12 Bekende bronnen van stress en wat je eraan kunt doen

Veel stress wordt veroorzaakt door onze eigen gedachten. Het is niet zozeer de situatie, dan wel onze gedachten over de situatie die stress veroorzaakt. Albert Ellis, een beroemde Amerikaanse psychotherapeut, heeft 12 fundamentele gedachten opgesteld die mensen stress kunnen geven. Deze gedachten noemen we ook wel overtuigingen.

En deze overtuigingen zijn de bronnen van stress in ons leven.

Zijn gedachten altijd een probleem?

Hieronder vind je die 12 overtuigingen die je stress kunnen geven. Iedereen kan één of meerdere van deze overtuigen hebben. Als je soms deze gedachten hebt, is het geen probleem. Maar als je er diep in gelooft, het als leidraad in je leven gebruikt en gefrustreerd raakt dat het niet met de realiteit strookt, dan kan het je veel stress geven.

Onder elke overtuiging staat een gezondere gedachte die je beter ondersteunt.

1. ‘Ik moet geliefd zijn bij anderen.’

Als je merkt dat je continue op zoek bent naar de waardering en instemming van anderen kan dat je veel energie kosten. Sommige mensen vinden je geweldig en anderen niet. In ieder geval vindt niet iedereen je altijd het einde. Misschien is het belangrijker wat je van jezelf vindt?
De volgende gedachte kan je helpen:

‘Ik kan niet iedereen tevreden houden. Zolang ik mezelf maar waardeer, is het goed.’

2. ‘Als mensen dingen doen of zeggen die ik slecht vind, moeten ze gestraft worden.’

We hebben het niet over criminelen, maar over de mensen in onze omgeving.
Helaas, sommige personen doen dingen waar je haren van overeind gaan staan. Je kunt gewoon niet begrijpen waarom ze dit doen. Het is niet eerlijk, iemand moet ze een lesje leren! En die iemand ben jij. Dit leidt tot gedrag waarbij je continue bezig bent anderen te corrigeren. Doodvermoeiend!

Je kunt deze gedachte beter vervangen door één die je minder stress oplevert:

‘Het slechte gedrag van mensen betekent niet altijd dat ze slecht zijn. Misschien zijn ze meer gebaat bij hulp dan bij wraak. Moet ik hun gedrag corrigeren of is het beter voor mij het te negeren?’

3. ‘Het is verschrikkelijk als dingen niet gaan zoals ik het wil.’

Het zou natuurlijk mooi zijn als alles ging zoals jij het wilde. Maar helaas, soms valt het tegen. De baan die je wilde, ging aan je neus voorbij. Het etentje liep uit op een fiasco. Als je vindt dat het anders moet zijn, vecht je tegen de realiteit. En de realiteit wint altijd. Het geeft meer energie om te denken:

‘Ik accepteer de situatie en probeer te voorkomen dat het de volgende keer weer zo gaat.’


Hoe krijg je wat je wilt?

Download ons gratis eBoek Hoe Je Krijgt Wat Je Echt Wilt.

Stap uit je hoofd – en geniet van een ontspannen leven.

Meer dan 35.000 keer gedownload!

“Interessant, boeiend en leerzaam! Het geeft me ontzettend veel steun. Wat ben ik blij dat ik dit gevonden heb. Het verrijkt echt mijn leven!”

Hoe je alles krijgt wat je wilt


4. ‘Ik kan niets doen aan mijn situatie: het ligt aan de omstandigheden of is andermans schuld.’

Dit is de zogenaamde slachtofferrol die mensen zich kunnen aanmeten. Het ligt niet aan mij, het ligt aan hen! Soms klopt dat, maar als je altijd de neiging hebt om de schuld af te schuiven, ga je voorbij aan je eigen kracht en vermogen om invloed uit te oefenen. Bij elke situatie ben je zelf ook betrokken en kun je dus ook iets doen. Met deze gedachte neem je zelf het initiatief:

‘Ik realiseer me dat ik voor een groot deel zelf de verantwoordelijkheid heb voor mijn situatie. Wat ga ik nu doen?’

5. ‘Ik moet me zorgen maken over dingen en situaties die me zouden kunnen bedreigen.’

Zorgen maken is een negatief doel stellen: Je bent bang dat de situatie die je vreest werkelijkheid wordt. Door je zorgen te maken heb je ogenschijnlijk controle over die situatie. Dat is een misverstand. Je hebt alleen controle over de situatie als je er wat aan doet. Eraan denken of er zorgen over maken is niet genoeg. De volgende gedachte geeft je wel een positief resultaat:

‘Ik ga ervoor zorgen dat de situatie opgelost wordt.’

6. ‘Het is makkelijker de uitdagingen in het leven uit de weg te gaan, dan verantwoordelijkheid te nemen.’

Met net doen alsof een probleem niet bestaat, ben je er tijdelijk van af. Het kost je minder stress. Maar elk probleem blijft terugkomen totdat je het oplost. En als je je huidige problemen niet oplost kun je er zeker van zijn dat je in de toekomst nog veel meer problemen hebt.

Deze proactieve gedachte kan je helpen:

‘Ik ga nu de uitdaging aan, dat is beter voor me op de langere termijn.’

7. ‘Ik ben afhankelijk van anderen en heb ze nodig om me goed te voelen.’

Het voelt soms beter om te leunen op anderen. Die kunnen je problemen oplossen en zorgen dat jij je goed voelt. Je kunt wachten op iemand die je gaat helpen alles in orde te maken. Maar wat als die persoon nooit opdaagt? Het is beter het bij de volgende gedachte te houden:

‘Ik ben zelfstandig en neem mijn lot in eigen handen.’

