Helemaal jezelf zijn

Jezelf zijn is makkelijker dan voldoen aan een ideaalbeeld. De mensen die je niet accepteren zoals je bent, die wil je toch niet in je omgeving. En de mensen die dicht bij je staan, hoef je niets te bewijzen. Jezelf zijn is een kracht, niet een zwakte. Stop de vergelijking met anderen of met een ideaalbeeld, maar wees jezelf!

Hawaii shirt of smoking?

Jaren geleden was ik op een bedrijfsfeest. De kledingcode was ‘Black Tie’ wat voor de heren een smoking betekent en voor de vrouwen een galajurk. Ik had speciaal voor het feest een smoking gekocht en voelde me helemaal het heertje. Aangekomen op het feest zag ik dat iedereen in smoking en galajurk rondliep. Het was één grote zee van goedgeklede mensen. Behalve één persoon…

Een van de computerprogrammeurs had kennelijk weinig op met het kledingvoorschrift. Hij droeg een bontgekleurd Hawaii shirt, een groene broek met witte schoenen en een paarse leren stropdas. Het deed bijna pijn aan je ogen. Hij viel ontzettend op, maar was zich nergens van bewust. Eerst dacht ik: “Met welke clown heb jij van kleding geruild?” Later dacht ik: “Zo, jij heb lef!” Nu denk ik: “Wat een mooi voorbeeld van iemand die gewoon zichzelf blijft.”

Hoe minder afstand, hoe meer jezelf.

Waarschijnlijk ben je het meest jezelf bij de mensen die dicht bij je staan: je partner, je familie, je vrienden. Dit zijn mensen die je al langer kent en die je vertrouwt. Natuurlijk is het moeilijker jezelf te zijn als je iemand niet kent en niet weet hoe hij of zij reageert. Bij onbekenden kijk je meestal eerst even de kat uit de boom. Hoe minder afstand, hoe makkelijker je jezelf kunt zijn.

Waarom hebben we zo’n moeite onszelf te zijn? Waarom laten we niet zien wie we echt zijn? Waarom trekken we ons zoveel van anderen aan? Dat heeft alles te maken met een gezond zelfvertrouwen.


”Hallo… Zelfvertrouwen!”

Heb jij genoeg van twijfel en onzekerheid?

Volg onze GRATIS serie:

Weg met Onzekerheid – Hallo Zelfvertrouwen!

Ontdek de Krachtige Weg naar Meer Zelfrespect!

“Mijn zelfvertrouwen groeit met de dag. Zowel op het werk als in mijn privéleven voel ik me gelukkiger. Ik sta er zelf van te kijken, maar het is waar. Bedankt voor de hulp!”


Als we onzeker zijn in een groep of gezelschap, dan vragen we onszelf af:

  • Wat zullen ze van me vinden?
  • Maak ik een goede indruk?
  • Accepteren ze me wel?
  • Word ik niet afgewezen?
  • Kan ik mijn zwakheden tonen?
  • Zullen anderen daar geen misbruik van maken?

Van volksbuurt naar villawijk.

We willen allemaal dat mensen positief over ons zijn, nietwaar? Daardoor zijn we bezig met hoe we overkomen op anderen. Als die behoefte – om een goede indruk te maken – erg ver gaat, dan zijn we bezig met het in stand houden van ons imago. En soms slaan we daar in door. Ik hoorde ooit een verhaal van een vrouw die was verhuisd van een volksbuurt naar een villawijk. Ze keek nogal neer op de mensen in haar oude buurt en vond dat ze beter paste in een betere wijk.

Na de verhuizing vertelde ze haar psycholoog: “Het zijn hier allemaal kakmadammen.” Waarop de psycholoog antwoordde: “Ik begrijp dat je dat vervelend vindt, want in je oude buurt was jij de enige kakmadam.” Misschien geen politiek antwoord, maar wel met een kern van waarheid. Vroeger was ze ‘speciaal’ en nu niet meer. Haar imago verdween met de verhuizing.

Jezelf zijn is makkelijk.

Het ophouden van een imago kost heel veel energie. Gewoon jezelf zijn is veel makkelijker. Dan hoef je je niet anders voor te doen, dan hoef je geen rol te spelen. Waarom proberen we dan toch een imago in stand te houden? Dat doen we omdat we denken dat we niet goed genoeg zijn. We vinden dat we moeten voldoen aan een soort ideaalbeeld – hoe we eigenlijk zouden moeten zijn.

