De oorzaak van stress zijn gedachten – niet situaties

Het is te gemakkelijk om te zeggen dat stress wordt veroorzaakt door iets buiten jezelf. Daarmee schuif je de verantwoordelijkheid af en vind je nooit de oplossing. We denken dat we gestrest raken van bepaalde situaties – en tot op zeker hoogte is dat natuurlijk zo. Maar er is meer aan de hand:

Verander je gedachten –verander de situatie.

Als je dieper kijkt, zul je ontdekken dat veel stress wordt veroorzaakt door je eigen gedachten. Niet de situatie, maar wat je gelooft over de situatie. Niet wat andere mensen doen, maar wat je denkt dat ze zouden moeten doen. Niet wat gebeurt, maar wat voor betekenis je geeft aan wat er gebeurt.

Begrijp me goed: ik zeg niet dat een situatie nooit stress geeft. Sommige gebeurtenissen zullen altijd een uitdaging blijven. Scheiding, dood, werkeloosheid, ziekte en armoede zijn geen fijne situaties en ja – ook ik heb mijn portie gehad. En toch: als je een situatie anders interpreteert, verdwijnt de stress die je zo graag wilt loslaten.


Hoe krijg je wat je wilt?

Download ons gratis eBoek Hoe Je Krijgt Wat Je Echt Wilt.

Stap uit je hoofd – en geniet van een ontspannen leven.

Meer dan 35.000 keer gedownload!

“Interessant, boeiend en leerzaam! Het geeft me ontzettend veel steun. Wat ben ik blij dat ik dit gevonden heb. Het verrijkt echt mijn leven!”

Hoe je alles krijgt wat je wilt


Laten we eens wat situaties bekijken:

1. Je hebt een vervelende collega die iets tegen je zegt.

Stoom komt uit je oren en ‘s avonds reageer je je boosheid af op de cavia of je kussen (tip: kies voor het kussen en laat de cavia met rust.) De volgende morgen zeg je toch weer gewoon hallo, terwijl je je het hoofd van je collega het liefst tussen het kopieerapparaat had gelegd.

2. Je vraagt je af waarom je nog steeds dit werk doet.

Het beste gedeelte van je werkweek zijn de laatste vijf minuten van de vrijdagmiddag. Je droomt over een spannende nieuwe baan en wordt wakker als de baas je vertelt dat je niet moet slapen onder werktijd.

3. Je geeft jezelf op je kop.

Je had meer kunnen doen, meer kunnen zijn, meer kunnen geven en meer kunnen verdienen. Als we het woord lui opzoeken in het woordenboek, zien we jouw naam staan. Je vermoed dat de gemiddelde huiskat nog meer discipline heeft dan jij.

4. Gebeurtenissen uit het verleden blijven je kwellen.

“Als ik toen dit had gedaan, was ik nu succesvol. Waarom moest ik zo nodig iets anders kiezen?” Je ideale gewicht was tien verjaardagen terug, dat suffe studiegenootje dat nooit oplette is inmiddels directeur en de beste tijd van je leven was in 2002 – (en nu is het 2013).

5. Je mist een plan voor de toekomst.

Je wordt onmiddellijk overweldigd bij de gedachte aan de toekomst, want waar moet je beginnen? Je plan zit vol met beren op de weg – sterker nog: heel de dierentuin is leeggelopen! Alle dieren (ook die cavia) waarschuwen je: “Niet doen, dat wordt een ramp!”

Waar draait het nu allemaal om?

Oké, ik geef toe, deze voorbeelden zijn misschien een beetje overdreven. Maar als ik de kern ervan vertel, begrijp je waar het werkelijk om draait:

1. Iemand had iets niet mogen zeggen.
2. Je wenste dat je niet in deze situatie zat.
3. Je vindt dat je iemand anders had moeten zijn.
4. Je vindt dat iets niet had mogen gebeuren.
5. Je bent bang voor wat er zou kunnen gebeuren.

Dat klinkt al een stuk simpeler nietwaar? Nu begrijp je ook waar de werkelijke stress vandaan komt:

1. Iemand had iets niet mogen zeggen.

Ze had dat nooit moeten doen! Helaas deed ze het wel. Tenzij je een manier vindt om de tijd terug te draaien (gaat je niet lukken), is het al gezegd. Het is al gezegd, maar jij kunt het nog niet accepteren dat het is gezegd. Als je hier goed over nadenkt, zie je hoe zinloos dit is.