8. ‘Ik moet perfect zijn.’

We zijn het meest kritisch naar onszelf toe, nog meer dan naar anderen. We hebben torenhoge verwachtingen van onszelf die we zelden kunnen waarmaken. We denken dat we ons 200% moeten inzetten en altijd een perfect resultaat moeten behalen. En wat blijkt? Ook wij zijn menselijk en maken dus fouten. Vervang deze gedachte door een positievere:

‘Ik hoef niet perfect te zijn: zoals ik ben, is het goed.’

9. ‘Wat gebeurd is in het verleden bepaalt nu nog mijn leven.’

Misschien zijn er vroeger dingen gebeurd die je hebben geraakt. En dat is waarschijnlijk logisch en verklaarbaar. Maar om dat als excuus te gebruiken en er vervolgens niets meer aan te veranderen gaat wel erg ver. Het is net zoals de effectenhandel: ‘Resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst.’ Je hebt natuurlijk de vrijheid om nu een betere keuze te maken. Wie je 20 jaar geleden was, is toch niet meer dezelfde persoon die je nu bent?

Probeer jezelf in beweging te zetten met de volgende gedachte:

‘Ik kan leren van het verleden en vandaag betere keuzes maken.’

10. ‘Ik moet 100% controle hebben.’

Dit is de gedachte van de controlefreak. Controle en zekerheid zijn menselijke basisbehoeftes, maar soms schiet het zo door dat we niets nieuws meer proberen. Als je totale controle over alles wilt hebben, zul je echt op een eigen planeet moeten gaan wonen. Probeer de balans tussen gezonde zekerheid en dwangmatige controle te houden met deze gedachte:

‘Ik kan genieten als ik dingen loslaat.’

11. Ik ben pas gelukkig als ik niets hoef te doen.

We wachten allemaal op het moment dat we lekker op de bank of het strand kunnen gaan liggen. Dan is alles goed! We hoeven niets meer te doen en dan zijn we gelukkig. Helaas, je zult merken dat dat snel verveelt. Echt geluk komt voort uit bezig zijn met dingen die je gelukkig maken. Je hobby’s, je passie, je favoriete activiteit. Van niets doen is nog niemand gelukkig geworden.

Deze gedachte gaat je helpen.

‘Ik ben gelukkig als ik bezig ben met dingen die ik leuk vind.’

12. ‘Ik heb geen controle over mijn emoties en kan het niet helpen dat ik me zo voel.’

Dus als ik totaal overspannen raak dan is het niet mijn schuld. Toch wordt emotie veroorzaakt door gedachten en die gedachten creëer jij. Jij bepaalt wat je denkt en dus ook wat voor emotie je wilt ervaren. Dat wil niet zeggen dat je koel moet blijven als iets je werkelijk raakt, maar wel dat je een zekere mate van vrijheid hebt om je emotie te kiezen. Emotie komt niet uit de lucht vallen, het is er doordat jij er, bewust of onbewust, voor kiest.

Deze gedachte kan je die keuze geven:

‘Ik bepaal hoe ik me voel en heb de vrijheid te kiezen.’

Dit zijn de 12 bekenden bronnen van stress? Herken je ze? Wil je er vanaf? Volg dan deze online cursus:


Wil jij minder stress?

Volg dan deze online cursus Nooit Meer Zorgen of Stress.

Laat alle zorgen en stress los.

Meer dan 15.000 cursisten gingen je voor!

“Je cursus was super – een gouden greep. Niets bracht rust en ontspaning in mijn leven. Maar met jouw cursus is het mij gelukt!”

Laat al je zorgen los


Over de schrijver 

Frank De Moei

Ik ben een professionele life-coach, gespecialiseerd in persoonlijke groei.

Meer dan 15.000 cursisten heb ik inmiddels geholpen met een gelukkig en succesvol leven.

Wat wil jij?
Wil jij meer zelfvertrouwen, minder stress, betere relaties, leuker werk, meer geluk en meer succes?
Deze Online Trainingen gaan je helpen!

Meer over
Meer over Frank
Ervaringen van cursisten

Ontdek Het Geheim


Hoe krijg je wat je ècht wilt?


ONS GRATIS EBOEK

35.000 Lezers gingen je voor


Ook leuk om te lezen:

Reageer op dit artikel

  • Lilian schreef:

    Bij dit artikel staan zeker een aantal overtuigingen die ik herken en waar ik moeite mee heb om op een positieve manier naar te kijken. De gedachten die jij eronder hebt gezet zijn ZEER de moeite waard. Ik ga ze dan ook zeker gebruiken om te proberen op een andere manier naar die overtuigingen te kijken.
    Het is inderdaad zoals jij aangeeft. Je hebt je hele leven er op die manier naar gekeken en het kan veel stress opleveren. Het lost in ieder geval niets op. Ik ga hiermee zeker aan de slag!

  • astrid schreef:

    ik vind het niet prettig als mijn partner niet doet wat ik wil, ik voel me afhankelijk van zijn acties en dit gevoel hindert mijn zelfstandigheid.
    ik besef dat ik verantwoordelijk ben voor die situatie. wat zou ik moeten doen om me beter te voelen? alles doen wat je in je website schrijft.

    gelukkig doe ik vaak dingen die ik wil.

