Hoe accepteer ik mezelf?

Hoe accepteer ik mezelf? Door te beseffen dat ik niet perfect hoeft te zijn. Door in te zien dat ik dat nooit zal worden. Door niet meer te vechten tegen mezelf. Hierdoor ontwikkel je zelfvertrouwen, rust en vrijheid.

Dit is een vraag die ik vaak krijg van cliënten: ‘Hoe accepteer ik mezelf als ik niet ben wie ik wil zijn?’ Mijn idee is: pas als je accepteert wie je bent, kun je worden wie je wilt zijn.

Zelfacceptatie is geen techniek, het is een beslissing.

Hoe accepteer je jezelf? Besluit het gewoon. Hoe doe je dat dan? Nogmaals: besluit het gewoon. Er is geen techniek die je helpt jezelf te accepteren. Oh, natuurlijk kun je 10 maal per dag zeggen: ‘Ik accepteer mezelf zoals ik ben.’ Dat kan je zeker helpen. Maar uiteindelijk is het een besluit. Je doet het of je doet het niet.

De illusie van volmaaktheid.

Waarom hebben we dan zo veel moeite om onszelf te accepteren? Gewoon te zijn wie we zijn, zonder te oordelen? Omdat we denken dat we perfect moeten zijn. We hebben een ideaalbeeld van onszelf, waar we nooit aan kunnen voldoen. Dat ideaalbeeld – we kunnen volmaakt zijn als we alles goed doen – is een illusie. Het bestaat alleen in je gedachten.

Wat houd je tegen?

Als je perfect zou zijn, zou je jezelf makkelijker accepteren. En om perfect te zijn, moet je al je vervelende gewoonten en slechte eigenschappen overwinnen. Pff, dan heb je een lange weg te gaan! Dan mag je nooit meer lui, koppig, ongeïnteresseerd, verveeld, gespannen, gemakzuchtig of onzeker zijn. Ken je iemand die dat nog nooit is geweest?

Wie je bent.

Ik schrijf het wel vaker: je bent niet de domste en niet de slimste, niet de knapste en niet de lelijkste, niet de beste en niet de slechtste. We zitten waarschijnlijk allemaal ergens in het midden. En dat is prima. Er zijn mensen die het beter doen, maar er zijn er ook velen die het slechter doen. Het is maar waar je jezelf mee vergelijkt. Hoe accepteer ik mezelf? Door de vergelijking met anderen los te laten.

Je hebt geen keuze.

Uiteindelijk heb je geen keuze. Je kunt jezelf niet ontlopen. Als je jezelf niet accepteert, ben je 24 uur per dag bij iemand die je eigenlijk niet wilt zien. Dat is geen optie. Accepteer jezelf met al je goede en slechte kanten. Met al je talenten en gebreken. Met al je vaardigheden en slechte eigenschappen. Dit is wie je bent.

Zelfacceptatie betekent niet dat je niet kunt groeien.

Sommige mensen denken: ‘Als ik mezelf helemaal accepteer, dan kom ik nooit vooruit. Dan word ik nooit wie ik echt wil zijn.’ Dat is een misverstand. Je kunt nooit uit frustratie worden wie je wilt zijn. Je groeit juist veel sneller als je jezelf accepteert zoals je bent.

Weerstand betekent achteruitgang.

Door jezelf niet te accepteren bouw je weerstand op: weerstand tegen je slechte eigenschappen. Daardoor ga je je juist meer concentreren op die slechte eigenschappen. Je vindt steeds meer punten die verbeterd moeten worden. Alles wat je onderdrukt wordt sterker. Alleen acceptatie creëert ruimte om los te laten. Door jezelf te accepteren ben je niet alleen realistisch, maar ook nog eens slim!

De kern van een gebrek aan zelfacceptatie.

Zoals met veel onderwerpen ligt de oorzaak ook op dit gebied in een gebrek aan zelfvertrouwen. Zelfvertrouwen is niet alleen zeker zijn over je goede eigenschappen, het is ook vrede hebben met je minder goede eigenschappen.

Ken je mensen die iedereen vertellen hoe fantastisch ze zijn? Hebben zij echt zelfvertrouwen? Of proberen ze iets te compenseren? Als je toe kunt geven dat je niet altijd fantastisch hoeft te zijn, dan heb je jezelf geaccepteerd. En daarmee komt zelfvertrouwen, rust, ontspanning en vrijheid.

Pas als je accepteert wie je bent, kun je worden wie je wilt zijn.

Ben je het daarmee eens?