Accepteren en loslaten

Acceptatie geeft ontspanning, loslaten geeft rust. Accepteren en loslaten kan iedereen leren. Het is menselijk om soms moeite te hebben met de realiteit. Maar door ertegen te vechten los je niets op. Dus waar kies jij voor? Accepteer wat je niet kunt veranderen en verander wat je kunt.

Het grootste gevecht in je leven.

Het grootste gevecht in je leven is het gevecht tegen de realiteit. Je wilt iets veranderen wat je niet kunt veranderen. Als je dit inziet scheelt het je veel spanning en stress. Stress en zorgen worden veroorzaakt door niet te accepteren wat is. De e-cursus Nooit meer Stress en Zorgen gaat hier uitgebreid op in.

Vechten tegen het verleden.

Wat is gebeurd, is gebeurd. Niets in de hele wereld gaat dat veranderen. Geen gedachte of wens maakt het anders. We denken vaak: “Dat had hij nooit mogen doen! Dat had me nooit mogen overkomen! Waarom is het niet anders gelopen?” Maar hij heeft het gedaan, het is me overkomen en het is zo gelopen. Hoe jammer ook, het is de realiteit.

Vechten tegen het heden.

Je kunt wensen dat de zon schijnt, maar als het nu regent, verandert jouw wens helemaal niets. Het is niet alleen de regen die stress veroorzaakt, maar ook onze wens dat de zon moet schijnen. Je creëert extra spanning door niet te accepteren dat het regent. Het gevecht tegen de realiteit kun je nooit winnen.

Vluchten in een fantasie.

Omdat we moeite hebben met de realiteit, vluchten we in fantasie. We fantaseren dat dingen anders waren gegaan. We fantaseren dat mensen veranderen. We fantaseren dat we niet in deze situatie zaten. We fantaseren wat af. En ondertussen gaat de werkelijkheid gewoon door!

Kan ik dan er helemaal niets aan doen?

Natuurlijk wel. Je kunt altijd iets doen. Je kunt nu een oplossing bedenken. Je kunt nu andere acties nemen. Je kunt voortaan betere beslissingen maken. Als de regen me niet bevalt, kan ik een vakantie boeken naar de zon. Als mijn huidige situatie me niet bevalt, kan ik zorgen dat ik een betere situatie creëer.

De controle ligt altijd bij jou. De controle ligt altijd in wat je nu kunt doen. Maar er is geen enkele controle over wat gebeurd is. Ook al is dat slechts een paar seconden geleden. Als je dat inziet, geeft dat bevrijding.


Hoe krijg je wat je wilt?

Download ons gratis eBoek Hoe Je Krijgt Wat Je Echt Wilt.

Stap uit je hoofd – en geniet van een ontspannen leven.

Meer dan 35.000 keer gedownload!

“Interessant, boeiend en leerzaam! Het geeft me ontzettend veel steun. Wat ben ik blij dat ik dit gevonden heb. Het verrijkt echt mijn leven!”

Hoe je alles krijgt wat je wilt


Het voordeel van acceptatie.

Acceptatie geeft rust, ruimte en ontspanning. Je maakt je geen zorgen meer over dingen die je toch niet kunt veranderen. Kun je bedenken hoeveel energie dat zou opleveren? Kun je inzien hoeveel moeite het kost om te wensen dat de realiteit anders was?

Accepteren en loslaten is als zwemmen. Als je de realiteit accepteert, dan zwem je mee met de stroom van het leven. Het leven accepteert wat gebeurt en is gebeurd, want dat is het leven zelf. Alleen de mens verspilt energie door te willen dat het anders was. Met die stroom mee zwemmen kost je veel minder moeite dan proberen er tegenin te gaan.

Prik door de illusie heen.

Vroeger bracht ik veel tijd door (in mijn hoofd) met fantaseren. Ik had moeite met loslaten van vervelende gebeurtenissen. Ik maakte me druk over wat anderen deden. Op een geven moment doorzag ik die illusie: alles gebeurde alleen maar in mijn hoofd, niet in de buitenwereld. In mijn hoofd wilde ik iets of iemand veranderen. In de buitenwereld was het zoals het was.