  • Beste Astrid,

    Vind je partner het ook vervelend als jij niet doet wat hij wil?
    En hoe vind jij het om iets te doen wat je niet wilt, alleen omdat je partner vindt dat je dat moet doen?

    Het beste is om elkaar niet te veel te sturen. Dat geeft rust in de relatie.

    Liefde is de ander de ruimte geven zichzelf te zijn…

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Hallo Frank,

    Veel van mijn stressgedachten gaan over geld. Ik herken me in gedachte nr. 11: ik ben pas gelukkig als ik niets hoef te doen. Want ik denk: als ik genoeg geld heb om niks te doen, hoef ik me nooit zorgen te maken over geld.
    Op dit moment zit ik in een uitkeringssituatie en binnenkort heb ik een sollicitatiegesprek. Op dit moment kan ik niet rondkomen, maar ik red het financieel deze maand nog. Door mijn zorgen ben ik bezig mijn vaste lasten te verlagen en zo weinig mogelijk uit te geven. Tot waar is dit nog gezond en realistisch en tot waar wordt dit een obsessie? Of hangt dat ook van mijn gedachten erover af?
    En hoe kan ik me hier minder zorgen over maken? Erop vertrouwen dat ik binnenkort weer werk heb? Solliciteren & netwerken? Mijn angst is dat ik ondanks het solliciteren toch niet aangenomen word. Dat ik dan mijn huis moet verkopen. En dat ik dan in een emotionele dip kom. En dat ik dan nooit weer aan het werk kom. Nou ja, teveel angst dus.

  • Beste We,

    Dit is de paradox: we willen genoeg geld, zodat we ons geen zorgen meer hoeven te maken over een gebrek aan geld.
    Al deze piekergedachten en zorgen geven stress. Het is eigenlijk de verkeerde kant op fantaseren. Zorgelijke gedachten trekken meer dingen aan waar je je zorgen over maakt; het is een vicieuze cirkel.

    Het volgende artikel gaat meer in over (de kern van)angst:
    https://www.newstart.nl/blog/groeien-door-je-angst-te-overwinnen/

    En dit artikel gaat over zorgen loslaten:
    https://www.newstart.nl/blog/van-zorgen-maken-naar-zorgen-loslaten/

    Lees ze maar eens door en denk eens na hoe je dit kunt toepassen.

    Veel succes en met vriendelijke groet,
    Frank

  • Goed artikel, maar ben me bewust van dat al. Ik maak me zorgen over hele concrete zaken die in mijn leven spelen. Oplossingsgericht ben ik, relativeren en prioriteren lukt me ook wel. Maar daar kom ik er niet mee uit. Heel praktisch, ik heb gebrek aan tijd, energie en geld om alles wat op me af komt te tackelen.

  • astrid schreef:

    frank, nog verder gaand op hierboven:
    mijn partner heeft minder verwachtingen. ik wil altijd maar vanalles. ja ik ben te dom
    inant misschien, beter minder sturen, daar botsik thuis telkens op.
    ik vind het zelf niet leuk om iets te doen wat ik niet wil, dat probeer ik te vermijden.
    maar ik luister wel naar argumenten

    ik blijf wat vastzitten momenteel in milde vormen van 3, 4 en. 7
    3 ik zou toch graag invloed hebben op de zaken
    4 mijn partner remt mijn project af of zijn gedrag en keuzes passen niet bij mijn doel
    7 met zijn medewerking zou ik meer kunnen bereiken

    ipv

    3. ‘Het is verschrikkelijk als dingen niet gaan zoals ik het wil
    4. ‘Ik kan niets doen aan mijn situatie: het ligt aan de omstandigheden of is andermans schuld.’
    7. ‘Ik ben afhankelijk van anderen en heb ze nodig om me goed te voelen.’

    toegepast op volgend voorbeeld:
    ik wil thuis ruimte creeren ordenen, zaken wegdoen/weggooien
    hij will daar geen tijd voor maken en houdt zo veel mogelijk spullen bij

  • brigitte schreef:

    mijn lucky numbers? 1-3-8 en 10 :-)
    Situatie: mijn gezin – mijn familie – mijn vrienden
    staartjagen is mijn specialiteit! ik wil alles doen voor iedereen, maar wie merkt het? word boos, maar wie merkt het? dan maar harder mijn best doen, maar wie merkt het? nog boser.. en dan hé was er iets?
    Had je iets gedaan voor ons? je doet toch altijd wat je doet… moeten wij iets doen? en als ik afhaak… hou ik niet vol want het moét perfect zijn en kan de dingen niet loslaten… overlaten aan anderen die niet dezelfde prioriteiten hebben zoals ik :( Ik kan je verzekeren doodmoe dat je ervan wordt en gefrustreerd van al dat onbegrip. Fijne dag BB

  • voor mij is het nr.9door een giga rot relatie ben ik in 2/3 jaar zo naar zn grootje gejaagd ik ben nu een jaar verder en opnieuw begonnen ..maar merk dat ik nog behoorlijk veel stress heb als ik er aan denk ..iets gebeurt in mn omgeving dan ben ik ineens weer een verschrikt vogeltje en dat kost me behoorlijk veel stress
    maar eens zal ik dat overwinnen idd er staat ook je kan leren van het verleden

  • Ik herken ze bijna allemaal. Maar waar ik het meeste stress door ervaar, is dat ik zorgen altijd direct omzet in een actie. Het moet NU opgelost worden. Maar soms heb je daar anderen voor nodig, of is het gewoon niet het juiste tijdstip, of lukt het niet direct. Dan kan ik het nu niet oplossen, en dan blijf ik in de zorgen en stress hangen. Dus de beperking om over te gaan tot actie = oplossing, is voor mij de grootste bron van stress. Hoe moet ik dat zien t.o.v. Deze gedachtes? Komt dit ook aan de orde ?
    Fijne dag!
    MM