Maar als je de vergelijking stopt – met anderen of met jezelf – wat blijft er dan over? Jij, zoals je werkelijk bent. En dat is meer dan voldoende! Wat anderen van je vinden, heb je toch niet onder controle. Als mensen vastbesloten zijn je niet leuk te vinden, dan kun je daar weinig aan doen. En sommige mensen vinden je nu eenmaal niet leuk, wat je ook doet. Als ze slim waren, dan zouden ze zien dat je wél leuk bent, maar niet iedereen is even slim…

Superman met een buikje.

Door je aan te passen aan een ideaal beeld, wordt acceptatie van anderen zinloos. Mensen zien dan nooit je werkelijke zelf en kunnen je dus ook nooit accepteren zoals je werkelijk bent. Bovendien voorkomt het ophouden van een imago dat je jezelf accepteert – en dat is waarschijnlijk nog belangrijker. Want alleen door jezelf te accepteren zoals je bent, kunnen anderen dat ook doen.

Soms zijn we bang onszelf te zijn omdat anderen dat als een zwakte zien. In plaats van als Superman of Supervrouw de wereld rond te vliegen en de mensheid te redden, doen we boodschappen en kijken tv. De man past met zijn buikje niet meer in het strakke superpak en de vrouw is vergeten haar cape te wassen. Wat is daar mis mee?

De kracht jezelf te zijn.

Als anderen zien dat we niet perfect zijn, dan lopen we de kans dat ze ons afwijzen, uitlachen, negeren, afkeuren en uiteindelijk verlaten. En toch is dat misschien beter. De mensen die je afwijzen omdat je jezelf bent, die wil je toch niet in je omgeving hebben. Daar zit je echt niet op te wachten.

Dus zie jezelf zijn als kracht, niet als zwakte. Het trekt de juiste mensen aan en stoot de verkeerde mensen af. Wat wil je nog meer? We hebben toch het recht onszelf te zijn, met al onze fouten en zwakheden? Bovendien, wie zouden we anders moeten zijn? Als je maar in één ding kunt uitblinken, blink dat uit in jezelf te zijn. Dat volgt al het andere vanzelf!

Wil je leren meer jezelf te zijn? Bestel dan de volgende e-cursus:


Wil jij meer zelfvertrouwen?

Volg dan deze online cursus Blijvend Zelfvertrouwen.

Voel je sterk en zeker over jezelf – wat er ook gebeurt.

Meer dan 15.000 cursisten gingen je voor!

“De cursus zelfvertrouwen is het bedrag dubbel en dwars waard! Ik sta steviger in m’n schoenen, al vanaf de eerste les!“

Vergroot je zelfvertrouwen


Over de schrijver 

Frank De Moei

Ik ben een professionele life-coach, gespecialiseerd in persoonlijke groei.

Meer dan 15.000 cursisten heb ik inmiddels geholpen met een gelukkig en succesvol leven.

Wat wil jij?
Wil jij meer zelfvertrouwen, minder stress, betere relaties, leuker werk, meer geluk en meer succes?
Deze Online Trainingen gaan je helpen!

Meer over
Meer over Frank
Ervaringen van cursisten

Ontdek Het Geheim


Hoe krijg je wat je ècht wilt?


ONS GRATIS EBOEK

35.000 Lezers gingen je voor


Ook leuk om te lezen:

Reageer op dit artikel

  • margreet schreef:

    Zo herkenbaar,nu wil ik het ook gaan voelen, mezelf zijn. Dit artikel helpt mij daarbij!