Herken je dit?

Dat kostte veel mentale energie. Ooit wel eens gemerkt dat je in je hoofd een mentale dialoog voerde met iemand die je heeft gekwetst? Ooit wel eens gemerkt dat je urenlang dacht: “Waarom overkomt mij dit nu weer?”  Ooit wel eens gemerkt dat je situaties uit het verleden wilde veranderen? Dan weet je precies wat ik bedoel. Zeg eens eerlijk: “Heeft dat iets, maar dan ook iets, veranderd aan de situatie?”

Hier gaat het uiteindelijk om: accepteer wat je niet kunt veranderen en verander wat je kunt. Is er een andere keuze die beter werkt? Dan hoor ik hem graag. Op het moment dat je inziet dat je bezig bent te fantaseren, kun je besluiten wakker te worden. Je mist te veel mooie dingen door in je hoofd te zitten.

Reality check.

Natuurlijk zijn er veel dingen waar we moeite mee hebben. Ik stel ook niet voor dat je alles van je af laat glijden alsof het lucht is. Zorgen, spijt, verdriet en spanning zijn menselijk. Het enige wat ik voorstel is dat je voor jezelf bepaalt of het goed voor je is. Of je er beter van wordt…

Vraag jezelf: “Wat heb ik nodig om het verleden los te laten? Wat heb ik nodig om de werkelijkheid te kunnen accepteren? Ben ik bereid om te stoppen met dit gevecht tegen de realiteit? Wat wil ik nu eigenlijk: stress of ontspanning? Vasthouden of loslaten? Weerstand of acceptatie?” Ik denk dat ik het antwoord al weet – en ik zou niet willen dat het anders was.


Wil jij minder stress?

Volg dan deze online cursus Nooit Meer Zorgen of Stress.

Laat alle zorgen en stress los.

Meer dan 15.000 cursisten gingen je voor!

“Je cursus was super – een gouden greep. Niets bracht rust en ontspaning in mijn leven. Maar met jouw cursus is het mij gelukt!”

Laat al je zorgen los


Heb jij moeite met acceptatie en loslaten?
Hoeveel energie kost je dat?

Over de schrijver 

Frank De Moei

Ik ben een professionele life-coach, gespecialiseerd in persoonlijke groei.

Meer dan 15.000 cursisten heb ik inmiddels geholpen met een gelukkig en succesvol leven.

Wat wil jij?
Wil jij meer zelfvertrouwen, minder stress, betere relaties, leuker werk, meer geluk en meer succes?
Deze Online Trainingen gaan je helpen!

Meer over
Meer over Frank
Ervaringen van cursisten

Ontdek Het Geheim


Hoe krijg je wat je ècht wilt?


ONS GRATIS EBOEK

35.000 Lezers gingen je voor


Ook leuk om te lezen:

Reageer op dit artikel

  • Francien schreef:

    Hoi Frank.

    Alleen klinkt accepteren en loslaten hier als iets van 1 moment, knop omzetten en hupsakee klaar. Maar, bij mij in ieder geval, gaat het punt waar het omgaat gepaard met gevoelens. En dan in 1e instantie denk ik gevoelens van kwaadheid.
    Is het accepteren dan een proces, of blijven gevoelens van kwaadheid altijd?

    Groeten Francien.

  • Beste Francien,

    Als het een kwestie was van hupsakeee klaar, dan zou iedereen het allang doen doen en zou ik geen coach zijn geworden. Maar inderdaad gaat het gepaard met emoties en gevoelens en kost het daardoor moeite.

    Acceptatie is een proces, net zoals elke ontwikkeling. Of er nog gevoelens achterblijven hangt af hoe goed je leert te accepteren. Maar het hoeft niet…

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Lilian schreef:

    Frank, dit artikel is uit het hart gegrepen en komt precies op tijd. Ik wil hier graag mee aan de slag gaan. Slaap slecht en zie op dit moment niet echt een uitweg voor onze problemen. Maar het is wel zoals jij zegt piekeren en slapeloze nachten lossen ook zeker niets op en kosten heel veel energie en zorgen bovendien ook nog voor veel hoofdpijn.