  • Beste Meike,

    Ja, dit komt ook in de cursus Nooit meer Zorgen of Stress aan de orde.
    Ik begrijp je dilemma, maar soms hebben we geen andere keuze dan geduld te hebben.
    De grootste bron van stress is dat we de werkelijkheid niet accepteren zoals deze is. In jouw voorbeeld is de werkelijkheid dat je afhankelijk bent van factoren buiten jezelf.
    In dit geval heb je er alles aan gedaan om actie te nemen en op dat moment kun je niet meer doen. De stress komt dan van willen controleren wat je (op dat moment) niet kunt controleren. De cursus gaat hier dieper op in :)

    Met vriendelijke groet,
    Frank

  • Hallo,

    Mijn grootste probleem is dat ik alles nogal heftig beleef. Ik kan heel blij zijn en intens genieten van dingen. Als alles goed gaat ben ik eigenlijk altijd vrolijk en evenwichtig. Maar oh wee als iets tegenzit, dan schrik ik zó erg dat ik niet goed meer functioneer. Ik kan die schrik niet loslaten en blijf constant in de angst hangen. Ook kan ik er niet mee omgaan als iemand me aanvalt, niet letterlijk maar figuurlijk. Ik raak volledig uit balans. Ik voel constant aan mijn lijf dat er iets in mijn leven niet goed is, en helaas krijgt dat ‘iets’ dan de overhand. Ik weet niet hoe ik die negatieve gebeurtenissen los moet laten en me dan op goede dingen moet richten. Heb een knoop in mijn buik die niet weggaat. Ik wéét dat ik die knoop zelf veroorzaak, maar hoe haal ik hem weg?

  • Beste Julia,

    Die knoop wordt veroorzaakt door een combinatie van weerstand tegen de realiteit(dit had niet mogen gebeuren) en angst (o.a. voor kritiek).
    Ik kan je helaas hier niet een oplossing voor geven in een korte reactie.

    Weerstand en angst zijn beide grote onderwerpen. Als je deze wilt loslaten, volg dan de e-cursus Nooit meer Zorgen of Stress.

    Wees gerust, er is altijd een oplossing :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Fransien schreef:

    Dag Frank,

    Bij het lezen van het eerste deel, ervaar ik toch wat rust. Ik lees heel veel waar ik mezelf in terug vind. Och wat zal ik er opnieuw mijn best voor doen om dit alles wat draaglijker te maken. Als je hele lijf pijn doet en strak staat van spanning lijkt er toch weer iets moois op je pad te komen.. Hiervoor wil ik je dank zeggen en nogmaals, ik word stressvrij, yes!!

    Fijn weekend,

    Fransien

  • IK leg meestal de lat veel te hoog voor mezelf en loop daardoor vaak op mijn tenen.
    Dit levert veel stress op.
    Maar mbv. deze cursus en deze regels,waarvan ik het merendeel herken in mezelf,
    zal ik zeker verder komen.
    Dat ik de kracht en de moed,die ik nodig zal hebben,mogen vinden.
    Een keer iets af maak waar ik aan begin.
    Ik ga ervoor.

    Groetjes Rudy

  • Beste Rudy,

    Inderdaad, veel stress komt uit de verwachtingen die we van onszelf hebben. De e-cursus zal je zeker helpen,
    onthoud wel dat het niet perfect hoeft te gaan, anders zijn we weer terug bij de hoge verwachtingen :)
    Elke stap is een stap vooruit en elke stap geeft weer kracht en vertrouwen.

