Grenzen aangeven in relaties

Er zijn meestal 7 redenen waarom je moeite hebt je grenzen aan te geven:

Je wilt dat anderen je aardig vinden, je wilt niet onredelijk zijn, je wilt een ander graag helpen, je wilt openstaan voor hun mening, je wilt de relatie niet verbreken, je vindt je eigen mening niet zo belangrijk en je houdt niet van confrontatie.

Het probleem is alleen dat al die redenen niet werken…

Grenzen aangeven in relaties is niet moeilijk. Met het juiste inzicht gaat het bijna vanzelf. Dus hoe geef je je grenzen aan?

Hoe ziet jouw grens eruit?

Sommige mensen bewaken hun grenzen als een militair kamp. Op het moment dat het lijkt alsof iemand te dicht bij hen komt, schiet het zoeklicht aan, gieren de sirenes en begint een herdershond vervaarlijk te grommen.

Je zou er bijna bang van worden – en anderen lopen dan ook meestal met een boog om hen heen.

Anderen denken bij grenzen: “Ach, die zijn flexibel. Ik geef wel een seintje op het moment dat ik op mijn rug lig en mensen over me heen aan het lopen zijn. Als iemand iets van me nodig heeft, wie ben ik om dat te weigeren?”

Tussen de über-assertieve kampcommandant en de over-sociale meeloper zit de ideale balans.

Je bent pas een meester in het grenzen aangeven als je wèl rekening houdt met anderen, maar niet over jezelf heen laat lopen.

Dus hoe zien jouw grenzen eruit? Zijn ze omgeven door prikkeldraad of staat de deur wagenwijd open?

Wat is een gezonde relatie?

Laten we eerst kijken naar de definitie van gezonde relaties: Een relatie tussen twee mensen die beiden gelijkwaardig zijn en evenveel ontvangen als ze geven. Het toverwoord is dus gelijkwaardigheid en balans.

Op het moment dat je stelselmatig meer geeft dan je ontvangt, is de balans zoek en is het automatisch geen gezonde relatie meer.

Als je dat echt beseft, besef je ook het op lange termijn nooit zin heeft jezelf voorbij te lopen. Net zomin als het zin heeft een ander te domineren. Beide werken niet.

Een relatie uit balans is als een fiets met één wiel. Misschien kun je er een eindje mee rijden, maar echt gemakkelijk zal het nooit gaan…

Grenzen aangeven in relatie is makkelijker als je beseft dat een relatie uit balans je nooit gelukkig kan maken.

Breng de balans weer terug.

Je grenzen aangeven is een manier om de balans terug te claimen. Dit heeft niets te maken met egoïsme, maar alles met gezond zelfrespect.

De mensen die moeite hebben met hun grenzen aangeven zijn over het algemeen sociale mensen. Ze houden wel rekening houden met een ander, maar vergeten vaak zichzelf.

Ik ben aardig en sociaal, maar heb door ervaring geleerd dat niemand er beter van wordt als ik mijn grenzen niet aangeef. Dan word ik geleefd en doe ik wat anderen willen. Hoe kom ik dan toe aan wat ik zelf wil?

Grenzen aangeven in relaties is een overlevingsmechanisme. Als je het niet doet, dan word je geleefd…

Dit waren de redenen waarom ik mijn grenzen niet aangaf:

1. Ik wilde niet dat iemand me onaardig vond.
2. Ik wilde een ander graag helpen.
3. Ik wilde niet onredelijk zijn.
4. Ik wilde openstaan voor andermans mening.
5. Ik wilde niet een relatie verbreken.
6. Ik vond mijn eigen mening of voorkeur niet zo belangrijk en was meer gefocust op een ander.
7. Ik hield niet van confrontaties.

Hoe werkte dit? Niet goed – althans niet voor mij.

Bovendien waren er een paar bijverschijnselen:

1. Sommige mensen vonden me toch niet aardig, hoeveel ik ook deed.
2. Sommigen namen niet de verantwoordelijkheid zichzelf te helpen, want dat deed ik al voor ze.
3. Niet iedereen was redelijk, ook al was ik het wel.
4. Dat ik openstond voor de mening van een ander, betekende niet dat de ander ook openstond voor mijn mening.
5. Sommige relaties werden toch verbroken.
6. De focus lag altijd op de ander, omdat diens mening belangrijker was.
7. Ik had weinig confrontaties, maar was ook niet altijd tevreden.

R.e.s.p.e.c.t.

Nu heb ik duidelijke grenzen. Mijn ervaring is dat mensen dat respecteren, omdat ze weten waar ze aan toe zijn. Respecteren ze mijn grenzen niet, dan zijn ze uiteraard vrij om de relatie te verbreken. Voor mij een voordeel, want wat heb ik aan een relatie zonder respect?

Uiteraard zijn mijn grenzen redelijk en sta ik nog steeds open voor de mening van een ander. Grenzen aangeven in relaties is nog steeds niet mijn hobby, maar soms wel echt nodig…

Ik ben opgehouden te doen wat anderen mensen willen dat ik doe.

En dat is ook mijn wens voor jou: Bepaal zelf wat je wilt en wat je belangrijk vindt. De mensen die dat niet dat niet accepteren, die heb je toch niet nodig in je leven. Je hebt toch alleen behoefte aan positieve en gezonde relaties?

Wees niet bang voor een confrontatie, want een confrontatie is een middel om te achterhalen wie jou respecteert en wie niet.

Wacht niet te lang met je grenzen aangeven.

Op het moment dat je bloed gaat koken en de stoom uit je oren komt, is het te laat. Dan is er alleen nog maar ruzie mogelijk. Bovendien overal je de ander. Die denkt: “Waar komt dat nu zo plotseling vandaan?”  Geef je grenzen vroegtijdig aan.

Wil je een echte uitdaging? Zeg dan gewoon ‘Nee’ zonder jezelf te verklaren.

Probeer het maar eens, het is een geweldige oefening in eigenwaarde. Door nee te zeggen, maar het niet uit leggen, geef je twee belangrijke signalen:

1. Je geeft jezelf het signaal dat je je gevoel belangrijk is en dat je dat niet hoeft te beredeneren.
2. Je geeft de ander het signaal dat je jezelf niet hoeft te verontschuldigen waarom je iets wilt.

Zie je hoe krachtig dit is? Niet alleen voor de ander, maar vooral ook voor jezelf?

Hoe geef je nòg beter je grenzen aan in je relaties?

Hoe maak je je niet meer druk over anderen en geef je meer aandacht aan wat JIJ ZELF denkt?

De e-cursus Blijvend Zelfvertrouwen is een goed startpunt. Dit geeft je een gezond zelfrespect waardoor je meer rekening houdt met je eigen wensen en je eigen gevoel.

Ook in de e-cursus Betere Relaties leer je de juiste balans te vinden tussen jezelf en anderen. Daarmee leer je beter je eigen grenzen te bepalen en dichter bij jezelf te blijven.

Wat je ook kiest, laat niet over je heenlopen, want je bent geen tapijt!