  • Francien schreef:

    Hoi Frank.

    Stel dat je toch wilt veranderen wat niet kan?
    Ik bedoel: Ik heb het verlangen om te leren, te ontwikkelen, te groeien. En daarbij wat negatief is, en tot last voor mijzelf en voor anderen, in mijn karakter of in mijn gedrag te veranderen.
    Is dat onmogelijk of is dat, mede door de wens in mij, wel mogelijk?
    Of ben ik dan bezig iets te willen veranderen wat niet kan?

    Groeten Francien.

  • Beste Francien,

    Je kunt alles in jezelf veranderen wat je wilt, daar ben ik van overtuigd. Wel denk ik dat er een mooie balans is tussen jezelf ontwikkelen en jezelf accepteren. Als je alleen maar ontwikkelt en niet accepteert, krijg je onrust. Als je alleen maar accepteert en niet ontwikkelt, krijgt je stilstand. Daartussenin zit een mooie balans, die per persoon verschilt…

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Om te kunnen veranderen moet je eerst nagaan waarom je steeds met je neus tegen de verkeerde steen aanbotst. Pijn en verdriet is blijkbaar een methode die je aan het denken zet, waardoor je jezelf gaat afvragen welk aandeel heb ik zelf gehad in de hele kwestie. Maar het blijft lastig voor me om te geloven dat mijn medemens anders in elkaar zit. Ik gun een ander alles en probeer zo min mogelijk te veroordelen. Ken geen ongezonde gevoelens van jaloezie, wraakzucht, hebzucht etc. Vraag me werkelijk wel eens af of ik wel normaal ben, lijk op dat gebied wel gevoelloos.

    Na de zomervakantie begin ik met een assertiviteitscursus want tot op dit punt van mijn leven, kan ik meestal alleen voor mezelf opkomen op het moment als me de woede mijn oren en neusgaten uitkomt. Je begrijpt zeker wel als ik zeg, dat ik dan emotioneel te heftig reageer en omdat ik het achterste van mijn tong bijna nooit laat zien, wordt het me op dat soort momenten door mijn medemens niet in dank afgenomen. Goh….wat gek toch!! ;-))Die Il kennen ze niet of te weinig!

    Het is me al vaker gezegd ik meer moet zeggen wat ik denk, maar omdat ik zo n enorme hekel aan confrontatie heb laat ik verstek gaan, ondanks dat ik weet door een aantal positieve ervaringen, dat je er toch respect mee afdwingt zolang je maar eerlijk en standvastig blijft.

    Ik zit echt heel anders in elkaar en vind het maar wat moeilijk om met mensen om te gaan die eerlijkheid niet zo najagen als ik dat doe.
    En toch trokken mij dat soort mensen blijkbaar enorm (verkeerde steen ;-)), waarschijnlijk omdat ik graag een helpende hand wilde bieden om ze nader tot hunzelf te brengen.
    Door veel schade en schande heb ik op dat gebied de ervaring op gedaan, dat dit soort mensen ereuuug moeilijk te bereiken/helpen zijn. Ook al is het in mijn situatie erg lastig (gescheiden met kids) ik laat het los en hou op met continu problemen op te lossen welke niet direct mijn problemen zijn. Heb het jaren voor het welzijn van mijn kids gedaan, maar gelukkig zijn ze inmiddels zo oud dat ze zelf verbanden zijn gaan zien en zo geleidelijk aan, moeten ook hun leren om met moeilijke situaties om te gaan. Moeders en kinderen!! Een lastige band om los te moeten laten, zeker als je gescheiden bent.