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Beste Frank,

    Ik zou ontzettend gelukkig moeten zijn! Ik ben heel gelukkig getrouwd, heb 2 lieve dochters, woon op een droomplekje en heb lieve vrienden en een leuke baan….. En toch kan ik vaak niet genieten van mijn leuke leven. Ik kom zelf uit een gezin waarvan ik de middelste dochter ben. Ik heb een oudere broer en een jonger zusje. Mijn zusje heeft in onze pubertijd enorme problemen veroorzaakt voor ons hele gezin waardoor de boel uit elkaar is gevallen. Inmiddels (15 jaar verder) is alles weer in orde maar wordt mijn zusje altijd nog bekeken alsof ze extra’s nodig heeft. Hierdoor heb ik niet op mijn moeder kunnen rekenen bij bijvoorbeeld mijn zwangerschap van mijn eerste dochter en diverse andere belangrijke dingen in mijn leven. Ik ben heel zelfstandig ingesteld. Wil absoluut niet afhankelijk zijn van andere mensen. En dat lukt allemaal prima.
    Aan de andere kant heb ik schoonouders waar ik altijd gek op ben geweest (al ruim 22 jaar). Ik kan wel zeggen dat ik een zeer hechte band had met mijn schoonvader. Ik heb een schoonzus die ons het licht in de ogen niet gunt. Zij kan geen kinderen krijgen wat wij vreselijk vinden. Wij hebben zelfs gewacht met kinderen tot zij hun eerst adoptiekind uit China in huis hadden. Bij het halen van hun tweede kind uit China zijn we zelfs meegeweest omdat ik vind dat bij het krijgen van een kind je familie aanwezig moet zijn. En dat is nog maar een heel klein voorbeeld van een hele hoop ellende. Kort om ik gun mensen van wie ik hou al het geluk van de wereld maar ga daarmee zo op mijn “bek” want kom er achter dat t ons niet wordt gegund. Waar het op neer komt…. Ik doe een hoop om het een ander naar de zin te maken, ze niet teleur te stellen, me te gedragen hoe het van me wordt verwacht (en dan bedoel ik bijvoorbeeld dat je met kerst naar je familie gaat omdat het zo hoort…). Maar het is niet genoeg! Er is altijd commentaar, en is geen interesse voor ons gezin en een spontaan bezoekje van familie zit er niet in (we wonen binnen 10 km van elkaar vandaan). Laatst heb ik een conflict gehad met mijn schoonouders waarbij ik tot op de grond ben uitgescholden. Er werd bijvoorbeeld tegen me gezegd dat als mn schoonpa een hartaanval zou krijgen dat dat dan mijn schuld zou zijn. En dat was een reactie op een uitleg van mijn kant waarom we niet meer veel bij mijn schoonzus komen. Ik kan niet begrijpen dat je na 22 jaar zeer hecht contact zo kan schelden en je daarna volledig terug kan trekken. Ik heb amper contact meer met ze en dat doet vreselijk zeer. Aan de ander kant zie ik mijn eigen ouders ook amper…. gewoon omdat zij hun eigen leven hebben en er niet over nadenken dat het misschien wel eens gezellig zou kunnen zijn om eens met elkaar te eten.
    Deze toestanden zitten ongewild dagelijks in mijn hoofd. Ik ben er soms bijna depressief van. Kan dus niet genieten van wat we allemaal voor elkaar hebben gekregen met ons gezin. Breken met ouders is voor mij geen optie maar me te laten sturen door verwachtingen gaat nu ook te ver. Bij mij schiet steeds de vraag door mijn hoofd “waarom ik wel voor hun maar hun niet voor ons” Wij zijn tenslotte inmiddels allemaal volwassen mensen.
    Ik hoop echt dat ik wat aan deze cursus heb want ik ben er zo klaar mee dat dit gedoe mijn eigen geluk (en dus ook dat van mijn man en meiden) in de weg staat.

  • goede dag,

    de gedachten dat ik alles onder controle moet hebben heeft mijn veel stress opgeleverd.
    de gezondheid problemen met de kinderen en de zorgen over de relatie met mijn man, heeft de stress en de negatieve gedachten van mijn geleid tot zelfmoord te plegen.
    de verplichting voor de zorg van de kinderen ( die ik alleen draag) heeft ervoor gezorgd dat ik het niet heb gedaan, maar de stress bleef en ging op zich zelf zijn tol te eisen van mijn lijf, de wel bekende denk ik, maag, hart, rug, nek enz.
    heb hulp gezocht en gekregen, uit een hoek die ik niet had verwacht.
    het begrip en het luistert oor die hij had en mijn anders te laten denken heeft letterlijk mijn leven gered.
    deze meneer wees mijn op de scholing, en ik ben blij dat ik door heb gezet en ben gaan doen, ondanks de negatieve gedachte, heb knopen door gehakt en gekozen voor mijn zelf, het geluk i.p.v. het gelijk en voor de kinderen
    vanuit hier bedankt voor de tips en de andere blik op het leven.
    heb nog veel te doen en te leren, maar deze scholing help mijn daarbij.

  • Beste Frank,
    Ik vond de artikel heel goed.

    Naar mijn inziens komt stress en zorgen door onwetendheid.
    Goed luisteren, goede eigenschappen in een ander kunnen zien. Juiste manier van reageren kiezen, niet reageren op de reactie maar op de reden van de reactie.
    Een reactie kan een of meerdere reden hebben, wat wij horen en zien is niet altijd de waarheid, in sommige gevallen is de oorzaker van een situatie niet een persoon maar meerdere of iemand die de situatie niet gecreeert heeft, of oude gedachten . Eigen ervaring heeft dat al meedere keren bewezen. Dingen vertellen wat belangrijk is en ook vragen wat belangrijk is.
    Alle zintuigen hebben eigen regels, normen, waarden en grenzen.
    Het lichaam functioneert ook met eigen regels. normen, waarden en grenzen.
    Als iets buiten de grens gaat voelen wij ergens pijn.
    Zo zijn de zintuigen als zij negatieve informatie’s door geven voelen wij mentale pijn.

    Elk negatief gevoel betekent dat mijn gedachte niet goed is ik moet het veranderen totdat ik een fijn gevoel krijgt.

    Maar ja men moet ook de kennis bezitten hoe men moet denken. altijd het positieve zien in een ander en ook in je zelf. het negatieve in een ander niet vertellen maar dat positief beantwoorden dan ziet de ander vanzelf hoe zijn of haar reactie moest zijn.
    Het gesprek begint dan met harmonie en sluit af ook met harmonie.

  • Eugene schreef:

    Hallo Frank,
    Ik ben 61 jaar en ben 8 jaar geleden gescheiden. Heb best een druk bestaan: 2 net volwassen kinderen, een huishouding en een winkel. Verder nog 3 hondjes en een kat. Nou heb ik een aantal maanden geleden een hele lieve vrouw leren kennen. Zij is super, steunt me in alles, geeft me alle ruimte. Ik ga 2 keer per week naar haar toe en dan is het alles leuk en ontspan ik. Maar de rest van de week ben ik gestresst en zenuwachtig terwijl ik me eigenlijk happy moet voelen. Op de een of andere manier heb ik het gevoel dat ik geen ruimte voor een relatie kan maken en dat de spanning alleen weg gaat, als ik deze stop. Maar als ik de relatie stop, ga ik daar zo`n spijt van krijgen. Ik heb mijn probleem ook met haar besproken. Hoe kom ik van die spanning af???

