Moet je anderen accepteren zoals ze zijn? Hoe doe je dat precies? Hoe voorkom je frustratie? En heb je ook nog andere keuzes? Dit artikel geeft je tips over het accepteren van andere mensen.
De waarheid over katten en honden
Gebruik je fantasie en stel je het volgende voor:
Een kat loopt naar een hond toe en zegt: “Weet je, het bevalt me helemaal niet hoe je je gedraagt. Je loopt de hele tijd te kwijlen en dat geblaf irriteert me enorm! Je persoonlijke hygiëne is echt beneden niveau en dan die staart: waarom beweegt die de hele tijd – ik word er gek van!”
De hond antwoordt: “Wat zit je nou te miauwen? Ik ben een hond: als het je niet bevalt dan kun je wat mij betreft de boom in.”
De waarheid over mensen.
Met mensen is het niet anders: we zijn allemaal verschillend.
Dat is de realiteit en jij of ik zullen dit nooit kunnen veranderen.
Sommige mensen doen dingen die je totaal niet aanstaan: ze irriteren je en gedragen zich op een manier die je niet begrijpt. Helaas kunnen we anderen niet veranderen, net zo min als zij ons kunnen veranderen.
Het gevecht tegen de realiteit.
Proberen om iemand te veranderen, is als vechten tegen het weer: wat je ook doet, het is zoals het is. Je hebt er weinig invloed op. Wat doe je als het weer je niet bevalt? Je gaat schuilen of zoekt een ander klimaat op. Dat zijn de enige keuzes die je hebt.
Anderen proberen te veranderen is net zo goed vechten tegen de realiteit.
Hoe krijg je wat je wilt?
Download ons gratis eBoek Hoe Je Krijgt Wat Je Echt Wilt.Stap uit je hoofd – en geniet van een ontspannen leven.
Meer dan 35.000 keer gedownload!
“Interessant, boeiend en leerzaam! Het geeft me ontzettend veel steun. Wat ben ik blij dat ik dit gevonden heb. Het verrijkt echt mijn leven!”
Hoe je alles krijgt wat je wilt
Een van mijn cliënten had een mooie uitspraak: “Ik vecht tegen de realiteit en denk dat ik ga winnen!” Gelukkig zag deze persoon er de humor van in. En besefte dat het een illusie was. Van het weer of de realiteit kun je nooit winnen.
Je kunt wel iemand beïnvloeden.
Dus je kunt iemand niet fundamenteel veranderen, maar je kunt hem of haar wel beïnvloeden. Net zo goed als zij jou ook beïnvloeden.
De beste manier om iemand te beïnvloeden is door het goede voorbeeld te geven. Door zelf het gedrag te vertonen dat je van de ander wenst.
De slechtste manier om iemand te beïnvloeden is door de ander te bekritiseren. Hij of zij gaat zich dan alleen maar verdedigen en dat is niet goed voor je relatie. Jij vindt het toch ook niet leuk om op je fouten te worden gewezen?
Hoe dichterbij, hoe moeilijker.
Hoe dichter iemand bij je staat, hoe moeilijker het is om de ander te accepteren zoals hij of zij is. Hoe een vage kennis zich gedraagt, interesseert je waarschijnlijk niet veel. Maar de terugkerende gewoontes van je partner, die zitten je wel dwars.
Laat de controle los.
Het besef dat je de ander niet fundamenteel kunt veranderen, is moeilijk te accepteren. Maar het geeft je wel een enorme rust en vrijheid: je hoeft je niet meer continue druk te maken.
Niet alleen doe je de ander daar een plezier mee, je helpt er ook jezelf mee.
Er is niets dat meer frustreert dan te proberen iemand te veranderen – om er vervolgens achter te komen dat dit niet lukt.
Met de e-cursus ‘Nooit meer zorgen of stress‘ laat je je zorgen over het gedrag van anderen los, zodat je ruimte en ontspanning creëert.
De vier fundamentele keuzes
Als het gaat om de omgang met een andere persoon, heb je vier keuzes:
– Acceptatie
– Frustratie
– Afstand
– Afscheid
Acceptatie .
“Ik kan leven met de gebreken van de ander en focus mij op de goede kanten.”
Dit geeft harmonie in een relatie.
Frustratie.
“Ik probeer de ander te veranderen en voel me slecht als het niet lukt.”
Dit geeft spanning in een relatie.
Afstand.
“Ik wil niet te dicht bij de ander zijn, maar wil ook geen afscheid nemen.”
Dit creëert afstand, maar maakt een relatie wel werkbaar.
Afscheid.
“Ik kan niet leven met de gebreken van de ander en besef dat het beter is om afscheid te nemen.”
Dit verbreekt de relatie.
Van alle mogelijkheden is frustratie de slechtste keuze: voor jou en voor de ander.
Denk aan de persoon waar jij moeite mee hebt en vraag jezelf: “Welke van de drie andere mogelijkheden (acceptatie – afstand – afscheid) is de beste oplossing?”