  • Esther schreef:

    Leuke artikel, net als héél veel artikelen, die je hebt geschreven!
    Alleen het stukje, moeite hebben jezelf te zijn in bij zijn van onbekenden……dat verhaal gaat bij mij dus niet op, want juist bij onbekenden lukt het mij dus héél veel beter om mezelf juist te zijn en bij familie en vriend(inn)en, kennissen heb ik juist meer moeite om mezelf te kunnen zijn. Dit komt juist omdat ze een ideaal beeld van je hebben, ze verwachten juist vaak dat je doet wat zij juist van jou verwachten. Juist als ik mijn eigen pad wilt volgen, wilt groeien in mijn (spirituele) ontwikkeling en noem maar op, dan keuren ze juist heel veel dingen af. Gelukkig zijn wel enkele wie mijn ontwikkeling accepteren, dat ik mijn geleerde overtuigingen los wil laten en mijn eigen overtuigingen wil creëren, maar wel vaak met gevolgen van dien. Vriend(inn)en, kennissen, familie kwijt raken enz. omdat zij dus mijn levensstijl absoluut niet kunnen waarderen/accepteren. En ja dat vind ik dan wel erg jammer.

  • Na een scheiding [drie en half jaar geleden] ben ik weer helemaal mezelf.Gewoon lekker “ik”.En dat voelt toch echt zooooo goed.In die relatie was ik mezelf niet meer,ik werd geleefd.En nu???Ik leef….en dat is zo goed!!!

  • witchke schreef:

    Net als alle artikels is dit ook weer een heel mooi artikel dat ons allemaal erg helpt. Toch sluit ik me een beetje aan bij wat al eerder werd gezegd: sommige mensen hebben het net bij naasten heel moeilijk om zichzelf te zijn omdat deze mensen verwachtingen hebben.
    Verder wou ik even kwijt dat ik het voorbeeld van het feestje in het begin met de man die zich niets aantrekt van de kledingvoorschriften wel extreem vindt … om eerlijk te zijn lijkt het me eerder iemand die wilt opvallen … en ook dat is heel vaak niet jezelf zijn… iets zegt me dat hij in die kledij ook niet gaat werken… als hij dat wel doet zit ik er naast en dan is het waar dat die persoon gewoon zichzelf is gebleven. Het zou me toch verbazen…
    Hetgeen ik door de jaren heen bij mezelf heb gemerkt is dat ik gewoon heel veelzijdig ben. Ik ben heel vaak gewoon heel casual en soms zelfs wel alternatief aangelegd maar dan plots voel ik me weer evengoed in sjieke avondkledij… het hangt gewoon van mijn stemming af. En als er een feestje is waarvan ik het gevoel heb dat ik niet mezelf kan zijn dan ga ik niet of als ik er al ben dan ga ik weg.

    Dank je Frank , door de leuke inzichten. Ik geniet van je artikels

  • kay-cee schreef:

    mooi artikel en ik ben het ermee eens, gewoon lekker jezelf zijn is het mooiste en puurste wat er is.

  • “En sommige mensen vinden je nu eenmaal niet leuk, wat je ook doet. Als ze slim waren, dan zouden ze zien dat je wél leuk bent, maar niet iedereen is even slim…”

    Ook al zijn mensen slim dan hoeven ze me nog niet leuk te vinden…….., dat is weer zoiets van; ik ben leuk( ik moet leuk gevonden worden door iedereen en als ze dat niet vinden dan zijn ze dom???) dat is toch weer je iets aantrekken van van wat andere mensen vinden. Contradictie wat mij betreft!

  • Chandra schreef:

    Mooi artikel heeft me goedgedaan. Soms vinden mensen je gewoon niet aardig wat je ook doet. Het artikel heeft me de energie gegeven die ik nodig had. Hartelijk dank.

  • witchke schreef:

    Dat is waar. Sommige mensen vinden je gewoon niet leuk. Dat heeft niets met slim zijn of dom zijn te maken. Ik zeg zo wel eens “iedereen heeft zijn mindere kanten. Maar de kanten die ik minder vind aan iemand daar heeft een ander geen problemen mee en de kanten die ik geweldig vind aan iemand kan iemand anders wel eens minder vinden.” Mensen verschillen gewoon van elkaar en dat moeten we accepteren. Enkel door dat te doen kan en mag iedereen zichzelf zijn denk ik.