  • Beste Eugene,

    Als je de relatie vebreekt, gaat die spanning (geen ruimte voor een relatie) weg, maar komt er weer een andere spanning (gemis van je vriendin) voor terug.
    In de extremen zit altijd spanning, in de balans zit altijd rust.
    Dus probeer dit te doseren: geniet van wat je hebt, maar laat duidelijk aan je vriendin weten dat je ook tijd voor jezelf (en voor al je andere activiteiten) nodig hebt.
    Probeer met andere woorden voor jezelf de balans te vinden waar jij je goed bij voelt :)

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Toppie Frank, heel herkenbaar allemaal. Ik kijk uit naar je volgende emails.

  • Fijn zo Niels! :)

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Vanaf mijn 8e heb ik altijd voor het gezin gezorgd als oudste meisje wegens ziekte moeder.
    Altijd de verantwoording dragen voor alles en iedereen terwijl ik daar eigenlijk te jong voor was heeft zijn sporen nagelaten.
    Toen mijn zoon 18 was ontmoetten hij een meisje waarbij hij een kind kreeg. Geen van 2 waren in staat om voor het kind te zorgen, hoewel mijn zoon erg zijn best deed, maar hij zat toen nog in militaire dienst.
    Mijn man en ik hebben toen de verzorging en opvoeding op ons genomen. Het kleinkind is 23 jaar bij ons gebleven ( in de tussentijd is mijn man overleden toen zij 14 was) De moeder is naar Amerika vertrokken en we hebben nooit meer contact gehad tot nu een jaar of 3 a4 geleden.
    Onze zoon heeft een andere relatie gekregen, waar we niet zo blij mee waren, want door jaloezie kreeg hij steeds minder contact met zijn kind. Eerst betaalde hij de kosten van zijn kind aan ons en later werd alles ingepikt, zoals kinderbijslag.
    Dus wij waren naast dat we onze tijd en liefde erin stopten ook nog eens financieel de klos.
    Toen mijn man overleed heb ik van alles gedaan om toch tot een overeenstemming te komen over kosten verdeling. Die is er maar heel kortstondig ( en te weinig) geweest.
    Haar opleiding heb ik samen met haar zelf betaald omdat ze anders niet kon/ mocht studeren.
    Hij heeft dus zelden tot nooit zijn verantwoording genomen.
    Nu is hij gescheiden en heeft weer een nieuwe relatie Hij 50 en zij 20, zij wil een baby en vertelde dat op de babyshower van onze kleindochter ( 30)
    Ik heb niet gereageerd zoals hij zou willen en daardoor ging hij “zuigen” en kregen we ruzie.
    Ik vind hem niet verantwoordelijk genoeg en dat levert problemen op. Hij is nog zo onvolwassen en dat hindert mij. Zijn vriendinnetje heeft allerlei psychische issues en zeker niet klaar voor een baby ( net zoals dat in eerdere relatie ook al was

    Dus hier telt dan punt 3en 4? Maar ik kan het niet aanzien dat er straks weer een kindje niet terecht kan bij de ouders en ik ben nu zover in leeftijd ( 70+) dat ik het zeker niet ga overnemen. Dit is een van de punten die bij mij onnoemelijke stress veroorzaken.

  • Beste Edith,

    Ik kan heel goed begrijpen dat je je zorgen maakt (ik kan het niet aanzien dat er straks weer een kindje niet terecht kan bij de ouders). Ik denk ook dat je alles hebt gedaan in het verleden en heden om je verantwoordelijkheid te nemen (ook al lag die eigenlijk niet bij jou).

    Maar zoals je zelf zegt: “ik ben nu zover in leeftijd ( 70+) dat ik het zeker niet ga overnemen”.

    Genoeg is genoeg: je bent erg betrokken (en dat is alleen maar positief), maar als je jezelf voorbijloopt dan help je daar helemaal niemand mee. Dus punt 3 (Ik accepteer de situatie en probeer te voorkomen dat het de volgende keer weer zo gaat) is inderdaad van toepassing.

    Vraag jezelf:

    1. Wanneer bereik ik mijn grens om de verantwoordelijkheid te nemen voor de problemen die iemand anders creëert?
    2. Als ik die verantwoordelijkheid niet meer wil nemen (omdat het me uitput), wat ga ik er dan nu aan doen?
    3. Ben ik bereid op de prijs te betalen om voor mijzelf op te komen? (in dit geval een negatieve mening van je zoon).

    Iemand anders problemen oplossen is een zeer loofbaar streven, maar het kan ook betekenen dat je de ander daarmee leert om niet zijn/haar eigen problemen op te lossen – en dat helpt geen van beiden, op geen enkele manier.

    Veel succes en wijsheid gewenst!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Saskia schreef:

    Beste Frank,
    Een aantal van deze dingen herken ik wel in mijn leven, vooral de controle willen houden. Dat is mijn valkuil. Nu heb ik een kop staart ongeluk gehad en daar heb ik veel mentale en fysieke problemen aan over gehouden. (Piep in mijn oor, hoofdpijn, duizeligheid enz.) Hier heb ik veel stress van! Dit komt in geen van de bovenstaande bronnen naar voren. Helpt je online cursus hier ook voor?