    Maareuu….heb besloten om mezelf te gaan helpen, waardoor mij nog meer ellende op dat gebied in mijn leven bespaart zal blijven. Altijd maar bezig zijn met het belang en het welzijn van een ander en jezelf voor een half leven vergeten. Wat een mafkees was ik zeg, niet te geloven!! www. opwegnaareennieuwtijdperk .nl hihi

  • Oh ja… ook denk ik dat een positieve ervaring op elk gebied waarmee je worstelt, je acceptatieproces bespoedigt. Soms komen mensen zo vast te zitten in een vicieuze cirkel waardoor ze totaal geen zicht meer hebben waar ze naar toe moeten. Wil je dat willen of kunnen doorbreken dan zal je toch terug moeten in de tijd. Wat ik heel veel gedaan heb vanaf mijn scheiding is: mezelf continu de vraag “waarom” stellen. Waarom voel ik me zo, waarom doe ik het zo, waarom reageer ik nu zo, waarom kan ik niet ontspannen etc. etc. Pen en papier gepakt en maar schrijven, schrijven en nog eens schrijven.

    Heel veel mensen zijn (net als ik was) ver van hunzelf verwijderd. Van je afschrijven is zeker een manier om je emoties een plaats te kunnen geven en ook een manier om verloren puzzelstukjes bij elkaar te rapen zodat je jezelf terug kunt vinden. Het was emotioneel erg zwaar maar het heeft mij in ieder geval ook enorm geholpen!:-)

  • Beste Il,

    Bedankt voor je uitgebreide aanvulling.

    Jouw vraag “waarom doe ik dit?” is inderdaad een hele goede: het laat je de motivatie achter je acties zien.

    Succes en met vriendelijke groet,
    Frank

  • Francien schreef:

    Ik denk dat jezelf willen ontwikkelen goed is en ook mogelijk is. En ik kom er achter dat je evt. (negatieve) gevolgen die je ondervindt, zowel van negatieve als positieve stress, iets is dat je moet accepteren. Oftewel mee moet leren leven. Misschien verandert het ooit, maar als je er tegen gaat verzetten heb je steeds weer de teleurstelling en de kwaadheid.

    Groet Francien.

  • beste francien,

    ooit heeft iemand eens tegen me gezegd, dat ik eens een keer moest doorzetten. heb daarover nagedacht en kwam tot de conclusie dat ze gelijk had. het veranderd nl. alleen maar als je de dingen net zo lang blijft doen totdat ze automatisme worden. op die manier kun je dan de woede door teleurstellingen vaarwel zwaaien :). oude gedeleted en nieuwe in het systeem !! misschien heb jij er ook wat aan. wees bewust bezig met jezelf en spreek jezelf desnoods toe met: kom maar op, ik kan dit en niemand houdt me tegen. het helpt echt! :) de eerste keren zijn het moeilijkst maar elke positieve ervaring zorgt ervoor dat je dichter bij je doel komt. en laat je niet afleiden doordat het een keertje niet zo goed gaat maar blijf gaan. soms moet je 1 stapje weer terug gaan om er vervolgens weer een aantal vooruit te gaan. veel liefs, ook jij kunt het leren hoor! waar een wil is, is een weg!!

  • Hopelijk is deze blog nog actief.
    @ Il ; Heel veel mensen zijn (net als ik was) ver van hunzelf verwijderd. Van je afschrijven is zeker een manier om je emoties een plaats te kunnen geven en ook een manier om verloren puzzelstukjes bij elkaar te rapen zodat je jezelf terug kunt vinden. Het was emotioneel erg zwaar maar het heeft mij in ieder geval ook enorm geholpen!:-)” Dit is zo herkenbaar voor mij! Ik ben een dertigjarige vrouw en ik zit gewoon volledig vast, op alle mogelijke vlakken, keer mijzelf meer en meer in mijn eigen wereldje en ben dus niet alleen enorm van mijzelf verwijderd, maar ook van anderen. Vriendinnen van me zoeken steeds minder contact, mijn familie is het ondertussen ook beu aan het worden dat ik al ruim een jaar ter plaatse blijf trappelen, vastzit in die negatieve gevoelens en twijfels en er niets aan lijk te doen. Ik weet gewoon niet meer ‘wie ik ben en wat ik wil’ Ik heb twee schatten van kinderen, heb een superlieve man, een goede job,…maw woorden een normaal leven waarvoor ik dankbaar zou moeten zijn, maar ik ben diep ongelukkig…en vooral met mijzelf zonder concrete voorbeelden te kunnen geven. Op het werk blijf ik de vrolijke collega, hoewel het voor sommige collega’s ook duidelijk begint te worden dat er ‘iets’ mis is met me. Ruim een jaar geleden ben ik een aantal keren naar een psychotherapeute geweest in de hoop dat zij me kon helpen een overzicht over alles te krijgen, me helpen doen inzien waar ik juist zo mee zit en wat ik eraan kan doen, zonder resultaat. Pfff, ben gewoon ten einde raad en op zoek naar de gepaste hulp. Ik vrees dat ik aan de ziekte van deze tijd lijd. Ik heb precies een ‘duwtje’ nodig om me terug op pad te helpen, om terug mijn leven in handen te nemen.

