En daar leren boven te gaan staan, ipv boos te worden dat andere mensen je het licht niet in de ogen gunnen..

  • Hallo Roos. Ik herken mij erg in jou verhaal! Ben nu 51 en heb het geluk dat ik vaak meestal een stuk jonger wordt geschat. Ik heb het thuis niet fijn gehad en was een ongewenst kind. Mocht geen mening hebben, werd vaak uitgescholden en minderwaardig behandeld. Kreeg VWO- advies maar dat kon ik toch niet aan zei mijn moeder. Ik was lelijk en dom. Ik ben 20 jaar getrouwd geweest en nu 12 jaar gescheiden . Het patroon blijft zich herhalen. Mijn ex- vriend was gediagnosiseerd Narcistisch met PTSS. Hij is 5 jaar geleden overleden. Nu heb ik een vriend sinds een jaar. Hij was in het begin erg lief…zijn ouders overleden en toen ik hem 2 welen kende overleed mijn moeder. Samen waren ” wees”… Ik heb een zaak gehad na mijn scheiding maar deze ” liep” niet. Mijn vriend is miljonair en ik heb momenteel bijstand. Ik ben bang weer een narcist aan de haak te hebben. Hij prijst andere vrouwen en is boos als ik iets vertel over wat ik heb gehad en gedaan. Als ik aandacht krijg van mannen ligt dat aan mij…omdat ik kapsones heb. Enz. Als ik iets goed kan, praat hij me naar beneden. Hij is steeds agressiever. Hij heeft het bedrijf geërft van zijn ouders en is denk ik erg verwend. Hij heeft een prachtige villa gekocht voor ” ons” …met zwembad…een auto voor mij..maar ik verlang terug naar mijn huisje van 56 vierkm meter zonder luxe in een achterbuurt. Hij heeft een puppie gekocht ook voor ” ons” …maar ook deze verpest hij door de hond te straffen wanneer hij lief is en daagt de hond uit en plaagt het beestje. Ik heb gelukkig mn huisje en uitkering aangehouden…waarvan hij wil dat ik alles opzeg en bij hem in dienst kom en definitief bij hem kom wonen. We zijn zelfs verloofd…maar ik durf niet. We hebben zo vaak ruzie en ik moet volgens hem naar een psycholoog. Waar ik dus 10 jaar geleden al geweest ben en geweldig geholpen ben door deze dame. Zij complimenteerde mij dat ik zo sterk was al als kind enz. I.p.v. dat hij me steunde zei hij:” is dat allemaal wel waar? Zoiets zegt een psycholoog niet ” en deed of ik alles verzon! Ik merk dat ik steeds bozer word op zijn gedrag. Ik heb al 25 jaar dezelfde vriendinnen en een goede vriend..ook dat vindt hij niets..ik wou dat ik hem kon veranderen..maar hij is gemeen, egoistisch en jaloers… zelfs de auto die hij voor mij kocht deugt niet. Hij had een duurdere Mercedes gekocht …en mensen geven hem complimenten vanwege zijn mooie auto…en nog kan hij het niet hebben dat mijn auto ook prachtig is..Mijn vrienden worden mijn geklaag een beetje zat..maar ik hecht me erg aan de mensen waar ik van houd…Kunnen we miss. Met elkaar in kontakt komen op e.o.a. manier? Sterkte…

  • {"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}
    >