  • Deesjuh schreef:

    Dit artikel is ook zo herkenbaar voor mij. Het is mij al een aantal keer gebeurd dat (achteraf gezien, zogenaamde vrienden) ze zo erg tegen mij uitvielen omdat ze zich stoorden aan mijn slechte karaktereigenschappen. Ze praatten er dan niet over, maar op een gegeven moment barstte de bom. Daardoor ging ik ook echt denken wat is er aan de hand met mij. Tot ik de kracht vond (vraag me niet hoe) om tegen mezelf te zeggen; kom op meis, wees jezelf met je goede en slechte kanten, maakt niet uit wat een ander ervan vindt. Ik behandel de mensen altijd met respect en laat iedereen in zijn/haar waarde, ik dacht toen echt, waarom doen de mensen dat niet terug? Maar ik weet nu beter, de mensen die je niet volledig accepteren kun je beter niet in je leven hebben. Komt alleen maar narigheid van als die bom ineens ontploft. Want niet iedereen hoeft je aardig te vinden, tegenwoordig heb ik daar echt maling aan. Ik heb intussen geleerd dat als je maar depressief blijft, dat je dan uiteindelijk alleen maar jezelf ermee hebt. Er zijn echt wel mensen die je wel accepteren, de andere gewoon links laten liggen. Als ze jou niet mogen is dat hun probleem.

  • Jezelf niet kunnen zijn, een veel voorkomend probleem onder de mensen: je word niet geaccepteerd onder de mensen omdat je anders bent en dat is voor velen eng. Ze weten niet wat ze ermee moeten, zien je als gevaar. Dus pas je jezelf aan, soms zoveel dat je jezelf niet meer bent. Dit is mij gebeurt, o.a. ik ben 2 keer in mijn leven naar een ander land verhuisd. Een keer toen ik 6 was van I naar CH, de tweede keer met 20, van CH naar NL. Andere taal, andere gewoontes. Ik heb altijd gedacht: als ik niet ben zoals za willen vindenze me niet aardig. Zo heb ik jarenlang toneel gespeelt. Na jarenlang me eenzaam, onbegrepen en onzeker te hebben gevoelt had ik er genoeg van en dacht: laat ze maar denken wat zewillen, dan ben ik maar alleen. Toen veranderede mijn hele leven en ben ik eindelijk gelkkig geworden. Uiteindelijk heb ik gemerkt dat iedereeen hetzelfde wil, namelijk gelukkig zijn. Meer hebben we niet nodig. Dus accepteer jezelf zoals je bent, dan word je gelukkig.

  • Een leuk artikel met vele herkenbare zaken. Ik was ook heel erg ingesteld ( en vaak nog) op hoe anderen over me denken of zouden denken. Nu ik de afgelopen jaren meer tijd aan me zelf kan besteden, o.a. ook via deze cursus, merk ik dat ik me steeds minder van anderen aantrek. Ik probeer steeds weer en meer me zelf te zijn en ik moet zeggen dat geeft een goed gevoel. Ik krijg steeds meer vertrouwen in mezelf en accepteer mezelf steeds meer en dat voelt goed.

  • Jaren lang heb ik me maar aangepast aan anderen en wat anderen graag zouden willen zien, ondertussen ging ik dus met mensen om waarbij ik me totaal niet op mijn gemak voelde omdat ik niet echt deed wat ik zelf graag zou willen en wil zijn maar nu ik dat wel doe ga ik pas echt leven, het is echt een enorme bevrijding kan ik je zeggen.

    Ik heb jaren lang hulp gezocht via fora’s en psychologen,heb allerlei labels opgeplakt gekregen van ADHD tot Asperger en een gegeneraliseerde angststoornis maar niemand heeft ooit gevraagd doe je wel echt wat je wilt?…ik had volgens de doktoren al lang chemische pillen moeten slikken om mijn gevoelens maar te dempen, gelukkig heb ik dat altijd geweigerd en daar ben ik wel blij om.

    Als je niet doet wat je eigenlijk echt wilt en je anders gaat voordoen als je bent wordt je never nooit gelukkig, het vergt wat moed maar als je het eenmaal doet wordt je echt gelukkig, je zal in het begin misschien alleen komen te staan omdat de mensen waarmee je omging wegvallen omdat ze niet meer bij jou oude aangepaste ik horen kan ik je zeggen dit is slechts een tijdelijke situatie, je gaat vanzelf de juiste mensen tegen komen omdat je nu eindleijk doet wat jij echt wilt doet en wilt zijn!.

    Ik heb nu wel nog steeds wat angst maar ja dat komt omdat ik me 20 jaar lang heb aangepast aan anderen dat laat soms nog wat sporen na.