  • Jeanne schreef:

    ik heb iets prettigs ontdekt. ik heb jarenlang erg veel gepiekerd, ging vooral om conflicten – en inderdaad zoals Frank beschrijft was ik steeds in mijn hoofd bezig te proberen de realiteit te veranderen – als ik toen, maar hij had niet dit mogen doen, en als ik het nu nog eens zo uitleg etc….dat was een aantal jaar geleden. ik heb toen n.a.v die conflicten een cognitieve therapie gedaan waar ik erg veel van geleerd heb.
    nu zit ik weer in een vergelijkbaar conflict – heftig, pijnlijk, ingewikkeld, – maar: ik pieker nauwelijks erover. en dat komt precies omdat ik heb geleerd de realiteit te aanvaarden. wat een verademing!

  • Iets wat je niet kunt veranderen, zou je moeten kunnen loslaten. Ik zeg t honderd x tegen mezelf. Maar steeds lukt t niet. Krijg t ook niet voor elkaar.. Mijn zoon is te dik, ik heb er last van dat ik hem alleen maar zo zie. Dat wil ik niet wil hem zien als een mooie lieve geweldige vent. Want dat issie..
    Zou het zo graag accepteren maar t lukt niet en dat geeft mij echt klachten en onrust in mijn hoofd. 24 uur per dag..
    Zelfacceptatie is ook goed,klopt! Ook dat is erg moeilijk..
    Hellup!,

  • Beste Es,

    Als je focust op wat er niet goed is, krijg je meer van wat er niet goed is.
    Als je focus op wat er wel goed is, krijg je meer van wat er goed is.
    Dat geldt voor situaties, maar ook voor mensen.

    Kun je de liefde voor je zoon niet beter laten blijken door te focussen op wat hij is- die lieve geweldige vent.
    Is hij niet meer dan zijn fysieke verpakking?

    Moet je zoon aan jouw ideaalbeeld voldoen of moet je ideaalbeeld zich aanpassen aan de werkelijkheid?

    Geen oordeel hoor, gewoon een paar vragen die je voor jezelf kunt beantwoorden :)

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Danielle schreef:

    Ik ben het helemaal met je tekst eens, maar mijn ‘probleem’ is dat mijn relatie uit is.
    Op een heel aantal momenten heb ik er vrede mee en accepteer ik het (en in hoeverre ik het accepteer of maar gewoon door ga weet ik niet zo goed) en op een aantal momenten voel ik dat ik er voor moet vechten en wil ik hem zeggen dat ik het nog niet op wil geven. Ik vind het dus lastig te bepalen of ik moet accepteren en loslaten, of moet vechten voor deze jongen. Als ik voor het accepteren kies (wat ik nu doe, want ik zet mijn twijfel van vechten niet om in een actie) ben ik het er helemaal mee eens wat je schrijft! Maar nog tips voor mijn dilemma?

  • Beste Danielle,

    Er is een verschil tussen tolereren en accepteren.
    Tolereren is: Ik vind het niet leuk, maar het kan niet anders.
    Accepteren is: Ik heb er vrede mee en laat het los.