  • Beste Saskia,

    Dat is natuurlijk erg vervelend. Lichaam en geest werken samen, maar in jouw voorbeeld werken ze vooral elkaar tegen. In feite kun je dit – hoe begrijpelijk ook natuurlijk – ook onder het kopje ‘controle’ scharen (ik wil niet dat ik me zo voel!) en valt het dus onder nummer 3 (‘Het is verschrikkelijk als dingen niet gaan zoals ik het wil.’) Zoals gezegd, het is natuurlijk begrijpelijk en ga vooral jezelf niet kwalijk nemen dat je hier meer controle over wilt hebben (want dat geef dan juist weer extra stress). De cursus Nooit meer Zorgen of Stress is hier zeker voor geschikt (in iede geval voor het mentale deel, het fysieke gedeelte is uiteraard iets voor een huisarts e.d.). Je vindt bij de ervaringen van de cursisten meerdere mensen die mentaal veel last hadden van lichamelijk ‘beperkingen. Dus ja, het is zeker geschikt voor jouw situatie – kijk op de informatatiepagina en als de cursus je aanspreekt, ben je uiteraard welkom :)

    Veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Beste Frank, waar ik veel stress van ondervind zijn de pesterijen/ leugens over mij en mijn partner van een zwager.Ontstaan 2 jaar geleden toen hij kostte wat kostte alles omtrent de erfenis van de vader van mijn partner wilde regelen.Hij was echter maar aangetrouwd maar de rest van de familie vond hem schijnbaar de geschikte kandidaat om dat te regelen en lieten mijn partner massaal vallen.Er was uiteraard geld mee gemoeid en dat zou mijn partner hebben gestolen maar dat is niet waar geweest. Deze persoon heeft erg narcistische kenmerken en vindt het geweldig na een juridische strijd, die wij hebben gewonnen, om zijn boosheid middels pesterijen en leugens over ons te verspreiden aan een ieder die het wil horen. Dat doet me veel verdriet en pijn. Ik zeg tegen me zelf, dat zijn manier van handelen een uiting is van kwaadheid dat voornamelijk in hem zit. Ondanks die gedachten blijf ik telkens opnieuw denken aan de lelijke dingen die hij heeft gezegd.Het ergste is nog dat hij 3 deuren van mij vandaag woont en ik hem dus regelmatig zie lopen.
    Wat kan je me nu voor advies gegeven , beter te zwijgen en net doen of ik hem niet zie of juist hem aanspreken, maar dan zal hij weer met een tegenactie komen.
    Graag jou visie hierover
    Alvast bedankt .

  • Frank De Moei schreef:

    Beste Elly,

    Lees het artikel nog eens door, voor wat betreft de punten 2,5,9 en 12 – dat zijn degenen waar de spanning zit.

    Deze hele site gaat over zelf-ontwikkeling – en het belangrijkste is dus uiteindelijk hoe JIJ je voelt. Als je toestaat dat andere mensen je stemming, humeur en innerlijke rust bepalen, dan geef je de controle uit handen. Natuurlijk is het logisch en begrijpelijk dat je boos bent, maar geen enkele discussie gaat dat oplossen – ook niet de denkbeeldige discussies met die zwager in je hoofd :)

    Dit gaat NIET over hem en wat hij heeft gedaan. Dit gaat over jou en hoe jij je voelt. De enige manier om je beter te voelen, is door mentale afstand te nemen. Ga ervan uit dat je niet kunt bepalen wat een ander doet of dat je ooit begrip zult krijgen voor jou standpunt. Besef dat alle energie die je in deze situatie steekt, verspilde energie is en ten koste gaat van je eigen geluk en innerlijke rust. Zolang je vecht met een illusie (ik ga mijn gelijk halen), blij je verliezen. Stop het gevecht en kies voor je eigen innerlijke rust en positieve energie :)

    Er is nog veel meer over uit te leggen, maar dit is niet de plaats daarvoor. Dit artikel geeft je meer inzicht:
    https://www.newstart.nl/blog/kun-je-anderen-veranderen/

    Heel veel succes en vriendelijke groet,
    Frank

  • Elsbeth schreef:

    Beste Frank, ik ben begonnen aan je cursus, omdat ik een tip kreeg van een nieuwe manager die ervaarde dat ik door stress op het werk niet meer in staat was om professioneel te blijven onder invloed van mijn negatieve gevoelens over het gedrag van een collega ten opzichte van mij. Ik was al begonnen met boeken lezen om inzicht in mezelf te krijgen, omdat ik privé ook behoorlijk in de knoop zit. Mijn vader is op 52 jarige leeftijd overleden. Mijn zusje op 18 jarige leeftijd en mijn broer vorig jaar op 53 jarige leeftijd. Toen ontstond er een soort kortsluiting in mijn hoofd die alles op zijn kop zette. Zelfs mijn relatie. Met mijn moeder heb ik nooit een goede band gehad, want die zit al haar hele leven in de slachtofferrol. Natuurlijk begrijpelijk na het overlijden eerst van mijn vader en een jaar later van mijn zusje, maar ook toen iedereen nog leefde was ze altijd ziek, zwak en misselijk en moesten we in elke situatie daar rekening mee houden. Ik ben vreselijk gepest op de middelbare school en kon daarmee niet bij mijn ouders terecht. Mede daardoor heb ik het gevoel dat ik altijd alles alleen moest doen en ik wilde vooral niet in diezelfde slachtofferrol terecht komen als mijn moeder. Dat heeft me hard gemaakt en onaantastbaar, maar die “beschermer” bezorgt me nu alleen maar ellende en ruzies. Daar wil ik vanaf. Daarom liep/loop ik ook met gedachten rond dat de wereld zonder mij er beter uit zou zien voor iedereen en vooral dat ik dan zelf rust zou hebben. Ik hoop van harte dat deze cursus mij zal helpen die gedachten los te laten en daar wil ik veel energie in steken. Ik ben begonnen met 10 dagen alleen op vakantie te gaan om er extra tijd in te kunnen steken en dat voelt goed. Wat ik mij nu wel realiseer en me oprecht afvraag is het volgende: als ik de dingen doe waar ik me prettig bij voel en mijn eigen keuzes maak, dan zou ik een héél ander leven leiden in een ander ritme als dat van mijn partner. Hoe moet je daar dan mee omgaan? Een heel simpel voorbeeld. Hij wil de boodschappen doen om 9 uur ’s morgens, omdat hij een hekel heeft aan volle winkels, maar ik zou gewoon rustig op willen staan, niets doen of iets ontspannens en dan bijv. ergens rond 11:00 uur een keer richting de supermarkt gaan.
    Mijn vraag is eigenlijk: hoe maak je je eigen keuzes, als je ook rekening moet houden met een partner of met collega’s of met vrienden? In theorie is het allemaal heel mooi en wenselijk, maar hoe werkt dat in de praktijk? Heb je daar tips voor?