  • Aiacia schreef:

    Wat ik mijzelf soms afvraag, ‘moet’ je steeds een bepaald ‘iets’ in ’t openbaar dragen om jezelf te zijn, of wat van je persoonlijkheid te laten zien, of kan dat ook ‘zonder dat bepaald iets’, ik woon in België en bij ons woedt momenteel ‘de’ discussie betreffende de neutraliteit van ambtenaren die met een/het publiek in aanraking komen’, zij zouden bepaalde zaken niet meer mogen dragen, om zo ‘neutraler over te komen’, sommige mensen stellen in de discussie, ‘ja maar, dan kan een persoon niet (enigzins) zichzelf zijn’ ‘of wat van zijn/haar persoonlijkheid tonen’, aan zo’n mensen stel ik dan vervolgens graag de vraag ‘moet je wel steeds ‘wat’ van je zelf laten zien, ‘moet’ je daarbij steeds een bepaald ‘iets’ dragen, kan je niet ‘iets’ van jezelf laten zien zonder opsmuk, en waarom is die opsmuk zowiezo nodig, zelf droeg ik gedurende 9 jaar uniform op school en als wij opmerkten aan de leerkrachten waarom wij toch steeds dat uniform moesten dragen kregen wij deze vragen als terugworp, ik vind wél dat je ‘het schoolse’ toch enigzins moet achterlaten, toch denk ik dat die terugvragen van die leerkrachten nuttig waren, en vervolgens stel ik ze dan ook graag eens zélf, als een ‘soort van filosofische oefening’. O, ja wat die leerkrachten er ook steevast bijvertelden was dit: ‘ik vind dat jullie (nog) genoeg jezelf kunnen zijn ook al dragen jullie een uniform’, achteraf bekeken heb ik het gedacht dat de enigen die er een probleem van maakten dat wij een uniform droegen wijzelf waren én niet de leerkrachten . . .

  • Aiacia schreef:

    Nu, ook ik denk dat die man met dat hawaii-hemd enzoverder, een persoon was die zich wou aanstellen, er zijn altijd mensen die op een verkeerde wijze wensen op te vallen, dikwijls is het gewoon leuk om te handelen naar wat voorgeschreven is voor naar een feestje te gaan bv., dat heet zich houden aan de conventies, of geplogenheden, als iedereen zich bv. op een feestje aan de dresscode houdt dan is ’t mogelijk dat je ook opvalt maar dan misschien eerder om de positieve kwaliteiten die je mogelijk hebt, is het je (u, kies zelf) wel eens opgevallen dat de personen die wérkelijk (maatschappelijk interessant zijn) dikwijls conventioneel gekleed zijn, ik denk hierbij aan min of meer beroemde dokters, wetenschapsmensen, schrijvers, (toffe) politici, filosofen, taalkundigen, opvoedkundigen!

  • Of de man in het hawaii hemd had zich vergist wat het kledingvoorschrift betrof.

    Als je een verhuizing meemaakt zoals wij van grote stad naar piepklein dorp in de nieuwbouwwijk, dan merk je echt wel dat je als je ook maar een beetje anders bent dan de anderen dat ze met een boog om je heen gaan lopen. (Ook al ben je voor je gevoel vriendelijk genoeg enz.).
    Bedrijfstechnisch is zoiets niet handig als je ook klanten uit het dorp zou hebben. Privé is het lastig omdat je altijd het gevoel hebt dat er achter je rug om wordt geroddeld. Later bleek dat ook zo.
    Ben er goed ziek van geweest. Want als je jezelf niet ‘mag’ zijn in de plaats of straat waar je woont dan is dat toch wel heel erg.
    Maar dit soort mensen denkt voortaan maar wat ze willen denken; als je jezelf niet mag zijn bij die ander dan is die persoon het niet waard om bij jou in de buurt te zijn.

  • Phearle schreef:

    Zeer goede vraag, want uiteindelijk wat is jezelf zijn? Heeft dit te maken met gedrag, kleding, of nog iets anders?

    Wat als we steeds onszelf centraal stellen, worden we daar echt gelukkiger van? Ik weet dat als ik anderen een plezier kan doen en gelukkig kan zien dat mij dat ook geluk en plezier geeft en dat heeft absoluut niets te maken met onzekerheid, integendeel.

  • {"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}
    >