Wat is jouw ervaring?
Waar heb jij voor gekozen?
Wat heb je ervan geleerd?
Welke tip zou je anderen willen meegeven?
Wil jij gezonde relaties?
Volg dan deze online cursus Betere Relaties met Iedereen.Geef je grenzen aan en los je relatieproblemen op.
Meer dan 15.000 cursisten gingen je voor!
“Jouw cursus is zo verhelderend! Was ik daar maar eerder bewust van geweest. Het geeft me veel voldoening – en het werkt!”
Verbeter je relaties
Wat het voor mij een stuk makkelijker maakt om datgene van de ander te accepteren waar ik me aan irriteer, is om te vragen waar het gedrag door komt.
In 1e instantie benoemen: Ik heb er moeite mee…, het irriteert mij…, enz.
Dan vragen: Waarom doe jij dat? Hoe komt het dat jij….?, enz.
En dan de ander gelegenheid geven uit te leggen.
Belangrijk is jezelf te noemen die er last van heeft, niet de ander zeggen wat hij fout doet. Het is jouw irritatie en niet een fout van de ander.
En werkelijk waar als je weet waar gedrag door komt. Dan is het stukken makkelijker te begrijpen.
Ikzelf had heel veel moeite met mijn broer. elke keer dacht ik dit keer zal het anders zijn en elke keer werd ik teleurgesteld en had ik daar verdriet van. Toen hebben we samen de stap genomen om AFSCHEID van elkaar te nemen.
2 jaar lang zagen we elkaar niet , maar we bleven wel in elkaars hoofd en dan willen weten hoe het met de ander is , maar geen kans hebben daar antwoord op te krijgen ….. dat kost eigenlijk nog meer energie.
Dus heel voorzichtig via via weer contact gezocht. We hebben besloten om vanaf NU verder te gaan ,
We praten dingen van het verleden niet uit , omdat we beide weten dat we er een andere visie op hebben.
We zijn blij dat we weer deel uit maken van elkaars leven … ook al is het “gematigd”. Dus een klein beetje afstand voor elkaars rust.
Het werkt al een jaar heel goed zo.
Ik heb geaccepteerd dat mijn broer anders is dan hoe ik zou willen dat hij zou zijn.
We keuren dingen af in elkaars gedrag zeer waarschijnlijk , maar benoemen dat niet meer naar elkaar.
Het is inderdaad zoals het is.
En het belangrijkste vind ik dat WIJ er gelukkig mee zijn . En daarnaast dat we een eind hebben gemaakt aan het verdriet wat we samen onze ouders deden.
En dat is veel waard .
Beste Francien en Lidewijde,
Bedankt voor jullie reacties.
Het verhaal van Lidewijde vond ik een heel mooi voorbeeld van afscheid en later afstand.
Mooi ook dat jij en je broer bepaalde dingen laten rusten in het besef dat jullie er toch anders over denken.
Ook maak je duidelijk dat acceptatie niet hoeft te betekenen dat je het ermee eens bent. En dat jullie onder die voorwaarden kennelijk prima een relatie kunnen hebben, zij het met enige afstand.
Mooi verhaal, dank je wel
Vriendelijke groet,
Frank
Hoi Frank.
Je schrijft over de ander te bekritiseren en op je fouten gewezen worden.
Als de ander alleen maar anders is als jij en het niet per se fout is wat hij doet, dan hoeft hij dus niet te veranderen en geldt voor mij om hem te accepteren zoals hij is.
Maar denk je dat het niet goed kan zijn om dan alsnog je irritatie uit te spreken? Misschien kan de ander daar dan rekening mee houden.
Lidewijde schrijft dat ze over bepaalde zaken b.v. niet meer praten. Dat hebben ze dus waarschijnlijk afgesproken.
Het lijkt mij zelfs makkelijker dingen te accepteren van de ander, als je die dingen benoemd hebt en het dus van elkaar weet.
En dit geldt dan voor mensen met wie je verder moet, of wilt.
Francien.
Hallo Frank,
ik probeer een lang verhaal kort te houden. ik heb in de relatie met mijn vader voor acceptatie gekozen. (na vele moeilijke jaren na de scheiding van mijn ouders en grote afwezigheid van mijn vader in mijn leven). geaccepteerd dat hij er zo vaak niet was, geaccepteerd dat hij, als hij er dan is, vooral wil vertellen hoe ik het moet doen, geaccepteerd dat hij zich vaak beklaagt omdat we elkaar weinig zagen, kortom geaccepteerd dat ik niet de aandacht van mijn vader had die ik graag had willen hebben.
en met die acceptatie ging het, voor mij, heel lang goed – de afgelopen acht jaar, sinds de geboorte van mijn zoon, kon ik me focussen op het goede en leuke dat er ook was en hadden we best aangenaam contact vond ik.