    Twee vragen helpen je te ontdekken of je moet vechten of loslaten:

    1. Als ik opnieuw zou kunnen beginnen, zou ik dan opnieuw kiezen voor deze relatie?
    2. Wat zou ik doen als ik wist dat elke keuze succesvol zou zijn?

    Deze vragen gaan beide uit van vrijheid en geven je meer inzicht in wat je werkelijk wilt.

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • maar daar nog steeds de vraag ik wil de realiteit loslaten heb er alles al aangedaan maar het lukt gewoon niet…wa moet ik nog meer doen das al jaren zo met gevolg dat ik het leven echt haat…

  • Beste hope,

    Je persoonlijke realiteit kun je veranderen, door de situatie te veranderen
    of door je kijk op die realiteit te veranderen.

    In een van deze twee mogelijkheden ligt altijd de oplossing.

    Als je het leven haat, dan bestaat de kans dat je vecht tegen wat er gebeurt –
    en dat gevecht verliezen we altijd omdat wat gebeurt, gebeurt.

    We kunne dus of voorkomen dat het opnieuw gebeurt door actie te nemen,
    of de weerstand tegen wat er gebeurt (een beetje) los te laten en daardoor
    meer ontspanning te creëren in ons leven.

    De e-cursus onderaan het artikel gaat je daarbij helpen.

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Wauw, mooi gezegd!
    Mijn motto is altijd: accepteren kun je leren. Natuurlijk gaat dat niet vanzelf. Het is een groeiproces.
    Ooit een zaadje gezien wat ineens een eik werd? Of een baby due ineens kon autorijden?
    Gun jezelf de tijd, dan komt t vanzelf goed.

  • wat wil je loslaten, een ervaring of een kopje? beide kan je niet loslaten, een ervaring is een herinnering, dus zal altijd blijven bestaan, als het een probleem is zal je het probleem op mogen lossen, accepteren, vergeven
    loslaten van een kopje (materie dus) kan wel maar het kopje blijft bestaan, ook als je het weggooit dan blijf het bestaan, beide kan je dus alleen maar oplossen, loslaten kan niet omdat de materie energie is, een ervaring is ook energie, je blijft ten alle tijden verbonden met die energie, door op te lossen gaat de energie terug naar het grote geheel, de herinnering blijft want die is nodig om te leven, de mens leeft vanuit zijn herinnering

  • anthony schreef:

    beste frank,
    ik ben al meerdere maanden aan het vechten tegen het gevoel van de spanning. Het niet willen voelen , er tegen vechten, er van alles aan willen doen om het niet te voelen. Accepteren, uitdagen, met rust laten etc steeds wil ik weer een oplossing zoeken. verstandelijk weet ik het heel goed maar doordat het gevoel van spanning eigenlijk steeds de bevestiging geeft is het moeilijk te accepteren. Ik ben nu ook je cursus aan het volgen. Heb je nog tips voor mij? ik probeer heel erg mijn best te doen het te accepteren ( misschien wel te hard ) maar dit werkt op dit moment erg averechts.

  • Beste Anthony,

    Als je spanning ervaart en je (verstand) vecht daartegen, dan creëer je eigenlijk een extra laag van weestand (=spanning) bovenop de originele spanning.
    Daardoor blijf je nog meer in de spanning ‘hangen’, in plaats van het op te lossen.

    “Ik moet het accepteren” werkt meestal inderdaad averechts want moeten en accepteren staan haaks op elkaar.
    Ik zou beginnen met acceptatie van wat je voelt. Inderdaad is dat lastig. Het is een kwestie van geluld en oefening, zoals alles :)

    Begin ermee je eigen emoties te accepteren: ze mogen er zijn. Daardoor neemt de extra weerstand (wat ik voel is slecht) af en dat scheelt al een hoop.

    Het volgende artikel geeft je meer inzicht:
    https://www.newstart.nl/blog/accepteer-jij-al-je-emoties/

    Veel succes!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • {"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}
    >