2. Je wenste dat je niet in deze situatie zat.

Je doet dit werk nu eenmaal en ontkenning van die werkelijkheid gaat je niet helpen. De hele dag denken: “Ik wilde dat ik iets anders deed”, helpt je niet om je droombaan te vinden. Actie schijnt overigens wel te helpen…

3. Je vind dat je iemand anders had moeten zijn.

Je bent wie je bent. Ga voor een spiegel staan, knijp je ogen dicht en denk heel hard: “Nu ben ik iemand anders!” Vergeet niet ‘Hocus pocus!’ te roepen voor het beste effect. Doe nu je ogen open. Wat zie je? Wedden dat je er nog steeds bent? Leer lief te hebben wie je ziet als je in de spiegel kijkt en je hoeft nooit meer iemand anders te zijn…

4. Je vindt dat iets niet had mogen gebeuren.

Wat gebeurt is, is gebeurd en wat wij ervan vinden, verandert er niets aan. Ik vind het bijzonder onterecht dat Stevie Wonder in 1977 met “I Wish (those days would comeback once more)” geen nummer—1 hit heeft gescoord. Ik lig er nog dagelijks wakker van, heb alle platenmaatschappijen aangeschreven of ze dat onmiddellijk willen veranderen. Wat denk je – het helpt niets!

5. Je bent bang voor wat er kan gebeuren.

Dit is de ultieme ironie. Niet alleen hebben we stressvolle gedachten over situaties die nu gebeuren – we hebben ze ook over situaties die nog niet gebeurt zijn. Er is bovendien geen enkele garantie dat ze ook gaan gebeuren, maar één ding is zeker: Als we er nu piekeren, dan voelen we ons nu gestrest. Dus waarom heb je de toekomst dan nog nodig om bang voor te zijn?

De kern van de kern van de kern.

Ik besef dat dit een lang verhaal is, maar het is allemaal bedoeld om te herhalen dat er eigenlijk maar één oervorm van stress is. Deze kun je toepassen in bijna elke situatie. Zoals gezegd (aan het begin) zijn er natuurlijk uitzonderingen. Wil je weten wat de voornaamste vorm van stress is? Dat is de gedachte:

“Dit moet anders zijn dan het is.”

Die gedachte kost je meer dan je beseft. Als je blijft geloven in die gedachte, vecht je met de werkelijkheid – en de werkelijkheid wint altijd. Ik zeg niet dat je situatie goed is, of eerlijk is, of perfect is. Ik zeg alleen maar dat het nu is zoals het is. Elke ontkenning daarvan zorgt alleen maar voor méér stress. Ontspan je gedachten en maak vanaf nu een andere keuze. Dat is alles wat we kunnen doen en dat is altijd voldoende geweest…

Wil je minder stress en meer ontspanning? Bestel dan de volgende e-cursus:


Wil jij minder stress?

Volg dan deze online cursus Nooit Meer Zorgen of Stress.

Laat alle zorgen en stress los.

Meer dan 15.000 cursisten gingen je voor!

“Je cursus was super – een gouden greep. Niets bracht rust en ontspaning in mijn leven. Maar met jouw cursus is het mij gelukt!”

Laat al je zorgen los


Over de schrijver 

Frank De Moei

Ik ben een professionele life-coach, gespecialiseerd in persoonlijke groei.

Meer dan 15.000 cursisten heb ik inmiddels geholpen met een gelukkig en succesvol leven.

Wat wil jij?
Wil jij meer zelfvertrouwen, minder stress, betere relaties, leuker werk, meer geluk en meer succes?
Deze Online Trainingen gaan je helpen!

Meer over
Meer over Frank
Ervaringen van cursisten

Ontdek Het Geheim


Hoe krijg je wat je ècht wilt?


ONS GRATIS EBOEK

35.000 Lezers gingen je voor


Ook leuk om te lezen:

Reageer op dit artikel

  • Heel mooi geschreven ! Nu nog accepteren en doen.

  • Hélène schreef:

    hey Frank,

    Je slaat de nagel weer op de kop met dit artikel.

    Veel van de situaties die worden aangehaald en de gedachten die je erdoor gaat vormen waardoor je in stress geraakt , heb ik inderdaad meegemaakt . En soms kwellen ze me
    nog wel eens. Heel interessant artikel. ik denk dat ik dit wel verder ga onderzoeken.