en nu de maar….die je al aan voelt komen. een tijdje terug heeft mijn vader zijn ongenoegen geuit over ons contact. nu zou ik best kunnen praten over ongenoegen, maar dan wel gericht op een oplossing, maar mijn vader beklaagt zich vooral, legt de verantwoordelijkheid bij mij, laat ik het zo zeggen, hij is boos en verongelijkt omdat hij niet de plaats in mijn leven heeft die hij graag wil hebben. maar dat is het gevolg van de geschiedenis van ons leven en daar heeft hij als afwezige vader een groot aandeel in.
dus nu zit ik met een vraag: nu lukte het mij de relatie en mijn vader te accepteren, het is wat het is, maar nu is mijn vader daar boos om. Hij wil meer en ik weet dat dat er niet in zit, want dat wil ik niet. dus nu is alsnog de relatie geproblematiseerd en misschien wel ernstig beschadigd. en wat doe ik daar nu mee??
ik zie er geen heil in te praten om iets aan onze relatie te veranderen – het was goed zo voor mij zoals het was. dus misschien moet ik zeggen take it or leave it? en dan maar zien wat mijn vader doet?
ik ben benieuwd naar jouw reactie.
Beste Jeanne,
Je weet heel duidelijk waarom jullie relatie – in jouw ogen- zo is gegroeid. Je schrijft: “Hij wil meer en ik weet dat dat er niet in zit, want dat wil ik niet.”
Uiteindelijk ben je op een punt gekomen waarin je moet kiezen tussen je eigen behoeften en die van je vader. Je kunt er (nog meer) over praten, maar als dat niet helpt, moet je kiezen. ‘Take it or leave it’ , is soms (en helaas) onvermijdelijk. Doe wat je hart je ingeeft en waar jij je het beste bij voelt.
Succes en vriendelijke groet,
Frank
dank voor je reactie.
ik zou nog kunnen aanvullen bij het citaat: hij wil meer – maar hij wil wel dat dat van mij komt. hij vraagt meer van mij. als hij meer wil maar hij daar zelf voor wil zorgen, vind ik het prima en misschien wel fijn. maar hij heeft een heel duidelijk karakter op dit punt: hij heeft nooit ergens een aandeel in en hem wordt alles aangedaan. dus ik doe hem tekort en ik moet aan zijn verwachtingen voldoen. wat ik wil, vraagt hij zich niet af.
ja en kiezen tussen mijn behoeften en die van een ander is wat ik de laatste jaren heb geleerd – mijn eigen welzijn voorop zetten, me niet meer in bochten wringen voor de ander.
maar dat is nu het punt waar ik niet zo goed uitkom: als voor jezelf kiezen betekent dat je ruzie krijgt met anderen….dan voel ik me niet alleen maar goed bij voor mezelf kiezen…..of is dan de enige conclusie dat ik niet met mensen wil verkeren die het afkeuren dat ik voor mezelf kies en die alleen maar bevrediging van hún behoeften zoeken….
ik vind dit een geweldige artikel :P
Hoe kan ik mijn moeder loslaten (in mijn hoofd) zonder met haar te breken? Ik ben 41 jaar en besef reeds 15 jaar dat mijn moeder vaak drinkt en daardoor ook vaak negatief enz.is.
15 jaar probeer ik rechtstreeks en onrechtstreeks haar te “helpen” om minder te drinken, een hobby te zoeken, meer buiten te komen,…ik spendeer uren en uren op het net en in boeken,wat ik kan doen om haar te laten stoppen met drinken,uren en uren pieker ik over haar. Het beheerst voor een groot deel mijn leven. Het kan zo niet meer langer, ik heb ook kids en een man en wil eindelijk eens kunnen genieten van het leven. Ik besef nu wel dat ik haar toch niet kan veranderen. Maar hoe O hoe kan ik afstand nemen van mijn moeder, zonder echt afstand van haar te nemen (want ze woont nog steeds met mijn vader, wat wel goed klinkt tussen hem en mij) en moet ik dan geen schuldgevoelens hebben als ik haar in mijn hoofd meer loslaat? Hoe O hoe trek ik het me minder aan,laat ik het me niet meer zo aan mijn hart komen als ik nog eens bij haar langsga en ik merk dat ze weer een glas te veel op heeft? Hoe overleef ik het jaarlijks kerstfeest samen met haar? Schoolfeest,babyborrel,…(Waar ik me steeds opnieuw enkele weken op voorhand zorgen om maak) Steeds opnieuw die angst van” hoeveel gaat ze drinken of heeft ze al iets gedronken?” Iemand tips,boekentips? Dank jullie!
Beste Mama,
Begin met te beseffen dat een relatie waar je alleen maar negatieve energie van krijgt, nutteloos is.
De weerstand tegen de relatie is net zo diep als de weerstand tegen het loslaten.
Ik vermoed dat even iets lezen daar niet zo heel veel aan gaat veranderen.
Mijn suggestie: Volg de e-cursus Betere Relaties met Iedereen,
dat geeft je veel inzicht in gezonde relaties.
Dat is mijn advies, voor wat het waard is :)
Veel succes en vriendelijke groet,
Frank