  • Frank De Moei schreef:

    Beste Elsbeth,

    De beste tip die ik kan geven, is ruim de tijd te nemen voor de online cursus Nooit meer Zorgen of Stress. Alle lessen en alle oefeningen gaan je helpen. Neem er de tijd voor en schrijf al je bevindingen op, zo kijg je steeds meer inzicht. Alles wat je schrijft, komt terug in de cursus en je ontvangt nog veel lessen die je (nog) meer inzicht zullen geven.

    Je schrijft:
    “Mede daardoor heb ik het gevoel dat ik altijd alles alleen moest doen en ik wilde vooral niet in diezelfde slachtofferrol terecht komen als mijn moeder. Dat heeft me hard gemaakt en onaantastbaar, maar die “beschermer” bezorgt me nu alleen maar ellende en ruzies.”

    Dat dit je conclusie was, gebaseerd door je ervaringen, kan ik me goed voorstellen. Goed dat je ziet dat er ook een keerzijde aan zit. Elke sterke kant heeft ook een keerzijde, net zoals elk ‘zwak’ punt.

    “Daarom liep/loop ik ook met gedachten rond dat de wereld zonder mij er beter uit zou zien voor iedereen en vooral dat ik dan zelf rust zou hebben.”
    Met name (begint het met) dat laatste. ALs jij (met behulp van de cursus) de spanning in jezelf loslaat, dan projecteer je die spanning ook niet meer op anderen. Als jij ontspant, ontspant de wereld om je heen, hoe raar het ook klinkt.

    Een van de meest voorkomende manier van spanning opbouwen is de illusie: “Anderen moeten veranderen.” Die is net zo hardnekkig als de illusie “Ik moet veranderen” :)

    Hoe maak je je eigen keuzes als je ook rekening moet houden met anderen? Besef dat in een comprimis meestal geen spanning zit. De spanning zit erin als je a) anderen continu laat kiezen, zodat jij jezelf voorbij loopt of b) jij jouw keuze aan anderen wilt opleggen. Ik heb ook andere gewoonten en voorkeuren dan mijn vriendin, dus we doen soms wat zij wil, soms wat ik wil en (meestal) iets waar we allebei blij van worden. Als je dat in de praktijk lastig vindt, dat betekent dit meestal dat je in de keuze a) of b) blijft hangen. Dan heeft een van beiden partijen kennelijk moeite met aanpassen en zit daar de crux – en de groei.

    Heel veel succces!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • Robert-Jan schreef:

    Hoi Frank, ik herken ze allemaal! Ik heb de cursus ook gedownload.Waar moet ik beginnen? Ik weet dat ik de tijd moet nemen, maar dit wordt een hele uitdaging! Ik zit al ff thuis en ben min of meer in een depressie terecht gekomen. En twijfel momenteel over alles; werk, gezin , wat vind ik leuk?..enz Erg frustrerend. Kom uit een gezin waar ik heel beschermend ben opgevoed, dus vind het heel lasting keuzes te maken. Ik hoop dat jouw cursus mij perspectief biedt.

  • Frank De Moei schreef:

    Beste Robert-Jan,

    Inderdaad, de tijd nemen is een van de twee grote voorwaarden voor de cursus (en voor elke persoonlijke groei wat dat betreft). De tweede voorwaarde is geduld hebben (ook met jezelf). Niets gaat vanzelf, maar werkelijk alles lukt met genoeg tijd en geduld. Elke stap die je zet op je persoonlijke pad is een stap vooruit. Je kunt niet van jezelf verwachten dat je alles in 1 keer oplost. Maar weet dat als je tijd investeert om te leren en te oefenen, er steeds minder uitdagingen op je pad komen. Ik zou in ieder geval weer beginnen naar je gevoel te luisteren door jezelf deze vraag te stellen: “Voel dit goed/licht/vrolijk/fijn? Zo ja, dan ga ik er iets mee doen. Zo nee, dan ga ik het (langzaam) los laten).” Lees voor de volledigheid ook even de disclaimer. Ik wens je heel veel geluk en succes!

    Vriendelijke groet,
    Frank

  • {"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}
    >