  • Hoi Frank.
    Ik moest heel erg lachen om dit artikel, waar haal je die humor toch vandaan!
    Stond vanmorgen op met een behoorlijke kater van mezelf, nee ik drink niet of zo, het waren weer eens mijn eigen gedachten, zo af en toe heb ik weer eens zo’n dag.
    Tja als dat rot lijf van me nou maar eens normaal mee zou willen werken dan kon ik in een halve dag dit kleine flatje even bij spijkeren, als…, maar dat lijf is dat niet van plan en zal dat ook nooit meer van plan zijn, dat zit zo genetisch niet meer in elkaar; 10 jaar geleden deed dat precies alle dingen die ik wou in een hoog tempo als dat zo uitkwam, maar nu is het niet meer vooruit te branden, ja ik sport nog liggend soms meer dan een uur en dan zou je haast zeggen dat er niet zoveel aan mankeert zo te zien, maar daarna neemt het wraak met veel pijn, maar het voorkomt dat ik nog steeds niet in een rolstoel zit, op zich wel een wonder met wat er aan mankeert. Mijn partner is er trots op hoe ik dat flik, dat helpt me wel goed. Heb al van alles bedacht hoe ik dit te slim af kan zijn, afleiding, leuke dingen die nog wel gaan, kadootje voor mezelf kopen, op bezoek gaan, accepteren van wat je hebt enz. Ja ik weet dat er mensen zijn met wie ik niet zou willen ruilen, ik vergelijk me ook eigenlijk niet zo met mensen die gewoon normaal over straat kunnen lopen.
    Na deze 10 jaar zei ik tegen mezelf, nu kom ik eerst met wat -Ik- wil, voor zover dat mogelijk is en niet meer met wat ik allemaal zou moeten doen om niet achteruit te gaan, was opeens al die aandacht voor wat mijn lijf allemaal van me vraagt zat. Ja dan loopt het ook wel weer eens spaak, maar het uitgangspunt is wel anders, vond het net een jengelend kind dat altijd maar om aandacht loopt te vragen; de knop ging om en ik geef dat lastige kind nu minder aandacht, voel me weer een beetje meer de baas over mezelf en dat werkt bij een aantal dingen toch wel gunstiger, ook al kan ik niet zoveel meer dan eerst. We gaan ook weer uit eten bijvoorbeeld. In de stress raken gaat soms zomaar, maar eruit daarvoor moet iemand je soms even een kontje geven (al ben ik verder best een positief iemand) jou lukt dat heel goed, jij bent eigenlijk de enige tot nog toe waarvan ik soms zomaar opeens in de lach schiet en dan niet meer op kan houden met lachen, jij hebt dat in je, een fijne gave voor anderen. Ik hoop dat je er voor ons allemaal nog lang zult blijven. Groetjes van Ennie(69 jaar)

  • BleuYvy schreef:

    Hoi Frank,

    Klopt helemaal.

    Wil mijn hele leven iets veranderen aan mijn leven.
    HET MOET ANDERS ZIJN, maar het IS zoals het IS.

    Het is NU tijd om mijn leven te accepteren zoals het IS.

    DANK U WEL :-).

  • Wel makkelijk gezegd soms hoor, ik kan me best voorstellen dat dit in alledaagse situaties je leven misschien kan veranderen. Maar op het moment dat je al 2 jaar met hevige pijn leeft, zwaar invalide bent geworden, op het punt staat je baan kwijt te raken en je huis verwacht ik niet dat dit me veel helpt. Natuurlijk moet je alles zo positief mogelijk blijven zien maar er zijn grenzen, een moment waarop de grens bereikt is en je gebroken bent van alle teleurstelling die zich maar blijft ophopen.

  • christa schreef:

    heel interessant artikel en leer ervan,maar ben nog steeds niet zover dat ik n beslissing over mijn situatie kan maken,maar je artikels helpen me op weg,dank je wel Frank.

  • Geweldig artikel!

  • Beste N,

    Ik denk dat Frank juist ook op dat soort situaties doelt. Wat jij beschrijft zijn hele erge dingen om mee te maken. Als je je teleurgesteld en gebroken voelt, dan is dat zo (en heel begrijpelijk). Je hoeft het niet positiever voor te doen dan het is. Het is, zoals het is. Je gezondheid, je werk en je thuis zijn heel belangrijk voor je (en voor de meeste mensen). Als je dat kwijtraakt, mag je daar uiteraard verdrietig om zijn. Je hebt tijd nodig om dat te verwerken, je kunt niet sneller vooruit dan je aankan. Ten koste van alles positief blijven is jezelf voor de gek houden.
    Maar er is nog meer in jou en voor jouw leven. Liefde, hoop, kracht om nu al twee jaar deze weg te gaan. Zie dat dat er ook is. Focus op je hele leven, en je vindt moed om nieuwe kansen te zien en te zien wat deze zware uitdagingen je gaan brengen. Houd niet vast aan wat tussen je vingers door glipt, aan wat er niet meer is, maar zoek nieuwe lichtjes die in de duisternis schijnen.
    De sterkste schouders krijgen de zwaarste lasten te verduren en zullen straks de wijste mensen zijn. Dat is een waarheid waar je nu misschien nog niets aan hebt, maar het zegt wat over de kracht die jij in je hebt.
    Ik wens je heel veel sterkte en voor de langere termijn ook veel geluk en wijsheid toe!

    En Frank, weer bedankt voor je mooie artikel!

  • Helemaal waar, maar zo verdomd moeilijk…ik zie nu alweer beren op de weg: weer verhuizen na krap twee jaar nu naar ned vanuit buitenland ..geef anderen de schuld, maak me enorm veelzorgen en weet ik moet accepteren t is zoals t is..maar t is niet makkelijk, zeker met kids erbij nu… Wat is mijn toekomst? Waar gaan we wonen, dichtbij de school, maar bijna onbetaalbaar..stres stress en probeer nu mijn gedachten in toom te houden…dank je frank voor je tips!!

  • {"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}
    >